«Λίριο μου» άκουσα την φωνή του Άντριου.
Γύρισα και τον φίλησα.
«Πρέπει να μιλήσω σε σένα και στον Γκάμπριελ. Έχω να σας πω κάτι που θα σας κάνει να χαρείτε, αλλά θα πρέπει να γίνει με άκρα μυστικότητα. Ελάτε να με βρείτε στους στάβλους. Θα σας περιμένω» μου είπε και με φίλησε ξανά.
Εγώ είχα παραξενευτεί, τι θα μας έλεγε;
Πήγα να βρω τον Γκάμπριελ, ο οποίος ήταν έτοιμος να πάει στα κτήματα.
«Ο Άντριου... ο άρχοντας Άντριου μου είπε ότι θέλει να μας μιλήσει σχετικά με κάτι που μας αφορά.
Μας περιμένει στους στάβλους» του είπα.«Γιατί δεν ήρθε να μας το πει εδώ στο κάστρο;» ρώτησε ο Γκάμπριελ περίεργος.
«Από ότι κατάλαβα δεν θέλει να διακινδυνεύσει να μαθευτεί» του είπα. «Δεν ξέρω περισσότερα. Πάμε να μάθουμε»
Έτσι πήγαμε στους στάβλους και τον βρήκαμε εκεί.
«Γιατί θέλατε να μας μιλήστε άρχοντα μου;» τον ρώτησε γεμάτος περιέργεια ο Γκάμπριελ.
«Αρχικά να ξεκινήσω από το ότι η Έμμα είναι ελεύθερη» είπε εκείνος.
«Ορίστε;» έκανα μη μπορώντας να το πιστέψω. «Πώς;»
«Λοιπόν, υπάρχει ένας ιερέας που ανήκει στην Ιερά Εξέταση. Αλλά δεν είναι σαν τους υπόλοιπους. Είναι μορφωμένος, σέβεται την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια και έχει βοηθήσει πολλούς να δραπετεύσουν. Κάποιες φορές έχει ζητήσει την βοήθεια μου και μαζί έχουμε φυγαδεύει ανθρώπους που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο. Το ίδιο συνέβη και τώρα. Μου ζήτησε να βοηθήσω στην απόδραση της Έμμα και αυτό έγινε. Εγώ ο ίδιος την έβγαλα από τα μπουντρούμια» μας εξήγησε ο Άντριου.
«Και τώρα πού είναι;» ρώτησα.
«Την έχω πάει στο εξοχικό μας κάστρο. Ποιος θα την έψαχνε εκεί; Δεν διατρέχει κανέναν κίνδυνο, μην φοβάσαι Λίριο»
«Θεέ μου, σε ευχαριστώ» του είπα και τον αγκάλιασα σφιχτά.
Είδα ότι ο Γκάμπριελ κοίταξε αλλού και έτσι εγώ απομακρύνθηκα από τον Άντριου.
«Γιατί έπρεπε να ενημερωθώ και εγώ για αυτό; Γιατί να διακινδυνέψετε να το πείτε και σε μένα; Η Έμμα είναι ξαδέρφη της Λίριο, αυτή έπρεπε να το γνωρίζει μόνο» είπε ο Γκάμπριελ.
«Δεν έχω τελειώσει ακόμα. Στο κάστρο μου μαζί με την Έμμα έχουν πάει να την βρουν δύο άνδρες που γνωρίζετε»
«Ποιοι;» ρώτησε για άλλη μια φορά με απορία ο παιδικός μου φίλος.
«Ο θείος σου Λίριο ο Έντουαρντ και ο άνθρωπος που σε ανέθρεψε Γκάμπριελ ο πατέρας Ρίτσαρντ» απάντησε.
Εγώ και ο Γκάμπριελ κοιταχτήκαμε.
«Δεν καταλαβαίνουμε. Πώς τους γνωρίζεις;» ρώτησα.
«Ο πατέρας Ρίτσαρντ ήταν μαζί με τον ιερέα της Ιεράς Εξέτασης. Μου είπε ποιος είναι και όταν τον συνάντησα ξανά μου ζήτησε να σας πω ότι είναι καλά»
Ο Γκάμπριελ γέλασε νευρικά.
«Δεν το πιστεύω. Είναι ζωντανός» είπε.
«Και ο θείος μου. Είναι θαύμα! Σου το έλεγα Γκάμπριελ ότι δεν πρέπει να χάσουμε την πίστη μας. Μπορεί το χωριό μας να κάηκε, να πέθαναν συγγενείς και φίλοι αλλά δεν χάθηκαν όλα» είπα γεμάτη χαρά.
Εκείνος με κοίταξε χαμογελώντας. Έπειτα φάνηκε να σκέφτηκε κάτι.
«Άρχοντα μου, ο ιερέας που είναι στην Ιερά Εξέταση τον λένε Κέβιν;» ρώτησε.
«Ναι»
«Ο πατέρας Ρίτσαρντ μου έχει μιλήσει για αυτόν. Είναι χρόνια φίλοι»
«Να 'σαι καλά Άντριου. Δεν ξέρω πως να σε ευχαριστήσω» του είπα πιάνοντας του τα χέρια.
Ένιωθα απέραντη ευγνωμοσύνη.
«Εγώ έχω κάτι κατά νου πως μπορείς να με ευχαριστήσεις» μου είπε χαμογελώντας και έσκυψε να με φιλήσει, αλλά σταμάτησε.
«Εγώ πηγαίνω στα χωράφια. Έχω ήδη αργήσει» είπε με αμηχανία και έφυγε αφήνοντας εμένα και τον Άντριου μόνους.
«Αυτό που έκανες ήταν πολύ επικίνδυνο» του είπα.
«Είχα καλυμμένο το πρόσωπο μου. Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας» είπε και με φίλησε.
«Έχασα πολλά, αλλά βρήκα εσένα»
«Λυπάμαι ειλικρινά. Ο πατέρας μου είναι άθλιος»
«Όμως εσύ είσαι ο διάδοχος του και όταν ανέβεις στην εξουσία θα είσαι δίκαιος»
«Ναι, θα είμαι. Και εσύ θα είσαι στο πλάι μου»
Κοκκίνησα.
«Εγώ αρχόντισσα; Μία χωριατοπούλα;» είπα ξαφνιασμένη.
«Λίριο, είσαι πολύ πιο άξια να διοικήσεις από τον καθένα. Προέρχεσαι από τον απλό λαό. Γνωρίζεις από πρώτο χέρι τις ανάγκες του. Δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερη αρχόντισσα» μου είπε και μου χάιδεψε τα μαλλιά.
Εγώ τον αγκάλιασα νιώθοντας απέραντη ευτυχία.
«Όταν μας αλυσόδεσαν οι στρατιώτες και γύρισα να δω το χωριό μου που καιγόταν ήμουν σίγουρη ότι δεν θα ήμουν ξανά ευτυχισμένη πραγματικά. Εσύ όμως με έκανες να βρω ξανά γαλήνη» του είπα.
«Μάντεψε καλή μου. Και εγώ πριν έρθεις δεν ήξερα τι πάει να πει αληθινή ηρεμία ψυχής. Εσύ το άλλαξες αυτό, μου άλλαξες όλο μου τον κόσμο και θα κάνω τα πάντα για να σε προστατεύσω»
Του χαμογέλασα.
Ήμουν χαρούμενη δίπλα του και ευχόμουν όλο αυτό να συνεχιζόταν και να μην συνέβαινε τίποτα απρόοπτο, αλλά δυστυχώς σύντομα οι καταστάσεις θα έπαιρναν μια πολύ άσχημη τροπή.
****
Ο πατέρας Κέβιν καθόταν στο γραφείο του, όταν άνοιξε η πόρτα του ξαφνικά.
Πετάχτηκε όρθιος τρομαγμένος.
Είδε τον ιεροεξεταστή Λίαμ, εκείνον που είχε δώσει διαταγή να συλλάβουν την Έμμα να μπαίνει μέσα συνοδευόμενος από τους άνδρες του.
«Τι συμβαίνει; Πώς μπαίνεις έτσι;» τον ρώτησε ο ιερέας.
«Από και εδώ και πέρα τις ερωτήσεις θα τις κάνω εγώ και μόνο εγώ προδότη»
Ο Κέβιν έμεινε στήλη άλατος από το σοκ.
Τον είχαν ανακαλύψει.
«Δεν καταλαβαίνω» είπε, αλλά η φωνή του έτρεμε.
«Εσύ ελευθέρωσες την μάγισσα και όλους τους προηγούμενους αιρετικούς. Πρόδωσες την ίδια σου την πίστη, βοηθώντας ανθρώπους οι οποίοι ήταν επικίνδυνοι»
«Επικίνδυνοι;» έκανε με απορία ο πατέρας Κέβιν. «Ακούς τι λες; Ήταν αθώοι άνθρωποι τους οποίους τους κατηγόρησες για μαγεία και μυστικισμό μόνο και μόνο επειδή είχαν κάποιο ιδιαίτερο σημάδι πάνω στο σώμα τους ή εξαιτίας το χρώμα των μαλλιών τους»
«Άρα, το παραδέχεσαι. Εσύ τους φυγάδευες»
«Ναι και δεν μετανιώνω. Έκανα το σωστό. Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να τους βοηθήσω όλους. Έσωσα την ζωή συνανθρώπων μου, έκανα το καθήκον μου ως λειτουργός του Κυρίου»
Ο ιεροεξεταστής γέλασε υστερικά.
«Το καθήκον σου ήταν να τους στείλεις στην κόλαση. Όμως αφού διάλεξες αυτό το μονοπάτι, από ότι φαίνεται θα σε στείλω εγώ εκεί πρώτο. Θα καείς, αλλά πρώτα θα μου πεις ποιος είναι αυτός ο άνδρας που σε συνεργάζεται μαζί σου. Αυτός που έχει καλυμμένο το πρόσωπο του»
«Δεν είναι από το Άσλιρντ. Αυτή την στιγμή έχει φύγει»
«Λες ψέματα για άλλη μια φορά. Δεν μπορείς να με ξεγελάσεις πια» είπε ο Λίαμ και γύρισε στους άνδρες του. «Πηγαίνετε τον στα μπουντρούμια. Κάντε ότι χρειάζεται, μέχρι το βράδυ θέλω να ξέρω το όνομα του συνεργού του»
****
Ο Γκάμπριελ ξεκουραζόταν από την δουλειά, όταν είδε την Νάλα να τον πλησιάζει, κρατώντας ένα καλάθι.
«Γεια σου» του είπε χαμογελώντας.
«Γεια σου και σένα Νάλα» της απάντησε εύθυμα
«Σου έφερα να φας» του είπε η κοπέλα και έβγαλε από το καλάθι λίγο ψωμί και τυρί και του το έδωσε.
»Σε ευχαριστώ πάρα πολύ»
Η Νάλα έκατσε δίπλα του.
«Μερικές φορές συμβαίνουν απίστευτα πράγματα» του είπε.
«Τι εννοείς;» ρώτησε το παλικάρι με απορία.
«Λοιπόν, ήρθατε εδώ έχοντας καταστραφεί το σπίτι σας. Και παρόλα αυτά όλα πήγαν εξαιρετικά, ειδικά για την Λίριο. Ερωτεύτηκαν με τον άρχοντα Άντριου. Ποιος να τον φανταζόταν;»
«Ναι, ας είναι καλά λοιπόν» είπε ο Γκάμπριελ μην ξέροντας τι να πει.
«Και εγώ τους εύχομαι το καλύτερο. Και επίσης...»
Δεν συνέχισε.
«Τι είναι;» την ρώτησε ο Γκάμπριελ.
Η Νάλα τον κοίταξε στα μάτια για λίγες στιγμές και έπειτα τον φίλησε.
Ο Γκάμπριελ ξαφνιάστηκε, αλλά ανταποκρίθηκε.
Όταν σταμάτησαν η Νάλα κατέβασε το κεφάλι.
«Δεν θέλω να σκεφτείς άσχημα για μένα» του είπε.
«Όχι, όχι. Απλώς δεν το περίμενα»
«Έχω καταλάβει πως αισθάνεσαι για την Λίριο»
«Επίσης έχω δεχτεί ότι δεν θα είμαστε ποτέ μαζί. Οπότε πρέπει να συνεχίσω»
Η Νάλα μόλις το άκουσε αυτό τον κοίταξε με ελπίδα.
«Τι σημαίνει αυτό;» τον ρώτησε.
«Ότι φαίνεσαι καλοσυνάτη κοπέλα και είσαι πανέμορφη κιόλας. Και μπορούμε να κάνουμε μια νέα αρχή μαζί» της είπε και της χαμογέλασε.
Η Νάλα τον αγκάλιασε.
Όσο για τον Γκάμπριελ είχε δεχτεί την πραγματικότητα. Αγαπούσε βαθιά την Λίριο, αλλά εκείνη του το είχε ξεκαθαρίσει από την πρώτη στιγμή. Δεν μπορούσε να είναι μαζί του. Και τώρα είχε βρει κάποιον άλλον. Το ίδιο έπρεπε να κάνει και αυτός. Ήλπιζε ότι σιγά-σιγά θα αγαπούσε την Νάλα η οποία του είχε κάνει εκπληκτική εντύπωση και ότι μαζί της θα γιάτρευε την πληγωμένη του καρδιά. Το ήθελε όσο τίποτε άλλο, να έχει δίπλα του μια σύντροφο που να τον αγαπά και ήταν διατεθειμένος να κάνει τα πάντα και εκείνος από την πλευρά του, ώστε ο ίδιος και η Νάλα να ευτυχήσουν.