Ποίηση Aurora - Σύγχρονοι Δεσμώτες

Δεν το ξέρεις μα είσαι δεσμώτης.
Δεν έχεις αλυσίδες στα χέρια σου μα παρωπίδες.
Η ελευθερία σου φύλλο φθινοπώρου
που έφυγε μακριά σου
από το φύσημα ενός άντρα
με γυαλιστερό κοστούμι.

Δεν το ξέρεις μα είσαι δεσμώτης.
Το μυαλό σου θαμπωμένο
από την ψεύτικη λάμψη μιας φιγούρας
σε ένα τετράγωνο κουτί.
Ξεσκίσαμε το κοστούμι απόψε.
Σβήσαμε τη λάμψη με ένα κουμπί.
Η ελευθερία δε γύρισε,
το μυαλό δεν ξεκόλλησε.

Δεν το ξέρεις μα είσαι δεσμώτης
του ίδιου σου του εαυτού. 

Aurora