Ο Αλέκος, μεγαλωμένος σε ένα κεφαλοχώρι της Πάτρας, ονειρεύεται να γίνει
διάσημος χωρίς να πρέπει να δουλέψει γι’ αυτό. Για να κάνει το όνειρό
του πραγματικότητα, είναι πρόθυμος να κάνει οποιαδήποτε υποχώρηση στους
ισχυρούς φίλους που θα βρεθούν στον δρόμο του, προκειμένου να προωθήσει
την καριέρα του και να κερδίσει χρήματα. Στη δεκαετία του ’90 φαίνεται
πως το όνειρό του θα πραγματοποιηθεί. Όμως, μια λάθος κίνηση θα φέρει
την ανατροπή και θα τον εξοστρακίσει από τον όμορφο και λαμπερό κόσμο,
στον οποίο θεωρεί ότι ανήκει. Όμως ο Αλέκος δεν είναι από αυτούς που το
βάζουν κάτω. Θα καταφέρει να αλλάξει τα δεδομένα της ζωής του ή μήπως
απλώς θα βρίσκει πάντα τρόπους να ξεγελάει τον εαυτό του; Όταν τα φώτα
σβήνουν, τι μένει πίσω τελικά;
Στον «Συνοδό Κορυφής» (προσοχή στον τόνο) παρακολουθούμε τη ζωή του Αλέκου από πολύ μικρή ηλικία. Το έχω ξαναπεί πως δεν προτιμώ τέτοιου είδους απλωτές πλοκές, αλλά κατανοώ πως η συγγραφέας επικεντρώθηκε στη ζωή του και σε ένα μυθιστόρημα-ψυχογράφημα ενός ανθρώπου όπως ο Αλέκος. Η ιστορία ξεκινά πολύ νωρίς, από τη βρεφική ηλικία, τότε που η γιαγιά του ήθελε να "διώξει" το κακό αίμα ως μέρος κάποιας τοπικής παράδοσης. Βλέπουμε από την αρχή τις δεισιδαιμονίες, τις προλήψεις αλλά και τις προκαταλήψεις της οικογένειας, τις απόψεις για τις γυναίκες και τη θέση τους και γενικά γνωρίζουμε το περιβάλλον στο οποίο ο Αλέκος μεγαλώνει. Στην εφηβική του ηλικία, τον βλέπουμε να δυσκολεύεται στο σχολείο, να κάνει την πρώτη του σχέση, να ονειρεύεται για το μέλλον. Ο Αλέκος ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα παιδιά εξαιτίας της ομορφιάς του. Αυτό τον οδηγεί στην Αθήνα με όνειρο να γίνει γνωστός. Να γίνει αστέρι. Τον βλέπουμε να προσπαθεί να τα καταφέρει με το αντίστοιχο τίμημα κάθε φορά.
Πρόκειται, λοιπόν, για ένα βιβλίο που ρίχνει φως σε πολλές προβληματικές ιδέες και πρακτικές του χώρου και μη στην Ελλάδα του '90. Το βιβλίο είναι θα έλεγα κοινωνικό και θίγει απόψεις και νοοτροπίες παλαιότερων δεκαετιών που όμως αγγίζουν, δυστυχώς, και το σήμερα.