Σχολείο για Διαφορετικούς (Κεφάλαιο 8)

«Τώρα με φίλησες απλά για να ξεχάσεις την Κλαίρη ή γιατί πραγματικά το ήθελες;» Ο Άλεξ πήγε να με ξαναφιλήσει αλλά τον έκοψα. «Μην αποφεύγεις την ερώτηση». Εξακολουθούσε να με αγνοεί. «Απάντα αλλιώς δε θα σου ξαναμιλήσω ποτέ». Έκανα να φύγω αλλά μου έπιασε με δύναμη το χέρι.

«Άρι, τα χείλη σου. Έφυγε η πληγή».

«Και δημιουργήθηκε μια καινούρια» χαμογέλασα λυπημένα.

«Το παραδέχομαι, το έκανα για να ξεχάσω την Κλαίρη».

«Και τι κατάφερες, εκτός από το να με πληγώσεις;»

«Τίποτα».

«Τουλάχιστον είσαι ειλικρινής».

«Συγγνώμη».

«Εγώ συγγνώμη που σε άφησα να νομίζεις ότι είμαι η εύκολη λύση».

«Πώς κάνεις έτσι για ένα απλό φιλί;»

«Δεν ξέρω για εσένα, Άλεξ, αλλά εγώ δε φιλάω κάποιον απλά για να τον φιλήσω. Και τώρα με συγχωρείς, αλλά πρέπει να φύγω».

***

Χτύπησα την πόρτα στο δωμάτιό μου και ο Ιβάν ευτυχώς άνοιξε αμέσως. Χωρίς να του μιλήσω έπεσα στο κρεβάτι και κουκουλώθηκα.

«Συγγνώμη που σας χάλασα τη φάση».

«Καλά έκανες» είπα μέσα από την κουβέρτα. Ο Ιβάν με ξετύλιξε.

«Τι έγινε και είσαι έτοιμη να κλάψεις;»

«Πρώτον ο Σαμ με έβαλε με το ζόρι να παλέψω μαζί του και με έκανε ρεζίλι μπροστά σε όλους τους βρικόλακες». Ο Ιβάν έσφιξε τα δόντια του. Μετά πήγε να πει κάτι αλλά τον διέκοψα. «Ο Άλεξ με φίλησε στο δωμάτιό του όμως απλά και μόνο για να ξεχάσει την Κλαίρη. Και τρίτον, όταν με φιλάει οι πληγές μου επουλώνονται». Ο Ιβάν με έχωσε στην αγκαλιά του.

«Με αφήνεις να σκοτώσω τον Σαμ;» με ρώτησε.

«Θα σε άφηνα, αλλά άμα το κάνεις θα σε διώξουν από το σχολείο».

«Δε με νοιάζει».

«Νοιάζει όμως εμένα. Δε θα αντέξω εδώ πέρα χωρίς εσένα. Είσαι ο μοναδικός εδώ πέρα που ενδιαφέρεται για εμένα. Ο Λουκ δεν μπορεί να κρατηθεί για να μην μου ρουφήξει το αίμα και κάθε φορά που είμαι κοντά του κοντεύω να πεθάνω, ο Άλεξ είναι ηλίθιος και κάπου εκεί τελειώνουν οι υποτιθέμενοι φίλοι μου.

«Όμως σοβαρά πρέπει να γίνει κάτι με τον Σαμ. Δεν ξέρω αν θα κρατηθώ την επόμενη φορά».

***

Πρέπει να ήταν κάπου στις τέσσερις τα ξημερώματα όταν αποφάσισα να αποδείξω στον Ιβάν ότι είμαι η χειρότερη συγκάτοικος που θα μπορούσε να έχει. Αρχικά ανέβηκα στο κρεβάτι του και χώθηκα στην αγκαλιά του. Ο Ιβάν αντέδρασε με ένα ροχαλητό. Μετά τον σκούντησα για να ξυπνήσει.

«Γιατί με ξύπνησες;» Του χάρισα το πιο γλυκό μου βλέμμα.

«Βασικά δεν μπορούσα να κοιμηθώ». Σήκωσε το φρύδι. Κατσούφιασα. «Ιβάν, αγχώνομαι για τις εξετάσεις του πρώτου τριμήνου. Δεν ξέρω πώς να παλεύω». Μου χάρισε ένα δολοφονικό βλέμμα.

«Είσαι ό,τι πιο ηλίθιο υπάρχει, το ξέρεις;» Χαμογέλασα. Ευτυχώς δε μου έδωσε σφαλιάρα, δε μου πέταξε μαξιλάρι, δε με έβρισε...

«Ιβάν, όχι!» Αλλά άρχισε να με γαργαλάει. «Θα πεθάνω. Σε παρακαλώ, σταμάτα». Δεν τον συγκίνησαν τα λόγια μου.

«Μου χάλασες τον ύπνο. Έπρεπε με κάποιον τρόπο να πληρώσεις». Ευτυχώς σταμάτησε. Ξάπλωσε ανάσκελα στο κρεβάτι και πέρασε τα χέρια πίσω από το κεφάλι του.

«Να κοιμηθώ μαζί σου;»

«Δε φοβάσαι μη μείνεις έγκυος με το τερατάκι μου στην κοιλιά σου;» Ωχ, θυμόταν τη βλακεία που είχα πει.

«Εσύ είσαι καλό παιδί, Ιβάν. Δεν κάνεις τέτοια πράγματα, έτσι;» Ο Ιβάν με έχωσε στην αγκαλιά του.

«Θα σου μάθω».

«Θα μου μάθεις τι;»

«Πώς να παλεύεις». Μου έκλεισε το μάτι και με φίλησε στο μέτωπο.

«Ευχαριστώ».

***

Το πρωί ξυπνήσαμε από τα χτυπήματα στην πόρτα. Πήγα να ανοίξω. Ο Σαμ, η μητέρα του και ο κύριος Στάνλει (ο επιτηρητής του σχολείου) με έσπρωξαν και μπήκαν στο δωμάτιο.

«Καλημέρα».

Κανένας δε μου απάντησε. Ο Ιβάν πετάχτηκε από το κρεβάτι και μου έκανε νόημα να το βουλώσω. Σπάνια βλέπεις τον Ιβάν ανήσυχο οπότε υπάκουσα. Η κυρία Βαλερί πλησίασε τον Ιβάν και του σήκωσε το πιγούνι.

«Θα μου απαντήσεις ειλικρινά». Ο Ιβάν έγνεψε καταφατικά. Ο Σαμ με πλησίασε.

«Σας τσακώσαμε».

Ψιθύρισε στο αυτί μου. Απλώς ρολάρισα τα μάτια μου.

«Για ποιον λόγο ήσασταν ξύπνιοι στις τέσσερις;» ρώτησε αυστηρά η κυρία Βαλερί.

«Η Αριάδνη ξύπνησε από εφιάλτη και μετά ξύπνησε και εμένα». Η Κυρία Βαλερί με κοίταξε εξονυχιστικά.

«Είναι αλήθεια;»

«Ναι» παραδέχτηκα. Ο Σαμ με πλησίασε και με κοίταξε στα μάτια.

«Τότε δε θα σε πειράξει άμα κάνω αυτό». Λυπάμαι, Σαμ, αλλά δεν μπορείς να μπεις στο μυαλό από έναν υποκριτή. Χαμογέλασα.

«Είναι υποκρίτρια. Μαμά, το ήξερες;»

«Ναι. Στάνλει!» Ο Κύριος Στάνλει μου έπιασε το χέρι και υποθέτω ότι διάβασε τις σκέψεις μου.

«Δεν ξύπνησε από εφιάλτη» να πάρει. Δεν ήξερα ότι ήταν υποκριτής ο κύριος Στάνλει. «Όμως είναι αλήθεια ότι δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Δεν έκανε κάτι κακό με το αγόρι». Ο Σαμ με κοίταξε με μίσος.

«Μητέρα, όπως και να έχει δεν γίνεται να κοιμάται ένα κορίτσι στο ίδιο δωμάτιο με ένα αγόρι». Ο Ιβάν κρατιόταν να μην τον κάψει ζωντανό.

«Τόσο καιρό μια χαρά λειτουργούσε». Ο Ιβάν απάντησε με μίσος στον Σαμ.

«Ο Σαμ έχει δίκιο. Για παν ενδεχόμενο πρέπει να σας αλλάξουμε δωμάτιο» είπε ανέκφραστα η κυρία Βαλερί.

Ελπίζω να αστειεύεται. Δε θέλω να κοιμάμαι χώρια με τον Ιβάν. Δε νομίζω να υπάρχει άλλος άνθρωπος που να με ανέχεται.

«Τώρα που έφυγε ο συγκάτοικος του Άλεξ Χαθαγούει, μπορείς Ιβάν να μείνεις μαζί του...» Τυχερός που είναι.

«Εσύ, Αριάδνη...» συνέχισε η διευθύντρια.

«Μπορεί να έρθει να μείνει μαζί της η Τσέλσι». Δεν ήξερα ότι ο Σαμ μπορούσε να γίνει τόσο κακός.

«Μέχρι το μεσημεριανό φαγητό να έχεις φύγει, Ιβάν» συμπλήρωσε ο κύριος Στάνλει.

Οι τρεις «κακοί» της υπόθεσης έφυγαν από το δωμάτιο. Μόλις έκλεισε η πόρτα έτρεξα στην αγκαλιά του Ιβάν.

«Συγγνώμη που σε ξύπνησα το βράδυ. Είμαι τόσο ηλίθια». Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό μου. Ο Ιβάν το σκούπισε και με φίλησε στο μάγουλο.

«Δε φταις εσύ».

«Ιβάν; Όταν πας με τον Άλεξ, θα με αφήνετε να έρχομαι στο δωμάτιό σας;» Ο Ιβάν χαμογέλασε.

«Μα φυσικά». Σηκώθηκα στις μύτες των ποδιών μου και έδωσα ένα φιλί στο μάγουλό του Ιβάν. Σας ικετεύω, δώστε του βραβείο καλύτερου φίλου. Το αξίζει.

***

Δυστυχώς ήρθε η ώρα του μεσημεριανού. Φάγαμε κοτόπουλο με πατάτες. Λάθος, έφαγαν κοτόπουλο, έφαγα πατάτες. Βέβαια τα βαμπίρ πάντα πίνουν αίμα για μεσημεριανό. Μόλις τελειώσαμε πήγα στο δωμάτιό μου όπου με περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη, η Τσέλσι. Αφού μου χάρισε ένα βλέμμα ανωτερότητας πέταξε τη βαλίτσα της πάνω στο κρεβάτι μου.

«Εκεί κοιμάμαι εγώ».

«Εκεί κοιμόσουν, Άρι».

«Μην τολμήσεις να με ξαναπείς έτσι».

«Γιατί; Αν σε ξαναπώ Άρι, θα βάλεις τον Ιβάν να με ψήσει ζωντανή; Δε σε συμφέρει. Θα τον αποβάλλουν και μετά θα μείνεις μόνη».

«Πριν μιλήσεις για τον Ιβάν, βεβαιώσου ότι ο Σαμ παραμένει πιστός σε εσένα». Τα μάτια της κοκκίνησαν, οπότε υποθέτω ότι νευρίασε. Όμως τελικά έσκασε στα γέλια.

«Άρι, άσε με να σ’ το εξηγήσω. Το γεγονός ότι ο Σαμ ένωσε τα χείλη του με τα δικά σου για να σου ρουφήξει το αίμα δε σημαίνει τίποτα. Έτσι κάνουν όλοι οι βρικόλακες».

Έλμινθα