Απ' Το Πλευρό Του Αδάμ - Παρουσίαση Βιβλίου

Η ΔΙΕΡΜΗΝΕΙΑ:

Μία διερμηνέας, πραγματογνώμων του Πρωτοδικείου και του Αστυνομικού Τμήματος της πόλης της, εμπλέκεται ως διερμηνέας σε δύο ιστορίες υιοθεσιών και γίνεται μάρτυρας της εξέλιξης και κατάληξης και των δύο αυτών υιοθεσιών, χωρίς η ίδια να το επιδιώξει.

Η ΧΛΑΙΝΗ:

Οι δύο ετεροθαλείς αδελφές μιας αντάρτισσας στα χρόνια του Εμφυλίου, προσπαθούν να βρουν το πτώμα της σκοτωμένης, ή έστω τα οστά της, και να της αποδώσουν τη δέουσα ταφή. Στην ιστορία εμπλέκονται αυτόπτες μάρτυρες του τραγικού γεγονότος και αποκαλύπτεται όλη η φρίκη της τραγικής αυτής περιόδου της ιστορίας μας.

Ο εφιάλτης, λοιπόν, ήταν ο εξής: Το κοριτσάκι να σκαρφαλώνει στα κάγκελα και να το βλέπω να πέφτει. Την ώρα εκείνη να βγαίνει η μητέρα του από την κουζίνα, να αντιλαμβάνεται την πτώση του παιδιού της και να φωνάζει σε έξαλλη κατάσταση: «Το αγόρι μου, σώστε το αγοράκι μου!». Μόνο που η μαμά ήταν η Γερμανίδα του υιοθετημένου αγοριού και το κοριτσάκι της γειτόνισσας είχε αλλάξει φύλο! Προσπαθούσα να φωνάξω «βοήθεια», να απλώσω τα χέρια να συγκρατήσω το παιδί, αλλά τα πόδια μου είχαν κολλήσει στο πάτωμα και φωνή δεν έβγαινε.

Η εξήγηση που μου έδιναν όλοι, ακόμη και ένας φίλος γιατρός, ήταν πως είχα επηρεαστεί υπερβολικά από την αγωνία της υποψήφιας μητέρας κατά την ημέρα της εκδίκασης της υπόθεσης υιοθεσίας. Το δέχτηκα, μια και δεν έβρισκα άλλη, πιο λογική ερμηνεία. Την τρομάρα κάθε φορά που ο εφιάλτης επανερχόταν την ξαναζούσα… Ο καιρός περνούσε, το όνειρο εξασθενούσε, θα έλεγα.

Σε κάποιες πιο πρόσφατες εκδοχές του, έβλεπα ένα παιδάκι να αιωρείται στο κενό, αλλά καμιά μητέρα, κανένα μπαλκόνι.

Μία δικαστική διερμηνέας παρίσταται σε δίκη υιοθεσίας ενός βρέφους. Αργότερα συναντά τυχαία τη φυσική μητέρα, η οποία της εξομολογείται ότι έχει δώσει για υιοθεσία τέσσερα παιδιά και αναρωτιέται αν θα τη συγχωρήσει ο Θεός. Το θέμα όμως περιπλέκεται ακόμα περισσότερο, όταν η πρωταγωνίστρια ταξιδεύει στη Γερμανία. Ένα ενδιαφέρον διήγημα για ένα μεγάλο κοινωνικό θέμα, το οποίο κρατάει τον αναγνώστη από την αρχή μέχει το τέλος. 

Τέλος του εμφυλίου. Οι αντάρτες αγωνιστές, αφού έχουν χάσει τον πόλεμο, κρύβονται στις βαλκανικές χώρες. Ο εθνικός στρατός κάνει εκκαθάριση. Ένα τμήμα του με ντόπιους οδηγούς φθάνει σε μια απρόσιτη σπηλιά στο βουνό και ζητά από τους κρυμμένους άντρες να παραδοθούν. Ανάμεσα σε αυτούς μια όμορφη κοπέλα, η οποία δεν θα έπρεπε να είναι εκεί. Ένα βίαιο διήγημα, που ανατριχιάζει τον αναγνώστη και τον κάνει να συλλογιστεί τις φρικαλέες κτηνοδίες του πολέμου και τον ρόλο που παίζει ο άνθρωπος σε αυτές.

Είναι μια πραγματικά ωραία συλλογή για τα δύσκολα χρόνια, ώστε να τα θυμούνται οι παλιότεροι, αν ζουν ακόμα, και,κυρίως, να τα μαθαίνουν οι νεότεροι. Μας μιλάει για τα ζωώδη ένστικτα που ξυπνά ο πόλεμος και μάλιστα ο εμφύλιος. Για τις κακές αναμνήσεις που αφήνει στις ψυχές των ευαίσθητων ανθρώπων. 

Αυτή η ιστορία με συγκίνησε πολύ και για πολλούς λόγους, κυρίως όμως γιατί μου θύμισε τις αφηγήσεις του πατέρα μου από τον εμφύλιο. Δεν ξέρω πώς μπορεί να φαίνεται σε ένα νεώτερο άνθρωπο το βιβλίο, πάντως είναι καλογραμμένο και ευκολοδιάβαστο.

Καλομοίρα Αναστασίου