Ποίηση Ραφαηλία Μπούσουλα - Επί του τέλους

Πάλλονται μέσα μου κύματα 
γδέρνουν τα σωθικά μου 
σιγά σιγά τ' αλάτι με τρώει από μέσα.
Κουφάρι με αφήνει.
Σε ζεστές χρυσαφένιες αμμουδιές η θάλασσα με ξεβράζει.
Κάθε κόκκος άμμου ο χρόνος που περνώ μακριά σου.
Τους μετρώ υπομονετικά, μα ποτέ τους δεν τελειώνουν.
Τώρα,ο ήλιος μου καίει το κορμί,ο άνεμος χάμω με ρίχνει. Άλλο δεν υπομένω.
Ίσως αφήσω το κορμί μου στην αμμουδιά άλλο να μην υποφέρω.
 
Ραφαηλία Μπούσουλα