Οι πιο Σκοτεινές Μέρες (Σαν κομμάτια του παζλ)

Ορκίστηκα στον εαυτό μου
ότι δε θα σε ξανασκεφτόμουν.
Μα να 'μαι εδώ να σου συνθέτω ποιήματα.
Ποιήματα που ίσως και να διαβάζεις τώρα δα.
Προσπάθησα πολύ να σε απωλέσω
μα μια μέρα σαν κι αυτή,
γκρίζα και λίγο χλωμή,
μια φράση σου έσκασε απροσδόκητα

σαν πυροτέχνημα στο ταραγμένο μου μυαλό.
“Είμαστε σαν δυο κομμάτια του παζλ”
είχες πει.
“Ταιριάζουμε απόλυτα,
μα είναι σαν το ένα να χάθηκε κάτω από τον καναπέ”.
Ταιριαστοί, μα ανεκπλήρωτα μαζί.

Jalan