Ο Σάιμον δεν της είχε πει πού θα πήγαιναν.
Όταν έφτασαν έξω από τον κινηματογράφο τότε κατάλαβε τι θα έκαναν στο πρώτο τους ραντεβού.
«Ήρθαμε να δούμε ταινία;» ρώτησε αποκαρδιωμένη περιμένοντας ένα ρομαντικό δείπνο σε κάποιο κυριλέ εστιατόριο.
«Ναι» απάντησε ο Σάιμον βγαίνοντας από το αυτοκίνητο.
«Μάλιστα» είπε ξενερωμένη η Πένυ ανοίγοντας την πόρτα του αυτοκινήτου.
Ακολούθησε τον Σάιμον ο οποίος δεν πήγε να βγάλει καν εισιτήρια.
«Δε θα βγάλουμε εισιτήρια;» ρώτησε η Πένυ.
«Δε χρειάζεται» απάντησε ο Σάιμον.
Φυσικά, αφού έχει βγάλει ήδη εισιτήρια, σκέφτηκε. Πώς την πάτησε έτσι; Παίζει να είναι και το χειρότερο ραντεβού.
Έφτασαν έξω από μία αίθουσα η οποία είχε κολλημένο ένα μεγάλο λευκό χαρτί που έγραφε: «ΥΠΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ».
Ο Σάιμον έβαλε το χέρι του στο χερούλι.
«Σάιμον… η αίθουσα είναι κλειστή» είπε η Πένυ.
«Όχι… δεν είναι» είπε ο Σάιμον ανοίγοντας την πόρτα. Η αίθουσα ήταν έρημη. «Ο ιδιοκτήτης του κινηματογράφου είναι κολλητός φίλος του πατέρα μου. Του ζήτησα να μας αφήσει αυτήν την αίθουσα ελεύθερη για σήμερα» απάντησε ο Σάιμον στην ανείπωτη ερώτηση της Πένυ.
«Και τι θα γίνει με τα λεφτά που θα έβγαζε η αίθουσα σήμερα;» ρώτησε η Πένυ.
«Δε χρειάζεται να ανησυχείς για αυτό… τα πλήρωσα. Βασικά, ο πατέρας μου τα πλήρωσε αλλά δεν έχει σημασία».
«Σάιμον!» είπε η Πένυ. «Δεν ήταν ανάγκη να νοικιάσεις μια ολόκληρη αίθουσα. Θα μπορούσαμε να πάμε σε κάποιο κυριλέ εστιατόριο με τα λεφτά που ξόδεψες».
«Λοιπόν… θα σε ηρεμούσε αν σου έλεγα ότι τα λεφτά που έδωσα για να νοικιάσω την αίθουσα δε θα έφταναν για δείπνο σε κυριλέ εστιατόριο;».
«Δηλαδή πόσο έκανε το κυριλέ εστιατόριο;».
«Πολλά παραπάνω. Πίστεψέ με».
«Οκ τότε. Η αίθουσα είναι ό,τι πρέπει».
«Πού θες να καθίσουμε;» τη ρώτησε κοιτάζοντας την έρημη αίθουσα.
«Εννοείται πως θα καθίσουμε πίσω» απάντησε η Πένυ.
«Εσύ βολέψου. Εγώ θα πάω να φέρω τα ποπ κορν. Τι θέλεις να πιείς;».
«Μια cola. Και τα ποπ κορν μου να έχουν έξτρα βούτυρο» του είπε.
Ο Σάιμον βγήκε από την αίθουσα και η Πένυ έμεινε μόνη της.
Οκ… νοίκιασε ολόκληρη αίθουσα για εσένα. Αυτό το ραντεβού δεν είναι τόσο χάλια όσο νόμιζες, σκέφτηκε ενθουσιασμένη.
Λίγα λεπτά μετά ο Σάιμον μπήκε στην αίθουσα μαζί με ένα άλλο παιδί που κουβαλούσε τα αναψυκτικά.
«Ευχαριστώ, Μάξ» είπε ο Σάιμον.
«Τίποτα, φίλε. Καλά να περάσετε» είπε κι έφυγε. Ο Μάξ ήταν συμμαθητής τους και γιος του ιδιοκτήτη.
«Να τολμήσω να ρωτήσω τι ταινία θα δούμε;» ρώτησε η Πένυ. Ο Σάιμον την κοίταξε πονηρά.
«Γιατί;» τη ρώτησε γελώντας. «Δεν εμπιστεύεσαι το γούστο μου;».
«Δεν είναι αυτό. Απλά θέλω να μάθω» είπε η Πένυ.
«Εσύ τι είδους ταινία πιστεύεις ότι διάλεξα;». Εκείνη πήρε μια βαθειά ανάσα.
«Κάποια με ζόμπι υποθέτω. Ή με αυτοκίνητα». Ο Σάιμον γέλασε.
«Θα μπορούσε. Αλλά έκανα μια επιλογή που δε θα έκαναν πολλά αγόρια».
«Θεέ μου, μη μου πεις ότι θα δούμε τις “Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι”;» είπε η Πένυ με ένα βλέμμα αηδίας. «Δεν έχω δει χειρότερη ταινία».
«Προς Θεού… όχι!»
«Είναι καινούργια ή παλιά;».
«Παλιά».
«Δε μου έρχεται κάτι στο μυαλό. Λίγη βοήθεια;»
«Είναι ρομαντική».
«Ρομαντική;» αναρωτήθηκε η Πένυ. Μπλοφάρει; σκέφτηκε.
«Μη μου πεις ότι είναι το ημερ…»
«“Το Ημερολόγιο;”» συμπλήρωσε ο Σάιμον. «Ναι».
«Είναι η αγαπημένη μου ταινία. Πώς το ήξερες;».
«Προσπάθησα να ψαρέψω την Έμιλι αλλά δε μου έλεγε ποια είναι η αγαπημένη σου ταινία. Οπότε διάλεξα “Το Ημερολόγιο”. Έκανα καλή επιλογή;».
«Έκανες καταπληκτική επιλογή».
Τα φώτα χαμήλωσαν και η ταινία άρχισε να παίζει.
Η Έμιλι έβαλε το παγωτό πίσω στο ψυγείο και τώρα έτρωγε από το μπολ με τα ποπ κορν. Είχε κουρνιάσει εδώ και ώρα στην αγκαλιά του Μάικλ και εκείνος είχε περάσει το ένα του χέρι γύρω από τη μέση της.
Η ταινία τελείωσε και η Έμιλι έκλεισε την τηλεόραση.
«Πόσες φορές έχεις δει τους “Αγώνες Πείνας”;» τη ρώτησε ο Μάικλ.
«Η αλήθεια είναι πως… έχω χάσει το μέτρημα. Γιατί; Ακόμα θεωρείς ότι είναι ηλίθιες ταινίες;».
«Εξακολουθείς να τις βλέπεις μόνο και μόνο επειδή παίζει ο Sam Claflin και ο Josh Hutcherson;».
«Όχι».
«Ε τότε δεν τις θεωρώ ηλίθιες ταινίες. Βασικά θεωρώ πως είναι πολύ γαμάτες».
«Ουάου» είπε η Έμιλι και κάθισε στον καναπέ. Έπειτα άρπαξε ένα ποπ κόρν και το έφαγε. «Ο Μάικλ Ντάνιελς βρίσκει μια ταινία που δεν έχει αυτοκίνητα και καράτε γαμάτη». Ο Μάικλ γέλασε.
«Οκ… δεν περίμενα να πεις κάτι τέτοιο από τη στιγμή που με ξέρεις… ή έτσι λες τουλάχιστον. Ο Μάικλ Ντάνιελς δε βλέπει μόνο ταινίες με αυτοκίνητα και καράτε».
«Σε ξέρω, Μάικλ Ντάνιελς. Ξέρω τι ταινίες βλέπεις… Επίσης ξέρω ότι σε εκνευρίζει όταν σε τρολάρω».
Ο Μάικλ δάγκωσε το κάτω χείλος του και έπειτα της χαμογέλασε. «Φυσικά και θα με τρόλαρες».
Έμειναν για λίγα δευτερόλεπτα σιωπηλοί. Ένιωθαν τον ηλεκτρισμό, την ένταση και την αμηχανία μεταξύ τους.
«Έμς;» της είπε έντονα.
«Μάικλ, σε παρακαλώ».
«Γιατί με παρακαλάς; Τι σε κρατάει πίσω;» ρώτησε ο Μάικλ αφήνοντας το μπολ με τα ποπ κορν στο τραπεζάκι μπροστά του. Η Έμιλι σηκώθηκε από τον καναπέ και πήγε στο κατώφλι του σαλονιού. Ο Μάικλ σηκώθηκε επίσης κάνοντας ένα βήμα μπροστά. «Γιατί με αποφεύγεις; Πριν λίγες μέρες με ξάφνιασες στο αυτοκίνητο φιλώντας με. Κόντεψες να με τρελάνεις. Κι εκεί που νόμιζα ότι είμαστε ξανά μαζί με ακυρώνεις σήμερα το πρωί. Γιατί;».
«Γιατί με πιέζεις, Μάικλ. Γι’ αυτό. Θες πίσω κάτι που έχει χαθεί εδώ και μήνες. Αγαπάς την αθώα, γλυκιά και νεοφερμένη στον Χαρισματικό κόσμο Έμιλι… αλλά έχει χαθεί. Ξέρεις τι έχω κάνει και νομίζεις ότι σου αξίζω. Είμαι Σκοτεινή. Δε σου αξίζει να είσαι με κάποια σαν εμένα».
Ο Μάικλ έκανε δυο μεγάλα βήματα και βρέθηκε κοντά της. Την άρπαξε και τη φίλησε παθιασμένα.
Αυτό ήταν! Όποια δικαιολογία και να είχε εξαφανίστηκε.
«Αρνούμαι να σε ακούω να λες πως δε μου αξίζεις επειδή είσαι Σκοτεινή. Σ’ αγαπάω και πίστεψέ με, αξίζεις περισσότερα απ’ όσα μπορώ να σου δώσω. Ό,τι και να συμβεί… οτιδήποτε, θα το περάσουμε μαζί. Δεν πρόκειται να σε εγκαταλείψω. Θα το παλέψουμε μαζί γιατί σ’ αγαπώ» της είπε.
«Πρώτη φορά γνωρίζω αγόρι που βλέπει “Το Ημερολόγιο” μέχρι το τέλος» είπε η Πένυ έκπληκτη.
«Δεν είμαι αναίσθητος. Ξέρω να αναγνωρίζω μια καλή ταινία».
«Παρά το γεγονός ότι παίζει ο Ryan Gosling;».
«Έχεις δει καμία ρομαντική ταινία στην οποία να παίζει κάποιος σαν τον Κουασιμόδο; Καταλαβαίνω το παιχνίδι του μάρκετινγκ».
«Τελείωσες ή έχεις κι άλλα να πεις για να με εντυπωσιάσεις;» ρώτησε η Πένυ γελώντας.
«Πώς τα πάω μέχρι στιγμής;».
«Περίφημα!»
«Πεν;».
«Τι;». Ο Σάιμον έμεινε για λίγα δευτερόλεπτα σιωπηλός.
«Εδώ δεν είναι το σημείο που με φιλάς; Ή μήπως θα μου πεις ότι πέρασες χάλια και θα με αφήσεις στα κρύα του λουτρού;». Ο Σάιμον γέλασε. «Πενιγουέδερ Μάικλμορ… θες να γίνεις η κοπέλα μου;».
«Λίγο παλιομοδίτικο, δε νομίζεις;» του είπε.
«Πένι!» της είπε λιγάκι εκνευρισμένος.
«Εσύ τι λες, βλάκα;» είπε και τον φίλησε.
Η Έμιλι ήταν στην αγκαλιά του Μάικλ. Είχαν ξαπλώσει στον καναπέ και είχαν χαμηλώσει τα φώτα.
«Φοβάμαι» είπε εκείνη σπάζοντας τη σιωπή.
«Για ποιον λόγο φοβάσαι;».
«Φοβάμαι ότι μας παρακολουθεί. Περιμένει όλα να γίνουν φυσιολογικά και μόλις πιστέψουμε ότι δε θα μας ξαναενοχλήσει… θα εμφανιστεί πάλι. Φοβάμαι… φοβάμαι ότι κάποιος θα πεθάνει».
«Κοίτα με» της είπε τρυφερά. «Ο μόνος που θα πεθάνει… θα είναι ο Γκρεγκ. Αν χρειαστεί να τον σκοτώσω θα το κάνω, κι ας γίνω Σκοτεινός. Δε με νοιάζει να γίνω Σκοτεινός. Είναι μόνο μια αρχαία, ηλίθια Χαρισματική ταμπέλα που δεν έχει σημασία πλέον. Το μόνο που με νοιάζει είναι να είσαι ασφαλής. Θα σε κρατήσω ασφαλή, Έμιλι. Ακόμα κι αν χρειαστεί να δώσω τη ζωή μου για εσένα».
Rene Rafael