ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΗΝ ΕΚΑΤΟΝΤΑΕΤΗΡΙΔΑΚάθε εκατό χρόνια το νησί του Λάιτλαρκ εμφανίζεται μόνο για εκατό μέρες για να φιλοξενήσει ένα θανάσιμο παιχνίδι, στο οποίο οι ηγέτες έξι βασιλείων προσπαθούν να λύσουν τις κατάρες τους και να κερδίσουν απαράμιλλη δύναμη. Κάθε ηγέτης έχει κάτι να κρύψει. Και κάθε κατάρα απειλεί να καταστρέψει έναν ολόκληρο λαό. Για να τις λύσουν –και να σώσουν τους εαυτούς τους και τα βασίλειά τους– ένας ηγέτης πρέπει να πεθάνει.
Για να επιβιώσει, η Άιλα Κράουν πρέπει να πει ψέματα, να εξαπατήσει, να προδώσει.
Την ίδια στιγμή που η αγάπη περιπλέκει τα πάντα…
Έχω σταμπάρει αυτό το βιβλίο πριν καν κυκλοφορήσει και εκτός από την απίθανη έκδοση στα ελληνικά έχω και την αγγλική έκδοση σκληρόδετη. Γενικά το κόνσεπτ μού άρεσε τρελά από την αρχή και λέω δε γίνεται, πρέπει να το διαβάσω.
Το Lightlark είναι ένα νησί που εμφανίζεται κάθε εκατό χρόνια για εκατό μέρες. Είναι ένα θανατηφόρο -κυριολεκτικά- παιχνίδι όπου έξι ηγέτες παλεύουν μεταξύ τους να λύσουν μια κατάρα ξέροντας από την αρχή πως ένας από αυτούς θα πεθάνει και μαζί του όλος ο λαός του. Η Άιλα είναι η ηγέτης του Γουάλντλινγκ, και η κατάρα της σημαίνει ότι πρέπει να τρώει ανθρώπινες καρδιές και να σκοτώνει όποιον ερωτεύεται. Η Άιλα όμως έχει ένα μυστικό ικανό να τη σκοτώσει. Ένα μυστικό που πρέπει να κρατήσει πάση θυσία κρυφό κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Ψέματα, δολοπλοκίες, μπόλικα twists και γεγονότα που δεν είναι όπως φαίνονται συνθέτουν ένα πολύ καλό ξεκίνημα τριλογίας.
Προσωπικά, ξεκίνησα διστακτικά το βιβλίο, καθώς στην αρχή δόθηκαν πολλές πληροφορίες μαζεμένες, κάτι το οποίο δεν προτιμώ. Γενικά επειδή ήταν αρκετά τα πράγματα στην αρχή, ένιωσα πως ξέχασα γεγονότα μέχρι να φτάσω στο σημείο που τα χρειάστηκα. Επίσης, είχα προβλέψει στις πρώτες 50 σελίδες ένα από τα μεγαλύτερα twists του βιβλίου και θεωρώ ότι οι λάτρεις του είδους θα είναι εξίσου ψιλιασμένοι. Κατά τα άλλα, δεν μπορώ να προσάψω κάτι αρνητικό στο βιβλίο και διαφωνώ με αρκετά πολύ αρνητικά reviews.
Η Άιλα ήταν αφελής και ευκολόπιστη, αλλά δε θεωρώ ότι της έλειπε αληθοφάνεια στα πλαίσια του κόσμου. Η κοσμοπλασία ήταν ενδιαφέρουσα και μου άρεσε γενικά η δομή του παιχνιδιού. Και οι υπόλοιποι χαρακτήρες μού άρεσαν (με αυτό εννοώ τους αντιπάθησα εξίσου με την Άιλα, αλλά με καλό τρόπο, αν αυτό βγάζει νόημα), όσο μπορέσαμε να τους δούμε από την περιορισμένη οπτική της Άιλα. Μου άρεσε και αυτό το αίσθημα ανασφάλειας, που δεν ξέρεις τι να πιστέψεις και φυσικά δε γίνεται να μη διαβάσω το επόμενο βιβλίο με αυτόν τον επίλογο!
ΤΙ CLIFFHANGER!
Έλενα Παπαδοπούλου