Παρουσίαση Βιβλίου - Τη ζωή μετράω σε ανάσες

Η πρώτη ανάσα, η πρώτη στιγµή στον κόσµο αυτόν… Πνοή που χαρίζει ζωή. Έκτοτε, ακολουθούν πολλές… χιλιάδες, µυριάδες, µακρόσυρτη αλυσίδα. Μικρές, µεγάλες, σύντοµες µα και βαθιές, οι ανάσες που παίρνουµε είναι τα βήµατα της ζωής που κάνουµε. Κάθε βήµα και µια ανάσα, κάθε ανάσα κι ένα βήµα. Βήµατα λουσµένα στο ασηµένιο φως του φεγγαριού, στο µεταίχµιο ζωής και θανάτου, παραδοµένα στη ζάλη του έρωτος. Βήµα γοργό, οι παλµοί της καρδιάς ανεβαίνουν. Παράπονο; Στεναχώρια; Ένας κόµπος στον λαιµό, µα οι ανάσες συνεχίζουν… Πάντα, θα συνεχίζουν και θα δίνουν πνοή στ’ όνειρά µας, στην ίδια µας της ζωή.

Το «τη ζωή µετράω σε ανάσες» είναι το τρίτο λογοτεχνικό πόνηµα του συγγραφέα. Πρόκειται για µία συλλογή 43 ποιηµάτων, που προσεγγίζουν στιγµές της καθηµερινότητας, µα και στιγµές περισυλλογής µε το εγώ µας –ατοµικό και συλλογικό–, στιγµές βαθύτερης πνευµατικής αναζήτησης, στοχασµού και προβληµατισµού, µε απώτερο σκοπό ένα ταξίδι των αισθήσεων.

 

Με τη συγκεκριμένη παρουσίαση βασανίστηκα, ομολογώ, πολύ περισσότερο από ό,τι συνήθως. Αφενός γιατί δεν υπάρχει μια αντικειμενική πλοκή, την οποία να μπορώ να περιγράψω, και αφετέρου γιατί η ποίηση είναι κάτι που βιώνεται εσωτερικά. Το ίδιο ποίημα μπορεί να μου πει μια εντελώς διαφορετική ιστορία ανάλογα τη διάθεσή μου τη δεδομένη στιγμή. Τι μπορεί να πει λοιπόν σε δεκάδες διαφορετικούς αναγνώστες… Τα λόγια κολλούσαν, λοιπόν, και αρνούνταν να μπουν σε μια σειρά. Τελικά δέχτηκαν να σχηματίσουν γραμμές, αλλά θεωρώ σκόπιμο να αναφέρω ότι αυτές οι γραμμές εκφράζουν τη δική μου αναγνωστική πορεία μέσα στο βιβλίο, η οποία μπορεί να διαφέρει σημαντικά για κάθε αναγνώστη.

Το «Τη ζωή μετράω σε ανάσες» είναι μια ποιητική συλλογή που αποτελείται από σαράντα τρία, κατά βάση σύντομα, ποιήματα, με απλή, κατανοητή αλλά ταυτόχρονα όμορφη γλώσσα, και ευελιξία στη μορφή. Κάποια ποιήματα ήταν σχεδόν σε πεζό λόγο, ενώ άλλα είχαν πιο πολύπλοκη δομή. Θεωρώ πως υπήρχε αμεσότητα και απλότητα, το οποίο βοηθούσε τον αναγνώστη να πλάσει εικόνες και να επικεντρωθεί στα συναισθήματα που του ξυπνούσαν οι λέξεις.

Στα ποιήματα του Γιώργου Βαγγελάκη διάβασα για μικρές, καθημερινές στιγμές, για θλίψη, φόβο, έρωτα,  όνειρα και φυσικά για τον χρόνο. Διάβασα για όλα αυτά που μας σημαδεύουν, που επιδρούν και διαμορφώνουν τη ζωή μας. Απόλαυσα ιδιαίτερα το ποίημά του «Αιγαίο», που σε λίγους μόνο στίχους περιέγραψε το συναίσθημα του έρωτα. Θεωρώ τη «Γυάλα» εξίσου μοναδικό ποίημα, στην οποία η χρήση του υδάτινου στοιχείου είναι διαμέτρου διαφορετική από το προηγούμενο ποίημα που αναφέρθηκα, αλλά με κάποιον τρόπο ταιριαστή.

Από τα ψηλά στα χαμηλά, από τον έρωτα στη μοναξιά και την απόγνωση και πάλι πίσω. Η ζωή είναι ένας κύκλος και πιστεύω αυτό έχει πετύχει και η σειρά με την οποία είναι δοσμένα τα ποιήματα.

Συνολικά, ήταν μια ποιητική συλλογή που διάβασα ευχάριστα και σίγουρα θα αναζητήσω και άλλα έργα του Γιώργου Βαγγελάκη.

 

 

Έλενα Παπαδοπούλου