Ποίηση Ραφαηλία Μπούσουλα - Θέρος ανίκατε μάχαν 


Ετούτο το θερινό απόγευμα ανθίζουν λουλούδια
Οι πεταλούδες παιχνιδίζουν με τον ίσκιο τους στις μικρές γούρνες
Αδιάκοπα πεταρίζουν τα φτερά τους.
Κι λες ο ξέφρενος ρυθμός των φτερών τους ταιριάζει με το ρυθμό των χτύπων τις καρδιάς μου σαν σε αντικρίζω να πλησιάζεις μέσα από τις φυλλωσιές των δένδρων.
Λεβάντα, μέντα, θυμάρι και το γλυκό άρωμά σου κατακλύζουν τις αισθήσεις μου.
Το χάδι του ήλιου στο κορμί μου η θύμηση του δικού σου με κρατά ζωντανή τις ώρες που διαβαίνω μακριά σου.