Oι στιγμές που κάθομαι πάνω από τον υπολογιστή ή πάνω από ένα χαρτί, αυτές τις στιγμές είναι που νιώθω πραγματικά ελεύθερος. Στα χέρια σας λοιπόν δεν έχετε ένα βιβλίο. Έχετε 50 περίπου κείμενα, 50 περίπου στιγμές ελευθερίας σε διάστημα 5 ετών. Κείμενα που έγραψα από τα 16 μου μέχρι και σήμερα, τα όποια άλλα έχουν πολιτικό, άλλα κοινωνικό, άλλα ιστορικό και άλλα απλά προσωπικό χαρακτήρα.
Έχετε στα χέρια σας ένα ημερολόγιο. Απλό, αυθόρμητο και με ταυτότητα. Και με μια συνέχεια, μια εσωτερική σύνδεση από την αρχή μέχρι το τέλος, παρά την αυτοτέλεια των κειμένων που το συνθέτουν.
Στην αρχή, η σκέψη πίσω από αυτό το έργο ήταν προσωπική και μάλλον εγωιστική. Να συγκεντρώσω τα καλύτερα κείμενα μου, να τα έχω εκτυπωμένα και όχι απλά στον υπολογιστή μου, να τα έχω στην βιβλιοθήκη μου και να τα διαβάζω, όταν μεγαλώσω, για να μην ξεχάσω πώς σκεφτόμουν και ποιος ήμουν μικρός.
Και μια μέρα, τον περσινό Σεπτέμβρη, η σκέψη έγινε λιγότερο προσωπική. Να εκδώσω μεν αυτά τα κείμενα, να τους δώσω την μορφή ενός βιβλίου, αλλά αυτό να το κάνω όχι για μένα, όχι για να εκφραστώ απλά, αλλά και για να κάνω μια καλή πράξη. Έτσι, το βιβλίο αυτό αφιερώνεται αποκλειστικά στα παιδιά του συλλόγου «Λάμψη», που κρατούν την δική τους φλόγα αναμμένη, καθώς τα όποια έσοδα μου αναλογούν από τις πωλήσεις, θα διατεθούν στο σύνολο τους, ως μια δωρεά, σε αυτά τα παιδιά.
Επομένως, μπορεί να διαφωνήσετε, ίσως και σε απόλυτο βαθμό, με όσα διαβάσετε παρακάτω, αλλά τουλάχιστον δεν θα μετανιώσετε που πήρατε στα χέρια σας αυτό το βιβλίο. Καλή ανάγνωση λοιπόν.
Αντί να καταριέσαι το σκοτάδι, άναψε ένα κερί.
Κινέζικη παροιμία
Πριν ξεκινήσω να γράφω την κριτική μου για το συγκεκριμένο βιβλίο, νιώθω πως πρέπει να αναφερθώ στην κίνηση του συγγραφέα να διαθέσει τα έσοδα των πωλήσεων σε έναν τόσο σημαντικό φιλανθρωπικό σκοπό. Τέτοιες πρωτοβουλίες δεν πρέπει να παραβλέπονται. Ένα μεγάλο μπράβο λοιπόν στον Φώτη Κραλίδη και ένα ευχαριστώ στις εκδόσεις Ελκυστής που μου έδωσαν τη δυνατότητα να διαβάσω αυτό το βιβλίο.
Και τώρα ας ξεκινήσουμε!
Όπως μαρτυράει και η περιγραφή του βιβλίου, πρόκειται για ένα ημερολόγιο σκέψεων, απόψεων και ιδεών. Δε θα έλεγα λοιπόν πως έχει καθαρά λογοτεχνικό χαρακτήρα, παρότι έχει διηγήματα καθώς και ποιήματα που εκάστοτε ενέπνευσαν τον συγγραφέα και τον έβαλαν σε σκέψεις. Τα κείμενα δεν έχουν κάποια σύνδεση μεταξύ τους, αλλά είναι τοποθετημένα σε χρονολογική σειρά. Άλλοτε η έμπνευσή τους προέρχεται από την επέτειο ενός ιστορικού γεγονότος, άλλοτε από τα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα, νέους νόμους ή αποφάσεις, σημαντικά πρόσωπα ή και προσωπικά βιώματα.
Μέσα από τα κείμενα, ο αναγνώστης γνωρίζει τον συγγραφέα, τις αντιλήψεις και τον τρόπο σκέψης του σε προσωπικό θα έλεγα επίπεδο. Όσα γράφει στο ημερολόγιο θα μπορούσαν να είναι τμήματα συζητήσεων. Και ίσως αυτό θέλει να πετύχει και ο συγγραφέας, να βάλει δηλαδή τον αναγνώστη στη διαδικασία της περισυλλογής ώστε να "απαντήσει" σε όσα γράφονται.
Η γλώσσα είναι από τα πιο δυνατά σημεία του βιβλίου, αφού είναι πολύ προσεγμένη, με σωστές συνδέσεις, γρήγορο ρυθμό, κατανοητά επιχειρήματα και ύφος που κινείται στο μεταίχμιο του απλού, καθημερινού και ακαδημαϊκού λόγου.
Συνολικά ήταν ένα ευχάριστο και γρήγορο ανάγνωσμα από έναν συγγραφέα τον οποίο εκτιμώ παρότι δε γνωρίζω προσωπικά. Μπορεί να μη συμφώνησα με όλες του τις απόψεις στον μέγιστο βαθμό, αλλά όπως σωστά προέβλεψε, δε μετάνιωσα καθόλου που διάβασα τα κείμενά του.
Έλενα Παπαδοπούλου