«Τρία. Ο πόνος διαπερνάει τη σπονδυλική μου στήλη. Δύο. Αισθάνομαι λες και θα ξεκολλήσουν όλα μου τα σωθικά, θα πολτοποιηθούν και θα βρουν διέξοδο από το στόμα και τα ρουθούνια μου. Ένα. Η καρδιά μου εκρήγνυται στον ύστατο παλμό, το κορμί μου σπαρταράει και βουλιάζει κενό στο στρώμα. Είμαι πλέον μια μαύρη άυλη μάζα που τρυπάει την επιδερμίδα της σάρκας μου και ξαμολιέται στον περιβάλλοντα χώρο από το μέρος της καρδιάς. Αυτή είναι η γνώριμη διαδικασία του θανάτου μου». Ο Σεραφίν Λόμπο, ιδιωτικός ερευνητής στη Μαδρίτη, έχει ένα θανάσιμο μυστικό: βιώνει καθημερινά τη νεκρανάσταση. Κι αυτό γιατί είναι ήμισυς: μισός θνητός και μισός δαίμονας. Έχοντας χτίσει το προφίλ του μικροβιοφοβικού, καταφέρνει να επιβιώσει στη γη και νιώθει ευτυχισμένος. Ώσπου γνωρίζει την Μπελέν. Τότε ο κόσμος του καταρρέει. Η ευτυχία μετατρέπεται στην απόλυτη δυστυχία και η κατάρα που τον ακολουθεί εκ γενετής θεριεύει. Πόσο εφικτή είναι η διαβίωση σε έναν κόσμο όπου η αφή έχει πρωτεύοντα ρόλο; Ευχή ή κατάρα ο έρωτας; Αξίζει τελικά κάποιος να ζει σαν ήμισυς;Ο Σεραφίν Λόμπο είναι ένας εξαιρετικά ανθρώπινος και αθεράπευτα ρομαντικός… δαίμονας, που απολαμβάνει κάθε στιγμή της ανθρώπινης μορφής του, όντας ευτυχισμένος, σε σημείο που πολλές φορές ήθελα να τον χτυπήσω. Ώσπου συναντά την όμορφη Μπελέν, η οποία σπάει κάθε άμυνά του και τον ελκύει ασταμάτητα. Ο Σεραφίν καλείται να αποφασίσει ανάμεσα στη δική του ικανοποίηση και τη δική της ευημερία. Γιατί αν υποκύψει, η δαιμονική του φύση θα την καταστρέψει.
Είναι η πρώτη φορά που πέφτει στα χέρια μου καθαρή νουβέλα Έλληνα συγγραφέα. Ο όρος δεν αναφέρεται μόνο στο μέγεθος του έργου, το οποίο είναι ανάμεσα στο διήγημα και στο μυθιστόρημα. Οι νουβέλες έχουν πιο έντονο το συναισθηματικό ταξίδι ενός ήρωα, εστιάζουν περισσότερο στο εσωτερικό παρά στη δράση. Και ο Ήμισυς είναι ακριβώς αυτό. Δοσμένο άρτια, με εξαιρετική γραφή, η συγγραφέας καταφέρνει να αποδώσει όλο το δίλημμα του ήρωα, κάνοντας τον αναγνώστη να μην μπορεί να μαντέψει πώς θα καταλήξει η ίδια η ιστορία.
Η υπόθεση εκτυλίσσεται στην Ισπανία και εκεί φαίνεται η σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίστηκε το έργο, μιας και η έρευνα που έχει γίνει είναι ολοφάνερη. Το κλίμα της χώρας μεταφέρεται μέσα από τις σελίδες, οι λεπτομέρειες στις συνήθειες και στις εκφράσεις είναι διάχυτες, κάνοντας το βιβλίο πιο ζωντανό. Δε θα επεκταθώ για το τέλος, γιατί δε θελω να προδώσω κάτι από την πλοκή, ωστόσο θα πω πως δεν περίμενα κάτι τέτοιο. Η συγγραφέας σπάει λίγο τις νόρμες και το αναμενόμενο και δίνει μια εντελώς απρόσμενη, αλλά απίστευτα ταιριαστή, λύση.
Αγγελίνα Παπαδημητρίου