Σχολείο για Διαφορετικούς (Κεφάλαιο 10)

Ένιωσα το παγωμένο χέρι κάποιου —υποθέτω και ελπίζω του Ιβάν— να ακουμπάει το κεφάλι μου. Δεν ήθελα να ανοίξω τα μάτια μου και να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα. Έξω έβρεχε. Οι σταγόνες της βροχής χτυπούσαν ρυθμικά το τζάμι και δεν με άφηναν να ξανακοιμηθώ.  Το όνειρο που έβλεπα πριν λίγο ήταν ό,τι πιο τέλειο έχω δει. Μόνο που τα ωραία όνειρα μάς προκαλούν θλίψη όταν συνειδητοποιούμε ότι είναι απλώς  όνειρα. Αποφάσισα να αφήσω τον εγωισμό μου στην άκρη και να ξυπνήσω. Έτσι, άνοιξα τα μάτια μου.

«Καλημέρα».

Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο του Ιβάν.

«Πώς νιώθεις; Είσαι καλά; Τι θέλεις να σου φέρω; Διψάς; Πεινάς;»

Μου αρέσει τόσο πολύ ο Ιβάν όταν προθυμοποιείται να μου κάνει όλα τα χατίρια.

«Σε αγαπάω τόσο πολύ».

Έσκυψε και του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο. Πριν σηκωθώ από το κρεβάτι βεβαιώθηκα ότι δεν ήμουν γυμνή, για παν ενδεχόμενο.

«Με θεραπεύσατε, ε;».

«Ναι. Και επίσης δουλεύω πάνω σε ένα σχέδιο εκδίκησης για τον Σαμ».

«Υπέροχα. Πειράζει αν μπω να κάνω μπάνιο;»

«Όχι».

Μπήκα να κάνω ένα παγωμένο μπάνιο για να ξυπνήσω. Όση ώρα βρισκόμουν στο ντουζ, σκεφτόμουν πόσο αδικαιολόγητα πολύ με είχε επηρεάσει το όνειρο που είδα το βράδυ. Απλά ήταν τόσο ρεαλιστικό...

«Φρόντισε να τελειώσεις πριν έρθουν οι άλλοι».

«Ποιοι άλλοι;» φώναξα από το μπάνιο.

«Ο Άλεξ και η Κλαίρη».

Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό μου. Δεν ήταν αλήθεια, σωστά; Δεν είχα καμιά πιθανότητα να γίνω η κοπέλα του Άλεξ. Αυτά μόνο στα όνειρα γίνονται. Τυλίχτηκα μέσα σε μια πετσέτα και βγήκα από το μπάνιο.

«Είναι μαζί;»

«Ναι» δυστυχώς με επιβεβαίωσε. 

Ο Ιβάν άρχισε να με μυρίζει σαν σκύλος.

«Έβαλες το σαμπουάν μου;»

«Όποιο βρήκα έβαλα».

«Α, για αυτό μυρίζεις τέλεια».

Θα του έλεγα τώρα τίποτα. Τον κοίταξα εκνευρισμένη.

«Πρέπει να σου πω κάτι, αλλά υποσχέσου πως δεν θα με σκοτώσεις» μου είπε σοβαρά.

«Υπόσχομαι» δεν είχα όρεξη να του κρατήσω κακία.

«Εξήγησα στον Άλεξ πως νιώθεις για αυτόν».

«Και τι είπε;» ρώτησα προσπαθώντας να κρύψω την αγωνία μου.

Ο Ιβάν με κοίταξε παράξενα. Λογικά νόμιζε ότι θα τον βρίσω.

«Είπε ότι σε αγαπάει και αυτός απλά με άλλον τρόπο».

«ΟΚ» χαμογέλασα.

Η καρδιά μου βέβαια δεν χαμογελούσε καθόλου.

«Μας κατατρόμαξες προχθές».

Ωχ, κοιμόμουν μια ολόκληρη μέρα.

«Πήρα απουσίες;»

Ο Ιβάν μού κοπάνησε όσο πιο σιγανά μπορούσε το μέτωπο.

«Σάββατο ήταν».

Χώθηκα στην αγκαλιά του. Σήκωσα το κεφάλι μου ενώ βρισκόμουν εγκλωβισμένη μέσα στα χέρια του.

«Ο Άλεξ είχε πληγές όπως και εγώ;»

«Ναι αλλά το κατάλαβα εγκαίρως και πρόλαβα να τον κάνω καλά. Άμα δεν είχατε τον δεσμό δεν θα μπορούσα να το καταλάβω και ίσως να πέθαινες».

«Έχασα τόσο αίμα;»

Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη. Ο λαιμός μου είχε ακόμα μια πληγή.

«Ναι. Αυτή η πληγή δεν επουλώθηκε τελείως ακόμα».

«Δεν πειράζει. Πάω να ντυθώ».

Ο Ιβάν μου πέταξε μια μπλούζα του και ένα παντελόνι.

«Συγγνώμη που δεν πήγα να σου φέρω ρούχα από το δωμάτιό σου. Ο Σαμ ήταν συνέχεια εκεί και δεν ήξερα αν θα μπορούσα να κρατηθώ».

Μέχρι να βγω από το μπάνιο ο Άλεξ και η Κλαίρη είχαν έρθει. Ο Άλεξ μόλις με είδε με αγκάλιασε τόσο απαλά που με έκανε να νιώθω σαν εύθραυστη αντίκα. Τόσο με σιχαινόταν;

«Είσαι καλά; Ελπίζω να μην σε αγκάλιασα πάρα πολύ σφιχτά».

Τελικά απλά φοβόταν να μην με πονέσει.

«Είμαι μια χαρά. Και Άλεξ, ειλικρινά, σε ευχαριστώ».

Ο Άλεξ χαμογέλασε με το υπέροχο λαμπερό χαμόγελό του. Η Κλαίρη με κοίταξε με συμπόνια.

«Μου είπε ο Άλεξ τι έπαθες. Λυπάμαι» μου είπε με γλυκιά φωνή.

«Είμαι εντάξει, Κλαίρη».

Το κακό με την Κλαίρη είναι ότι δεν μου δίνει κανέναν λόγο να μην την συμπαθώ. Είναι τόσο καλή και όμορφη. Είναι τόσο καλύτερη και ομορφότερη από εμένα.

Καθίσαμε όλοι στο χαλί. Ο Άλεξ είχε αγκαλιά την Κλαίρη, ο Ιβάν είχε απλωθεί και εγώ κοιτούσα ανέκφραστη. Τώρα έπρεπε να υποκρίνομαι ότι είμαι καλά ενώ η καρδιά μου κάθε λεπτό που περνούσε έσπαγε. Μετά επουλωνόταν για να μπορέσει να ξανασπάσει. 

«Εσείς οι δύο τα έχετε;» ρώτησε η Κλαίρη.

Εγώ και ο Ιβάν σκάσαμε στα γέλια.

«Ούτε καν. Ο Ιβάν είναι πολύ φλώρος» είπα θέλοντας να τον πειράξω.

Ο Ιβάν με κοίταξε με δολοφονικό βλέμμα. Ήταν τόσο γλυκό δολοφονικό βλέμμα που με έκανε να γελάσω ακόμα περισσότερο. Μετά άρχισα να κλαίω. Η Κλαίρη θα νομίζει ότι είμαι κυκλοθυμική.Ο Ιβάν έτρεξε αμέσως και με αγκάλιασε.

«Ιβάν, νομίζω ότι η πληγή στην κοιλιά μου άνοιξε».

Ο Ιβάν μού σήκωσε αμέσως την μπλούζα. Είχα δίκιο, είχε αρχίσει να τρέχει αίμα από ένα σημείο. Ο Ιβάν πήγε να μου φέρει χαρτιά από το μπάνιο και σε χρόνο ρεκόρ ήταν πίσω.

«Προσπάθησε να παίρνεις φυσιολογικά αναπνοές».

«Δεν μπορώ, πονάω πάρα πολύ».

Κατάλαβα ότι και ο Άλεξ πονούσε γιατί άρχισε να κάνει μορφασμούς. Τώρα που η κοπέλα του ήταν μπροστά δεν μπορούσε να με φιλήσει. Αυτά τα λίγα λεπτά που υπέφερα, κατάλαβα ότι δεν ήταν καθόλου εντάξει να με φιλάει ενώ έχει κοπέλα ή αντίστοιχα να τον φιλάω εγώ. Βέβαια, σήμερα το έμαθα ότι είχε οπότε εν μέρει δεν θα έπρεπε να νιώθω τύψεις αλλά και πάλι... Ο Ιβάν μάς κοιτούσε με αγωνία για να δει τι θα κάνουμε. Η Κλαίρη άρχισε να φιλάει τον Άλεξ και να του λέει ότι όλα θα πάνε καλά. Ελπίζω πάνω στην ανησυχία της να ξεχάσει ότι εγώ φταίω που υποφέρει. Μετά από λίγο το αίμα σταμάτησε να τρέχει σε αυτόν. 

«Ιβάν, τι θα κάνουμε;» ρώτησα όσο πιο ψιθυριστά μπορούσα.

Ο Ιβάν δεν απάντησε. Απλά με έσφιξε μέσα στην αγκαλιά του καθώς μου φιλούσε το κεφάλι. Τα χέρια του ήταν δεμένα γύρω από την μέση μου και με το ένα πίεζε το χαρτί πάνω στην πληγή μήπως και σταματήσει το αίμα. Τελικά με πήρε αγκαλιά και με πήγε στο μπάνιο. 

«Ο Άλεξ είναι πιο δυνατός από εσένα και οι πληγές του επουλώνονται γρηγορότερα. Εσύ πάλι δεν ξέρω για πόσο θα αντέξεις».

«Θέλω και εγώ να γίνω δυνατή. Αν ήμουν δυνατή δεν θα πάθαινα ότι παθαίνω από τον Σαμ» είπα με παράπονο.

«Είσαι σίγουρη ότι δεν θες να βάλω τον Άλεξ να σε φιλήσει;»

«Ναι. Δεν αξίζει κάτι τέτοιο στην Κλαίρη».

«Είσαι ηλίθια».

Μπορούσα να διακρίνω την ανησυχία στο βλέμμα του.

«Θα σε πάω στο ιατρείο».

Έγνεψα θετικά.

Ο Ιβάν με πήρε αγκαλιά και βγήκαμε από το δωμάτιο. Σε όλη την διαδρομή για το ιατρείο μου ψιθύριζε ότι με αγαπάει και να μην τολμήσω να πεθάνω. Έκλεισα τα μάτια και αφέθηκα στη φωνή του.

Φαίη