Το 18 μέρες μετά είναι ένα βιβλίο που γνώρισα στην πρώιμη μορφή του και που πέρασα εβδομάδες ολόκληρες να το διορθώνω (είναι λίγο μεγάλο το βιβλίο) και έτσι έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Είναι επίσης το πρώτο βιβλίο που έκανα επιμέλεια, στο οποίο ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ να κάνω επιμέλεια στη μέση περίπου διότι δεν έβλεπα από το κλάμα. Διάβασα το βιβλίο κανονικά, το ευχαριστήθηκα και έπειτα γύρισα να φτιάξω τελικά -ν και ό,τι άλλο διορθώνουμε εμείς οι διορθωτές-επιμελητές.
Μετά από αυτήν την άχρηστη εισαγωγή, πάμε να σας πω τι ακριβώς είναι το 18 μέρες μετά.
Πρόκειται για ένα κατά βάση ρομαντικό βιβλίο, που ακολουθεί τη ζωή της Νικήτας σε δύο χρονικές περιόδους, το παρόν και το παρελθόν. Το βιβλίο θίγει κάποια κοινωνικά ζητήματα, ασχολείται με την απώλεια ενός γονιού, τη θέση της γυναίκας σε ένα ανδροκρατούμενο επάγγελμα κ.λπ., ωστόσο μεγαλύτερη έμφαση δίνεται στη σχέση της Νικήτας, στη θυελλώδη αγάπη της με τον Μάρκο, από τη στιγμή που ο έρωτας γεννιέται μέχρι το αποκορύφωμά του.
Ένα από τα πράγματα που μου έκανε εντύπωση στο βιβλίο είναι η ιδιαίτερη γραφή της συγγραφέα, που δεν μπορώ να τη συγκρίνω με άλλη ή να πω ότι μοιάζει με ό,τι έχω διαβάσει. Βασίζεται κατά βάση στον διάλογο και έτσι το κείμενο είναι πολύ άμεσο και ζωντανό. Την ίδια στιγμή, επειδή έχουμε πρόσβαση στις σκέψεις της πρωταγωνίστριας το κείμενο είναι ευαίσθητο εκεί που πρέπει, ρομαντικό, ωμό αλλά και κωμικό στα σωστά σημεία. Παρά το μέγεθός του, δεν κουράζει καθόλου, ενώ θεωρώ σχεδόν αδύνατο να μην ταυτιστεί κανείς με τη Νικήτα (σε ορισμένα σημεία πάντα) ή να μη τη θαυμάσει που είναι λίγο τρελή και πολύ τσαμπουκαλού ή να μη θέλει να την πάρει μια αγκαλίτσα να την παρηγορήσει. Προσωπικά γέλασα πολύ και έκλαψα ακόμα περισσότερο.
Συνολικά και παρά το γεγονός ότι είναι slow burn θεωρώ τις 18 Μέρες Μετά ένα πολύ ιδιαίτερο κράμα βιβλίου, που το προτείνω σε λάτρεις των ρομαντικών βιβλίων και όχι μόνο. Αναμένω με ανυπομονησία το επόμενο βιβλίο της συγγραφέα (το οποίο ελπίζω να είναι ακόμα μεγαλύτερο - ακούς Sara;)