Βρήκε αυτό που έψαχνε! σκέφτηκε. Και ο πατέρας μου φρόντισε για αυτό!
Ο Άλεξ είχε χάσει τις ελπίδες του για τα καλά. Καθόταν κλεισμένος στο σπίτι του και δεν απαντούσε στις κλήσεις του.
Εκείνος όμως δεν μπορούσε να χάσει τις ελπίδες του. Δεν ήθελε να τα παρατήσει. Η Έμιλι τον χρειαζόταν. Όλοι εκείνοι οι εξαφανισμένοι Χαρισματικοί βασίζονταν πάνω του.
Δεν πρέπει να τα παρατήσεις, Μάικ είπε στον εαυτό του.
Πού μπορώ να ψάξω; Πού μπορεί να βρίσκεται;
Ένιωθε το βάρος όλου του κόσμου στις πλάτες του. Ξαφνικά θυμήθηκε αυτό που είχε ξεχάσει μέσα στον πανικό του. Το ξενοδοχείο!
Σηκώθηκε, άλλαξε ρούχα αστραπιαία και έφυγε τρέχοντας από το σπίτι ευχόμενος αυτή τη φορά να βρει κάτι.
Ήταν αρκετή ώρα στο λόμπυ του ξενοδοχείου. Ο Άνταμ τον είχε αφήσει να καθίσει εκεί. Είχε πλέον βραδιάσει και είχε αποθαρρυνθεί.
«Δεν έχει φύγει από το ξενοδοχείο, αλλά δεν έρχεται κάθε βράδυ τις τελευταίες μέρες» του είπε ο Άνταμ.
Ίσως να μην έρθει απόψε σκέφτηκε απογοητευμένος.
Ήταν έτοιμος να φύγει όταν τον είδε να μπαίνει στο λόμπυ. Ο Μάικλ πάγωσε στη θέση του και προσπαθούσε να μην κάνει τον οποιονδήποτε θόρυβο. Ο Μάγος μπήκε στο ασανσέρ και εξαφανίστηκε πίσω από τις πόρτες του.
Ο Μάικλ περίμενε για λίγα δευτερόλεπτα και έπειτα πήγε στη ρεσεψιόν.
«Πού είναι το αυτοκίνητό του;» ρώτησε τον Άνταμ.
«Μάικλ… Σε βοήθησα πολύ, δεν νομίζεις; Αν με καταλάβουν, θα χάσω τη δουλειά μου».
«Άνταμ… Σε παρακαλώ. Δε μιλάμε για μια ζωή αλλά για πάνω από σαράντα. Σε παρακαλώ».
Ο Άνταμ έμεινε για λίγα δευτερόλεπτα σιωπηλός. Κοίταξε τριγύρω του αγχωμένος και τράβηξε ένα χαρτάκι από το γραφείο. Έψαξε στα αρχεία του υπολογιστή και έγραψε τα στοιχεία του αυτοκινήτου.
«Ελπίζω να τους βρεις. Είναι και ο κολλητός μου αιχμάλωτός του. Δεύτερη πτέρυγα στο υπόγειο πάρκινγκ. Καλή τύχη».
«Σ’ ευχαριστώ» του είπε ο Μάικλ και έφυγε.
Το υπόγειο πάρκινγκ του ξενοδοχείου αποτελούταν από τρία επίπεδα. Ο Μάικλ κατέβηκε στο δεύτερο και άρχισε να ψάχνει τα αυτοκίνητα που υπήρχαν. Βρήκε το μαύρο τζιπ του Μάγου μετά από δυο λεπτά περίπου. Έβγαλε το i-watch του πίσω από τις πινακίδες στο πόρτ παγκάζ. Έφυγε από το πάρκινγκ και επέστρεψε στο αυτοκίνητό του. Άνοιξε αμέσως το GPS του αυτοκινήτου του, το συγχρόνισε με το ρολόι του και περίμενε.
Πέρασε περίπου μια ώρα και ο Μάικλ είχε αρχίσει να βαριέται. Είχε μεταφέρει το αυτοκίνητό του λίγο πιο κάτω από την είσοδο του πάρκινγκ.
Μπορεί να βρήκε το ρολόι και να το πέταξε, για να νομίζω πως δεν έχει φύγει σκέφτηκε.
Ξαφνικά είδε πως το ρολόι άρχισε να κινείται. Το αυτοκίνητο του Μάγου βγήκε από το πάρκινγκ. Ο Μάικλ περίμενε αρκετή ώρα και έπειτα άρχισε να τον ακολουθεί. Οδηγούσε αργά. Δεν ήθελε να προδοθεί. Λίγη ώρα αργότερα το αυτοκίνητο του Μάγου σταμάτησε. Βρισκόταν τριάντα χιλιόμετρα μακριά από την πόλη. Αφού βεβαιώθηκε πως το αυτοκίνητο έφτασε στον προορισμό του επιτάχυνε.
Έφτασε σε μια έρημη περιοχή με πολλές αποθήκες. Ο χωματόδρομος διαδεχόταν την άσφαλτο και παντού τριγύρω μεγάλα αγριόχορτα ξεπετάγονταν από το έδαφος. Είδε το τζιπ του Μάγου παρκαρισμένο πολύ μακριά. Άφησε το αυτοκίνητό του στην άσφαλτο και πλησίασε μέσα από τα αγριόχορτα. Το τζιπ του Μάγου βρισκόταν έξω από ένα μεγάλο κτίριο. Υπήρχαν και άλλα αμάξια παρκαρισμένα. Ο χώρος γύρω από το κτίριο και το πάρκινγκ ήταν περιφραγμένος με έναν ψηλό φράχτη. Ο Μάικλ στάθηκε μπροστά από τον φράχτη και πάγωσε ένα σημείο του με το στοιχείο του, το κλώτσησε δυνατά και πέρασε μέσα. Πλησίασε το τζιπ του Μάγου και έβγαλε γρήγορα το ρολόι. Γύρισε στο αυτοκίνητό του και έφυγε όσο πιο γρήγορα μπορούσε.
«Πώς τόλμησες;» ρώτησε εξοργισμένος ο Κρίστοφερ. Ο Μάικλ αγνόησε τον πατέρα του και απευθύνθηκε στην Αμάντα.
«Έχω αποθηκεύσει τη διαδρομή. Πρέπει να κάνουμε κάτι».
«Θα μπορούσες να πάθεις κάτι. Πώς μπορείς να φέρεσαι τόσο απερίσκεπτα; Θα μπορούσες να είχες πάθει κάτι κακό» επέμεινε ο Κρίστοφερ. Ο Μάικλ γύρισε και τον κοίταξε εκνευρισμένος.
«Ναι. Θα μπορούσα να πάθω κάτι κακό. Και θα ήταν κρίμα γιατί δε θα έπαιρνες τα εύσημα και για αυτό». Ο Κρίστοφερ κοίταξε αυστηρά τον Μάικλ. Το ήξερε πως τον μισούσε. Ο γιος του τον μισούσε και δεν μπορούσε να κάνει κάτι για να το αλλάξει. «Λοιπόν; Τι θα κάνουμε;» ρώτησε ο Μάικλ ανυπόμονα. Η Αμάντα πήρε μια βαθιά ανάσα.
«Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι εμείς ως Χαρισματικοί. Δεν μπορούμε να το ρισκάρουμε με το να επιτεθούμε σε αυτή την αποθήκη. Δεν ξέρουμε το μέγεθος των δυνάμεών του, πόσοι τον ακολουθούν… Θα είναι αποστολή αυτοκτονίας»
«Και τι θα κάνουμε; Θα τους αφήσουμε να πεθάνουν;» ρώτησε έξαλλος.
«Όχι. Θα διαλέξουμε αυτό που μας μένει» είπε ο Κρίστοφερ.
«Όχι!» είπε ξέπνοα ο Μάικλ.
«Ναι, Μάικλ!» επέμεινε ο Κρίστοφερ.
«Μάικλ… Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Είναι ο μόνος τρόπος να σώσουμε όλους αυτούς τους Χαρισματικούς... Είναι ο μόνος τρόπος να σώσουμε την Έμιλι. Μάικλ… Είναι η μοναδική μας επιλογή» είπε η Αμάντα.
«Μάικλ…» είπε ο Κρίστοφερ. «Πρέπει να ενημερώσουμε την αστυνομία».
Rene Rafael