Συνέντευξη με τον Στέφανο Αλεξιάδη

Όλοι περπατάμε. Άλλοι χρησιμοποιούν τα πόδια κι άλλοι τον νου αλλά ποιος είναι γρηγορότερος; Αυτός που είναι διαφορετικός ή αυτός που είναι όμοιος; Διαφορετικός από ποιον; Όμοιος με ποιον;

Άραγε αν είσαι μοναδικός, μπορείς να επιβιώσεις; Και τι σημαίνει να είσαι μοναδικός; Σχετίζεται με το να είσαι αποδεκτός; Και ποιος είναι τόσο ισχυρός για να σε αποδέχεται ή να σε απορρίπτει;

Μια μάνα μπορεί να απορρίψει; Ίσως και να μπορεί.

Και τότε αρχίζουν όλα... με τα φτερωτά σανδάλια.




Ο Στέφανος Αλεξιάδης γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1993 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και ολοκλήρωσε το Μεταπτυχιακό του στην Ειδική Αγωγή και τα Προβλήματα Προφορικού και Γραπτού Λόγου στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Παράλληλα, σπουδάζει Παιδαγωγικά στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδος και έχει εκπαιδευτεί στο σύστημα γραφής και ανάγνωσης τυφλών, Braille. Ασχολείται ερασιτεχνικά με το θέατρο και διδάσκει εθελοντικά την ελληνική γλώσσα σε μειονοτικές ομάδες της κοινωνίας.







1. Πες μας δυο λόγια για το βιβλίο σου.


Τα «Φτερωτά Σανδάλια» είναι ένα βιβλίο που έχει ως θέμα την κινητική αναπηρία και κατά συνέπεια τη διαφορετικότητα. Η διαφορετικότητα όμως δεν έγκειται μόνο στον μικρό Φοίβο, ο οποίος είναι κινητικά ανάπηρος αλλά και σε άλλους ήρωες της ιστορίας, οι οποίοι με κάποιον τρόπο καταφέρνουν και ξεχωρίζουν ακριβώς επειδή υπάρχει αυτή η ανομοιότητα. Το βιβλίο υμνεί αξίες όπως η φιλία, η οικογένεια και ο σεβασμός.


2. Ποια είναι η κυριότερη πηγή έμπνευσής σου και τι σε έκανε να ξεκινήσεις τη συγκεκριμένη ιστορία;


Η καθημερινότητα. Δεν υπάρχει καλύτερη έμπνευση από το να παρατηρεί κανείς τους ανθρώπους στις πιο απλές συνήθειές τους χωρίς να το γνωρίζουν, χωρίς να κάνουν κάτι επιτηδευμένα. Ο λόγος που έγραψα το συγκεκριμένο βιβλίο είναι η ανάδειξη της καθημερινότητας μιας ομάδας ανθρώπων που αν μη τι άλλο έχει παραγκωνιστεί στην κοινωνία μας. Ήθελα, λοιπόν, να γράψω για τον Φοίβο, να αποτυπώσω τις σκέψεις του αλλά και τα όνειρά του.


3. Αν μπορούσες, τι συμβουλή θα έδινες στον εαυτό σου όταν ξεκίνησες να γράφεις;


Να γράφω αυτό που θέλω. Όχι αυτό που θέλουν οι αναγνώστες αλλά αυτό που θέλω εγώ. Ο αναγνώστης εκτιμά την ειλικρίνεια, θέλει να δει το «μέσα» του συγγραφέα χωρίς υπερβολές και φαμφάρες.


4. Τι λογοτεχνικό είδος σού αρέσει να διαβάζεις και ποιο προτιμάς όταν γράφεις;


Μου αρέσουν πολύ τα αστυνομικά μυθιστορήματα. Θα ήθελα κάποια στιγμή να καταπιαστώ με το συγκεκριμένο είδος. Προς το παρόν τα «Φτερωτά σανδάλια» υπάγονται στα κοινωνικά.


5. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο σημαντικό σε μια ιστορία; Ο πρωταγωνιστής, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες ή ο ανταγωνιστής;


Θεωρώ πως ο συνδυασμός όλων συμβάλλει στο άρτιο αποτέλεσμα ενός βιβλίου. Ωστόσο αν υποχρεωτικά πρέπει να επιλέξω ένα, νομίζω πως οι δευτερεύοντες ρόλοι είναι πάντα αυτοί που κλέβουν την παράσταση. Είναι αυτοί πάνω στους οποίους στήνεται η ιστορία. Είναι αυτοί που δίνουν τις λύσεις στους πρωταγωνιστές.


6. Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να γράφεις;


Έγραφα ιστορίες από πολύ μικρή ηλικία. Ουσιαστικά από τότε που με θυμάμαι. Έχω τετράδια στα οποία είναι σκαρωμένες δεκάδες ιστορίες. Η πρώτη «επίσημη» όμως ιστορία που έγραψα ήταν στην ηλικία των 10 που πήρα μέρος σε έναν διαγωνισμό παιδικού παραμυθιού.


7. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο κρίσιμο για την επίτευξη ενός καλού βιβλίου; Η ικανότητα γραφής, η φαντασία ή η σκληρή δουλειά;


Εδώ δυστυχώς δε θα καταφέρω να επιλέξω ένα. Η ικανότητα γραφής δεν αρκεί, αν δεν υπάρχει φαντασία. Η φαντασία είναι λίγη, όταν δεν υπάρχει το κατάλληλο λεξιλόγιο. Η σκληρή δουλειά από μόνη της δεν μπορεί να πετύχει το άψογο αποτέλεσμα. Αν όμως ένας άνθρωπος συνδυάσει τις λέξεις του, τη δημιουργικότητά του και την επιμονή του, τότε πιστεύω πως ο αναγνώστης θα είναι πολύ τυχερός για αυτό που θα διαβάσει.


8. Γιατί γράφεις;


Για να αφηγηθώ τα κακώς –ή και τα καλώς κείμενα της ζωής. Όλα αυτά που σκέφτομαι και δεν μπορώ να πω. Όλα αυτά που θα ‘θελα να ζήσω και δεν τα ζω.


9. Πρότεινε ένα βιβλίο που θεωρείς ότι πρέπει να διαβάσει κάθε συγγραφέας και ένα κάθε αναγνώστης.


Τα «Έθιμα ταφής» της Hannah Kent. Αριστουργηματική λογοτεχνία και για συγγραφείς και για αναγνώστες.


10. Τι πρέπει να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;


Δε μου αρέσει να υπόσχομαι πολλά. Προτιμώ να αποδεικνύω με πρακτικό τρόπο. Γράφω ένα βιβλίο κοινωνικής κατά κύριο λόγο θεματολογίας. Ωστόσο, προσπαθώ να εντάξω και το αστυνομικό κομμάτι. Θέλει αρκετή έρευνα, στην οποία με βοηθούν φίλοι που ανήκουν στον χώρο.


11. Πώς μπορούν να επικοινωνήσουν οι αναγνώστες μαζί σου;


Οι αναγνώστες μπορούν να με αναζητήσουν στο Instagram (a.stephanos) και στο Facebook (Στέφανος Αλεξιάδης).