Η τελετή πέρασε αργά. Η Έμιλι καθόταν ακίνητη και κοιτούσε τα λευκά λουλούδια που βρίσκονταν μπροστά της. Η Σκάιλερ καθόταν απαρηγόρητη στο πλευρό της Μίνα δυο σειρές πιο μπροστά. Οι γονείς της Κέιτ μιλούσαν αλλά η Έμιλι δεν άκουγε τίποτα. Αργότερα θα πραγματοποιούταν μια εκδήλωση στο σχολείο εις μνήμη της Κέιτ. Η Σκάιλερ είχε αναλάβει να βγάλει τον λόγο. Ο πατέρας της την άφησε στο προαύλιο και από εκεί και πέρα η Έμιλι θα ήταν μαζί με τα κορίτσια.
«Ω Θεέ μου, Εμς» είπε η Πένι τρομαγμένη. Την τύλιξε στην αγκαλιά της δυνατά κάνοντάς τη να νιώσει ζεστασιά.
«Πώς είσαι;» της ψιθύρισε.
«Καλύτερα, υποθέτω» απάντησε εκείνη.
«Εμς… Δεν μπορώ να πιστέψω ότι σας συνέβη αυτό το πράγμα» είπε συντετριμμένη η Φαίη. Ακόμα και η Φαίη που έβλεπε τα πάντα με θετικότητα είχε χάσει τη γη κάτω από τα πόδια της.
«Λοιπόν; Θα της το πεις ή όχι;» είπε η Πένι στην Ντέμυ.
«Πιστεύεις πως μια τέτοια μέρα σαν κι αυτή είναι κατάλληλη;» είπε η Ντέμυ.
«Και πότε θα το μάθει δηλαδή;» επέμεινε η Πένι.
«Μπορείτε να μη μαλώσετε για το αν η Ντι πρέπει να μου πει σήμερα ότι τα έχει με τον Άλεξ;» είπε εκνευρισμένη η Έμιλι. Η Ντέμυ κοίταξε την Έμιλι ξαφνιασμένη.
«Πώς;»
«Ντι… Πέρασες από το σπίτι μου χθες με τον Άλεξ και σας άνοιξε η μαμά μου. Ξέρεις ότι κάτι τέτοια τα καταλαβαίνει αμέσως, έτσι; Άσε που θα τα φτιάχνατε ούτως ή άλλως». Τα τέσσερα κορίτσια σταμάτησαν απότομα τη συζήτησή τους, καθώς ο Άλεξ ήρθε προς το μέρος τους.
«Κορίτσια, η τελετή ξεκινά» είπε ο Άλεξ. Ο διευθυντής άνοιξε την τελετή λέγοντας λίγα λόγια για την Κέιτ.
«Και τώρα η καλή της φίλη, Σκάιλερ, θα μας πει λίγα λόγια». Η Σκάιλερ σηκώθηκε και ανέβηκε στη σκηνή που είχαν στήσει.
«Με την Κέιτ ήμασταν φίλες από την τρίτη Δημοτικού. Ήταν πάντα ειρωνική μαζί μου. Πάντα με υποβίβαζε. Πάντα με υποτιμούσε και με ταπείνωνε για να νιώσει καλά. Τι με κοιτάτε; Ήταν σκύλα και όλοι το ξέρετε. Της άξιζε αυτό που έπαθε». Ο γυμναστής ανέβηκε στη σκηνή και άρχισε να τραβάει τη Σκάιλερ. «Ελπίζω να πας στην κόλαση, σκύλα!» φώναξε ενώ ο γυμναστής την απομάκρυνε. Ο διευθυντής ανέβηκε γρήγορα στη σκηνή αλαφιασμένος.
«Συγγνώμη για αυτό που είδατε. Υπάρχει κάποιος άλλος που θέλει να μιλήσει;»
«Εγώ» είπε η Έμιλι που πετάχτηκε από την καρέκλα της. Τα κορίτσια την κοίταξαν με βλέμματα γεμάτα έκπληξη.
«Η Κέιτ ποτέ δεν έλεγε συγγνώμη… Ίσως επειδή ήξερε πως το να ζητά κανείς συγγνώμη δεν απαιτεί και ειλικρίνεια» ξεκίνησε να λέει. «Ναι… Η Κέιτ ήταν σκύλα. Αλλά δεν της άξιζε αυτός ο θάνατος. Καθόμουν στο πλάι της την ώρα που ξεψυχούσε και τότε ήταν που κατάλαβα πως ήταν πολλά πράγματα πέρα από σκύλα. Νόμιζα πως την ήξερα, αλλά έπρεπε να πεθάνει για να μάθω την αλήθεια. Ήταν μια καλή φίλη. Τα έβαζε με όσους ενοχλούσαν τους φίλους της. Στις τελευταίες της στιγμές είπε τη μοναδική λέξη που δεν είχα ακούσει να βγαίνει από το στόμα της: «συγγνώμη». Και το εννοούσε. Τις τελευταίες της στιγμές το μοναδικό πράγμα που ήθελε η Κέιτ ήταν να τη συγχωρήσουν. Έκανε πολλά πράγματα σε πολλούς από εμάς αλλά στο τέλος η Κέιτ διάλεξε να μετανιώσει. Κι αυτό κρατάω από εκείνη. Αυτό θα θυμάμαι» είπε και κατέβηκε.
Η εκδήλωση τελείωσε και ο κόσμος άρχισε σιγά σιγά να φεύγει. Η Έμιλι πήγε κάτω από τις κερκίδες στο γήπεδο και έγραψε τα αρχικά της Κέιτ. Την ώρα που έβγαζε τον λόγο στην εκδήλωση θυμήθηκε μια συζήτηση που είχαν κάνει πριν περίπου δυο χρόνια. Η Κέιτ είχε πει πως ήθελε να γραφτεί το όνομά της κάτω από τις κερκίδες με ανεξίτηλο και αυτό έκανε. Γύρισε για να φύγει, αλλά είδε πως ο Μέισον στεκόταν πίσω της.
«Γεια» του είπε κλείνοντας το στυλό.
«Δεν ήθελα να σε τρομάξω ή να σε διακόψω αν και νομίζω πως σε τρόμαξα» της είπε αμήχανα.
«Όχι… Δε με τρόμαξες. Οι Ομοσπονδιακοί σε άφησαν;»
«Ναι. Η σύναξή μου τους εξήγησε ότι ήμουν εκεί για παρακολούθηση».
«Η σύναξή σου; Άκουσα πως ήσουν Ανεξάρτητος».
«Οι Ανεξάρτητοι που είναι αντίθετοι στον Γκρεγκ έχουν αρχίσει και συσπειρώνονται σε συνάξεις. Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά υποθέτω».
«Τον έπιασαν;»
«Όχι. Έχει εξαφανιστεί. Οι Ομοσπονδιακοί μού ζήτησαν να μην αλλάξω αριθμό αλλά δε θέλω να με συνδέει τίποτα μαζί του».
«Θα φύγεις;»
«Δεν ξέρω ακόμα. Υποθέτω πως αν τα πράγματα χειροτερέψουν, ναι, θα φύγω όσο πιο μακριά γίνεται. Μήπως θες να κάτσουμε;»
«Αμέ». Κάθισαν στις τελευταίες σειρές από τις κερκίδες.
«Ωραίος λόγος παρεμπιπτόντως».
«Ευχαριστώ… Αν και δε νομίζω πως μπορεί να συγκριθεί με τον επικό λόγο της Σκάιλερ». Ο Μέισον γέλασε.
«Έχεις δίκιο. Τίποτα δε συγκρίνεται με αυτό».
«Δεν πιστεύω πως η Σκάιλερ μισούσε τόσο την Κέιτ. Ήταν κάτι ανάμεικτο. Τη μισούσε και την αγαπούσε την ίδια στιγμή. Ένιωθε καταπιεσμένη από εκείνη και δεν το έλεγε σε κανέναν. Και τώρα όλη η πίεση και η στεναχώρια τα έβγαλε όλα στην επιφάνεια».
«Ήξερα κι εγώ την Κέιτ. Όχι τόσο καλά όσο εσύ ή η Σκάιλερ, αλλά τη γνώριζα».
«Τι; Είχες κοιμηθεί και εσύ μαζί της;» ρώτησε η Έμιλι γελώντας.
«Όχι… Θεέ μου, όχι. Δε μου άρεσε καθόλου. Εγώ έφτιαξα το βραχιόλι που σου είχε δώσει».
«Ώστε εσύ κρύβεσαι πίσω από το μυστηριώδες βραχιολάκι;» τον ρώτησε γελώντας.
«Σ’ το ορκίζομαι πως δεν ήξερα ότι ήταν για εσένα».
«Σε πιστεύω» του καθησύχασε γελώντας.
«Έμιλι» είπε πιο σοβαρά. «Περάσαμε πολλά και ό,τι έκανα ή έζησες δεν πρόκειται να τα ξεχάσουμε τόσο εύκολα. Αν νιώσεις ποτέ την ανάγκη να μιλήσεις σε κάποιον, να ξέρεις ότι θα είμαι εκεί όποτε με χρειαστείς».
«Σε ευχαριστώ». Έμειναν για λίγο σιωπηλοί. «Μέισον;» είπε διστακτικά.
«Ναι;»
«Άντλησες τις δυνάμεις κάποιου όσο ήσουν ακόλουθός του;»
«Όχι. Περνούσα από κάποιο τεστ αφοσίωσης… Δεν ξέρω τι θα έκανα αν περνούσα το τεστ και ερχόταν η στιγμή να αντλήσω τις δυνάμεις κάποιου».
«Συγγνώμη».
«Χμ;»
«Για αυτά που σου είπα. Δεν τα εννοούσα».
«Το ξέρω. Δε χρειάζεται να απολογείσαι».
«Ήθελα να σε προκαλέσω».
«Σου είπα πως δε χρειάζεται να απολογείσαι, δε σου κρατάω κακία. Έμιλι… Μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;»
«ΟΚ».
«Γιατί δέχτηκες να του δώσεις τις δυνάμεις σου;» Η Έμιλι πήγε να μιλήσει, αλλά ο Μέισον τη διέκοψε. «Την αλήθεια θέλω να μου πεις» της είπε. Η Έμιλι κατέβασε το κεφάλι της και πήρε μια βαθιά ανάσα. «Δε θέλω αυτή τη ζωή, Μέισον. Σήμερα αυτός που με κυνηγάει είναι ο Γκρεγκ, αύριο ίσως είναι κάποιος χειρότερος. Δε θέλω να ζω μια ζωή κυνηγημένη. Δεν είναι φυσιολογικό. Δεν είναι υγειές».
«Οι άλλοι θα σε μισούσαν».
«Δεν μπορείς να το ξέρεις αυτό με σιγουριά»
«Κι όμως».
«Πώς;»
«Οι Μάγοι δεν έχουν μόνο δυνάμεις. Μερικοί μπορεί να κληρονομήσουν τηλεπάθεια, άλλοι τηλεμεταφορά και άλλοι το μέλλον. Εγώ βλέπω το μέλλον».
«Και τι είδες;»
«Είδα όσους συμπεριέλαβες στη συμφωνία σου να σου γυρίζουν την πλάτη. Ένας ένας… Θα έμενες μόνη».
«Αυτό το μέλλον δε μου το είχε δείξει ο Γκρεγκ».
«Κι αυτό επειδή δεν έχει κάποιο Χάρισμα. Προσπαθούσε να σε λυγίσει. Και τα κατάφερε».
«Για αυτό μου ζήτησες να περιμένω;»
«Ναι. Ήξερα ότι ο Μάικλ και ο Άλεξ σας έψαχναν και ότι σας είχαν βρει. Πριν ο Γκρεγκ αντλήσει τις δυνάμεις της Κέιτ είδα ένα όραμα ότι οι Ομοσπονδιακοί ερχόντουσαν. Όταν έφυγε για να ξεκουραστεί έμεινα πίσω από την πόρτα γιατί είχα δει ότι θα δεχόσουν να του δώσεις τις δυνάμεις σου. Αν απλά με είχες ακούσει…»
«Δεν πρόλαβε να αντλήσει τις δυνάμεις μου. Τίποτα δε θα αλλάξει τώρα».
«Δεν έπρεπε να λυγίσεις, Έμιλι. Είσαι ένας από τους πιο δυναμικούς χαρακτήρες που ξέρω».
«Κι όμως λύγισα. Και τώρα δεν είμαι σίγουρη αν θα μπορέσω να συνέλθω απ’ αυτό».
«Όλα θα περάσουν. Αργά ή γρήγορα. Εμπιστεύσου με».
«Σου κάνει καλό τελικά να μιλάς σε κάποιον. Σε ευχαριστώ, Μέισον».
«Παρακαλώ».
«Πρέπει να φύγω».
«ΟΚ. Γεια».
«Γεια».
***
Ο πατέρας της την περίμενε στο μπροστινό πάρκινγκ του σχολείου. Λίγο πριν φτάσει όμως κοντά στην κεντρική είσοδο, άκουσε βήματα πίσω της.
«Έμιλι;» είπε ο Μάικλ. Η Έμιλι σταμάτησε και πήρε μια βαθιά ανάσα. Γύρισε και τον κοίταξε διστακτικά. «Πώς είσαι;» τη ρώτησε.
«Καλύτερα» του απάντησε χωρίς να τον κοιτάει. Δεν ήθελε να τον κοιτάξει. Φοβόταν πως αν κοιτούσε μέσα στα μάτια του θα ξαναθυμόταν τα οράματα που της είχε δείξει ο Γκρεγκ.
«Θυμήθηκα την υπόσχεση που σου είχα δώσει. Τότε θα σε πάρω από εδώ πέρα. Το υπόσχομαι. Αν αυτή η πόλη γίνει επικίνδυνη… για εμένα, για εσένα και για τον οποιονδήποτε… το ορκίζομαι πως θα σε πάρω από εδώ. Θα σε κρατήσω ασφαλή».
«Μερικές φορές ξεχνάμε τις υποσχέσεις που έχουμε δώσει. Στο χέρι μας είναι να τις θυμηθούμε πριν να είναι αργά. Και τώρα είναι αργά, Μάικλ. Γιατί πλέον δεν μπορείς να με κρατήσεις ασφαλή. Κανείς δεν μπορεί. Πρέπει να φύγω» είπε και βγήκε γρήγορα έξω.
Rene Rafael