Το περιούσιο είδος;
Οι άνθρωποι; Πιστεύετε πως είμαστε στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας;
Οι απόλυτοι θηρευτές;
Σας έχω νέα! Κάνετε λάθος! Δεν πρέπει να αρκείστε μόνο σε ό,τι βλέπουν τα μάτια σας και ακούν τα αυτιά σας.
Αρκεί να σας ρωτήσω ένα μόνο: Γιατί όλοι μας ανεξαιρέτως, νοιώθουμε εκείνον τον αρχέγονο φόβο για το σκοτάδι;
Γιατί δειλιάζουμε να κατεβάσουμε τα πόδια μας από το κρεβάτι, λες και κάποιο αόρατο χέρι θα μας αρπάξει;
Έχετε σκεφτεί ποτέ τι συμβαίνει σε αυτούς που χάνονται σε όλο τον κόσμο και κανείς ποτέ δεν μαθαίνει τι έχουν απογίνει; Αναρωτιόμαστε ποτέ;
Μήπως γιατί, κάπου βαθιά στο μυαλό μας, ξέρουμε πως βρικόλακες, λυκάνθρωποι, ξωτικά, φαντάσματα και άλλα πλάσματα κυκλοφορούν ανάμεσά μας;
Είναι τα πλάσματα που δεν φοβούνται το σκοτάδι και όταν εμείς πέφτουμε για ύπνο εκείνα τριγυρίζουν.
Είναι εκείνα τα πλάσματα που τους αρέσει να τα αποκαλούν παιδιά της νύχτας.
Τα Παιδιά της Νύχτας είναι μια συλλογή διηγημάτων τρόμου, η οποία αποτελείται από σύντομα, κατά κύριο λόγο, διηγήματα. Κεντρικός άξονας των διηγημάτων είναι τα πλάσματα της νύχτας. Στις σελίδες της συλλογής θα διαβάσετε για μοναχικούς λύκους, γκόλεμ, βρικόλακες, δαίμονες, φαντάσματα και σκυλιά της κολάσεως, για πράγματα που συμβαίνουν στο σκοτάδι και προκαλούν ανατριχίλες.
Το βιβλίο συνοδεύεται από μερικές εικόνες, μία για κάθε διήγημα, οι οποίες βάζουν κατευθείαν τον αναγνώστη στο κλίμα της εκάστοτε ιστορίας. Αυτό που μου άρεσε στη συγκεκριμένη συλλογή ήταν πως κάθε διήγημα είναι διαφορετική αίσθηση, λόγω της αλλαγής αφηγητή. Δεν είμαι φαν του β ενικού, αλλά δεν μπορώ παρά να εκτιμήσω τη σημασία του προσώπου για μια συλλογή διηγημάτων τρόμου και να καλωσορίσω μια τέτοια ποικιλομορφία αφηγητών.
Το τέλος κάθε διηγήματος δυνατό και απότομο, γεγονός που εντείνει το αίσθημα που δημιουργείται. Κάποια διηγήματα οδηγούσαν στη λύτρωση, ενώ άλλα στον απόλυτο τρόμο.
Παραθέτω τους τίτλους των ιστοριών που ξεχώρισα:
- Μοναχικός Λύκος
- Βάλτος
- Το Δάσος
Συνολικά, πρόκειται για μια συλλογή που διαβάζεται γρήγορα (προτείνω ένα διήγημα τη μέρα - τονίζω το μέρα) και ευχάριστα.
Έλενα Παπαδοπούλου