για να ζεστάνω μια παρένθεση.
Έχω σκορπίσει όλα τα όνειρα
για να δεσμεύσω μια εικόνα.
Περπατώ στη νύχτα
κι ανταμώνω
όλα μου τα ερωτηματικά.
Ποτέ δεν κατάλαβα
γιατί τα κορμιά
συλλαβίζουν όλα τα αναπάντητα
με τον ίδιο ήχο.
Ποτέ δεν κατάλαβα
γιατί τα χαράματα
ακουμπάνε με δεκανίκια
στα ίδια χρώματα.
Ψιθύρισα στη νοσταλγία
όλες τις συλλαβές της επιμονής.
Κι εκείνη διάλεξε τη φωτιά.
Μα πώς να κάψεις τα κομμάτια σου
όταν το μόνο που σου απομένει
είναι η στάχτη της παρηγοριάς σου;
Κι αναρωτιέμαι ακόμα:
τι άρωμα φοράει η ευτυχία;!»
Το κύριο θέμα
της ποιητικής συλλογής είναι ο έρωτας. Η αρχή; Το τέλος; Μετά το τέλος;
Δεν είναι ξεκάθαρο. Νιώθω πως ήταν ένα ταξίδι, πως πέρασα από αρκετά
στάδια μέχρι τη λύτρωση στο τέλος.
Τα ποιήματα ανήκουν στη
μοντέρνα ποίηση, χωρίς μέτρο, ομοιοκαταληξία ή μορφή που να υπάγεται σε
συγκεκριμένη κατηγορία (πχ σονέτα), αλλά έχει έντονο ρυθμό χάρη στον
κοφτό λόγο και τις σύντομες στροφές. Το λεξιλόγιο είναι συναισθηματικά
φορτισμένο, αλλά ο λόγος απλός και κατανοητός.
Η ποίηση, όπως έχω
πει πολλάκις, είναι κάτι που βιώνεται εσωτερικά και έτσι η εμπειρία
διαφέρει σημαντικά από αναγνώστη σε αναγνώστη.
Εγώ διάβασα για
έρωτα, για υποχωρήσεις, για μονόπλευρη αγάπη, για ένα ταξίδι μέχρι το
σημείο που ο καθένας αναγνωρίζει πως του/της αξίζουν τελικά καλύτερα.
Αγάπε με πολύ, αγάπα με σωστά ή μη με αγαπάς καθόλου. Αυτό ήταν για μένα
το μήνυμα.
Έλενα Παπαδοπούλου