Είναι 18 πέτρες σε μια πολίτικαλ κορέκτ κοινωνία. Είναι 18 πέτρες σε ένα σύστημα τακτοποιημένο, που λέει τα πάντα σωστά. Είναι 18 μικρές γροθιές, είναι 18 στιγμές που σε κάνουν να νιώθεις άβολα. Άβολα γιατί όλα αυτά τα έχεις σκεφτεί, αλλά δεν έχεις καταφέρει να τα ξεστομίσεις.
Διαβάζεις τις ιστορίες και χαμογελάς και μετά κοιτάζεις γύρω σου ενοχικά να δεις αν κάποιος σε βλέπει. […]
Αυτές είναι 18 ιστορίες ανατρεπτικής, ξεβολευτικής αγάπης!
ΜΑΡΙΑ ΡΩΤΑ
Πριν ξεκινήσω να μιλάω για το συγκεκριμένο βιβλίο, νιώθω την ανάγκη να αποκαλύψω πως δεν έχω ξαναταυτιστεί περισσότερο με τίτλο στη ζωή μου. Δεν ξέρω τι λέει αυτό για εμένα ως άνθρωπο, αλλά έπρεπε να το πω.
Στο θέμα μας τώρα.
Η Γκρίνια είναι μια συλλογή δεκαοκτώ ιστοριών που φλερτάρουν με τη λογοτεχνία αλλά δε θα έλεγα ανήκουν αμιγώς στο είδος. Αφενός οι πρωταγωνιστές είναι ανώνυμοι. Είναι πρόσωπα που δεν έχουν στόχο να σε κάνουν να πιστέψεις πως είναι ολοκληρωμένες και υπαρκτές αλλά μια φωνή που αφηγείται περιστατικά και σκέψεις που περνούν και από τον δικό μας νου. Οι πρωταγωνιστές των ιστοριών θα λέγαμε "ταυτίζονται" με τον αναγνώστη. Αφετέρου οι ιστορίες φαίνεται να έχουν ένα δίδαγμα/μήνυμα σχετικά με τα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα της σύγχρονης Ελλάδας αλλά και του σύγχρονου ανθρώπου. Προσωπικά δεν έψαξα να βρω δίκιο ή να κρίνω τις απόψεις των χαρακτήρων, διότι σίγουρα δε συμφωνώ με όλες. Και πιστεύω πως ο σκοπός του συγγραφέα δεν ήταν άλλος παρά να παραθέσει απόψεις και να τις γελοιοποιήσει με χιούμορ και αυτοσαρκασμό, παρέχοντας τροφή για σκέψη.
18 σύντομες ιστορίες, λοιπόν, με πρωταγωνιστές άνδρες, με ένα κοινό γνώρισμα: την γκρίνια. Μέσα από τη χιουμοριστική και σαρκαστική γραφή του συγγραφέα, ο αναγνώστης διαβάζει για κέρατα, επισκέψεις στο Ηρώδειο, δημοσιογράφους και γιατρούς, νεκρούς που χαίρονται που πνίγηκαν, φτωχούς-πλούσιους, κοτόπουλα και διακοπές.
Γέλασα με την ιστορία του συζύγου που υποψιάζεται ότι τον απατά η γυναίκα του, πριν τελικά να αναπροσαρμόσει τις προτεραιότητές του. Απόλαυσα επίσης την ιστορία με το Ηρώδειο και την καταπίεση των "ανώτερων" μορφών τέχνης. Το ατίθασο κοτόπουλο ήταν απλώς απολαυστικό, ενώ η ιστορία του βουνού μού άφησε ένα γλυκόπικρο αίσθημα.
Συνολικά, πρόκειται για ένα σύντομο έργο με 18 ιστορίες με ευφάνταστους τίτλους που ακροβατούν ανάμεσα στα είδη. Χιούμορ, σάτιρα και αυτοσαρκασμός κάνουν το ανάγνωσμα γρήγορο και ευχάριστο.