Συνέντευξη με τη Μαρία Μιχαλοπούλου

Η Αλίκη είχε μάθει να ζει με την απώλεια. Και η κάθε μέρα θα της μάθαινε πως η προηγούμενη ίσως να ήταν και καλύτερη από αυτή που μόλις είχε έρθει. Το ταξίδι από την Αθήνα στη μαγευτική Σαντορίνη έμελλε να είναι καθοριστικό για την ίδια. Οι διακοπές της στα νησιά του Ιονίου, και συγκεκριμένα στην Κέρκυρα, θα ήταν η ευκαιρία να κατασταλάξουν οι σκέψεις της. Η βόλτα στον Παράδεισο ερχόταν την κατάλληλη στιγμή και την έσωζε από την καταστροφή. Άραγε πόσες βόλτες δικαιούται ο καθένας μας για να μπορέσουν να εξιλεωθούν οι αμαρτίες μας; Μία είναι αρκετή ή ίσως χρειάζεται και μία ακόμη βόλτα στον Παράδεισο;







Ονομάζομαι Μαρία Μιχαλοπούλου, είμαι 25 χρονών και ζω στην Αθήνα. Είμαι φοιτήτρια στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο τμήμα Θεολογίας και παράλληλα εργάζομαι στον ιδιωτικό τομέα. Το καλοκαίρι του 2019 ξεκίνησα να γράφω το πρώτο μου μυθιστόρημα, το οποίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Υδροπλάνο το καλοκαίρι του 2021 με τίτλο «Μια βόλτα στον Παράδεισο». Παράλληλα παίρνω μέρος σε διαγωνισμούς διηγημάτων, σε έναν εκ των οποίων βραβεύτηκα τον Αύγουστο του 2021 από τις εκδόσεις Ηλιαχτίδα για το διήγημά μου με τίτλο «Το τελευταίο δείπνο».








1. Πες μας δυο λόγια για το βιβλίο σου.


«Μια βόλτα στον Παράδεισο» είναι ο τίτλος του πρώτου μου μυθιστορήματος που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.

Η πρωταγωνίστρια του βιβλίου, η Αλίκη, ζει μία ζωή έντονη και με αρκετά ψυχολογικά «σκαμπανεβάσματα», μέχρι τη στιγμή που ανακαλύπτει τον δικό της Παράδεισο, τον τόπο που θα γαληνέψει την ψυχή της. Μετά από κάμποσες φουρτούνες και ταξίδια στην Ελλάδα αποφασίζει πως το σημαντικότερο για την ίδια είναι η ηρεμία της κι αυτό προσπαθεί να πετύχει.

Πρόκειται για ένα όχι και τόσο ανάλαφρο βιβλίο, το οποίο μέσα από τα βιώματα της Αλίκης, κι όχι μόνο, περνάει στον αναγνώστη αρκετά διαχρονικά μηνύματα.


2. Ποια είναι η κυριότερη πηγή έμπνευσής σου και τι σε έκανε να ξεκινήσεις τη συγκεκριμένη ιστορία;


Δεν υπάρχει πηγή έμπνευσης για μένα! Αρκεί μία κούπα ζεστός καφές ή ένα ποτήρι κρασί μαζί με ηρεμία και ησυχία, διότι αποσυντονίζομαι και εύκολα. Η συγκεκριμένη ιστορία ξεκίνησε τελείως απρόσμενα και με τον ίδιο τρόπο εξελίχθηκε. Υπήρξε απλώς μια κεντρική ιδέα, η οποία τελικά δεν έγινε και βιβλίο. Οι ήρωες και οι συνθήκες με οδήγησαν στο τελικό αποτέλεσμα.


3. Αν μπορούσες, τι συμβουλή θα έδινες στον εαυτό σου όταν ξεκίνησες να γράφεις;


Να μην τα παρατήσω και να έχω υπομονή, διότι θα μπορούσε να μην εγκριθεί τελικά το βιβλίο μου και αυτή τη στιγμή να μην το κρατούσα στα χέρια μου! Ευτυχώς δεν συνέβη τίποτα από αυτά και η υπομονή αποδείχθηκε ο καλύτερος οδηγός!


4. Τι λογοτεχνικό είδος σου αρέσει να διαβάζεις και ποιο προτιμάς όταν γράφεις;


Αυτό το είδος που μου αρέσει να διαβάζω, αυτό το είδος γράφω. Τα μυθιστορήματα, και ειδικά τα «ερωτικοκοινωνικά», όπως τα λέω εγώ, είναι αυτά που προτιμώ, καθώς και τα διηγήματα. Μου αρέσει η ανάλυση του μυθιστορήματος, κάποιες φορές όμως προτιμώ και την απλότητα και λακωνικότητα ενός διηγήματος. Αρκεί το περιεχόμενο να με εκφράζει!

Αν το καλοσκεφτούμε, ένας συγγραφέας, συνήθως, γράφει το είδος που θα του άρεσε και να διαβάζει, διότι μόλις το ολοκληρώσει θα χρειαστεί να το ξαναδιαβάσει αρκετές φορές!


5. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο σημαντικό σε μια ιστορία; Ο πρωταγωνιστής, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες ή ο ανταγωνιστής;


Νομίζω είναι αυτονόητο πως σε μία ιστορία όλοι οι ήρωες είναι σημαντικοί και παίζουν τον δικό τους μοναδικό ρόλο στην εξέλιξή της. Δεν θα μπορούσε να υπάρχει ιστορία χωρίς τον πρωταγωνιστή της, χωρίς τους δευτερεύοντες χαρακτήρες ακόμα και χωρίς τον ανταγωνιστή. Θα ήθελα να επιλέξω τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, διότι αν δεν υπήρχαν εκείνοι δεν θα φαινόταν περισσότερο το ήθος του πρωταγωνιστή, αλλά τελικά επιλέγω τον ίδιο τον πρωταγωνιστή, διότι στο τέλος της κάθε ιστορίας είναι αυτός που σου μένει στο μυαλό. Είναι αυτός που θα σε κάνει να κλάψεις με τον πόνο του και να χαρείς με τη χαρά του.


6. Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να γράφεις;


Πάντα έγραφα, κυρίως ημερολόγιο ή μικρές ιστορίες. Την πρώτη μου απόπειρα να γράψω ένα μυθιστόρημα την ξεκίνησα όταν ήμουν 22 χρόνων και πραγματικά ήμουν πολύ τυχερή, διότι κατάφερε να γίνει το βιβλίο, για το οποίο μιλάμε αυτή τη στιγμή και ευτυχώς δεν έμεινε απλά σε ένα φάκελο του υπολογιστή μου.


7. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο κρίσιμο για την επίτευξη ενός καλού βιβλίου; Η ικανότητα γραφής, η φαντασία ή η σκληρή δουλειά;


Η ελάχιστη εμπειρία που έχω στον τομέα της γραφής θα με κάνει να επιλέξω τη φαντασία, διότι είναι η αιτία που ξεκίνησα να γράφω και ο λόγος που κατάλαβα από μικρή ηλικία ότι κάποια στιγμή, εάν το έπαιρνα απόφαση, θα μπορούσα να φτάσω στο σημείο να εκδώσω ένα ολοκληρωμένο βιβλίο. Σίγουρα όμως παίζουν και τα άλλα δύο σημαντικό ρόλο.


8. Γιατί γράφεις;


Είναι τρόπος έκφρασης. Ποτέ με τα λόγια δεν τα πήγαινα καλά. Ενώ θεωρώ ότι είμαι από τους ανθρώπους που εκδηλώνουν τα συναισθήματά τους, αν ρωτήσεις τους δικούς μου ανθρώπους θα σου πουν ότι τελικά δεν είμαι όσο εγώ πιστεύω. Γι’ αυτό σε γιορτές και σε δώρα δεν λείπει ποτέ μία κάρτα που γράφει μέσα, πέρα από ευχές, και τα συναισθήματά μου για τον «αποστολέα». Έτσι μπορώ να εκφράζομαι καλύτερα!


9. Πρότεινε ένα βιβλίο που θεωρείς ότι πρέπει να διαβάσει κάθε συγγραφέας και ένα κάθε αναγνώστης.


Δύσκολη ερώτηση και περίπλοκη. Ο κάθε ένας θα πρότεινα να διαβάζει ότι τον ηρεμεί και τον ταξιδεύει. Όπως το ίδιο κάνω και γω. Έχω αφήσει αρκετές φορές στο «διαβάστηκε» κάποια βιβλία, τα οποία μου προκαλούσαν εκνευρισμό ή κατάλαβα πως τελικά δεν μου ταίριαζαν.


10. Τι πρέπει να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;


Ούτε και γω η ίδια ξέρω. Προφανώς δεν έχω σταματήσει να γράφω, όμως έχω ανοίξει πολλά μέτωπα με πολλούς και διαφορετικούς ήρωες και τελικά δεν ξέρω ποιος θα με κερδίσει πρώτος ή αν θα με κερδίσουν όλοι μαζί! Το μόνο σίγουρο είναι πως το πρώτο μου μυθιστόρημα ήταν μόνο η αρχή!


11. Πώς μπορούν να επικοινωνήσουν οι αναγνώστες μαζί σου;


Μέσω Instagram 

Facebook: Μαρία Μιχαλοπούλου