Ποίηση Άτροπος - Επιστολή για μια ανάσα


Άνεμε θρέψε με τις πιο γλυκές σου οδύνες
Θάλασσα πάρε με στον πιο βαθύ βυθό
Διότι η στεριά με ξέχασε
και το χώμα που πατώ διαλύεται σε κάθε ένα μου βήμα

Άνεμε, πάμε μια βόλτα στα βουνά
Και κύμα δείξε μου πως με αποσαρκώνεις
Διότι έμαθα να αγαπώ ένα όνειρο
και ό,τι φθορά μου δόκει και τον χρόνο μου μειώνει

Άνεμε, απάνεμα μέρη έχω γνωρίσει
Και θάλασσα, ερήμους έχω δει
Μα έχασα το είναι μου
Και τώρα
Μου μένει παρά μόνο μια πνοή.