Συνέντευξη με τη Ράνια Νικολακοπούλου

"Υπάρχει μαγεία στο αίμα..."
Αυτήν τη φράση ακούει στα όνειρά της η Άμπιγκεϊλ, μια νεαρή φοιτήτρια αρχιτεκτονικής, ενώ ο Κρίστοφερ με τον οποίο είχε σχέση εξαφανίζεται χωρίς ίχνη... Στο μυαλό της αναδύονται αναμνήσεις που δεν είναι δικές της και γνώσεις που δεν απέκτησε ποτέ. Κι ενώ φοβάται πως οδεύει προς την παράνοια, κάτι πολύ χειρότερο την πλησιάζει... Σύντομα θα ανακαλύψει πως η νύχτα κρύβει πλάσματα δαιμονικά που απομυζούν τις ζωές των θνητών... Πλάσματα που στη λαϊκή παράδοση ονομάστηκαν βρικόλακες.
Ένα παρελθόν, από αιώνες ξεχασμένο, επιστρέφει για να καθορίσει το μέλλον.
Η Ράνια Νικολακοπούλου κάνει την πρώτη της λογοτεχνική εμφάνιση με μία βαμπιρική νουβέλα τρόμου και σκοτεινής μαγείας. 

 

 

Η Ράνια Νικολακοπούλου σπούδασε στο τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας και έπειτα στο εργαστήρι δημιουργικής γραφής Tabula Rasa. Γράφει από πολύ μικρή ηλικία και ασχολείται ερασιτεχνικά με τη ζωγραφική και το θέατρο. Με την έκδοση "Η τελετή του αίματος" κάνει την πρώτη της λογοτεχνική εμφάνιση με μία βαμπιρική νουβέλα τρόμου και σκοτεινής μαγείας.




1. Πες μας δυο λόγια για το βιβλίο σου.



Πρόκειται για μια νουβέλα τρόμου που έχει να κάνει με έναν βρικόλακα στον σύγχρονο κόσμο και μια νεκρομάντη στον μεσαίωνα. Η πρωταγωνίστρια έρχεται αντιμέτωπη όχι μόνο με τον βρικόλακα που την καταδιώκει, μα και με το παρελθόν της. Μια τελετή αίματος είναι ο λόγος που ξεκίνησαν όλα, αλλά και η αιτία που οδηγεί σε ένα αναπόφευκτο αποτέλεσμα.



2. Ποια είναι η κυριότερη πηγή έμπνευσής σου και τι σε έκανε να ξεκινήσεις τη συγκεκριμένη ιστορία;



Συνήθως αντλώ έμπνευση από τη μουσική και τους εφιάλτες που βλέπω κατά καιρούς. Όμως οτιδήποτε μπορεί να αποτελέσει έναυσμα για μια ιστορία.

Η συγκεκριμένη ιστορία μου ήρθε στο μυαλό μια μέρα που είχε μια τρομερή καταιγίδα κι εγώ καθόμουν στο δωμάτιό μου κι άκουγα Iced Earth. Ξεκίνησα να φτιάχνω το outline και ο καιρός και η μουσική δημιουργούσαν το τέλειο mood. Όταν τελείωσα, διαπίστωσα ότι μου άρεσε και δεν ασχολήθηκα άλλο. Πέρασε καιρός και εξακολουθούσε να μου αρέσει, η ιστορία είχε μείνει στο μυαλό μου κι όλο σκεφτόμουν πως πρέπει να τη γράψω κανονικά. Κάποια στιγμή απλά το πήρα απόφαση. Ήταν η πρώτη φορά που έγραφα σκοπεύοντας να ολοκληρώσω και να εκδώσω κάτι.



3. Αν μπορούσες, τι συμβουλή θα έδινες στον εαυτό σου όταν ξεκίνησες να γράφεις;



Re-write! Re-write! Re-write! Γενικά πιστεύω πως ένα κείμενο πρέπει να περάσει από αρκετούς beta-readers και να ξαναγραφτεί πολλές φορές μέχρι να είναι έτοιμο.



4. Τι λογοτεχνικό είδος σού αρέσει να διαβάζεις και ποιο προτιμάς όταν γράφεις;



Ξεκάθαρα τρόμος και φαντασία, με προτίμηση στον τρόμο. Μου αρέσει και να τα γράφω και να τα διαβάζω.



5. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο σημαντικό σε μια ιστορία; Ο πρωταγωνιστής, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες ή ο ανταγωνιστής;



Δύσκολο αυτό. Ο ανταγωνιστής είναι σίγουρα πολύ σημαντικός, θα έλεγα όσο κι ο πρωταγωνιστής και οι καλογραμμένοι δευτερεύοντες χαρακτήρες κάνουν πιο ζωντανή την ιστορία. Αλλά θα επιλέξω τον πρωταγωνιστή, γιατί αυτόν ακολουθεί ο αναγνώστης, αυτός είναι που προέχει να κερδίσει το ενδιαφέρον του κοινού. Ένας πρωταγωνιστής που δεν καταφέρνει να παρασύρει τον αναγνώστη στο ταξίδι του, μπορεί να είναι λόγος για να αφήσει κανείς το βιβλίο στη μέση.



6. Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να γράφεις;



Δεν θυμάμαι, νομίζω από τις μεγάλες τάξεις του δημοτικού.



7. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο κρίσιμο για την επίτευξη ενός καλού βιβλίου; Η ικανότητα γραφής, η φαντασία ή η σκληρή δουλειά;



Ξεκάθαρα η σκληρή δουλειά. Η ικανότητα γραφής και η φαντασία δεν αρκούν για να γραφτεί ένα βιβλίο. Χρειάζεται πάνω στο αντικείμενο, από την κοσμοπλασία και το πώς στήνουμε έναν χαρακτήρα μέχρι τα τεχνικά μέρη, όπως η δομή ενός βιβλίου, τα βασικά plot-points, οι διάφορες τεχνικές αφήγησης και πάει λέγοντας. Κι επιπλέον χρειάζεται υπομονή, επιμονή και πειθαρχεία στο γράψιμο, έτσι ώστε να γράφεις συνέχεια. Ένα βιβλίο δεν γράφεται σε μια μέρα. Και φυσικά αφού γραφτεί το πρώτο draft, χρειάζεται άπειρο re-write.



8. Γιατί γράφεις;



Αρχικά έγραφα γιατί μου άρεσε, αλλά πλέον μου έχει γίνει απαραίτητο. Θεωρούσα πως για να καταφέρω να γράψω ένα βιβλίο έπρεπε να βασίζομαι στη συνήθεια και όχι στην έμπνευση, γιατί αν έγραφα μόνο όποτε είχα έμπνευση δεν θα τελείωνα ποτέ. Έτσι, προσπάθησα να κάνω το γράψιμο συνήθεια, κομμάτι της καθημερινότητάς μου, ώστε να γράφω συνέχεια. Τώρα πια, αν δεν γράφω, δεν νιώθω καλά, σαν να έχει πάει όλη η μέρα μου χαμένη.



9. Πρότεινε ένα βιβλίο που θεωρείς ότι πρέπει να διαβάσει κάθε συγγραφέας και ένα κάθε αναγνώστης.



Δεν θεωρώ ότι υπάρχουν βιβλία που «πρέπει» να διαβάσει κάποιος. Δεν έχει νόημα να διαβάσει κανείς ένα βιβλίο που δεν τον αγγίζει ή τον κάνει να βαριέται, επειδή κάποιος άλλος το θεωρεί αριστούργημα. Ο καθένας πρέπει να διαβάζει τα βιβλία που του αρέσουν, τις ιστορίες που τον μαγεύουν, που τον παρασύρουν, που τον κάνουν να θέλει κι άλλο.



10. Τι πρέπει να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;



Αυτόν τον καιρό δουλεύω πάνω σε κάποια διηγήματα και έχω ξεκινήσει και δυο μυθιστορήματα. Τα περισσότερα είναι τρόμου, αλλά έχω και κάποια που πάνε πιο πολύ προς τη φαντασία κι άλλα προς το sci-fi.



11. Πώς μπορούν να επικοινωνήσουν οι αναγνώστες μαζί σου;



Μέσω της σελίδας μου στο facebook.

Rania Nikolakopoulou - Author | Facebook