«Τι έγινε;» ρώτησε η Κλέρι.
«Υποθέτω πως τελείωσε» είπε η Έμιλι.
«Τι; Έμς, όχι. Τίποτα δεν τελείωσε. Μην τα παρατήσεις τόσο εύκολα. Δεν πρέπει» είπε η Ντέμυ.
«Ντι, όχι! Δεν το καταλαβαίνεις; Τελείωσε. Όλα τελείωσαν. Όλο αυτό αρχίζει και τελειώνει με εμένα. Είτε σου αρέσει είτε όχι, πρέπει να γίνει. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος».
«Υπάρχει κι άλλος τρόπος, Έμιλι. Δεν μπορείς να μας προδώσεις μ’ αυτόν τον τρόπο. Δεν πρέπει να του δώσεις τις δυνάμεις σου» είπε η Κλέρι.
«Και τι να κάνω; Δε θα βγούμε από εδώ μέσα. Κανένας μας δε θα βγει. Ακόμα κι αν μας ψάχνουν ή θα φτάσουν πολύ αργά ή θα μας σκοτώσουν πριν μας βρουν. Είναι καλό να ελπίζεις, αλλά όχι να αυταπατάσαι. Αν έχει κανείς σας έστω και μια ιδέα για το τι πρέπει να κάνω να μου το πει. Είμαι όλη αυτιά!» είπε η Έμιλι εκνευρισμένη.
Κοίταξε τριγύρω της έναν έναν τους Χαρισματικούς μέσα στον χώρο. Περίμενε ν’ ακούσει την ειρωνική φωνή της Κέιτ να λέει κάτι πικρόχολο. Τίποτα δεν ακούστηκε όμως.
«Πού είναι η Κέιτ;» ρώτησε.
Η Ντέμυ δεν πρόλαβε να απαντήσει καθώς η πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε ο Μέισον σέρνοντας την κατάχλομη Κέιτ. Την άφησε απαλά δίπλα στην Έμιλι και την κοίταξε φοβισμένος. «Συγγνώμη» της ψιθύρισε και έφυγε.
«Κέιτ;» είπε ανήσυχα η Έμιλι.
«Γεια σου, Έμιλι» είπε εκείνη αδύναμα προσπαθώντας να ανασηκωθεί.
«Τι σου συμβαίνει;»
«Δεν είναι προφανές; Πεθαίνω. Ο Μάγος άντλησε τις δυνάμεις μου και με έστειλε ως δωράκι. Μια τελευταία κακή πράξη που θα κάνει η Κάθριν Κάρβερ» είπε γελώντας αδύναμα.
«Μην το λες αυτό».
«Εντάξει τότε. Αφού το θες, θα πω κάτι άλλο. Συγγνώμη!»
Η Έμιλι κοίταξε ξαφνιασμένη την Κέιτ. Ποτέ δεν έλεγε «συγγνώμη» γιατί δεν το εννοούσε. Κι όμως αυτή τη μια και μοναδική φορά έμοιαζε αληθινή.
«Τι; Δεν περίμενες πως θα το πω, έτσι; Να που το λέω όμως. Μάλλον είμαι κότα τελικά. Υποθέτω πως χρειάζομαι την συγχώρεσή σου, για να μπορέσω να αναπαυθώ εν ειρήνη, αν μου αξίζει αυτό. Η αλήθεια είναι πως όλη μου τη ζωή ήμουν σκύλα. Ήμουν σκύλα ως συνηθισμένη κοπέλα αλλά ήμουν μεγαλύτερη σκύλα ως Χαρισματική. Έμιλι… Σου έκανα τόσο κακό. Ο Μάικλ δε σε κορόιδεψε ποτέ. Δεν ήταν με την Ντενίζ όταν ήταν μαζί σου. Εγώ τα έκανα όλα. Εγώ το έκανα για να σε κάνω Σκοτεινή».
Η Έμιλι έπιασε το χέρι της Κέιτ.
«Το ξέρω. Κέιτ… Όσο απίθανο κι αν ακούγεται, σε συγχωρώ».
Η Κέιτ χαμογέλασε αδύναμα. «Ελπίζω μια μέρα να με συγχωρήσεις πραγματικά. Έμιλι Τόμσεν… Δεν άξιζες να γίνεις Σκοτεινή. Είναι δικό μου λάθος που κουβαλάς τώρα αυτό το βάρος».
Η Έμιλι και η Ντέμυ κοιταχτήκαν με βλέμμα γεμάτο πόνο.
«Έμς» είπε η Κέιτ αδύναμα κάνοντάς της νόημα να την πλησιάσει. Η Έμιλι έσκυψε κοντά στο πρόσωπο της Κέιτ. «Μην τον αφήσεις να νικήσει. Μην τον αφήσεις να μας νικήσει. Σκότωσέ τον!» Η Έμιλι κοίταξε την Κέιτ φοβισμένη. «Το υπόσχεσαι;» τη ρώτησε.
«Το υπόσχομαι» είπε η Έμιλι βουρκωμένη.
«Τέλεια» είπε χαμογελώντας ελαφρά. «Συγγνώμη, Έμιλι» είπε και ξεψύχησε.
«Έμς;» είπε η Ντέμυ. «Τι θα κάνεις;»
Η Έμιλι σήκωσε το βλέμμα της γεμάτη μίσος και πόνο.
«Θα τον σκοτώσω» είπε και σηκώθηκε από το πάτωμα.
«Δεν υπάρχει τρόπος να σου αλλάξουμε γνώμη, έτσι;» είπε η Κλέρι καθώς σηκωνόταν.
«Όχι».
«Έμς… Θα σε σκοτώσει» είπε η Ντέμυ.
«Ντι… Θα με σκοτώσει όπως και να ‘χει. Καλύτερα να προσπαθήσω και να αποτύχω παρά να μην κάνω τίποτα».
Η Ντέμυ πήρε μια βαθιά ανάσα. «Ελπίζω να σε ξαναδώ» είπε αγκαλιάζοντάς την.
«Κι εγώ. Πες στον Μάικλ…»
«Ξέρω» τη διέκοψε η Ντέμυ κλαίγοντας. «Θα του το πω!»
Η Έμιλι άφησε την Ντέμυ.
«Χάρηκα που σε γνώρισα, Έμιλι Τόμσεν» είπε η Κλέρι αγκαλιάζοντάς την.
«Κι εγώ. Ευχαριστώ για όλα» είπε και γύρισε για να φύγει.
Όλοι οι Χαρισματικοί είχαν σηκωθεί και την κοιτούσαν με ένα απροσδιόριστο βλέμμα. Ήταν κάτι ανάμεσα σε δέος και φόβο.
«Καλή τύχη» είπε ο Άαρον.
Η Έμιλι του ένευσε αποθαρρημένη. Έφτασε μπροστά από την πόρτα και περίμενε για λίγα δευτερόλεπτα.
Γαμώτο, Έμς, τι πας να κάνεις; σκέφτηκε.
Χτύπησε και δύο δευτερόλεπτα αργότερα η πόρτα άνοιξε και αντίκρισε τον Μέισον.
Την κοίταξε αυστηρά.
«Τι κάνεις;» της ψιθύρισε.
«Θέλω να δω τον Γκρεγκ» είπε δυνατά.
Ο Μέισον έμεινε για λίγα δευτερόλεπτα σιωπηλός και έπειτα άνοιξε διάπλατα την πόρτα για να περάσει.
«Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό» της είπε κλείνοντάς την πίσω τους.
«Ποιος το λέει αυτό;»
«Έμιλι. Δεν μπορείς να τον αφήσεις να κερδίσει τόσο εύκολα».
«Ακούς τι λες, σωστά; Είσαι ακόλουθός του και μου λες να μην του κάνω τη χάρη;»
«Δεν το έχεις καταλάβει, έτσι δεν είναι;»
Η Έμιλι τον κοίταξε μπερδεμένη.
«Δεν είμαι ακόλουθός του. Ποτέ δεν ήμουν. Σε παρακαλώ, Έμιλι. Μην το κάνεις».
«Δεν το καταλαβαίνεις; Ο Γκρεγκ δε θα σταματήσει μέχρι να πάρει τις δυνάμεις μου. Δεν μπορώ να μην κάνω τίποτα. Είναι ήδη αργά για να κάνω πίσω. Αλλά δεν είναι αργά για να σώσω όλους εσάς».
Ο Μέισον κοίταξε την Έμιλι φοβισμένος.
«Αν μπορούσες απλά να περιμένεις έστω και λίγο…»
«Τέλος χρόνου, Μέισον. Μας τελείωσε ο χρόνος».
«Ελπίζω να ξέρεις τι πας να κάνεις».
«Κι εγώ».
Ο Μέισον έφυγε και η Έμιλι έμεινε μόνη της στο δωμάτιο.
Κάτι θα υπάρχει εδώ, σκέφτηκε ψάχνοντας τριγύρω της. Το μόνο που ήθελε ήταν ένα αιχμηρό πράγμα. Στο δωμάτιο βέβαια δεν υπήρχε τίποτα τέτοιο. Πλησίασε ένα τραπεζάκι που ήταν γεμάτο με χαρτιά.
Μόνο χαρτιά έχει εδώ, Έμς! σκέφτηκε σηκώνοντάς τα. Κάτω από τον σωρό όμως υπήρχε και ένα ψαλίδι.
Έμοιαζε παράταιρο. Δεν κάθισε να σκεφτεί περαιτέρω. Άρπαξε το ψαλίδι και το έβαλε στην πίσω τσέπη του παντελονιού της. Είχε ήδη ακούσει μια πόρτα να ανοίγει στο βάθος.
«Έμιλι… Βλέπω πως αποφάσισες πολύ γρήγορα» είπε ο Γκρεγκ εύθυμα.
«Χάρη στη δική σου υπερπροσπάθεια. Δε χρειαζόταν να τη σκοτώσεις».
«Νόμιζα πως μισούσες την Κάθριν».
«Τη μισούσα. Αλλά δεν της άξιζε τέτοιος θάνατος».
«Κατά τη δική μου γνώμη, της άξιζε χειρότερος θάνατος. Αλλά δεν ήρθες εδώ για αυτό».
«Όχι. Δεν ήρθα για αυτό».
«Προτίθεμαι να κάνω μια συμφωνία μαζί σου, Έμιλι. Εσύ θα καθορίσεις τους όρους της συμφωνίας. Εσύ θα συμπεριλάβεις όσους θες σε αυτή, αλλά θα την τηρήσεις, μέχρι και τον τελευταίο όρο. Ό, τι κι αν σου έχει περάσει από το μυαλό, θα εξαφανιστεί με το που θα συμφωνήσεις».
«Κι αν πω όχι;»
«Θα κυνηγήσω όσους αγαπάς έναν προς έναν. Θα τους καταστρέψω όλους και όταν θα έχεις μείνει μόνη θα μου δώσεις τις δυνάμεις σου».
Η Έμιλι έμεινε για λίγα δευτερόλεπτα σιωπηλή. Πήρε μια βαθιά ανάσα και αποφάσισε. «Εντάξει».
«Συνετή η απόφασή σου» είπε ο Γκρεγκ δείχνοντας της το χειρουργικό κρεβάτι. «Ορίστε».
Η Έμιλι άρχισε να προχωρά αργά προς τη μεριά του κρεβατιού.
Πρέπει να βρω μια ευκαιρία. Μια ευκαιρία για να τον σκοτώσω, σκέφτηκε αγχωμένη.
Ο Γκρεγκ γύρισε και άρχισε να φτιάχνει τα δεσμά.
Η Έμιλι είδε την ευκαιρία της να εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά της
Αυτό ήταν, Έμιλι! σκέφτηκε βγάζοντας το ψαλίδι από την τσέπη της πλησιάζοντας προς την πλάτη του Γκρεγκ.
Σήκωσε το ψαλίδι στο αέρα… Αλλά δεν το κατέβασε ποτέ.
Ο Γκρεγκ σήκωσε το χέρι του και πάγωσε το χέρι της Έμιλι.
«Έμιλι» είπε απογοητευμένος. «Νόμιζα πως σου είπα πως ό, τι κι αν περνά από το μυαλό σου, θα πρέπει να εξαφανιστεί με το που θα πεις ναι» είπε γυρνώντας για να την κοιτάξει.
Η Έμιλι τον κοίταξε απεγνωσμένα.
«Έπρεπε να προσπαθήσω. Της το υποσχέθηκα».
Ο Γκρεγκ πήρε το χέρι της Έμιλι στα χέρια του.
«Θαυμάζω την αφοσίωση και τη δύναμη του χαρακτήρα σου, Έμιλι. Αν αυτό θες καν’ το. Σκότωσέ με» είπε κατευθύνοντας το ψαλίδι στο σημείο όπου βρισκόταν η καρδιά του. «Αν αυτό θες πραγματικά… Καν’ το».
Η Έμιλι κοίταξε τον Γκρεγκ μπερδεμένη.
Μπλοφάρει;
«Όχι» είπε αφήνοντας το ψαλίδι να πέσει στο πάτωμα.
«Ξέρω πως δε θες αυτή τη ζωή, Έμιλι. Θες μια φυσιολογική ζωή. Υπόσχομαι να σε βοηθήσω να την αποκτήσεις».
«Πώς είσαι τόσο σίγουρος ότι θα μπορέσω να έχω μια φυσιολογική ζωή; Πώς μπορείς να είσαι σίγουρος ότι θα επιβιώσω από αυτό;»
«Με εμπιστεύεσαι;»
Η Έμιλι έμεινε σιωπηλή για λίγα δευτερόλεπτα. Δεν του απάντησε. Απλά προχώρησε και κάθισε στο χειρουργικό κρεβάτι.
«Θέλω να μην πειράξεις την Ντέμυ, την Κλέρι, τον Μάικλ Ντάνιελς, τον Άλεξ Πάρκερ, τον Σάιμον Γκέιλς, τον Σαμ Άμπερς, τον Κρίστοφερ Ντάνιελς, την Αμέλια Ντάνιελς, τους γονείς της Ντέμυ, τους γονείς του Άλεξ, τη Μίνα Τόμσεν, τη Σκάιλερ Σάμερς και τα παιδιά που είναι μέσα στην αποθήκη».
«Μικρή λίστα βλέπω!»
«Και αυτοί είναι μόνο οι Χαρισματικοί. Θα αντλείς τις δυνάμεις αυτών που σου ζήτησα μια φορά τον χρόνο για όσο χρειαστεί και δε θα μας ξαναενοχλείς εκτός από την ημέρα της άντλησης».
«Είμαι σύμφωνος».
«Ωραία».
«Είσαι έτοιμη;»
«Ναι».
«Θα προσπαθήσω να το κάνω όσο πιο ανώδυνο αλλά…»
«Αλλά τι;» ρώτησε η Έμιλι βλέποντάς τον να διστάζει.
«Σε προειδοποιώ… Αυτό θα πονέσει».
Rene Rafael