Παρουσίαση Βιβλίου - Ένα με το σκοτάδι

Όσο περισσότερο παραμένεις στο σκοτάδι, τόσο περισσότερο δένεσαι μ’ αυτό. Επειδή το αφήνεις να σε τυλίξει με τα αόρατα πέπλα του και να σε μελετήσει σε βάθος.

Και στο τέλος, αναπόφευκτα, γίνεστε ένα.  Γίνεσαι εσύ το σκοτάδι.

Πώς θα ένιωθες αν έμπαινες στο στόχαστρο ενός δολοφόνου που είναι τόσο βέβαιος ότι θα σε σκοτώσει ώστε καλεί εκ των προτέρων την αστυνομία στον τόπο του εγκλήματος;
Κι αν κάποιος απάγει ανυποψίαστα θύματα με σκοπό να στήσει ένα παρανοϊκό κυνηγητό, τι θα σκεφτόσουν αν μάθαινες ότι είσαι η επόμενη επιλογή του;
Δύο απανωτά σοκαριστικά εγκλήματα.
Ανεξήγητες συμπτώσεις που τελικά μπερδεύουν κι άλλο το κουβάρι που προσπαθεί να ξετυλίξει η Ειδική Μονάδα Εξιχνίασης Κακουργημάτων.
Μια αποφασισμένη δημοσιογράφος που αναζητεί αιματηρά μυστικά πίσω από κλειστές πόρτες.
Οι Ευγενείς Άγριοι επιστρέφουν. Μαζί τους και το σκοτάδι.
 
 
 

Και φτάνεις στο πέμπτο βιβλίο μιας σειράς και τα συναισθήματά σου είναι ανάμεικτα. Αρχικά σκέφτεσαι ότι ίσως οδεύουμε προς το τέλος σιγά σιγά, και αυτό δεν σου αρέσει καθόλου. Ύστερα αναρωτιέσαι πώς στο καλό τα καταφέρνει ο αγαπητός Γιώργος Δάμτσιος να παραδίδει στην ώρα του ένα βιβλίο κάθε χρόνο και σε πιάνουν ενοχές για τις δικές σου αργοπορίες. Έπειτα, ανοίγεις το βιβλίο και τα ξεχνάς όλα.

Ένα με το σκοτάδι γίναμε όλοι σε αυτό το βιβλίο, το οποίο άγγιξε ταυτόχρονα πολλά ζητήματα, για τα οποία δύσκολα μιλάει κάποιος: κακοποίηση, αναπηρία, ψυχική υγεία… Όλα δεμένα σε μία υπόθεση, δίχως να βαραίνει το κείμενο, με τους γνωστούς χαρακτήρες να βουτούν σε μία ακόμα περιπέτεια, σε ένα ακόμα μυστήριο.

Το δίδυμο Ντόρμερ-Κοντρέτι έχει επιστρέψει με (ευγενείς) άγριες διαθέσεις, και μου αρέσει να τους βλέπω να δουλεύουν μαζί. Έχουν ένα δέσιμο ξεχωριστό, ένα bromance που πατάει σε γερές βάσεις και εξελίσσεται με πραγματική αληθοφάνεια, ακόμα και όταν υπάρχει στη μέση μια γυναίκα που προκαλεί κάποια διλήμματα. Και παρότι ο Κοντρέτι είναι ένα χάρμα οφθαλμών, θα παραδεχτώ ότι ερωτεύτηκα λιγάκι περισσότερο τον Ντόρμερ σε αυτό το βιβλίο!

Δεν χρειάζεται να μιλήσω για την αγωνία, για τους προβληματισμούς και για το μυστήριο που υπάρχει σε όλο το έργο… Ο Γιώργος έχει αποδείξει πως μπορεί να τα εντάξει όλα αυτά, όσο και όπως θέλει. Το βιβλίο είναι μια σπαζοκεφαλιά, μέρη της οποίας μπορείς να μαντέψεις, αλλά δίχως να ενοχληθείς που το έκανες.

Τα βιβλία του Γιώργου τα παίρνω πια δίχως να διαβάζω οπισθόφυλλα. Και, αν αυτό δεν είναι η απόλυτη επιτυχία ενός συγγραφέα, τότε ποια είναι;

 

Αγγελίνα Παπαδημητρίου