Από τη δημιουργία της, η Λάεεν δεν είχε γνωρίσει τίποτε άλλο παρά εξέλιξη, ευημερία και ως επί το πλείστον ειρήνη. Οι τρεις λαοί, Ντάνταρον, Μάλλιντορ και Ναράνταρ, ζούσαν φιλήσυχα στα βασίλειά τους κι ο καθένας φρόντιζε για τη δική του ευημερία.
Όλα αυτά όμως αλλάζουν, όταν στην ήπειρο της Λάεεναρ μια αλλαγή στη φυσική τάξη των πραγμάτων θα διαταράξει την ειρήνη μεταξύ των φυλών και θα προκαλέσει έναν αιματηρό πόλεμο. Αυτοί που αποκαλούνταν αδελφοί θα γίνουν αδελφοκτόνοι, ενώ άλλοι θα καταπατήσουν τις αρχές στις οποίες ήταν κάποτε πιστοί.
Μια ιστορία με φαντασία, προδοσία, ανδρεία και μάχες θα αλλάξει για πάντα τη Λάεεναρ, αλλά και τη Λάεεν στο σύνολό της, ενώ θα αποδείξει πως, εν τέλει, τίποτα δεν είναι εξ ολοκλήρου άσπρο ή μαύρο. Ποιος τελικά αξίζει να έχει στα χέρια του τη δύναμη για να εξουσιάζει τη Λάεεναρ; Θα επικρατήσει το καλό ή το κακό, το φως ή το σκότος;
Το έπος της Λάεεναρ είναι το πρώτο από μια σειρά βιβλίων υπό τον γενικό τίτλο “Η Λάεεν και το μεγαλείο της”.
Αυτή την εβδομάδα (για να λέμε και την αλήθεια μέρα, γιατί δεν το άφησα από τα χέρια μου) διάβασα «Το έπος της Λάεεναρ», τον πρώτο σταθμό της σειράς «Η Λάεεν και το μεγαλείο της» και δηλώνω ήδη μεγάλη φαν. Και θα σας εξηγήσω αμέσως γιατί.
Το βιβλίο ξεκινάει με κοσμογονία (δημιουργία της Γης ή αλλιώς Λάεεν), κάτι το οποίο δε βλέπω τόσο συχνά σε βιβλία και με κέρδισε από την πρώτη σελίδα. Μου άρεσε πάρα πολύ ο τρόπος που ο συγγραφέας εκμεταλλεύτηκε την ιστορία της δημιουργίας, για να αρχίσει να δομεί τον δικό του μοναδικό κόσμο από το μηδέν. Τα δομικά στοιχεία του τελευταίου, παρότι φαίνονται προφανή στην αρχή, ο δημιουργός και οι Άλλοιμε (κάτι σαν ημίθεοι), κρύβουν μυστικά, που θα δημιουργήσουν μπελάδες στην πορεία. Δε λέω άλλα, διότι ως γνωστόν εδώ είμαστε μια spoil-free land.
Η κοσμοπλασία είναι επίσης φανταστική (και με τις δύο σημασίες τις λέξεις). Αφού λοιπόν η Γη δημιουργήθηκε, έπρεπε να κατοικηθεί, και όπου υπάρχουν θνητοί, υπάρχουν και επιπλοκές. Βασίλεια δημιουργούνται -Μαλλίντοραν, Ναράνταρ και Νταντάριαν (το γλωσσάριο γενικά σώζει ζωές)- μαζί με σύνορα, πολιτικά συστήματα, κόντρες, πολέμους και φυσικά Προστάτες. Παρότι μυθοπλασία, αγγίζει αλήθειες για το ανθρώπινο γένος: κατά κάποιο τρόπο, οι συγκρούσεις είναι μέρος της φύσης μας.
Fun Fact: Ο χάρτης στην αρχή του βιβλίου χρειάστηκε περίπου τριάντα ώρες, για να ολοκληρωθεί.
Όσον αφορά τους χαρακτήρες, είναι φανερό πως μιλάμε για ένα ευρύ φάσμα, από παντοδύναμα όντα (που έχουν όμως και ανθρώπινα χαρακτηριστικά) μέχρι απλούς πολίτες, οι οποίοι καταλήγουν έρμαια μιας έχθρας πολύ ισχυρότερη από τους ίδιους. Θα μπορούσε να πει κανείς πως το βιβλίο αφορά την ιστορία των Προστατών και μέχρι ένα σημείο αυτό ισχύει. Ακούμε τις σκέψεις τους, βλέπουμε τις πράξεις τους, τον τρόπο που ενεργούν, που αντιμετωπίζουν το καθήκον, την ήττα, τη νίκη και τον φόβο απέναντι σε μια ζοφερή προφητεία και μια επίπονη προδοσία. Ακολουθώντας όμως το ταξίδι τους, βλέπουμε πως τελικά οι -αντικειμενικά- πιο ανίσχυροι άνθρωποι παίζουν σημαντικό ρόλο, επιδεικνύοντας ανδρεία, τόλμη, ανιδιοτέλεια και αυτοθυσία. Γιατί «έτσι είναι οι θνητοί. Δίνουν τα πάντα γι’ αυτό που θεωρούν ιερό και όσιο, είτε αυτό είναι ο Δημιουργός, είτε είμαστε εμείς οι Προστάτες τους, είτε η οικογένειά τους. Είναι πρόθυμοι να πεθάνουν προκειμένου να τα προστατέψουν».
Συνολικά, θα έλεγα πως το πρώτο βιβλίο είναι σαν εισαγωγή στην ιστορία, αφού εδραιώνει τους χαρακτήρες και τον κόσμο και μας δίνει μια πρώτη γεύση από την ιστορία της Λάεεναρ, την οποία θα αγαπήσουν όλοι οι λάτρες της φαντασίας και του world building. Η συνέχεια προβλέπεται γεμάτη δράση, μυστήριο και συγκρούσεις όλων των ειδών.
Και όπως λέει και ο αγαπημένος: Είθε ο Γκαράκουε και ο Τούρναριν να μας προστατεύσουν».
Έλενα Παπαδοπούλου