Συνέντευξη με τον Ιωσήφ Μανίκη

Ενώ η Αργώ ετοιμάζεται για την προσεδάφισή της, οι τέσσερις σύγχρονοι αργοναύτες στέκουν αμίλητοι κάνοντας παρέα στα άστρα. Η σκέψη τους ταξιδεύει σε ό,τι άφησαν πίσω στη Γη και η αγωνία τους σε ό,τι θα βρουν μπροστά τους, εβδομήντα χρόνια μετά την αφετηρία του χωροχρονικού τους ταξιδιού στον Γαλαξία.


Πρωτοπόροι του ανθρώπινου είδους, με το παρελθόν τους χαμένο ανεπιστρεπτί αλλά προσβλέποντας σε ένα καλύτερο μέλλον, μεγαλύτεροι μόνο κατά δέκα χρόνια, χάρη στη βοήθεια της σχετικότητας και της βαθιάς νάρκωσης, επιστρέφουν στον πλανήτη τους. Έναν πλανήτη για τον οποίον γνωρίζουν ελάχιστα πράγματα, πλέον.

Ένα ταξίδι από το άγνωστο, στο άγνωστο. Μια ανακάλυψη ενός θαυμαστού νέου κόσμου, με την υποψία της επιβίωσης του παλαιού. Μια αγωνιώδης προσπάθεια τεσσάρων ανθρώπων να επιβιώσουν στο ίδιο το αφιλόξενο και βίαιο λίκνο τους.



Ο Ιωσήφ Μανίκης γεννήθηκε στην Πρέβεζα, την πόλη της παιδικής κι εφηβικής του ηλικίας. Σπούδασε χημεία στο ΑΠΘ κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές (ΜΒΑ) στη Διοίκηση Επιχειρήσεων.


Στα πλαίσια της πολύπλευρης ενασχόλησής του με το μέλι διετέλεσε διευθυντής της Μελισσοκομικής και πρόεδρος της Εθνικής Διεπαγγελματικής των προϊόντων της κυψέλης. Συνεργάστηκε ερευνητικά με το εργαστήριο μελισσοκομίας του Α.Π.Θ και είχε αρκετές δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά, καθώς κι ένα βιβλίο για τις νέες τεχνολογίες στα προϊόντα μελιού.

Η αναγνωστική του αγάπη για τον χώρο της πολιτικής κι επιστημονικής φαντασίας και το λογοτεχνικό του σαράκι τον ώθησαν να συνεργήσει σε τμήματα δημιουργικής γραφής, και στα πλαίσιά τους έγραψε το πρώτο του διήγημα.

Είναι σινεφίλ, ερασιτέχνης φωτογράφος και με τη σύζυγό του Εύα περιηγούνται στον κόσμο. Οι εικόνες και οι εμπειρίες των ταξιδιών αποτυπώνονται στο μυθιστόρημά του «Επιστροφή στο λίκνο».



1.Πες μας δυο λόγια για το βιβλίο σου.



Πρόκειται για μια ιστορία πολιτικής φαντασίας του κοντινού μέλλοντος. Εβδομήντα χρόνια μετά την αναχώρηση τους για ένα χωροχρονικό ταξίδι στο Γαλαξία, τέσσερις αστροναύτες επιστρέφουν στη Γη. Η νιότη τους, διατηρημένη χάρη στη βαθιά νάρκωση και τη σχετικότητα. Ποιες πολιτικοκοινωνικές συνθήκες θα βρουν στον πλανήτη που άφησαν; Θα βρουν, όντως, ένα καλύτερο μέλλον να τους περιμένει; Θα γίνει το ουτοπικό τους όνειρο, όραμα για όλη την ανθρωπότητα;

Ή μήπως...;


2.Ποια είναι η κυριότερη πηγή έμπνευσής σου και τι σε έκανε να ξεκινήσεις τη συγκεκριμένη ιστορία;

Τα πάντα είναι πηγή έμπνευσης. Μια κουβέντα μ’ ένα φίλο, μια ταινία, ένα βιβλίο, μια ματιά στον δρόμο. Πολύ περισσότερο μ’ εμπνέουν τα ταξίδια μου.

Πριν τρία χρόνια διάβασα ένα επιστημονικό βιβλίο που συνδύαζε τις επιστημονικές γνώσεις με αναφορές στη λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας.

Σαν να έγινε ένα κλικ μέσα μου. Σχημάτισα με το μυαλό μου μια όμορφη κοινωνία και τη συνδύασα με τις εικόνες του κοντινού μέλλοντος.

Σκέφτηκα ένα λογοτεχνικό βιβλίο που ήθελα να διαβάσω και δεν το είχα βρει. Αποφάσισα να το γράψω. 
 

3.Αν μπορούσες, τι συμβουλή θα έδινες στον εαυτό σου όταν ξεκίνησες να γράφεις;

Η συμβουλή στον εαυτό μου θα δινόταν πολύ πριν ξεκινήσω να γράφω μυθοπλασία. Αυτή θα ήταν «γράψε, μη διστάζεις».



4.Τι λογοτεχνικό είδος σού αρέσει να διαβάζεις και ποιο προτιμάς όταν γράφεις;

Από τότε που όριζα τον εαυτό μου, είχα αδυναμία στα βιβλία πολιτικής φαντασίας, ιδιαίτερα τα γαρνιρισμένα με επιτεύγματα του επιστημονικού μέλλοντος. Αυτό το λογοτεχνικό είδος προτιμώ ν’ ακολουθώ όταν γράφω.



5.Επίλεξε ένα: τι είναι πιο σημαντικό σε μια ιστορία; Ο πρωταγωνιστής, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες ή ο ανταγωνιστής;

Όλοι χαρακτήρες έχουν τον ρόλο τους και είναι απαραίτητοι και σημαντικοί.

Καταλύτες της ιστορίας μου είναι δυο τρεις δευτερεύοντες, αντιφατικοί, χαρακτήρες. Χωρίς αυτούς η «επιστροφή στο λίκνο» θα ήταν άλλο βιβλίο.



6.Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να γράφεις;

Πάντα κάτι έγραφα, αλλά όχι μυθοπλασίες. Κάποια στιγμή, πριν λίγα χρόνια, έκανα την αρχή με την πρώτη ιστορία μου και από τότε δεν σταματώ, έρχεται μόνο του.



7.Επίλεξε ένα: τι είναι πιο κρίσιμο για την επίτευξη ενός καλού βιβλίου; Η ικανότητα γραφής, η φαντασία ή η σκληρή δουλειά;

Όπως καταλαβαίνω, όλα είναι απαραίτητα και το ένα συμπληρώνει και βοηθά το άλλο. Αυτό όμως που ξεχωρίζω είναι η φαντασία.



8.Γιατί γράφεις;

Μ’ εκφράζει η άποψη του Μπόρχες ότι το γράψιμο δεν είναι τίποτα άλλο από ένα κατευθυνόμενο όνειρο. Το θέμα, συνήθως, δεν χρειάζεται να το ψάξω, με διαλέγει αυτό και γράφω ότι είμαι, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.



9.Πρότεινε ένα βιβλίο που θεωρείς ότι πρέπει να διαβάσει κάθε συγγραφέας και ένα κάθε αναγνώστης.

Το πρέπει δεν με εκφράζει, γιατί κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός με άλλες εμπειρίες, γνώσεις και ευκαιρίες. Αν ήταν να πω τη γνώμη μου για δύο βιβλία που μου άρεσαν πολύ, αυτά είναι «η ανταρσία των αγγέλων» του Ανατόλ Φρανς και «το άρωμα του ονείρου» του Τομ Ρόμπινς.



10.Τι πρέπει να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;

Οι συγγραφικοί μου ορίζοντες βρίσκονται στο κοντινό μέλλον της ανθρωπότητας. Μια, κατά κάποιο τρόπο, συνέχεια της «επιστροφής στο λίκνο» είναι στα σκαριά.



11.Πώς μπορούν να επικοινωνήσουν οι αναγνώστες μαζί σου;


https://www.facebook.com/iosif.manikis/

https://www.instagram.com/iosifmanikis/

iosifmanikis@yahoo.gr