Στα Μπαράκια των ξυπόλυτων αγγέλων οι πρωταγωνιστές είναι άγγελοι, λίγο πιο ανθρώπινοι από το αναμενόμενο. Άγγελοι που παλεύουν με τη μοναξιά, την αποξένωση, την αλλοτρίωση, τις υπαρξιακές κρίσεις, υπενθυμίζοντας τη μαγεία της αγάπης και του Μαζί. Άγγελοι που υψώνονται πάνω από τα άπιαστα –μέχρι αποδείξεως του εναντίου– όνειρά τους, απλώνουν τα σπασμένα τους φτερά –ενθύμια πρόσκρουσης– και χαράζουν νέες πορείες στους αιθέρες, με πυξίδα την ελπίδα, τη δύναμη, τη δίψα για ζωή. Στα Μπαράκια των ξυπόλυτων αγγέλων η κάθε πτώση αποτελεί μονάχα αφορμή για μια καινούρια πτήση…
Κι ανάμεσά τους, ένας άγγελος-τιμωρός. Με τσακισμένα μάτια να διαφεντεύει τα πέλαγα, που γι’ άλλη μια φορά αρνήθηκαν να υποταχτούνε.
«Τα Μπαράκια των Ξυπόλητων Αγγέλων» είναι ένα άκρως λυρικό ανάγνωσμα, που φλερτάρει πιο έντονα με την ποίηση και την αλληγορία παρά με τη φαντασία. Η γλώσσα πλούσια και φορτωμένη, χωρίς αυτό να αποτελεί πρόβλημα, αφενός λόγω του μεγέθους τόσο του βιβλίου όσο και των διηγημάτων-ποιημάτων, και αφετέρου λόγω του έντονου συναισθήματος. Ήταν τόσο εύκολο να ταυτιστώ με τις εμπειρίες, να χαθώ στις λέξεις, να ξεχάσω πως διαβάζω και να ταξιδέψω και εγώ στους δρόμους των αναμνήσεών μου και σε εμπειρίες που κρατούσα θαμμένες. Κάθε ιστορία με τη δική της θεματική και ωραία σκίτσα έμπλεξαν μαζί μια αφήγηση. Τι εννοώ με αυτό;
Αρχικά, το βιβλίο έκανε έναν κύκλο θα λέγαμε. Ξεκίνησε και τελείωσε με 2 κείμενα, το εντός και εκτός ελέγχου, που αποτελούν κατά μια έννοια συνέχεια το ένα του άλλου. Αυτά που συμβαίνουν στο ενδιάμεσο ήταν σωστά τοποθετημένα, ώστε να ακολουθήσεις το ταξίδι, όσο βυθιζόσουν στην άβυσσο σκοτεινότερων συναισθημάτων. Ποια ποίηση άλλωστε μιλάει για την τέλεια μέρα; Θέματα όπως ο έρωτας, η μοναξιά, τα όνειρα, η παραίτηση αλλά και η ελπίδα έμπλεξαν έναν όμορφο ιστό.
Σε σημεία του βιβλίου χαμογέλασα, κανονικά ή θλιμμένα, συγκινήθηκα, ταυτίστηκα με τον πόνο και την αλήθεια πίσω από τις λέξεις. «Τα Μπαράκια των Ξυπόλητων Αγγέλων» είναι ένα βιβλίο που θα ξαναδιαβάσω. Ξέρω ήδη πως κάθε ανάγνωση θα μου αποκαλύπτει κάτι διαφορετικό. Πάντα θα βρίσκω κομμάτια στις σελίδες του που θα διαβάζω και θα λέω: «Γιατί στο καλό το είχα καταλάβει έτσι; Καμία σχέση». Θα βρίσκω νέες ερμηνείες, μέχρι να τις καταρρίψω και αυτές στην επόμενη ανάγνωση.
Συνολικά ήταν ένα ανάγνωσμα γεμάτο λυρισμό, ωραία γλώσσα και έντονα συναισθήματα που θα ξαναδιάβαζα με ευχαρίστηση.
Μπορείτε να προμηθευτείτε το βιβλίο εδώ.
Έλενα Παπαδοπούλου