Παράλληλα, σκοτεινοί υπερασπιστές και κουβαλητές φωτός, γνωστά και νέα πρόσωπα προσπαθούν να εκπληρώσουν τους δικούς τους σκοπούς. Αποκαλύψεις, συμμαχίες, συνωμοσίες και ερωτήματα έρχονται στο προσκήνιο για να ξεμπλέξουν το κουβάρι των γεγονότων, ενώ ταυτόχρονα υφαίνουν έναν καινούργιο ιστό εξελίξεων.
Ένα είναι βέβαιο… Αυτή η μάχη δεν έχει τελειώσει ακόμη.
«…Και τώρα;
Τι θα κάνεις, Κάτια;
Πόνεσες, πάλεψες, έπεσες.
Μπορείς να μείνεις κάτω
ή να βρεις τον δρόμο για την Άνοδο…»
και οι ρόλοι είναι πλέον δυσδιάκριτοι,
πώς μπορεί κανείς να κρίνει τι είναι σωστό και τι λάθος;»
Στη Μεγάλη Πόλη, η Μαρίνα λαμβάνει μια επιστολή που την πληροφορεί για τον θάνατο της γιαγιάς της.
Στη Δρύπη, η Αλκμήνη μαθαίνει πως όσο και να προσπαθείς να κρυφτείς το πεπρωμένο σε βρίσκει πάντα.
Στους Κήπους της Γαλήνης, ο Πάρης συνειδητοποιεί ότι οι επιλογές μας κοστίζουν περισσότερο απ’ όσο φανταζόμαστε. Την ίδια στιγμή, ο Αδάμ εξουσιάζει το μέρος και υφαίνει την εκδίκησή του οργανώνοντας νέες συμμαχίες.
Στις Κατακόμβες, ο Σεθ και ο Άρης, με τη βοήθεια της Κάτιας, καταλαβαίνουν ότι όσο τα περιθώρια στενεύουν και οι πιθανές λύσεις μειώνονται, η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση.
Σκοτεινοί Υπερασπιστές και Κουβαλητές του Φωτός θα κληθούν να πολεμήσουν στη Μεγάλη Μάχη. Ποιος θα κυριαρχήσει; Μπορεί να τελειώσει κάτι που υφίσταται αέναα στον χώρο και τον χρόνο; Ποιο είναι το σημείο μηδέν της αέναης μάχης που εξελίσσεται γύρω μας;
Καλώς ήρθατε σε μια τριπλή παρουσίαση, μόλις η 2η που γίνεται στο μπλογκ μας. Νομίζω πως αξίζουν συγχαρητήρια στην Άννα Σπανογιώργου που έγινε η δεύτερη συγγραφέας, μετά τον αγαπημένο Σπύρο Παπαλέξη, που ολοκλήρωσε την τριλογία της.
Παρουσίαση πρώτου βιβλίου
Η Πτώση, το πρώτο βιβλίο της σειράς «Αέναη Μάχη», ξεκινάει με πρωτοπρόσωπη αφήγηση (η οποία στη συνέχεια και μέχρι το τέλος γίνεται τριτοπρόσωπη) και την ιστορία της Κάτιας, μιας συνηθισμένης κοπέλας, η οποία έχει μια απλή δουλειά, πηγαίνει στο σπίτι του Άρη κρατώντας ένα κόκκινο βιβλίο, κάθεται μπροστά από μια πόρτα και φυλάει αυτόν που βρίσκεται φυλακισμένος πίσω από αυτή. Η Κάτια, η οποία είναι ερωτευμένη με τον Άρη, το μυστήριο «αφεντικό» της, βιώνει καταστάσεις που δεν καταλαβαίνει. Ο φυλακισμένος δραπετεύει και από και πέρα τα γεγονότα συμβαίνουν το ένα μετά το άλλο. Δυστυχώς για εμένα, κάπου εδώ θα πρέπει να σταματήσω, γιατί ως γνωστόν εδώ είμαστε μια spoil-free land (πόσο ταλαιπωρούμαι).
Το βιβλίο, το οποίο μοιάζει αρκετά με μοντέρνο παραμύθι, αφού δεν περιορίζεται από τις έννοιες του τόπου και του χρόνου, ξεκινά με πρωτοπρόσωπη αφήγηση, που ήταν για μένα η καταλληλότερη επιλογή, για να μπει ο αναγνώστης στο κλίμα και να ταυτιστεί με την Κάτια. Ταυτόχρονα η συγκεκριμένη επιλογή επέτρεψε στη συγγραφέα να περιβάλλει την αρχή του βιβλίου με μυστήριο, αφού γνωρίζουμε ό,τι και η πρωταγωνίστρια, που ομολογουμένως δεν είναι πολλά. Η Κάτια σαν χαρακτήρας έχει μια αφέλεια, θα τη χαρακτήριζα, αφού δέχεται ό,τι συμβαίνει χωρίς να απαιτεί απαντήσεις για τα δεκάδες ερωτήματα που γεννιούνται. Όταν όμως το κάνει τελικά, τα δεδομένα αλλάζουν άρδην και ο κόσμος μπλέκεται όσο τα μυστικά έρχονται αργά στην επιφάνεια. Στο επίκεντρο βρίσκονται οι χαρακτήρες, και όχι τόσο η κοσμοπλασία, η οποία ωστόσο προοικονομείται.
Η πλοκή είναι γρήγορη και γεμάτη ανατροπές και ο αναγνώστης βρίσκεται σε μια περίεργη θέση, αφού συμβαίνουν πράγματα τα οποία αδυνατεί να καταλάβει, όπως και η Κάτια. Αυτό ήταν για μένα το μειονέκτημα του βιβλίου, το πόσο λίγες απαντήσεις πήραμε, δηλαδή. Τα ερωτηματικά πολλά και οι τελείες λίγες. Φυσικά, υπάρχουν δύο ακόμα βιβλία που θα το αλλάξουν αυτό.
Συμπερασματικά, η Πτώση ήταν ένα γρήγορο βιβλίο με ενδιαφέροντες χαρακτήρες, που μου έδωσε μόνο μια μικρή γεύση από τον κόσμο της Άννας Σπανογιώργου.
Παρουσίαση δεύτερου βιβλίου
Αρχίζουν τα δύσκολα, λοιπόν.
Ο αναγνώστης βρίσκει την Κάτια στο δεύτερο βιβλίο αρκετά διαφορετική από ότι στο πρώτο. Παρότι βρίσκεται στο σπίτι της και το σκηνικό δεν έχει αλλάξει, η Κάτια έχει υποστεί μια ήττα. Ίσως οξύμωρο, αλλά η Κάτια είναι κάπως χαμένη αλλά και γεμάτη ελπίδα. Στο δεύτερο μέρος, νέα πρόσωπα έρχονται στο προσκήνιο και τα στρατόπεδα της Αέναης Μάχης γίνονται ξεκάθαρα. Οι δυνάμεις του καλού (κουβαλητές φωτός) και του κακού (σκοτεινοί υπερασπιστές) προσπαθούν να εκπληρώσουν τους σκοπούς τους και να ανασυνταχθούν, γιατί όπως λέει και το οπισθόφυλλο, ένα είναι βέβαιο… Αυτή η μάχη δεν έχει τελειώσει ακόμη. Δε νομίζω ότι μπορώ να πω άλλα πράγματα χωρίς να σποϊλάρω τα πάντα.
Στο δεύτερο μέρος της τριλογίας, υπάρχει εξέλιξη τόσο στο κομμάτι των χαρακτήρων, όσο και στο κομμάτι της κοσμοπλασίας. Αφενός, νέοι και παλιοί χαρακτήρες μπλέκονται, το οποίο εξυπηρετεί την πλοκή και όχι μόνο. Αφετέρου, ο κόσμος της Αέναης Μάχης αρχίζει να ξεδιπλώνεται, αφού ο αναγνώστης μεταφέρεται σε νέα μέρη, εκτός από το Μπλακ, το σπίτι της Κάτιας και τις κατακόμβες. Αρκετά ερωτήματα αρχίζουν πλέον να απαντώνται, ενώ η ύπαρξη κεφαλαίων για διαφορετικούς χαρακτήρες επιτρέπει στον αναγνώστη να ακολουθεί όλα τα γεγονότα, να συνδέει καταστάσεις και να γνωρίζει καλύτερα τον κόσμο.
Η άνοδος συνδυάζει φαντασία, μυστήριο, έρωτα και αγωνία, ενώ αρκετά κομμάτια αποκτούν και μια φιλοσοφική χροιά. Στο επίκεντρο είναι ξανά οι χαρακτήρες και το πολύπλοκο κουβάρι σχέσεων μεταξύ τους.
Συνολικά, ήταν ένα ενδιαφέρον ανάγνωσμα με περισσότερες αποκαλύψεις, καλύτερη ισορροπία ανάμεσα σε κοσμοπλασία και εξέλιξη χαρακτήρων, που δημιούργησε ένα κουβάρι που θα ξετυλιχθεί πλήρως στο τρίτο και τελευταίο μέρος.
Παρουσίαση τρίτου βιβλίου
Στο τέλος του
πρώτου βιβλίου η Κάτια βίωσε μια ήττα, ενώ στο τέλος του δεύτερου βιβλίου μια
νίκη, γεγονός που φέρνει τις δύο παρατάξεις σε μια περίεργη ισορροπία. Στο
τρίτο βιβλίο, όπως μαθαίνουμε και από το οπισθόφυλλο, ο κόσμος γίνεται ξεκάθαρος
και τα μέρη που βλέπαμε αποκτούν όνομα και θέση. Νέοι χαρακτήρες εμφανίζονται,
για να συμπληρώσουν κομμάτια του παζλ. Ο Πάρης συνειδητοποιεί ότι οι
επιλογές του έχουν βαρύ κόστος. Ο Αδάμ αποζητά την εξουσία, ενώ η Κάτια μαζί με
τον Άρη και τον Σεθ βρίσκονται σε μια αδράνεια, στο μεταίχμιο της πράξης και της
απραξίας, μέχρι να παρθεί η τελική απόφαση.
Σκοτεινοί Υπερασπιστές και Κουβαλητές του Φωτός θα κληθούν να πολεμήσουν ξανά. Τα
όρια ωστόσο μεταξύ τους έχουν πια χαθεί και είναι δύσκολο να αποφασίσει κανείς
ποιος ανήκει στη μια παράταξη και ποιος στην άλλη.
Ήρθε, λοιπόν, η ώρα, η τριλογία της «Αέναης Μάχης» να κλείσει. Παρότι ξεκινήσαμε με την ιστορία της Κάτιας, σε ένα άγνωστο μέρος εκτός χρόνου, πλέον διαβάζουμε την ιστορία πολλών διαφορετικών χαρακτήρων. Ξέρουμε ακριβώς πού βρισκόμαστε και ως ένα βαθμό ξέρουμε προς τα πού οδεύουμε. Το κουβάρι ξετυλίγεται, οι αποκαλύψεις είναι καταιγιστικές και το τέλος έρχεται γοργά. Το τρίτο βιβλίο πέτυχε την ισορροπία ανάμεσα στην κοσμοπλασία και τους χαρακτήρες περισσότερο από τα προηγούμενα και αποζημίωσε τον αναγνώστη. Παρά το ίσως μπερδευτικό ξεκίνημα της σειράς, στο τέλος όλα τα κομμάτια μπαίνουν στη θέση τους.
Ο επίλογος ήταν το αγαπημένο μου κομμάτι. Η μάχη πράγματι έμεινε αέναη. Ο χρόνος μπλέχτηκε, όλα άλλαξαν αλλά οι ψυχές θυμούνται. Ο κόσμος έκανε τον κύκλο του και θα συνεχίσει να γυρίζει χωρίς τέλος. Η τριλογία ολοκληρώθηκε αλλά και δεν ολοκληρώθηκε, παρόλο που ο αναγνώστης πήρε απάντηση σε όλα του τα ερωτήματα.
Συνολικά, η Αέναη Μάχη ήταν μια ενδιαφέρουσα αναγνωστική εμπειρία, η οποία παρά το αργό ξεκίνημα εξελίχθηκε μαζί με τη γραφή της συγγραφέα και μου προσέφερε ένα τελείωμα που με αποζημίωσε.
Έλενα Παπαδοπούλου