Συνέντευξη με την Αγγελική Δαφτσίδου

Σε μια περίοδο ανάμεσα σε δύο πολέμους, μια επαρχιακή πόλη μεταμορφώνεται και από λασποχώρι αναπλάθει τον αστικό της ιστό. Η παλιννόστηση και η προσφυγιά οδηγούν τα βήματα των ηρώων της ιστορίας στο πεπρωμένο τους. Σ’ αυτή την εποχή που όλα αλλάζουν, ένας νεαρός ίλαρχος, μια καλοκαιρινή ημέρα, συναντά αναπάντεχα τη γυναίκα της ζωής του. Από την πρώτη στιγμή νιώθει την ανάγκη να την προστατεύσει, να τη σώσει από τη φυλακή του κορμιού της, δίχως να υπολογίζει τι πραγματικά θέλει εκείνη. Οι Μοίρες όμως έχουν τα δικά τους σχέδια, που είναι υφασμένα με πόνο, προδοσία και έναν χαμένο Παράδεισο. Ποιο είναι το γραμμένο της Ισμήνης; Θα καταφέρει να ξεφύγει από τη μοίρα της ή ό,τι γράφτηκε δεν μπορεί να ξεγραφτεί; 

 

 

 

Ονομάζομαι Αγγελική Δαφτσίδου, είμαι 40 ετών και κατάγομαι από το Φυλάκιο, ένα ακριτικό χωριό του Έβρου. Τα τελευταία χρόνια ζω και δραστηριοποιούμαι στη Λάρισα. Είμαι σύζυγος, μητέρα, εθελόντρια και εργάζομαι ως επιμελήτρια κειμένων. Η μεγάλη μου αγάπη είναι η λογοτεχνία. Τα βιβλία μου: “Παράθυρο στη Ζωή” και “Το Γραμμένο της Ισμήνης” κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πνοή και Υδροπλάνο, αντίστοιχα.



 

 

 

1. Πες μας δυο λόγια για το βιβλίο σου.


“Το Γραμμένο της Ισμήνης” εξιστορεί μια ιδιότυπη ιστορίας αγάπης, στα χρόνια του Μεσοπολέμου. Δύο νέοι άνθρωποι, με το δικό τους βάρος ο καθένας από το παρελθόν του, θα συναντηθούν μια καυτή καλοκαιρινή ημέρα στη Λάρισα εκείνης της εποχής. Με την ένωσή τους θα συμπαρασύρουν τις ζωές όλων γύρων τους. Θα παλέψουν με τις προκαταλήψεις, τα πάθη και τα λάθη τους, ακόμα και με την ίδια τη μοίρα τους, για το δικαίωμα στην αγάπη αλλά και στην ίδια τη ζωή.



2. Ποια είναι η κυριότερη πηγή έμπνευσής σου και τι σε έκανε να ξεκινήσεις τη συγκεκριμένη ιστορία;


Ένα κομμάτι της ιστορίας της Ισμήνης και του Νικήτα το άκουσα πριν χρόνια στην Ένωση Λογοτεχνών και Συγγραφέων Λάρισας. Ήταν τόσο διαφορετική, τόσο γεμάτη πόνο και μεγαλείο, που από τότε ξεκίνησα την έρευνά μου. Γοητεύτηκα από εκείνη την ιστορική περίοδο, από το προσφυγικό, την παλινόστηση, τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που επικρατούσαν και έτσι αποφάσισα να γράψω το συγκεκριμένο βιβλίο. Ήταν μονόδρομος να μοιραστώ την ιστορία τους.



3. Αν μπορούσες, τι συμβουλή θα έδινες στον εαυτό σου όταν ξεκίνησες να γράφεις;


Η αλήθεια είναι πως δεν έχω μεγάλη συγγραφική πορεία. “Το Γραμμένο της Ισμήνης” είναι μόλις η δεύτερη προσωπική μου δουλειά και μέχρι τώρα δεν μου έτυχε κάτι δυσάρεστο για να θέλω να το αλλάξω. Ίσως θα με συμβούλευα να είμαι λίγο πιο γρήγορη ως προς την ολοκλήρωση του έργου, αλλά μάλλον δεν θα ακολουθούσα τη συμβουλή μου. Γράφω πάντα χωρίς να ζορίζομαι και μόνο όταν έχω έμπνευση.



4. Τι λογοτεχνικό είδος σού αρέσει να διαβάζεις και ποιο προτιμάς όταν γράφεις;


Είναι κλισέ, αλλά διαβάζω τα πάντα. Από βιβλία φαντασία μέχρι βιογραφίες και πολλά non fiction, ιδίως βιβλία εκλαϊκευμένης επιστήμης. Δεν μου αρέσουν και τόσο τα αστυνομικά και μυστηρίου, γιατί είμαι φοβητσιάρα. Αγαπώ τη λογοτεχνία του περασμένου αιώνα: Καζαντζάκη, Καραγάτση, Λουντέμη… και ιδανικά θα ήθελα να γράφω με τη λογοτεχνική δεινότητά τους.



5. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο σημαντικό σε μια ιστορία; Ο πρωταγωνιστής, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες ή ο ανταγωνιστής;


Ο πρωταγωνιστής. Είναι ο ήρωας που συνήθως επενδύουν συναισθηματικά οι αναγνώστες και αυτός που ηγείται της πλοκής.



6. Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να γράφεις;


Ξεκίνησα να γράφω στο σχολείο θεατρικά έργα, κυρίως διασκευές. Το όνειρό μου ήταν να γίνω ηθοποιός. Πολύ αργότερα ανακάλυψα τη δημιουργική γραφή ως μέσω ψυχοθεραπείας και από τότε δεν την άφησα. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς αυτόν τον τρόπο έκφρασης, αν και συνεχίζω να παίζω ερασιτεχνικά θέατρο.



7. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο κρίσιμο για την επίτευξη ενός καλού βιβλίου; Η ικανότητα γραφής, η φαντασία ή η σκληρή δουλειά;


Η ικανότητα γραφής. Μπορεί να έχω ζωηρή φαντασία, αλλά να μην ξέρω πώς να την εκφράσω. Επίσης, μπορεί να γράφω και να σβήνω, να δουλεύω ασταμάτητα ένα κείμενο, όμως, χωρίς την ανάλογη ικανότητα γραφής, να μην προχωράω.



8. Γιατί γράφεις;


Τώρα πια είναι σαν να με ρωτάς γιατί αναπνέω, γιατί τρώω… Ακόμα και με τη συγγραφή, το κεφάλι μου το βράδυ βουίζει από ιδέες και εμπνεύσεις της στιγμής. Άρα, μάλλον γράφω για να διατηρώ την ψυχική μου υγεία, αφού χωρίς τη συγγραφή θα ήταν σαν να αποχωριζόμουν ένα ζωοποιό κομμάτι του εαυτού μου.



9. Πρότεινε ένα βιβλίο που θεωρείς ότι πρέπει να διαβάσει κάθε συγγραφέας και ένα κάθε αναγνώστης.


Θεωρώ πως κάθε συγγραφέας πρέπει να διαβάσει τα έπη του Ομήρου, αφού ακόμα και σήμερα χρησιμοποιούμε πολλές από τις αφηγηματικές τεχνικές που εισήγαγε. Ως προς τον αναγνώστη, θα πρότεινα να γνωρίσει τα έργα του Χέμινγουεϊ, ίσως να αρχίσει με το: “Ο γέρος και η Θάλασσα”.



10. Τι πρέπει να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;


Ελπίζω πολλά! Υπάρχει ένα έργο που δουλεύω στον υπολογιστή μου, το οποίο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα στην περίοδο της Κατοχής. Η έρευνα είναι μεγάλη και χρονοβόρα, αλλά η ιστορία είναι συγκλονιστική. Επιπλέον, έχω διάφορα κομμάτια από κείμενα στον υπολογιστή μου που περιμένουν τη σειρά τους, αλλά ομολογώ πως έχω όλο και πιο περιορισμένο χρόνο, λόγω της ενασχόλησής μου με την επιμέλεια-διόρθωση.



11. Πώς μπορούν να επικοινωνήσουν οι αναγνώστες μαζί σου;


Στο Facebook: Αγγελική Δαφτσίδου

Στο Instagram: angelikidaftsidou

Στο TikTok: @angelikidaftsidou