Παρουσίαση Βιβλίου - Το άβατο: Η ματωμένη γη

Σήμερα κλείνω τα πενήντα δύο μου και είναι το τελευταίο πράγμα που με απασχολεί πραγματικά μιας και, απ’ ό,τι όλα δείχνουν, έφτασε το τέλος μας. Πεντακόσιες δεκαεφτά χιλιάδες άνθρωποι! Τόσοι επέζησαν από τον φονικότερο πόλεμο που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Ο πόλεμος αυτός ξεκίνησε είκοσι χρόνια πριν και δεν ήταν μεταξύ μας… Το μέρος όπου καταφύγαμε αρκετοί από εμάς το ονομάσαμε Άβατο, καθώς πιστεύαμε πως ήταν απλησίαστο ή απρόσιτο. Η κανονική του ονομασία πριν ξεσπάσουν όλα αυτά ήταν Σταθμός 8, ένα λιμάνι της Βοστόνης στην πολιτεία της Μασαχουσέτης.

2… μ.Χ. Οι εννιά ηγέτες των ισχυρότερων κρατών του κόσμου καλούνται να λύσουν το πρόβλημα του υπερπληθυσμού του πλανήτη. Η απόφαση που παίρνουν οδηγεί άθελά τους την ανθρωπότητα στην καταστροφή της. Οι λίγοι που επέζησαν παραμένουν κλεισμένοι σε μια βάση, το Άβατο, και προσπαθούν όχι μόνο να επιβιώσουν, αλλά και να μάθουν γιατί οδηγήθηκαν εκεί, στο τέλος τους. Εκτός από το άγνωστο, μια νέα απειλή εμφανίζεται, ένα νέο «είδος», που θέλει να κυριαρχήσει στη Γη. Ονομάζονται Σκοτεινοί και ήρθαν για να μείνουν και όχι για να συνυπάρξουν.

 

2… μ.Χ. Οι εννιά ηγέτες των ισχυρότερων κρατών του κόσμου συνεδριάζουν ώστε να συζητήσουν λύσεις στο μεγαλύτερο πρόβλημα: τη ραγδαία αύξηση του πληθυσμού της Γης, η οποία αναμένεται να καταστήσει τον πλανήτη μη βιώσιμο. Ο πρόεδρος της Αμερικής τότε αποφασίζει και πείθει τους υπόλοιπους να απελευθερώσουν έναν θανατηφόρο και ιδιαίτερα μεταδοτικό ιό, που αυτοκαταστρέφεται αφού σκοτώσει τον ξενιστή. Όσοι δεν ανήκουν σε αυτές τις χώρες, καταδικάζονται σε επίπονο θάνατο. Η εξάπλωση ξεκινά από την Αφρική, συνεχίζει στο Μεξικό και άλλες γειτονικές χώρες χωρίς «προβλήματα». Μέχρι που χτυπάει τη Βοστώνη. Εκεί τα πράγματα παίρνουν μια διαφορετική τροπή. Το Άβατο είναι μια στρατιωτική βάση, η τελευταία ελπίδα του ανθρώπινου είδους.

Το Άβατο είναι ένα δυστοπικό μυθοστόρημα, που ολοκληρώθηκε το 2012 και εκδόθηκε το 2020, το οποίο θα λέγαμε είχε μια προφητική νότα, αφού κεντρικό θέμα είναι μια πανδημία (ντάξει, η πανδημία στο Άβατο είναι πολύ πιο θανατηφόρα). Το βιβλίο είναι γραμμένο κινηματογραφικά, με περισσότερη αφήγηση και λιγότερους διαλόγους ώστε να δοθεί έμφαση στη δράση. Προσωπικά, θεωρώ πως η ιστορία θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει τριλογία, ωστόσο ο συγγραφέας επέλεξε να δώσει τα γεγονότα ωμά, χωρίς περιττά πράγματα και να επικεντρωθεί στις εξελίξεις που τρέχουν. Πολλές ιστορίες και πολλοί άνθρωποι με διαφορετικές αρχές φτάνουν στον ίδιο προορισμό και αλληλεπιδρούν συνθέτοντας το τελικό αποτέλεσμα.

Συνολικά, το Άβατο είναι ένα γρήγορο δυστοπικό μυθιστόρημα δράσης, που παρά την υπερβολή σε ορισμένα σημεία, έθιξε με ωραίο τρόπο την κατάσταση του πλανήτη μας και των ηγετών του, αλλά και τη φύση του ανθρώπινου γένους, που έχει μια έμφυτη ροπή προς την αυτοκαταστροφή.

 

Έλενα Παπαδοπούλου