Τα πιο δύσκολα διλλήματα στην ιστορία της συγγραφής, της
ανάγνωσης και γενικά της λογοτεχνίας. Ποια από τις δύο επιλογές ακούγεται
λιγότερο τρομακτική και γιατί;
1. Να σου κάνουν σπόιλερ για το τέλος κάθε βιβλίου όταν ξεκινάς να το διαβάζεις ή να μην μαθαίνεις ποτέ πλήρως τι συνέβη;
Ποτέ δεν είχα μεγάλο πρόβλημα με τα σπόιλερ (να εξηγηθούμε,
αυτό δεν δίνει σε κανέναν το ελεύθερο να μου κάνει- θα του επιτεθώ και
θα έχω και δίκιο), αλλά η προοπτική να μην μαθαίνω τα πάντα είναι τρομακτική.
Οπότε επιλέγω να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου προσποιούμενη ότι η επική
αποκάλυψη στο τέλος του βιβλίου ήταν προφανής για έναν Σέρλοκ Χολμς όπως εγώ.
2. Θα προτιμούσες να ξεχάσεις την πλοκή του βιβλίου που γράφεις ή τους χαρακτήρες;
Ξεκίνησα το Δείπνο Δολοφόνων το 2016, έγραψα το μισό
και το παράτησα μέχρι το 2020, οπότε και το τελείωσα. Πριν συνεχίσω, ξαναδιάβασα
-προφανώς- ό,τι είχα γράψει μέχρι εκείνο το σημείο.
Στο πρώτο μέρος του βιβλίου παρουσιάζονται οι ύποπτοι, οπότε περνούσα τα κεφάλαια και σκεφτόμουν:
Κεφάλαιο 1 - Αλεσσάντρα
Ναι, η ψωνισμένη δικηγόρος.
Μετά είναι ο καθηγητής.
Κεφάλαιο 2 - Άντριου
Θυμόμουν ότι τον συμπαθούσα τον Άντριου.
Μετά είναι η Κόρρι.
Κεφάλαιο 3 - Κόρρι
Πρέπει να ξαναελέγξω τις αναφορές που έχω κάνει στην
Εβδομάδα Μόδας. Δεν νοείται να μην ξέρει αυτά τα πράγματα μια σχεδιάστρια.
Μετά είναι ο γυμναστής.
Κεφάλαιο 4 - Κρις
Σεξιστικό γουρούνι! Καλό θα είναι να βγάλω τις
-περισσότερες- ανώμαλες σκηνές που του έχω βάλει.
Και τώρα μπαίνουμε στην πλοκή!
Κεφάλαιο 5 - Γκρέις
ΠΟΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΕΙΝΑΙ Η ΓΚΡΕΙΣ;
Ευτυχώς είχα κρατήσει σημειώσεις
πριν σταματήσω το γράψιμο. Ξέροντας πλέον ποια είναι και, κυρίως, τι έχει κάνει,
μπορώ να πω ότι θα μου έλλειπε η Γκρέις. Παρόλα αυτά και για να απαντήσω στην
ερώτηση, θα πω ότι προτιμώ να ξεχάσω τους χαρακτήρες, όπως μου συμβαίνει
συνήθως. Αν ξεχάσεις την πλοκή μένεις χωρίς βιβλίο.
3. Ο δολοφόνος να είναι πάντα ο μπάτλερ ή ένας χαρακτήρας που εμφανίστηκε στο τελευταίο κεφάλαιο;
Ο μπάτλερ-δολοφόνος είναι πια τόσο κλισέ, που καταλήγει meta. Δεν φαντάζομαι να ίσχυε
αυτό, αν ήταν ο δολοφόνος σε κάθε αστυνομικό που γράφτηκε ποτέ, αλλά ο
άγνωστος χαρακτήρας είναι μεγάλη συγγραφική αμαρτία για να την επιτρέψω.
Μπάτλερ και πάλι μπάτλερ.
4. Να είναι όλα τα ονόματα χαρακτήρων κοινότυπα ή εξαιρετικά ιδιαίτερα;
Μισώ τα ιδιαίτερα ονόματα. Ειδικά τα περίεργα
μοιάζουν-με-κανονικά-ονόματα-αλλά-δεν-είναι ιδιαίτερα ονόματα που βρίσκεις σε
βιβλία του φανταστικού. Απαράδεκτα! Προτιμώ όλοι να είναι Γιάννιδες και
Μαρίες (και να μην μπορείς να ξεχωρίσεις σε ποιον Γιάννη και σε ποια Μαρία
αναφέρεται κάποιος, αν δεν σου πει και τον τίτλο του βιβλίου). Ακούς Κάτνις
Έβερντιν;
5. Πρωταγωνιστής που είναι υπερβολικά χαρούμενος ή μονόχνοτος;
Γενικά δεν μπορώ τους πολύ χαρούμενους ανθρώπους. Ο κόσμος
πάει κατά διάολου, τα πάντα είναι άθλια και όλοι θα πεθάνουμε. Σταμάτα να
χαμογελάς! Οπότε μονόχνοτος και πάλι μονόχνοτος. Και να σταματήσουν και οι
διακρίσεις προς τους ξινούς ανθρώπους. Έχουμε και εμείς ψυχή.
6. Παρατραβηγμένη ή κοινότυπη πλοκή;
Αυτό είναι δύσκολο δίλλημα. Δεν είναι ότι δεν με εκνευρίζει η κοινοτυπία. Με εκνευρίζει και πολύ μάλιστα. Αλλά και το να τραβάς μια πλοκή από τα μαλλιά…
Μακράν χειρότερο βέβαια είναι όταν ακούς μία αληθινή ιστορία, η
οποία είναι λες και γράφτηκε από μεθυσμένο που επέλεγε λέξεις με κλειστά τα
μάτια από λεξικό και συνειδητοποιείς ότι θα σε είχαν πάρει με τις πέτρες αν την
είχες εκδώσει ως μυθιστόρημα. Οπότε καλύτερα να μείνουμε στα πιο συνηθισμένα
-και πιστευτά- βιβλία (επίσης, ως συγγραφέας αστυνομικών να πω πως οι
περισσότεροι εγκληματίες δεν είναι καθηγητής Μοριάρτι, άρα μάλλον πρέπει να
αφήνουμε τις υπερβολές).
7. Να γράφεις από εδώ και πέρα μόνο σε χαρτί ή πληκτρολογώντας με ένα μόνο δάχτυλο;
Έχω χάσει πια την ικανότητα να γράφω σε χαρτί. Από την άλλη,
την ικανότητα να διαβάζω τα γράμματά μου δεν την είχα ποτέ, οπότε φοβάμαι πως
είναι ο μονοδακτυλικός (είστε σίγουρα συγγραφέας;) μονόδρομος για μένα.
8. Σειρά βιβλίων με συμμετρία και άσχημα εξώφυλλα ή το αντίθετο;
Αν μία σειρά βιβλίων δεν έχει συμμετρία, δεν έχει τίποτα. Το
είπα. Κανονίστε τις εκδόσεις σας ανάλογα!
9. Να λείπει μία σελίδα από σημαντικό σημείο ή να λείπουν πέντε σελίδες από την αρχή;
Πέντε σελίδες από την αρχή, είπα με αυτοπεποίθηση και θα
δικαιολογήσω. Δυστυχώς μου έχει τύχει μερικές φορές να έχει πάει κάτι στραβά
στο τυπογραφείο και μερικές σελίδες στο αντίτυπό μου να μην βγάζουν νόημα.
Υπάρχουν όμως δωρεάν τα πρώτα κεφάλαια πολλών βιβλίων στο ίντερνετ και μπορείς
να χακάρεις έτσι το σατανικό δίλημμα. Αν λοιπόν το Δείπνο Δολοφόνων σας
έχει κάποιο πρόβλημα στην αρχή (αποκλείεται!) ή αν απλώς θέλετε να διαβάσετε τα
πρώτα κεφάλαια, πατήστε εδώ.
10. Να χάσεις τα πρώτα πέντε κεφάλαια του βιβλίου ή όλες τις διορθώσεις;
Έχω χάσει μία ολόκληρη μέρα διορθώσεων από τον Κήπο με τους Υάκινθους, όταν έκανα τις τελικές αλλαγές, για να σταλεί στο τυπογραφείο. Ναι, ήταν όσο τραγικό ακούστηκε. Και πάλι μου φαίνεται καλύτερο από το να χάσεις το λιγότερο δέκα χιλιάδες λέξεις. Και θα το επιβεβαιώσω αφήνοντάς σας να διαβάσετε τα πρώτα κεφάλαια των υάκινθων εδώ.
