«Ναι» απάντησε η Κλέρι. «Συχνάζει στο ξενοδοχείο που έμενες όταν σε κυνηγούσε ο Μάγος».
«Πώς μπορώ να τον προσεγγίσω;»
«Έμιλι… Πιστεύεις ότι αυτό είναι καλή ιδέα;»
«Κλέρι, σε πλήρωσα για να κάνεις μια συγκεκριμένη δουλειά. Θα προτιμούσα να μη μου πεις τη γνώμη σου πάνω στο θέμα».
«Εντάξει. Κάθεται πάντα στο τραπέζι εννιά στο μπαράκι του ξενοδοχείου και φοράει μαύρα γυαλιά. Είναι μελαχρινός, ψηλός. Δεν υπάρχει περίπτωση να τον μπερδέψεις. Και πάντα παραγγέλνει ουίσκι».
«Ωραία. Σε ευχαριστώ, Κλέρι» είπε και το έκλεισε.
***
Ετοιμάστηκε γρήγορα και έφυγε για το ξενοδοχείο. Μπήκε στο λόμπι του ξενοδοχείου και κατευθύνθηκε προς το μπαρ. Μπήκε μέσα κοιτάζοντας τον χώρο. Αυτή την ώρα το μπαρ έπρεπε να ήταν γεμάτο όμως ήταν σχεδόν άδειο.Ανάμεσα στα τραπέζια που ήταν πιασμένα υπήρχε και το τραπέζι εννιά. Η Έμιλι κοίταξε τον νεαρό που καθόταν εκεί. Μελαχρινός, με μαύρα γυαλιά μυωπίας. Κατέβηκε τα σκαλιά και κατευθύνθηκε προς τα εκεί. Κάθισε απέναντί του και τον κοίταξε επίμονα.
«Έμιλι Τόμσεν, άργησες. Περίμενα να είσαι εδώ πριν το σούρουπο. Υποθέτω ότι δεν έβρισκες παπούτσια που να ταιριάζουν με τη μαύρη ολόσωμα φόρμα που φοράς» είπε ο νεαρός αφήνοντας την εφημερίδα που διάβαζε στο τραπέζι.
«Πώς ήξερες ότι θα έρθω;»
«Μπορώ και βλέπω το μέλλον».
«Ωραία. Άρα ξέρεις για ποιον λόγο είμαι εδώ».
«Ναι».
«Λοιπόν;»
«Θες να σου δώσω από το νέο μου φίλτρο».
«Υπάρχει κάποιο αντίτιμο;»
«Όχι. Όχι για εσένα». Η Έμιλι τον κοίταξε καχύποπτα.
«Γιατί;»
«Γιατί είδα τι πέρασες»
«Δηλαδή θα μου δίνεις το φίλτρο σου τζάμπα;»
«Ναι».
«Ποια είναι η παγίδα;»
«Δεν υπάρχει παγίδα, Έμιλι. Θα μου πεις λοιπόν; Θες το φίλτρο μου ή όχι;»
«ΟΚ».
Ο νεαρός έβγαλε ένα μπουκαλάκι από την τσέπη του σακακιού του και το τοποθέτησε στο τραπέζι.
«Θα σου δίνω από το φίλτρο μου αρκεί να μου υποσχεθείς πως δε θα το παρακάνεις. Δε θέλω να μπλέξω σε περίπτωση που πάθεις κάτι».
«Το υπόσχομαι».
«Θα χρησιμοποιείς το φίλτρο μόνο μια φορά την ημέρα. Μια σταγόνα σε κάθε μάτι. Χρειάζονται περίπου δέκα δευτερόλεπτα για να δράσει. Μόνο μια σταγόνα σε κάθε μάτι».
«Το κατάλαβα».
«Δε σου εγγυώμαι ότι θα δεις αυτό που θες. Αυτό εξαρτάται από εσένα» είπε δίνοντάς της το μπουκαλάκι.
«Όταν τελειώσει πέρνα ξανά από εδώ. Θα ξέρω το πότε».
«Ευχαριστώ» είπε η Έμιλι παίρνοντας το μπουκαλάκι και σηκώθηκε να φύγει.
***
Έπρεπε να κάνει τον γύρο του κτιρίου για να μπορέσει να μπει μέσα. Το γήπεδο του λακρός ήταν έρημο. Έβαλε το φλας στο κινητό της, για να μπορέσει να δει μπροστά της. Πήγε και κάθισε στις κερκίδες. Τόση ώρα κρατούσε το μπουκαλάκι πιο ψηλά και το παρατηρούσε.
Μια σταγόνα στο κάθε μάτι, σκέφτηκε.
Άνοιξε το μπουκαλάκι και έβαλε μια σταγόνα στο κάθε μάτι. Το έκλεισε και το άφησε στην πάνω θέση. Ξάπλωσε και κοίταξε τα αστέρια που σιγά σιγά άρχισαν να σβήνουν. Τα μάτια της έγιναν μαύρα. Ένα δάκρυ κύλησε από το δεξί της μάτι. Χαμογέλασε ευτυχισμένη. Αυτό ήταν! Έβλεπε αυτό που ήθελε.
ΤΕΛΟΣ 2ΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Rene Rafael