Ποίηση Aurora - Αντιφάσεις

Σκοτεινά σοκάκια με μια σπίθα νιότης.
Λίγο πιο πέρα μάχη σώμα με σώμα°
Η σιωπή της αδιαφορίας σωριάζεται
Υπό την σκιά του κρότου της επανάστασης.

Ένα στενό παρακάτω μια γυναίκα
σέρνει μια ιδέα ετοιμοθάνατη.
Προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της
για την ανθρωπιά της ενώ κοιτάει με αποστροφή έναν άστεγο.

Στην πλατεία έχει φώτα και μουσική.
Γέλια και φωνές πλαισιώνουν τον αντιπερισπασμό.
Σε ένα παγκάκι ένα ζευγάρι γράφει τη δική του ιστορία
που δε θα προλάβει καν να γεννηθεί.

Σου φαίνεται οξύμωρο;
Πάρε μια ανάσα και κοίτα γύρω σου.
Θέλει δύναμη για να καταλάβεις
πως είμαστε σπινθηροβόλες αντιφάσεις.

Aurora