Συνέντευξη με την Κωνσταντίνα Μόσχου

 Καλοκαίρι του 1829. Για μέρες και νύχτες, το βρετανικό ιστιοφόρο Νόρφοκ ταξιδεύει σε ωκεανούς έχοντας στοιβαγμένους στ' αμπάρια του κατάδικους, με ρότα για την Αυστραλία, τόπο της εξορίας τους. Αρκεί όμως μια σπίθα για να ανατραπούν οι ισορροπίες. Και κάποιοι ίσως να μη φτάσουν στον προορισμό τους. Τα ερωτήματα πολλά. Οι κίνδυνοι ακόμα περισσότεροι.
Η μοναδική γυναίκα κατάδικος πάνω στο καράβι, η Καρμέλα Μπουχάγιαρ, γνωρίζει πως η λύση του αινίγματος -και το εισιτήριο για την επιβίωσή της- βρίσκεται στο δεύτερο αμπάρι. Εκεί που κρατούνται οι καταδικασμένοι για πειρατεία Έλληνες...
Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα μυστηρίου, βασισμένο σε ιστορικό γεγονός. Ένα βιβλίο για τις αντιθέσεις: πόλεμος και ειρήνη, φωτιά και θάλασσα, αρσενικό και θηλυκό. Για ενενήντα έξι μέρες, ώσπου να πιάσουν λιμάνι.

 
Μια ανάρμοστη σχέση, ένα κακόφημο στέκι, κάμποσα ανεξήγητα εγκλήματα. Μια υπόθεση για τον Στάθη Παντελιά.

Ο ντετέκτιβ Στάθης Παντελιάς με το ζόρι προσπαθούσε να μη χασμουρηθεί μπροστά στην πελάτισσα. Ήταν μια τόσο κοινότοπη ιστορία ζήλιας. Αλλά το ευρώτουβλο δεν ήταν διόλου κοινότοπο, μια χαρά αναπαυόταν στο συρτάρι του. Το ζήτημα ήταν ένα: πώς μια απλή νταντά τα κονόμησε, ώστε να μπορεί να τον πληρώνει τόσο αδρά; Ποια ήταν η σχέση της με τον εργοδότη της και γιατί αποπειράθηκε να τον σκοτώσει;

Ένα βρόμικο αθλητικό κύκλωμα και δύο φόνοι οδηγούν στο κακόφημο στέκι του Μπο, όπου άτομα κάθε λογής, από τον λεγόμενο «καλό κόσμο» και από τον υπόκοσμο, μπλέκονται σε μια παράξενη ιστορία τρελών απαιτήσεων. Ο Στάθης Παντελιάς ξέρει καλύτερα από τον καθένα τι πρέπει να κάνει. Άλλωστε, είναι γνωστό πως δεν αφήνει ποτέ πίσω του εκκρεμότητες.

 

Η Κωνσταντίνα Μόσχου, συγγραφέας και δημοσιογράφος, εργάστηκε στον έντυπο ημερήσιο και περιοδικό Τύπο, διαβάζει και γράφει πεζογραφία και ποίηση, συνεργάζεται με λογοτεχνικά περιοδικά δημοσιεύοντας κείμενα για το βιβλίο. Έκανε το συγγραφικό ντεμπούτο της το 2008 και εξέδωσε βιβλία παιδικά, ιστορικά, μυστηρίου και αστυνομικά. Τίτλοι βιβλίων της: Ο θησαυρός του Ποσειδώνα, Η πόλη της Υδράηρας, Όσο υπάρχει Ανατολή, Λέμον πάι, Σταχτόνερο, Οι κυρίες με τα τιρκουάζ, Γεράκια στο κλουβί και Ραντεβού στου Μπο. Τίτλοι σε συλλογικές εκδόσεις:  Αγάπησα τον δολοφόνο μου, Όλα για τη ζωή μου, Θρύλοι του σύμπαντος IV, Ο τόπος πρόδωσε τον ένοχο, και  40 αστυνομικές ιστορίες.

 

 

 



1. Πες μας δυο λόγια για το βιβλίο σου. 

Το πρόσφατο βιβλίο μου είναι από τη σειρά βιβλίων με ήρωα τον ιδιωτικό ερευνητή Στάθη Παντελιά, μια ευχάριστη αστυνομική περιπέτεια με τίτλο «Ραντεβού στου Μπο», με υπόθεση που εκτυλίσσεται σε ένα στέκι παρανόμων στη συνοικία του Ψυρρή και επίκεντρο ένα βρόμικο αθλητικό κύκλωμα, σε μια ιστορία «αγάπης» και εκδίκησης. Το βιβλίο αυτό είναι γραμμένο πιο ανάλαφρα σε σχέση με το προηγούμενο δραματικό εποχής «Γεράκια στο κλουβί», που κυκλοφορεί ακόμα με επιτυχία, ένα μυθιστόρημα που ακολουθεί το υπερατλαντικό ταξίδι του βρετανικού ιστιοφόρου Νόρφολκ, με 200 καταδίκους στα αμπάρια του και προορισμό την Αυστραλία, το 1829.

2. Ποια είναι η κυριότερη πηγή έμπνευσής σου και τι σε έκανε να ξεκινήσεις τη συγκεκριμένη ιστορία; 

Η πρωταρχική μου σκέψη για το «Ραντεβού στου Μπο» ήταν το ερώτημα «πόσο εξαγοράσιμος μπορεί να είναι ο καθένας μας», και μάλιστα σήμερα, σε αυτή τη μυστήρια εποχή που ζούμε. Η επεξεργασία αυτής της σκέψης ήταν η μαγιά μου και δομικά υλικά ήταν οι τεχνικές μιας αστυνομικής αφήγησης σε συνδυασμό με το κωμικό στοιχείο. Αυτό τελικά όσο κι αν ακούγεται απλό, είναι αρκετά δύσκολο να επιτευχθεί. Για το «Γεράκια στο κλουβί» το σκεπτικό ήταν διαφορετικό, μια και είχα να ζωντανέψω την αληθινή ιστορία των πρώτων Ελλήνων που αποίκησαν την Αυστραλία –που λέγεται ότι ήταν πειρατές, χωρίς να έχει γίνει ακόμα η αποκατάσταση του ονόματός τους μετά από τόσα χρόνια. Κεντρική αφετηρία για να το γράψω ήταν η ιδέα της ελευθερίας σε έναν τόσο περιορισμένο χώρο, όπως ένα καράβι εκείνης της εποχής, όπου ακόμα και οι ελεύθεροι είναι εγκλωβισμένοι καταμεσής της θάλασσας.

2. Ποια είναι η κυριότερη πηγή έμπνευσής σου και τι σε έκανε να ξεκινήσεις τη συγκεκριμένη ιστορία;

Η πρωταρχική μου σκέψη ήταν το ερώτημα «πόσο εξαγοράσιμος μπορεί να είναι ο καθένας μας», και μάλιστα σήμερα, σε αυτή τη μυστήρια εποχή που ζούμε. Η επεξεργασία αυτής της σκέψης ήταν η μαγιά μου και δομικά υλικά ήταν οι τεχνικές μιας αστυνομικής αφήγησης σε συνδυασμό με το κωμικό στοιχείο. Αυτό τελικά όσο κι αν ακούγεται απλό, είναι αρκετά δύσκολο να επιτευχθεί.

3. Αν μπορούσες, τι συμβουλή θα έδινες στον εαυτό σου όταν ξεκίνησες να γράφεις; 

Θα με συμβούλευα να γράφω απλά, χωρίς πολλά στολίδια και ακραίες περιγραφές. Ο αναγνώστης θέλει να ακούσει την ψυχούλα του συγγραφέα και όχι όμορφες λέξεις.

4. Τι λογοτεχνικό είδος σού αρέσει να διαβάζεις και ποιο προτιμάς όταν γράφεις; 

Μου αρέσει να διαβάζω και να γράφω όλα τα είδη, αφού δεν υπάρχουν όρια στη λογοτεχνία, ούτε καλούπια – όταν σπας κάποια από αυτά, γεννιέται κάτι καινούργιο. Κάποιοι απαισιόδοξοι λένε ότι έχουν ειπωθεί τα πάντα. Εγώ πάντως πιστεύω ότι όσο υπάρχουν άνθρωποι, οι τέχνες και τα γράμματα θα δίνουν διαρκώς, ακόμα κι αν θα πρέπει να περάσουν πρώτα μέσα από Μεσαίωνες.

5. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο σημαντικό σε μια ιστορία; Ο πρωταγωνιστής, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες ή ο ανταγωνιστής; 

Τίποτε δεν μπορεί να σταθεί από μόνο του. Ακόμα και ο πιο μικρός χαρακτήρας έχει κάτι να πει, διαφορετικά δεν θα υπάρχει αληθοφάνεια στον μύθο. Το κυριότερο όμως είναι να αντισταθμίζονται οι αντιθέσεις. Ένας καλός πρέπει να έχει το αντίβαρό του, τον κακό, αρκετά πειστικό ώστε να δώσει ώθηση στην ιστορία.

6. Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να γράφεις; 

Ξεκίνησα να γράφω από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού, κόμικ και μικρές ιστοριούλες, και ποίηση αργότερα. Οι ιστορίες με κυνηγούσαν από πάντοτε, όμως χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια ώσπου ν’ αποφασίσω να γράψω κάτι που θα μπορούσε να εκδοθεί.

7. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο κρίσιμο για την επίτευξη ενός καλού βιβλίου; Η ικανότητα γραφής, η φαντασία ή η σκληρή δουλειά; 

Είναι ο συνδυασμός των παραπάνω και, αν θα έπρεπε να τα βάλω κατά σειρά σπουδαιότητας, θα τα έβαζα με αυτή τη σειρά όπως στην ερώτηση.

8. Γιατί γράφεις; 

Για μένα είναι μια εσωτερική ανάγκη. Αν δεν ήταν η γραφή, θα ήταν κάποιας άλλης μορφής τέχνη και αυτό δεν εμπεριέχει καμία φιλοδοξία. Ο κάθε δημιουργός ακολουθεί το ταλέντο του ή εκείνο που θεωρεί ως ταλέντο του.

9. Πρότεινε ένα βιβλίο που θεωρείς ότι πρέπει να διαβάσει κάθε συγγραφέας και ένα κάθε αναγνώστης. 

Ο καθένας μας αποτελεί μια ξεχωριστή οντότητα, επομένως τα γούστα διαφέρουν. Προσωπικά επειδή με άγγιξε, θα πρότεινα το βιβλίο του Ισίδωρου Ζουργού «Περί της εαυτού ψυχής», για κάθε αναγνώστη και κάθε συγγραφέα.

10. Τι πρέπει να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον; 

Ετοιμάζω ένα κοινωνικό μυθιστόρημα και ένα ακόμα αστυνομικό. Δεν ξέρω ακόμα ποιο είναι αυτό που θα ακολουθήσει πρώτα.

11. Πώς μπορούν να επικοινωνήσουν οι αναγνώστες μαζί σου; 

Χαίρομαι να επικοινωνώ με ανθρώπους που έχουμε κάτι κοινό να συζητήσουμε, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: 

Facebook

Instagram

 Σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία!