«Έλντι Μπόου!» άκουσε κάποιον να φωνάζει το όνομά του.
«Εδώ είμαι!» απάντησε δυναμικά και προσπέρασε το συγκεντρωμένο πλήθος, για να πάρει τη θέση του στη σειρά. Οι θεατές κοιτάζονταν μεταξύ τους, ψιθύριζαν ο ένας στον άλλο και ρωτούσαν για τον ξένο τοξοβόλο.
Ο Έλντι κρατούσε το μακρύ, μαύρο του τόξο, παράλληλα με το σώμα του. Για πολλούς θεατές, το τόξο του ήταν το μεγαλύτερο και ομορφότερο που είχαν δει. Ήταν πιο ψηλό ακόμα και από τον ψηλότερο τοξοβόλο κι αυτό κίνησε την περιέργεια όλων όσων βρέθηκαν εκείνο το απόγευμα στο λόφο.
Ένας από τους κριτές, ο ίδιος που ανακοίνωνε πριν λίγο τα ονόματα, ξεκίνησε να εξηγεί τους κανονισμούς των αγώνων. Ο Έλντι κατάλαβε πως ο διαγωνισμός δεν θα ήταν συνηθισμένος, αφού δεν έβλεπε κανένα στόχο εκεί κοντά.
«Διαγωνιζόμενοι!..» βροντοφώναξε ο κριτής «…Σας εύχομαι καλή τύχη στον αγώνα σήμερα! Ευτυχώς, ο καιρός μας έκανε τη χάρη, ας ελπίσουμε να κρατήσει έτσι…» ανέφερε κοιτάζοντας στιγμιαία προς το συννεφιασμένο ουρανό.
«…Πίσω μου υπάρχουν τρία κλουβιά. Το πρώτο κλουβί έχει μέσα …πάπιες! Αγριόπαπιες! Όταν τις ελευθερώσω, είναι πιθανόν να κινήσουν νότια… για να βρουν πιο ζεστά μέρη…» είπε γελώντας σαρκαστικά, διασκεδάζοντας τους θεατές και κάποιους από τους διαγωνιζόμενους.
Και ο κριτής συνέχισε
«…Οι πάπιες είναι δώδεκα… όσοι και οι συμμετέχοντες. Θα ελευθερωθούν όλες μαζί. Δεν πρέπει να χτυπηθούν όσο είναι ακόμα στο έδαφος ή μέσα στο κλουβί. Όσοι από εσάς καταφέρουν να πετύχουν έστω και μια πάπια προκρίνονται αμέσως για τον επόμενο γύρο… Όσες περισσότερες πετύχετε, τόσο λιγότερους αντίπαλους θα έχετε στους επόμενους γύρους» εξήγησε.
Ένας μελαχρινός, μακρυμάλλης διαγωνιζόμενος είχε μια απορία:
«Τι γίνεται αν κάποιος ευστοχήσει και οι άλλοι δεν προλάβουν να πετύχουν καμία;»
«Τότε, κύριε Κόστα, θα έχουμε το νικητή…!» απάντησε ο κριτής, με το πρόσωπό του βουτηγμένο στην ειρωνεία. Οι θεατές γέλασαν και χειροκρότησαν δυνατά, πριν τους διακόψει ο κριτής
«Καλή τύχη τοξοβόλοι! Και να θυμάστε! Μείνετε πίσω από τη μαύρη γραμμή!»
Ο Έλντι έσκυψε και κοίταξε τις μικρές μαύρες πέτρες μπροστά του και στη συνέχεια, ετοίμασε το εντυπωσιακό τόξο του για τον αγώνα.
Οι διαγωνιζόμενοι τοποθέτησαν γρήγορα τα βέλη τους, μιας κι ο αγώνας ήταν έτοιμος να ξεκινήσει. Η ξύλινη πόρτα του κλουβιού άνοιξε και μια-δυο πάπιες βγήκαν περπατώντας δειλά-δειλά έξω στο χιόνι, πεταρίζοντας τα φτερά τους. Και τα δώδεκα τόξα ήταν οπλισμένα και τεντωμένα, όταν ο υπόκωφος ήχος από ένα τρανό, βουνίσιο βούκινο, τρόμαξε της πάπιες, που ξεχύθηκαν στον αέρα.
Ο Έλντι σημάδεψε καλά και κράτησε το χέρι του σταθερό. Μια από τις πρώτες πάπιες που έπεσαν ήταν δική του. Με την ψυχολογία του ανεβασμένη και τον κόσμο να επευφημεί, όπλισε γρήγορα το δεύτερο βέλος του.
Ο μακρυμάλλης Κόστα είχε ήδη ρίξει δύο. Μία ακόμη είχε πέσει από έναν μεσήλικα κυνηγό, ίσως τον πιο ηλικιωμένο διαγωνιζόμενο. Πολλά βέλη χάραζαν τον παγωμένο αέρα του λόφου. Τα περισσότερα δεν έβρισκαν στόχο.
Ο Έλντι πέτυχε και τη δεύτερη πάπια του.
Πέντε ή έξι πουλιά την γλίτωσαν και έφυγαν μακριά.
Μια μικροκαμωμένη αγριόπαπια είχε απομείνει. Είχε φοβηθεί τόσο, που δεν έλεγε να σηκώσει τα φτερά της και να πετάξει. Απλά έτρεχε πέρα-δώθε, πεταρίζοντας και σκούζοντας. Ένα βέλος πέρασε σφυρίζοντας δίπλα της, ταράζοντας την όσο έπρεπε για να ανοίξει επιτέλους τα φτερά της. Μόλις ξεκόλλησε και το δεύτερο πόδι της από το χιόνι, ένα βέλος την διαπέρασε προσγειώνοντας την ξανά. Ήταν η πρώτη επιτυχία για τη γυναίκα, την τοξοβόλο με τα χοντρά ρούχα...
Ο κόσμος ξέσπασε σε χειροκροτήματα και το βούκινο ήχησε ξανά για να σημάνει το τέλος του πρώτου γύρου.
«Καίηλεν Αντμάιντ!..»
Το όνομα της νεαρής γυναίκας ήταν η πρώτη λέξη που ακούστηκε από τον κριτή. «…Τι εξαιρετική βολή που ήταν αυτή! Κάθε χρόνο μας εντυπωσιάζεις και περισσότερο! Συγχαρητήρια! Λοιπόν… συνεχίζεις στον επόμενο γύρο και αντίπαλοί σου, θα είναι ο ταχύτατος κύριος Κόστα, ο έμπειρος κυνηγός μας, ο κύριος Χέλγουρ και ο νεαρός τοξότης Έλντι Μπόου! Τους υπόλοιπους ελπίζουμε να σας ξαναδούμε του χρόνου… και με καλύτερο καιρό!».
Οι θεατές χειροκρότησαν για την προσπάθεια των οκτώ αποκλεισμένων, που ήδη αποχωρούσαν, πριν τους διακόψει για ακόμη μια φορά ο κριτής.
«…Φέρτε μπροστά, παρακαλώ, το δεύτερο κλουβί!» φώναξε.
Οι τέσσερεις διαγωνιζόμενοι έδειχναν περίεργοι και προσπαθούσαν να διακρίνουν τι ήταν μέσα στο ξύλινο κλουβί.
«…Τοξότες έτοιμοι;» προειδοποίησε με δυνατή φωνή ο κριτής.
Το βούκινο ήχησε ξανά και η πόρτα του δεύτερου κλουβιού άνοιξε. Από μέσα πετάχτηκαν έξι νεαρές αλεπούδες, τρέχοντας με όλη τους τη δύναμη προς το δάσος που βρισκόταν στην άκρη του λόφου. Ο στόχος ήταν μικρότερος και ταχύτερος, το επίπεδο πολύ πιο δύσκολο. Ο Έλντι για μια στιγμή, αναρωτήθηκε τι στην ευχή έκρυβε το τρίτο κλουβί.
Πολύ σύντομα ο Κόστα κατάφερε να σκοτώσει τη πιο γρήγορη από αυτές. Ο ίδιος πέτυχε και μια δεύτερη. Άλλη μια έριξε η Καίηλεν, με τον κόσμο να την επευφημεί. Ο Χέλγουρ, ο κυνηγός δεν ήταν πια τόσο ακμαίος. Τρία βέλη έριξε, κανένα δεν πλησίασε κοντά στους μικροκαμωμένους κινούμενους στόχους.
Ο Έλντι Μπόου χάιδευε τα πούπουλα που είχε το βέλος του στο πίσω μέρος. Δεν είχε τεντώσει ακόμη το τόξο του, όταν αιχμηρές νιφάδες από χιόνι άρχισαν σιγά-σιγά να κατεβαίνουν από τον ουρανό. Οι νεαρές αλεπούδες, άρχισαν να απομακρύνονται και ο βουνίσιος άντρας που φυσούσε το βούκινο, ετοιμάστηκε να σημάνει τη λήξη του δεύτερου γύρου.
Βάζοντας το στο στόμα του όμως, το ξανασκέφτηκε, καθώς ο Έλντι Μπόου, με μια γρήγορη κίνηση, σήκωσε το μαύρο του τόξο πάνω από το κεφάλι του. Τέντωσε αρμονικά τη χορδή του και κατέβασε σταθερά το αριστερό του χέρι για να σημαδέψει. Έφερε το βέλος στην ίδια ευθεία με το δεξί του μάτι. Το πρόσωπο του ήταν σκυθρωπό και ανέκφραστο. Όλοι τον περίμεναν με κομμένη την ανάσα. Θεατές, κριτές, διαγωνιζόμενοι… Σήκωσε αργά το τόξο για να κερδίσει μερικές μοίρες και άφησε απαλά τη χορδή. Τη σιωπή έσπασε το απόκοσμο σφύριγμα του βέλους, που ταξίδευε καμπυλωτά δια μήκους του λόφου. Προσγειώθηκε μπροστά από κάτι ψηλούς θάμνους, ακριβώς στα όρια του δάσους. Η σιωπή έγινε ακόμη πιο αμήχανη, αφού κανένας δεν μπορούσε να διακρίνει σε τόση απόσταση, αν είχε ευστοχήσει ή όχι.
Κάποιος από τους κριτές έτρεξε προς το μέρος που είχε προσγειωθεί το βέλος. Η Καίηλεν γύρισε και κοίταξε το νεαρό τοξοβόλο, που παρέμενε ανέκφραστος. Διέκρινε ένα σπινθήρισμα στα μάτια του, μια αυτοπεποίθηση, που δεν τη δικαιολογούσε το νεαρό της ηλικίας του.
Ο κριτής, αφού βρήκε το βέλος, έσκυψε και το σήκωσε από το έδαφος. Το κράτησε ψηλά για να μπορέσουν το δουν όλοι. Ένα κοφτό επιφώνημα έκπληξης ξέφυγε από κάμποσα στόματα του πλήθους. Στην μυτερή άκρη του βέλους βρισκόταν καρφωμένη μια από τις αλεπουδίτσες.
Φυσικά, οι θεατές τον λάτρεψαν και το βούκινο ήχησε για ακόμη μια φορά, μέσα σε πανηγύρια. Η Καίηλεν του χαμογέλασε
«Ωραία βολή, ξένε…»
Ο Έλντι δεν απάντησε, μα κούνησε διακριτικά το κεφάλι του.
Ο Κόστα του έκλεισε το μάτι, παραδεχόμενος την ικανότητα του αντιπάλου του. Και σε εκείνον, ο Έλντι κούνησε ξανά, διακριτικά το κεφάλι του…
«Τρείς θα είναι, λοιπόν, στον τελικό γύρο!…» φώναξε χαμογελαστά ο κριτής. «…Ευχαριστούμε κύριε Χέλγουρ για τη συμμετοχή σας. Τιμή μας, που σας είχαμε και φέτος στους αγώνες…». Το πλήθος αποχαιρέτησε τον κυνηγό και υποδέχθηκε το τρίτο και τελευταίο κλουβί…
Κυριάκος Μαυροειδέας