Η πρώτη μου επαφή με την Πριγκίπισσα του Θανάτου ήταν πού αλλού, μα στο Moonlight Tales. Όταν κυκλοφόρησε το έντυπο, δε γινόταν να μην το αγοράσω, για να μάθω επιτέλους το τέλος του βιβλίου!
Η ιστορία κινείται γύρω από δύο άτομα, τον Κάιλ και τη Ρωξάνη, δύο νέους με ταραγμένο, θα λέγαμε, παρελθόν και εκρηκτικές προσωπικότητες. Κάθε άλλο παρά απλούς και συνηθισμένους θα τους χαρακτήριζα, ακόμα και αν δεν υπήρχε το στοιχείο της φαντασίας που τους περιβάλλει. Η Ρωξάνη είναι κόρη του Άδη ενώ ο Κάιλ γιος της Κητώς. Στο αίμα τους κυλάει θεϊκό αίμα και αυτό σημαίνει πως έχουν ένα εισιτήριο για την κατασκήνωση των ημίθεων.
Η Έλενα Ζέλιν αξιοποιεί την ελληνική μυθολογία ως βάση, για να χτίσει τον δικό της κόσμο. Παρά τις επιρροές από τον Πέρσι Τζάκσον, καταφέρνει να διαφοροποιηθεί και να πει τη δική της ιστορία. Ο αναγνώστης δε γίνεται να μη συμπαθήσει και ταυτιστεί με τον Κάιλ και τη Ρωξάνη, που παρά το πρόσωπο που δείχνουν προς τα έξω, έχουν πληγωθεί και οι δύο από τα παιχνίδια των Θεών. Πρόκειται για μια ιστορία με γρήγορη πλοκή, ειδικά από τη μέση και μετά, με χιούμορ, νεανικό έρωτα, περιπέτεια και ανατροπές. Το τέλος ήταν ιδιαίτερα εμπνευσμένο.
Συνολικά, παρότι θα ήθελα περισσότερες σελίδες, ώστε να αναπτυχθούν πλήρως όλα τα θέματα του βιβλίου, απόλαυσα το συγκεκριμένο ανάγνωσμα.
Έλενα Παπαδοπούλου