Δύο ζευγάρια σε αποσπασματικές διαδρομές και αφηγήσεις διαφορετικών χρονικών τοποθετήσεων. Στη νύχτα του ενός, στριμώχνονται οι ενοχλητικές ανησυχίες του άλλου. Στη στενότητα του καθημερινού αστικού περιβάλλοντος και ύστερα στην απατηλή ελευθερία της εξοχής, θα αναλογισθούν οι μεν, θα αναμετρηθούν ταυτόχρονα οι δε με τον σκοπό της ζωής.
Δύο ιστορίες που δε συναντιόνται, συντηρώντας την παρηγοριά πως τα πάντα θα μπορούσαν να εξελιχθούν διαφορετικά. Παρόλη την εμμονή κάποιων επιτηρητών για διατήρηση του κοινότυπου.
Πραγματικότητα, φαντασία και όνειρα σκοτισμένου μυαλού. Ένα ποιητικό πεζογράφημα, που απευθύνεται σε όσους ψάχνουν για λίγη μαγεία στην καθημερινότητά τους.
Η φιλοσοσία μπλέκεται με την πρόζα και το αποτέλεσμα σε ταξιδεύει όσο σε κάνει να σκεφτείς για τον κόσμο και τη ζωή. Τελικά όμως τι συμβαίνει πραγματικά και τι υπάρχει μόνο στο μυαλό μας; Ο καλύτερος τρόπος για να το περιγράψω είναι μία φράση από το βιβλίο:
Η πέτρα που δε δίνει τον θόρυβο του πάτου.
Καλομοίρα Αναστασίου