«Άσε τα αστεία, Πάρη, αν έχεις τα κότσια να παλέψεις, έλα να με αντιμετωπίσεις» αποκρίθηκε η Θωμαή.
«Όπως επιθυμείς, γλυκιά μου»
Στη συνέχεια έκανε ένα εντυπωσιακό πήδημα, κάνοντας διπλή τούμπα στον αέρα και βρέθηκε μπροστά από τη Κυανή.
«Αυτό θα σε τσούξει λιγάκι» άκουσε τον Νίκο να του λέει ξαφνικά.
Την επόμενη στιγμή ένιωσε λίγες σταγόνες από ένα υγρό να πέφτουν στην πληγή του. Πριν καταλάβει τι συνέβαινε, ένιωσε ένα έντονο τσούξιμο σε αυτή, με μία κραυγή να του ξεφεύγει, ενώ μετά ακολούθησε μία ευχάριστη δροσιά και ο πόνος υποχώρησε. Η αναπνοή του επίσης επανήλθε στο κανονικό, ενώ άνοιξε τα μάτια του ξανά και είδε τι είχε συμβεί γύρω του, κάτι που φυσικά είχε αντιληφθεί με το μυαλό πριν από λίγο. Αυτό όμως που δεν είχε αντιληφθεί ήταν τα σοβαρά τραύματα του Νίκου, που το πρόσωπό του είχε μία βαθύ χάραγμα στο δεξί του μάγουλο, που είχε γεμίσει με αίμα όλη τη δεξιά πλευρά του προσώπου του, όπως και ένα άλλο στο στήθος, χτύπημα που είχε φτάσει μέχρι το σαγόνι του, από όπου επίσης έχανε αίμα. Υπήρχε και ένα ακόμη, στο πόδι του, σε ολόκληρη τη γάμπα, με ένα σκίσιμο στο παντελόνι του εκεί. Και ο Μιχάλης πάντως δεν πήγαινε πίσω, αφού είχε χάσει πολύ αίμα από την πληγή στο στήθος, αλλά ένιωθε πως συνέβαινε το ίδιο και με εκείνες στην πλάτη του, ενώ και στο δεξί του μπράτσο υπήρχε μία πληγή, με ένα σκίσιμο στο πουλόβερ που φορούσε και στην μπλούζα από κάτω. Επίσης, πολλά τραύματα είχαν και οι δύο άνδρες από τους Κυανούς που τους συνόδευαν, που έδειχναν και αυτά πολύ άσχημα και έκαναν τον Μιχάλη να ανησυχεί και για εκείνους.
Οι ήχοι μετάλλων όπως που συγκρούονταν τράβηξε την προσοχή τους. Γυρνώντας, ο Μιχάλης είδε τη Θωμαή να μάχεται με τον Πάρη, ο οποίος κρατούσε δύο σπαθιά, ένα σε κάθε χέρι, μικρότερα σε μέγεθος από ένα συνηθισμένο σπαθί, σε μαύρο χρώμα η λαβή και ασημένιο η λεπίδα. Τα χειριζόταν με εξαιρετική ταχύτητα, που ανάγκαζε τη Θωμαή σε αμυντική στάση, αλλά και εκείνη έδειχνε ικανότατη στο χειρισμό του ξίφους της.
Ο Πάρης περνούσε μία στα αριστερά και μία στα δεξιά της Θωμαής, προσπαθώντας να της προκαλέσει σύγχυση και να καταφέρει κάποιο άσχημο χτύπημα, αλλά εκείνη δεν έδειχνε να επηρεάζεται από αυτό. Προσπαθούσε και εκείνη να του επιφέρει κάποιο τραυματισμό με μαγικές κινήσεις, αλλά εκείνος τις απέφευγε εντυπωσιακά, συνεχίζοντας τις ασταμάτητες επιθέσεις του με τα σπαθιά του.
Ξαφνικά, ο Πάρης έκανε μία γρήγορη κίνηση, την οποία κατάφερε με δυσκολία να αποκρούσει η Θωμαή, με τα δύο σπαθιά του άνδρα να χτυπάνε στο δικό της και τους έντονους μεταλλικούς ήχους να συνοδεύουν την κρούση. Στη συνέχεια έκανε να της επιτεθεί από αριστερά, με τη Θωμαή να αμύνεται άμεσα από εκεί, αλλά σταμάτησε την τελευταία στιγμή και τη χτύπησε από δεξιά, με εκείνη να μην προλαβαίνει να αμυνθεί. Τα δύο σπαθιά του κατευθύνθηκαν με δύναμη στα πλευρά της, με τον άνδρα έτοιμο να την καρφώσει. Την τελευταία στιγμή όμως, ο Πάρης έμεινε ακίνητος και στη συνέχεια τινάχθηκε με φόρα πίσω, όπου έσκασε σε ένα βράχο και τα δύο σπαθιά του έπεσαν από τα χέρια. Η Θωμαή χαμογέλασε με το χτύπημά της, δείχνοντας πως είχε καθυστερήσει στην αρχή επίτηδες, ώστε να φανεί πως ο Πάρης είχε κερδίσει ένα μικρό πλεονέκτημα και να κάνει την προσποίηση, που έκανε τελικά.
«Δεν άλλαξες καθόλου» του είπε η Θωμαή, κρατώντας τον ακίνητο.
«Ακολουθώ την παλιά, επιτυχημένη συνταγή, αγαπητή μου» της είπε εκείνος, στο ίδιο χαλαρό και εύθυμο ύφος με πριν, παρόλο που εκείνη είχε το πάνω χέρι.
«Η επιτυχία της μάλλον τελειώνει εδώ» του είπε εκείνη και έκανε μία άλλη κίνηση, που δεν την κατάλαβε ο Μιχάλης, «θα σε πάμε κάπου που δε θα μπορείς να συνεχίσεις τις παρανομίες σου»
«Εδώ μάλλον θα τα χαλάσουμε» της είπε εκείνος, παριστάνοντας τον απογοητευμένο, ενώ δεν είχε χάσει το χαμόγελό του.
Την επόμενη στιγμή, η Θωμαή ούρλιαξε ξαφνικά και σωριάστηκε στο έδαφος, ενώ ο Πάρης σηκώθηκε καμαρωτός όρθιος και τράβηξε τα δύο σπαθιά του, με τη γνωστή κίνηση που θύμιζε έλξη μαγνήτη. Μετά, πήγε πάνω από τη Θωμαή που σφάδαζε στο έδαφος και έδειχνε ανήμπορη να αντιδράσει. Εκείνος, την κοίταξε με ένα υποτιμητικό βλέμμα και ετοιμάστηκε να την καρφώσει με τα δύο του σπαθιά.
Τότε, ο Μιχάλης ένιωσε να ξυπνά από την έκπληξη που του προκάλεσε η μάχη που είχε δει και τινάχθηκε όρθιος, έτοιμος να επιτεθεί στον Πάρη, ώστε να αποτρέψει το φόνο που ετοιμαζόταν να κάνει εκείνος.
«Έι, τι κάνεις εκεί;» του φώναξε ξαφνικά ο Πάρης, πριν προλάβει να του επιτεθεί, «δεν ξέρεις ότι απαγορεύεται να επέμβεις σε μία μονομαχία;»
Ο Μιχάλης κοντοστάθηκε, έκπλήκτος που τον αντιλήφθηκε ο Ραζέρκα τόσο γρήγορα.
«Λοιπόν» είπε μετά ο άνδρας κρύβοντας τα δύο σπαθιά του πίσω από την πλάτη του, «αυτή τη φορά τη γλυτώσατε. Μπορώ πάντως να πω ότι εσείς οι δύο έχετε ταλέντο στις μάχες. Την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε όμως, δε θα είμαι τόσο ανεκτικός. Να το θυμάστε. Εις το επανειδείν»
Μόλις τελείωσε, βρέθηκε με ένα σάλτο πάνω από ένα βράχο που υπήρχε στα αριστερά του. Δεν πρόλαβαν όμως να δουν κάτι άλλο, γιατί ένας πυκνός καπνός σκέπασε την περιοχή, με τον Μιχάλη να μπουκώνει από αυτόν και να αρχίσει να βήχει, κλείνοντας τα μάτια του. Μόλις διαπίστωσε με το μυαλό ότι ο καπνός είχε εξαφανιστεί, τα άνοιξε, βλέποντας πως όλοι οι Ραζέρκα είχαν εξαφανιστεί από εκεί, όπως και ο Πάρης, ενώ με το μυαλό δεν τους εντόπιζε πουθενά. Η Θωμαή εντωμεταξύ είχε ήδη σηκωθεί και χρησιμοποιούσε ένα κόκκινο υγρό για να θεραπεύσει τις πληγές των άλλων δύο Κυανών. Αφού πότισε τις πληγές και των δύο με αυτό, έφτασε στα δύο αγόρια και έριξε από λίγο στις πληγές του, με τον Μιχάλη να αισθάνεται μία ευχάριστη δροσιά, ενώ ο πόνος που ένιωθε είχε υποχωρήσει και αισθανόταν πολύ καλύτερα. Οι άλλοι δύο Κυανοί συνήλθαν, δείχνοντας πως ήταν καλά.
Είχε όμως σχεδόν βραδιάσει και η Θωμαή τους είπε πως ήταν καλύτερο να ξεκουραστούν, μετά από αυτό που πέρασαν. Η μάχη πάντως τους είχε εξαντλήσει και όλοι έδειχναν πολύ κουρασμένοι. Σταμάτησαν σε ένα σημείο λίγο πιο πέρα, όπου άπλωσαν τους υπνόσακους και ξάπλωσαν, αφού έφαγαν λίγο.
Την επόμενη μέρα όλα είχαν επανέλθει στους φυσιολογικούς τους ρυθμούς. Η Θωμαή έδειχνε να έχει ξεπεράσει αυτό που έγινε, όπως και οι άλλοι δύο Κυανοί. Το μόνο που θύμισε τη χθεσινή μάχη, ήταν ο εξάψαλμος της Θωμαής στα δύο αγόρια που αψήφησαν τις εντολές της και μπήκαν στη μάχη, όπου παραλίγο να σκοτωθούν.
Μετά από πολύωρο περπάτημα αμίλητοι, σταμάτησαν σε ένα μικρό ανοιχτό χώρο, για να φάνε και να ξεκουραστούν.
«Αυτός ο Αζαρέρ στον οποίο ήθελε να μας πάει, ποιος είναι;» ρώτησε σε κάποια στιγμή ο Μιχάλης, μόλις θυμήθηκε την αναφορά του Πάρη σε αυτόν.
«Είναι το όνομα του Ερυθρού Ηγέτη» τους απάντησε ο ένας από τους δύο άνδρες των Κυανών που βρίσκονταν μαζί τους, «σε εκείνον ήθελε να μας παραδώσει»
Ο Μιχάλης έμεινε να τον κοιτάζει για λίγο σκεφτικός. Από αυτό έβγαζε νόημα, αφού αναφέρθηκε πως τον είχε απελευθερώσει ο ίδιος ο Αζαρέρ, δηλαδή ο ίδιος ο Ερυθρός Ηγέτης. Λίγο μετά όμως θυμήθηκε και που το είχε ξανακούσει αυτό το όνομα. Το είχε αναφέρει κάποιος από τους μαύρους μάγους στον Κρούνο, όταν έλεγε πως τα δύο αγόρια είχαν πάει από τον βωμό του Αζαρέρ. Αυτό που κατάλαβε ήταν πως συνεργαζόταν και με τους μαύρους μάγους. Καλύτερα να ανέφερε και αυτό το θέμα στον Σέκαρ.
Άλλη μία μέρα κράτησε η διαδρομή, μέχρι που έφτασαν στους πρόποδες των βουνών και το σημείο που θα χωρίζονταν. Ήταν κοντά στο χωριό που ήταν ο Σέκαρ, επομένως επέλεξαν να τους αφήσουν εκεί.
«Να προσέχετε» τους είπε η Θωμαή και μετά, καβάλησε το άλογό της, κάτι που έκαναν και οι άλλοι δύο Κυανοί.
Τους αποχαιρέτησαν με μία κίνηση των χεριών τους και ξεκίνησαν με τα άλογά τους, τα οποία ανέπτυξαν σε ελάχιστο χρόνο πολύ υψηλή ταχύτητα. Δεν πέρασε ούτε ένα λεπτό και τα δύο αγόρια τους είχαν χάσει από τα μάτια τους.
«Ώρα για τη μεγάλη τρέλα» ανέφερε ο Νίκος τότε, «ας ξεκουραστούμε σήμερα και ξεκινάμε αύριο το πρωί»
«Θα τα καταφέρουμε» σχολίασε απλώς ο Μιχάλης.
Όχι ότι το πίστευε. Απλά καταλάβαινε τον φίλο του. Ένιωθε και εκείνος το ίδιο. Το πλάκωμα στο στήθος μετά από όσα είχαν δει στη μάχη. Μια ακραία ενέργεια ίσως τους βοηθούσε να το ξεχάσουν. Και θα το προσπαθούσαν. Άλλωστε για αυτόν τον λόγο είχε μπει ο Μιχάλης στη χώρα. Ήταν καιρός να το κάνει.