Έχοντας σημείο αναφοράς τη Θεσσαλονίκη, λόγω γέννησης και κατοικίας, σουλατσάρω από το ’71 με συνοδοιπόρους παρατήρηση, μάθηση, λησμονιά, αναθύμηση. Προβάροντας εξαιτίας βιοπάλης, τύχη και αντοχή σε ιδιωτικό και δημόσιο επαγγελματικό τομέα. Κρατώντας εμπειρία και γνώση για κοινωνικούς, οικογενειακούς θεσμούς. Έχοντας για εμψύχωση την παρέα της λογοτεχνίας, με αδυναμία στο φανταστικό. Το οποία τολμώ να τιμήσω, αφιερώνοντας ιστορίες στον σαγηνευτικό, πεζογραφικό του κήπο.
1. Πες μας δυο λόγια για το βιβλίο σου.
Χαιρετώ, είμαι ευγνώμων για τη συνέντευξη και απαντώ πως το συγκεκριμένο έργο ξεκίνησε σαν ιδέα αποτύπωσης, υπαρξιακών ζητημάτων σε μορφή διηγήματος. Μα καθώς το ‘χρωμάτισα’ με αρκετές πινελιές περιπέτειας έμεινα ικανοποιημένος από την επέκταση. Έτσι ολοκληρώθηκε σα νουβέλα.
2. Ποια είναι η κυριότερη πηγή έμπνευσής σου και τι σε έκανε να ξεκινήσεις τη συγκεκριμένη ιστορία;
Ιδέες αντλώ από τη νοητική προσπάθεια ωραιοποίησης της καθημερινότητας. Δεν παραδίδομαι βέβαια στη φαντασιοπληξία, θέλω να πιστεύω, μα κάθε αποτέλεσμα θα μπορούσε να εξελιχθεί ποικιλοτρόπως. Αναλόγως αντιλήψεων, πράξεων… Και όπως ανέφερα πιο πάνω, ήταν μια πρόκληση για κάτι παραπάνω από διήγημα, αγαπημένο είδος ανάγνωσης και γραψίματος. Λόγω της άμεσης μετάδοσης σκέψεων.
3. Αν μπορούσες, τι συμβουλή θα έδινες στον εαυτό σου όταν ξεκίνησες να γράφεις;
Την ίδια που φροντίζω να τηρώ ακόμα. Να γράφω για μένα όχι εγωκεντρικά αλλά με σκοπό την υπενθύμιση και κατάδειξη αδυναμιών, ελλείψεων. Τόλμημα αυτοβελτίωσης που να παρουσιάζεται στον αναγνώστη όχι σαν επιβολή αλλά σαν πρόταση.
4. Τι λογοτεχνικό είδος σού αρέσει να διαβάζεις και ποιο προτιμάς όταν γράφεις;
Μέχρι στιγμής οι δυο προηγούμενες απόπειρές μου, που εκδόθηκαν, ήταν συλλογές διηγημάτων φαντασίας, παράδοξου, τρόμου. Αυτά προτιμώ και στην ανάγνωση, σε όλες τις λογοτεχνικές μορφές τους. Βέβαια σε κάθε είδος βιβλίου μπορείς να βρεις ιδέα να σε συναρπάσει, να σε προβληματίσει. Ακόμα και σε οδηγούς μαγειρικής, τεχνικά εγχειρίδια ….
5. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο σημαντικό σε μια ιστορία; Ο πρωταγωνιστής, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες ή ο ανταγωνιστής;
Ο αναγνώστης ίσως αποζητά από τον πρωταγωνιστή αλτρουισμό, αντιηρωισμό, οι δεύτεροι ρόλοι να διευκολύνουν τη ροή της ιστορίας, ο κακός να κουβαλάει τα ψυχικά βιώματά του. Το σημαντικό μάλλον είναι να αποπνέουν ζωντάνια και απροβλεψία. Οπότε χρήσιμοι και οι τρείς.
6. Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να γράφεις;
Από τα σχολικά χρόνια του γυμνασίου, ξεκινούσα στο νου τη σύλληψη μιας διήγησης, μα στο χαρτί πάντα έμενε ανολοκλήρωτη. Λίγο η νεανική έλλειψη υπομονής, η ανασφάλεια απέναντι στη γνώμη των άλλων, η αναγκαιότητα σπουδών, βιοπορισμού, με φρέναρε. Αρκετά αργότερα έχοντας συσσωρευμένο ακατέργαστο υλικό και ανεπτυγμένη πλέον την έννοια της θνητότητας, λόγω εμπειρίας και ηλικίας, επιδίωξα πάντρεμα νέων και παλιών στοχασμών προς ‘δημοσίευση’.
7. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο κρίσιμο για την επίτευξη ενός καλού βιβλίου; Η ικανότητα γραφής, η φαντασία ή η σκληρή δουλειά;
Μια ισορροπημένη αλληλοεπίδραση και των τριών, διευκολύνει στην ομαλή, επίτευξη μιας μυθοπλασίας.
8. Γιατί γράφεις;
Γράφω για τα απωθημένα, δημιουργικής έκφρασης.
9. Πρότεινε ένα βιβλίο που θεωρείς ότι πρέπει να διαβάσει κάθε συγγραφέας και ένα κάθε αναγνώστης.
Δε νομίζω να υπάρχει διαχωρισμός. Ένα βιβλίο, προσωπικού γούστου μπορεί να είναι το ερέθισμα μιας πετυχημένης συγγραφής για τον καθένα. Αλλά για να συμμορφωθώ με την ερώτηση λέω το ‘Κάτω από το ηφαίστειο’ του Μάλκολμ Λόουρυ και τον ‘Ηλίθιο’ του Ντοστογιέφσκι. ‘Ο δισεκατονταετής άνθρωπος’ του Ασίμωφ και ‘Η κυρία με το σκυλάκι’ του Τσέχωφ από νουβέλες. ‘Ποιος ξέρει;’ Του Γκυ ντε Μωπασάν και ‘Ο ξένος’ του Λάβκραφτ για διηγήματα.
10. Τι πρέπει να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;
Θα ήθελα να δοκιμάσω τις δυνατότητες μου σε κάτι μεγαλύτερο, στο μέγεθος, ένα μυθιστόρημα. Αλλά και σε κάτι μικρότερο, όπως στην ποίηση.
11. Πώς μπορούν να επικοινωνήσουν οι αναγνώστες μαζί σου;
Email: envachat@gmail.com