Η Κατερίνα πήρε στα χέρια της το σετ με τα εσώρουχα που είχε φέρει πιο νωρίς η Μαριάννα μαζί της και το έδειξε στη Μιρέλα.
«Αυτά είναι για σένα. Εδώ μέσα θα ξέρεις πάντα ότι δε θα κάνεις και δε θα φορέσεις ποτέ κάτι που δε θα αρέσει πρώτα σε εσένα. Ό,τι κάνουμε έχει τη σημασία του. Φόρεσέ τα, κάνε όση ώρα θέλεις. Εμείς θα σε περιμένουμε στο δωμάτιο, τρεις πόρτες αριστερά στον διάδρομο. Μας ενδιαφέρει να έρθεις φορώντας τα. Μόνο όμως, το τονίζω, αν αισθανθείς εσύ φορώντας τα τον εαυτό σου σέξι. Αν το θέαμα ερεθίσει εσένα, θα ερεθίσει και όποιον –ή όποια στη συγκεκριμένη περίπτωση– σε ενδιαφέρει. Ο αυστηρότερος κριτής είναι ο εαυτός μας, είναι πολύ απλό. Εκπέμπουμε ό,τι αισθανόμαστε. Αν το μακιγιάζ, το ρούχο και το εσώρουχο που φοράμε μας αρέσουν–και λανθασμένη επιλογή να έχουμε κάνει– θα το υποστηρίξουμε ασυνείδητα και θα αρέσει» της εξήγησε.
«Εντάξει, αλλά… στο Έβερεστ πώς θα σκαρφαλώσω; Θέλω γερανό να μ’ ανεβάσει εδώ πάνω!» απάντησε η Μιρέλα γελώντας, δείχνοντας τις εξεζητημένου ύψους σκουροκόκκινες γόβες που της είχαν φέρει μαζί με το σετ.
Ναι, δεκαπέντε πόντοι τακούνι ήταν υπερβολικοί. Ακόμα και για τα στάνταρ εκείνων που γυρνούσαν μες στο σπίτι με γόβες ακόμα και στην πισίνα. Η Γιάννα όμως ήταν σαφής: ήθελε να της δώσουν αυτές. Η Κατερίνα είχε αναγκαστεί να καταφύγει στο βεστιάριο του υπόγειου στούντιο για να βρει τόσο εξεζητημένη γόβα. Εκεί είχε τα πάντα. Όποιο καινούριο σενάριο εμπνεόταν στο στούντιό της η Γιάννα –είτε για μόδα είτε για διαφημίσεις– εμπλούτιζε το βεστιάριο με νέα αξεσουάρ όλων των ειδών. Φυσικά όλα αυτά, αντί να περιμένουν την επόμενη εμπορικά δημιουργική έμπνευση της Γιάννας και των συνεργατών της, αξιοποιούνταν περιοδικά στις ερωτικές εμπνεύσεις των δύο γεννημένων Ξεχωριστών και στα παιχνίδια τους. Αυτά –όπως και όλος ο υπόλοιπος εξοπλισμός του στούντιο– ήταν η παιδική χαρά τους. Υπολογιστές, ηχητικά, οπτικά εφέ και τρικ αξίας εκατομμυρίων στην υπηρεσία της ανεύρεσης των ορίων της ηδονής.
«Αν αισθανθείς σαν πόρνη, αν αισθανθείς πρόστυχη και δε χαλάει αυτό την ερωτική διάθεσή σου, δεν τρέχει τίποτα. Δεν είναι κακό για τον σκοπό μας· αντιθέτως, αυτός είναι ο στόχος. Οι όμορφες προσωπικές στιγμές μας με τον σύντροφό μας είναι η μοναδική μας ευκαιρία να παίξουμε τους ρόλους που έχουμε σκεφτεί ή φαντασιωθεί. Είναι σαν την ηθοποιία. Οι ηθοποιοί επιζητούν και αποδίδουν καλύτερα στους λεγόμενους κόντρα ρόλους. Είναι η ίδια ευκαιρία που έδινε από τα αρχαία χρόνια και δίνει ακόμη το καρναβάλι. Η μεταμφίεση βγάζει τον κρυμμένο εαυτό μας, μειώνοντας τις αναστολές, αφήνοντάς μας να διασκεδάσουμε ελεύθερα.
»Τα σενάρια στον έρωτα έχουν ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα. Σταματάς για όσο διαρκεί το σεξ να είσαι η συντηρητική, συμβατική Μιρέλα. Γίνεσαι πόρνη, αφέντρα, σκλάβα και ό,τι άλλο φαντασιωθείς! Δεν μπορεί να είσαι και στο σεξ η νοικοκυρά –ας πούμε– που είσαι και την υπόλοιπη ημέρα, κάνοντας δουλειές στο σπίτι, προσέχοντας τα παιδιά σου. Στο σεξ θα μεταμορφωθείς σε κάτι ανάμεσα σε Μεσσαλίνα και Ποππαία. Το πώς θα το κάνεις αυτό –όντας κουρασμένη– δεν μπορώ να σ’ το απαντήσω. Το καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο. Πιστεύω όμως ότι αυτό που αισθάνθηκες μόλις πριν από λίγο ήταν θεϊκό, πανέμορφο και σε ξεκούρασε. Ίσως η αναζήτηση αυτής της αίσθησης να είναι αρκετό κίνητρο. Αυτό κάνουν τα σενάρια και οι μεταμφιέσεις. Γι’ αυτό προφυλάσσουν από τη ρουτίνα. Εντάξει, μωρό μου; Κατάλαβες ή σ’ τα λέω μαζεμένα και δεν καταλαβαίνεις τίποτα;» της είπε η Κατερίνα γελώντας με την καταφατική κίνηση του κεφαλιού της Μιρέλας και έφυγε από το δωμάτιο αφήνοντάς τη μόνη.
«Ουάου! Είναι πανέμορφα!» μονολόγησε η Μιρέλα καθώς κοίταζε γυρίζοντας γύρω από τον εαυτό της το είδωλό της στον καθρέφτη, που κάλυπτε δύο από τους τοίχους του μεγάλου δωματίου που η Γιάννα χρησιμοποιούσε ως ξενώνα.
Το σατέν σετάκι σε χρώμα μπορντό ήταν πραγματικά έργο τέχνης! Ήταν από την εποχή που ο σχεδιασμός μιας ολόκληρης σειράς εσωρούχων της συγκεκριμένης φίρμας είχε ανατεθεί στη Γιάννα. Όταν δε σχεδίαζε, έκαναν συνέχεια έρωτα με τον Γιώργο. Πόσα σχέδια και πατρόν είχαν βγει αυτά τα εφτάμισι χρόνια άχρηστα! Λίγο πριν τα τελειώσει η Γιάννα, τα τσαλάκωναν ξαπλώνοντας επάνω τους, για να κάνουν ξαφνικά έρωτα! Όπως ήταν φυσιολογικό, τα σχέδια της απηχούσαν και εξωτερίκευαν την εσωτερική της ευφορία και αισθησιασμό.
Η Μιρέλα είχε ενθουσιαστεί. Το κομψό σουτιέν κάλυπτε μόνο το κάτω μέρος του στήθους της αφήνοντας τις θηλές της να παίζουν σε κάθε της κίνηση ένα ερεθιστικό κρυφτό με τη λευκή λεπτή δαντέλα –προφανώς κεντημένη στο χέρι– που ακολουθούσε εξωτερικά το επάνω περίγραμμα του εσώρουχου. Στο κάτω του μέρος είχε ενισχυτική μπανέλα, κρύβοντας τη ραφή με μαύρη λεπτή δαντέλα, που κατέληγε σε πολύ ψιλά κρόσσια. Το αριστερό του μέρος συνέχιζε όπως όλα τα συνηθισμένα σουτιέν πάνω από τον αριστερό της ώμο και εκεί σταματούσε, δίνοντας τη θέση του σε ημιδιαφανείς ελαστικές τιράντες. Το δεξί του μέρος συνέχιζε απλά δεξιά ακολουθώντας την κλίση του θώρακα, σταματώντας λίγο πριν περάσουν στην πλάτη.
Στο κάτω μέρος το σχέδιο ήταν το ίδιο, με το αριστερό μέρος να προεκτείνεται λοξά περνώντας υφασμάτινο επάνω από τον αριστερό γοφό. Το δεξί μέρος έχανε νωρίς το ύφασμά του, λίγο πάνω από τη γραμμή του τριγώνου, που οριοθετούσε αόρατα την έναρξη της θηλυκής γενετήσιας περιοχής. Εκεί γινόταν ημιδιαφανής η τιράντα που ανέβαινε πάνω από τον γοφό και ενωνόταν με την αριστερή μέσω ενός μικρού τριγωνικού υφάσματος με κορδόνι, που χανόταν στη σχισμή των γλουτών.
Το σχέδιο ήταν προφανώς εμπνευσμένο, για να χρησιμοποιείται στην επίτευξη ερωτικής διάθεσης όποιας το φορούσε και όποιου το έβλεπε. Μπορούσε όμως κάλλιστα να φορεθεί με στράπλες επίσημο φουστάνι. Στην πλάτη με τα χιαστί ημιδιαφανή τιραντάκια από σχετική απόσταση φαινόταν σαν να μη φορούσε τίποτα.
«Ηλίθια! Μετά πώς θα βγει αν χρειαστεί το μπικίνι;» μονολόγησε, βρίζοντας τον εαυτό της, καθώς προσπαθούσε να προσαρμόσει τις μικρές τιράντες από τις ζαρτιέρες –ίδιου χρώματος και υφής με το υπόλοιπο σετ– με τις διχτυωτές κάλτσες που είχε ήδη φορέσει.
Αναγκάστηκε να βγάλει το εσώρουχο, για να το ξαναφορέσει τελευταίο. Δε φοράς μια ώρα τις ζαρτιέρες, για να τις βγάλεις την ώρα του έρωτα, εκεί ακριβώς δηλαδή που τις χρειάζεσαι για το θέαμα! Το μπικίνι μπαίνει πάντα τελευταίο για πρακτικούς λόγους.
«Και τώρα τα δύσκολα!» μονολόγησε εύθυμα, καθώς ετοιμάστηκε να ανέβει στις ψηλές γόβες.
Ευτυχώς που εκτός από δεκαπέντε πόντους τακούνι είχαν και πέντε πόντους πάτο κάτω από το μπροστινό μέρος. Αλλιώς η Μιρέλα θα αισθανόταν σαν μπαλαρίνα που στέκεται μόνιμα στις μύτες.
Καλά τα φορέσαμε… Άντε να περπατήσουμε τώρα! σκέφτηκε για άλλη μια φορά η Μιρέλα και με μια αποφασιστική κίνηση σηκώθηκε από το πουφ.
Η διάθεσή της άλλαξε αμέσως προς το καλύτερο. Από το ένα και ογδόντα πέντε έβλεπε τα πράγματα γύρω της αλλιώς. Κοιτάχτηκε στους καθρέφτες και δαγκώθηκε. Αισθάνθηκε σαν τις χορεύτριες αισθησιακών χορών που είχε δει πολλές φορές σε μαγαζιά που συνόδευε τον Τζίμη. Την έπαιρνε μαζί του τις πιο πολλές φορές όταν πήγαινε να κανονίσει εκείνος δουλειές με τους ιδιοκτήτες τους.
Ποτέ δεν κατάλαβε, αλλά και ποτέ δε ρώτησε, τι δουλειές είχε ο Τζίμης με τα στριπτιζάδικα αν και το υποψιαζόταν. Και πάντα είχε την αίσθηση ότι μερικές από τις κοπέλες τον γνώριζαν πολύ καλά και μάλλον τον φοβόντουσαν. Θα μπορούσαν, βέβαια, να τον ήξεραν ως συχνό πελάτη –που σίγουρα θα ήταν– αλλά το ένστικτο της Μιρέλας δεν επαναπαυόταν με αυτήν την εκδοχή. Σίγουρα οι κοπέλες είχαν σχέση με τις δουλειές του. Δεν ήταν χαζή. Καταλάβαινε ότι δουλειές που αφορούσαν κορίτσια –και μάλιστα νεαρά– δε θα ήταν και τελείως νόμιμες. Είχε απλώς την ελπίδα ότι τα κορίτσια που έβλεπε στα μαγαζιά δεν ήταν ανήλικα και ότι ο Τζίμης δεν είχε μπλεχτεί πολύ βαθιά σε κυκλώματα εκμετάλλευσης γυναικών.
Έτσι και αλλιώς τον φοβόταν πάρα πολύ, για να κάνει κάτι για να τις βοηθήσει. Προτιμούσε καλύτερα να μη γνωρίζει και να μην ακούει τίποτα. Ένιωθε πιο ασφαλής έτσι. Απλώς την έπαιρνε μαζί του για βιτρίνα και το ήξερε. Δεν την ενοχλούσε καθόλου αυτό. Ακριβώς το αντίθετο· ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να ξεφεύγει από τη ρουτίνα και τη συνεχή γκρίνια του Τζίμη, όταν για πολλοστή φορά απέφευγε να κάνει έρωτα μαζί του.
Ο Τζίμης φυσικά ποτέ δεν είχε καταλάβει πόσο όμορφα αισθανόταν εκείνη όταν –θέλοντας να της κάνει πλάκα, όπως έλεγε– την κερνούσε ιδιωτικό χορό με κάποιες από τις όμορφες χορεύτριες του μαγαζιού. Πού να το φανταζόταν άλλωστε ότι εκείνες τις στιγμές τής χάριζε ένα από τα ομορφότερα δώρα. Η ειρωνεία ήταν ότι εκείνος στην προσπάθειά του να μεγαλώσει την –όπως πίστευε– αμηχανία της την παρότρυνε να τις χαϊδεύει, καθώς εκείνες λικνίζονταν αισθησιακά στα γόνατά της.
Ο Τζίμης μπορεί να μην καταλάβαινε ότι αυτό που της ζητούσε δεν ήταν και τόσο κόντρα ρόλος, οι έμπειρες όμως χορεύτριες καταλάβαιναν σχεδόν αμέσως ότι στην εξωτική μελαχρινή με τα πανέμορφα σχιστά ματάκια που έφερνε μαζί του ο Τζίμης άρεσαν οι γυναίκες – ή τουλάχιστον… και οι γυναίκες! Σχεδόν κάθε φορά κάποια κοπέλα τής άφηνε κρυφά το τηλέφωνό της σκύβοντας προς το μέρος της λίγο πριν τελειώσει τον χορό της. Ποτέ δεν είχε βρει το θάρρος να τα χρησιμοποιήσει· φοβόταν πάρα πολύ. Ήξερε ότι ο Τζίμης την παρακολουθούσε σε κάθε της βήμα και θα ήταν επικίνδυνο και για τις δύο αν καταλάβαινε ότι κάτι συνέβαινε μεταξύ τους. Κάτι περισσότερο, δηλαδή, από το παιχνίδι που έβαζε τη Μιρέλα να παίζει για τη διασκέδασή του.
Τρία δωμάτια πιο πέρα οι δύο φίλες είχαν ετοιμάσει το κρεβάτι και διασκέδαζαν παλεύοντας γυμνές επάνω του. Πριν από λίγο είχαν βγάλει τα σεντόνια, είχαν απλώσει στο στρώμα ένα λεπτό αλλά ανθεκτικό πλαστικό φύλλο και είχαν ξαναστρώσει τα σεντόνια κανονικά. Στα λίγο πιο εξτρίμ παιχνίδια –σαν και αυτά που ετοίμαζαν για τη Μιρέλα– η προφύλαξη χρειαζόταν. Δεν είναι καθόλου πρακτικό να αλλάζεται το στρώμα κάθε φορά που στα ερωτικά παιχνίδια χρησιμοποιείται λάδι, σιρόπια σοκολάτας, διάφορα ποτά και χυμοί ή η σύντροφος τελειώνει με squirting και δημιουργεί επάνω στο κρεβάτι αισθησιακά τσουνάμι! Ένα φύλλο πλαστικό από κάτω και στη χειρότερη περίπτωση θα έπρεπε να πεταχτεί κάποιο σεντόνι, αν κάποιος λεκές δεν έφευγε με το πλύσιμο. Όχι όμως όλο το στρώμα. Κάποτε σταματάς τον έρωτα και θέλεις και να κοιμηθείς επάνω του!
Το βαρύ πάτημα των τακουνιών της Μιρέλας ακούστηκε στο ξύλινο πάτωμα του διαδρόμου. Τα δύο κορίτσια σταμάτησαν τα παιχνίδια και γύρισαν προς την πόρτα. Μια άλλη Μιρέλα μπήκε από την πόρτα και πλησίαζε αγέρωχη πάνω στους δεκαπέντε επιπλέον πόντους που της έδιναν οι γόβες, οι οποίες της είχαν δώσει –εμφανώς–και αυτοπεποίθηση. Η Μιρέλα ήταν μια κούκλα. Με τα αξεσουάρ που της είχαν δώσει αισθάνθηκε τόσο όμορφα, που αποφάσισε να μακιγιαριστεί, ώστε να αποδίδει και το πρόσωπό της τον ρόλο που θα έπαιζε. Είχε ανοίξει τα συρτάρια της τουαλέτας και είχε βρει ό,τι ήθελε. Δε χρειαζόταν και πολλά· ήταν εκ γενετής πανέμορφη γυναίκα. Τώρα θα γινόταν και μια πρόστυχη, έκφυλη τσούλα. Έκανε με μολύβι τα ήδη σχιστά μάτια της να φαίνονται σαν μια τοιχογραφία της Νεφερτίτης που είχε δει σε Αιγυπτιακή αφίσα. Έβαλε το πιο κόκκινο κραγιόν που βρήκε στο συρτάρι και πρόσθεσε χρώμα στα μάγουλά της. Η μεταμόρφωση της σε έκφυλη Λολίτα είχε ολοκληρωθεί με επιτηδευμένη υπερβολή! Η Κατερίνα είχε δίκιο. Το ήθελε αυτό το παιχνίδι! Η προσμονή της συνέχειας την είχε ήδη εξιτάρει!
Είχε καταλάβει τα πάντα από αυτά που της είχαν ήδη πει η Γιάννα και οι βοηθοί της. Εκεί μέσα θα έπαιζε τους ρόλους που ντρεπόταν ή φοβόταν να παίξει τόσα χρόνια. Και ήταν σίγουρη πως ό,τι και να έκανε θα έμενε εκεί, μες στους τοίχους της έπαυλης. Μετά, ανανεωμένη και έχοντας εκτονώσει τα πιο κρυφά της ταμπού θα μπορούσε –βγαίνοντας από εκεί– να συνεχίσει τη συμβατική ζωή της χωρίς τα απωθημένα κατάλοιπα που προκαλούν τη σταδιακή φθορά της ψυχής. Ναι… Αυτό ήθελε η Γιάννα να κάνει μαζί της. Το έβλεπε καθαρά και ναι… της άρεσε τρελά!
Πριν φύγουν τα κορίτσια από το μπάνιο, είχαν αφήσει μια Μιρέλα που είχε αφεθεί άνευ όρων στα παιχνίδια τους. Δεν το μετάνιωσε, βέβαια· είχε νιώσει όπως ποτέ ξανά στη ζωή της. Αλλά οι καινούριες της φίλες-ερωμένες δεν ήθελαν απλώς αυτό. Αυτό μπορούσαν να της το δώσουν και απλά με το χέρι τους, χωρίς όλη αυτήν τη σκηνοθεσία. Τώρα πια είχε καταλάβει τι ήθελαν από εκείνη να κάνει για τον εαυτό της. Για να κερδίσεις τη φυσική ελευθερία σου, ακόμα και μέσα σε σχέση, πρέπει πρώτα να έχεις εξασφαλίσει την ψυχική. Ελευθερία να κάνεις –μες στα όρια που ορίζει η αξιοπρέπειά σου και το ίσο δικαίωμα των άλλων για ελευθερία– ό,τι θέλεις. Και αυτό ξεκινάει από το σεξ. Και γίνεται μόνο όταν δύο σύντροφοι συζητούν και πειραματίζονται. Τα λάθη είναι αναπόφευκτα, αλλά μέσω αυτών το επίπεδο στο σεξ ανεβαίνει και κατ’ επέκταση το ίδιο και το επίπεδο όλης της σχέσης.
Η Μαριάννα κοίταξε την Κατερίνα και χαμογέλασε με νόημα.
«Το κορίτσι μας άλλαξε ήδη!» της είπε χαμηλόφωνα, κοιτώντας το βλέμμα της Μιρέλας, που την έκανε να ανατριχιάζει από ερεθισμό.
Η Μιρέλα δε μίλησε καθόλου. Ανέβηκε με μια χορευτική κίνηση στο κρεβάτι όπως ήταν. Η Μαριάννα κοίταζε βαθιά μες στα καταπράσινα μάτια της και ευχόταν μέσα της να μην απογοητευόταν. Η νεαρή ερωμένη της ανέβηκε επάνω της έτσι όπως ήταν πεσμένη ανάσκελα. Ακούμπησε τη γλώσσα της στην κοιλιά της και άρχισε να ανεβαίνει προς τα επάνω όσο πιο αργά μπορούσε. Η Μαριάννα δαγκώθηκε προσπαθώντας να μην αντιδράσει· ήθελε μόνο μια μικρή διόρθωση στην τεχνική και θα ήταν τέλειο αυτό που έκανε.
«Κοίταζέ με καθώς το κάνεις. Και η γλώσσα μόλις που να ακουμπάει!» της είπε και το χαμόγελο της Μιρέλας έδειξε ότι είχε καταλάβει.
Η συνέχεια εξελίχτηκε τέλεια. Τα πράσινα μάτια που έλαμπαν σε συνδυασμό με το κόκκινο κραγιόν και τη γλώσσα της Μιρέλας –που είχε ανέβει πια και έγλειφε τις θηλές της με σειρά– συνέθεταν ένα εκρηκτικό ερωτικά μείγμα, που διέγειρε ανελέητα το κέντρο ευχαρίστησης του εγκεφάλου της Μαριάννας. Η Μιρέλα γύρισε το κεφάλι της προς την Κατερίνα που είχε σταθεί δίπλα της και την παρακολουθούσε, έχοντας δώσει και εκείνη τα ηνία του έρωτα στη Μιρέλα.
«Πάρε με, μωρό μου… Μπες μέσα μου και μην ξαναβγείς ποτέ!» της είπε με παρακλητικό ύφος, κοιτώντας την ταυτόχρονα τόσο προκλητικά που η Κατερίνα δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τον αναστεναγμό ευχαρίστησης που βγήκε από μέσα της.
Η μικρή έπαιζε και έπαιζε καλά. Δεν υποκρινόταν, έπαιζε… Έχει διαφορά. Χρησιμοποιούσε τον αληθινό ερεθισμό –και την ερωτική διάθεση που ξεχείλιζε από μέσα της– όπως ήθελε εκείνη. Είχε κυριαρχήσει η ερωτική λογική του συναισθηματικού χάους. Όσο πιο πολύ παίζεις, τόσο πιο πολύ μεγαλώνει η προσμονή της ολοκλήρωσης. Και όταν έρθει αυτή η ολοκλήρωση, ό,τι και αν έχεις διαβάσει ή δει αναφορικά με τον γυναικείο οργασμό σού φαίνεται λίγο.
Η Κατερίνα κοίταξε τη Μαριάννα που της έκλεισε το μάτι χαρούμενη. Έπειτα πήρε από το κομοδίνο ένα προφυλακτικό και το φόρεσε στο ομοίωμα αντρικού οργάνου που κρεμόταν ανάμεσα στα πόδια της. Ταυτόχρονα η Μαριάννα έβγαλε ένα μπουκάλι με αγνό λάδι και το άφησε επάνω στο κρεβάτι δίπλα τους. Όλα τα σενάρια πρέπει να δείχνουν αυθόρμητα και αυτό δεν επιτυγχάνεται αν διακόψεις τον έρωτα και αρχίσεις και ψάχνεις εκείνη τη στιγμή ό,τι σου ήρθε στο μυαλό να χρησιμοποιήσεις. Ό,τι υπάρχει περίπτωση να χρησιμοποιηθεί, το έχεις ή δεν το έχεις σκεφτεί από πριν, πρέπει να είναι εύκολα προσβάσιμο από τους συντρόφους. Κατά προτίμηση χωρίς να διακόψουν καν την επαφή τους. Αυτό ακριβώς έκανε η Μαριάννα, αφήνοντάς τη να καταλάβει μόνη της πώς να το χρησιμοποιήσει, αν και όταν θελήσει. Η Μιρέλα έβγαλε από το στόμα της την αριστερή θηλή της μελαχρινής ερωμένης της και ανέβηκε αργά στον λαιμό και έπειτα στα χείλη της, τα οποία άρχισε να φιλάει παθιασμένα, δαγκώνοντας τα πού και πού βίαια. Η Μαριάννα αναστέναξε ερεθισμένη.
«Δώσε μου τη γλώσσα σου, μωρό μου!» τη διέταξε τρυφερά, απομακρύνοντας ελαφρά το πρόσωπό της.
Η μικρή υπάκουσε αμέσως προτείνοντας τη γλώσσα της όσο πιο πολύ μπορούσε. Η Μαριάννα ανασήκωσε το κεφάλι της, την έπιασε ελεγχόμενα βίαια από τον λαιμό, για να μείνει ακίνητη, και άρχισε να πιπιλάει τη γλώσσα της μικρής, που νόμιζε ότι ονειρευόταν! Η μακριά γλώσσα της παλλόταν ευέλικτη σαν φίδι στα χείλη, στη γλώσσα και βαθιά μες στο στόμα της Μιρέλας, που είχε μείνει ακίνητη και απολάμβανε την αισθησιακή επίθεση που δεχόταν. Η Μαριάννα σταμάτησε, σήκωσε το δεξί της χέρι και τη χαστούκισε απαλά στο αριστερό της μάγουλο. Ένα επιφώνημα ηδονής ξέφυγε από το στόμα της Μιρέλας, που επανήλθε απότομα στην πραγματικότητα. Ταυτόχρονα η Κατερίνα –έχοντας παραμερίσει λίγο το εσώρουχό της– είχε μπει με μια κίνηση βαθιά μέσα της. Δεύτερο χαστούκι με το αριστερό χέρι στο άλλο μάγουλο πιο δυνατό αυτήν τη φορά. Η Μιρέλα αντέδρασε βγάζοντας μικρά λαχανιασμένα βογκητά.
Η Μαριάννα χωρίς να σταματήσει τα φιλιά και τα χάδια που αντάλλασσε με τη Μιρέλα –που είχε ξαπλώσει τώρα επάνω της μουγκρίζοντας ασταμάτητα– πέρασε το δεξί της χέρι ανάμεσα στα ενωμένα σώματά τους. Έφτασε σιγά και βασανιστικά στο υγρό από ηδονή κέντρο της ερωμένης της και άρχισε να τρίβει την κλειτορίδα της. Η Μιρέλα ξάπλωσε βαριά επάνω στο στήθος της, ουρλιάζοντας παρακλήσεις στις δύο καταπληκτικές ερωμένες της να τη λυτρώσουν από το άγριο κάψιμο που αισθανόταν βαθιά μέσα της. Η Μαριάννα χαμογέλασε πονηρά στην Κατερίνα που κολλημένη πίσω από τη Μιρέλα μπαινόβγαινε ρυθμικά –πότε τρυφερά και πότε βίαια– μέσα της, ρίχνοντάς της απαλά χαστούκια στους γλουτούς. Όχι… Ήταν νωρίς ακόμη· θα την παίδευε όσο περισσότερο μπορούσε. Θα την παίδευε ώσπου η μικρή ερωμένη της να έφτανε στο σημείο να τις εκλιπαρεί ακόμα περισσότερο. Έπρεπε να μάθει να αντέχει. Το κάψιμο θα χειροτέρευε… Θα φρόντιζε εκείνη γι’ αυτό.
Πέρασε το αριστερό της χέρι πάνω από την πλάτη της μικρής και έφτασε στους ολοστρόγγυλους γλουτούς της. Η Κατερίνα πήρε το μπουκάλι με το λάδι και έριξε λίγο στα μεσαία δάχτυλα της Μαριάννας και λίγο στη στενή κοιλότητα των γλουτών της Μιρέλας. Η ανεπίσημη αρχηγός της αποπλάνησης χωρίς να χάσει χρόνο έβαλε ένα ένα σιγά σιγά δύο από τα μεσαία της δάχτυλα στη στενή κοιλότητα και άρχισε με αυτά να της κάνει έρωτα και από εκεί. Η Μιρέλα είχε χάσει από ώρα την επαφή της με τα γήινα. Είχε βάλει το κεφάλι της δίπλα στο κεφάλι της Μαριάννας –πάνω από τον δεξί της ώμο– και είχε μπήξει με όλη της τη δύναμη τα νύχια στα μαξιλάρια, πνίγοντας τα ουρλιαχτά ηδονής που ανέβαιναν στο στόμα της. Όταν η Μαριάννα έβαλε ένα τρίτο δάχτυλο μέσα της, η Μιρέλα νόμιζε πως θα σκιστεί στη μέση. Σήκωσε το κεφάλι της προς τα πίσω και ξέσπασε σε ένα βουβό συνεχόμενο κλάμα χωρίς δάκρυα. Τα χείλη της έτρεμαν σαν να κρύωνε και οι θηλές της είχαν φουσκώσει. Η Κατερίνα τη λυπήθηκε! Αν την άφηνε, η Μαριάννα ήταν ικανή να την παιδεύει τρελαίνοντάς τη για πολλή ώρα ακόμα! Έτσι και αλλιώς η Γιάννα ήταν σαφής!
«Είναι η πρώτη της φορά μαζί μας. Με το μαλακό!»
Είχε έρθει η στιγμή να παίξει η Κατερίνα τον ρόλο του φρένου, τον ρόλο με τον οποίο την είχε επιφορτίσει η Γιάννα από την αρχή.
Γλίστρησε απαλά το πασαλειμμένο με λάδι μεσαίο αριστερό της δάχτυλο κατά μήκος του ψεύτικου οργάνου που συνέχιζε να κινεί ρυθμικά μες στη Μιρέλα. Όταν βρήκε το σημείο που έψαχνε, γύρισε το δάχτυλό της και άρχισε να τρίβει απαλά το σημείο με τις περισσότερες νευρικές απολήξεις στον γυναικείο κόλπο. Η Μιρέλα σταμάτησε να ουρλιάζει. Ένα συνεχόμενο μουρμούρισμα έβγαινε πια από το στόμα της. Ένα ψεύτικο αντρικό όργανο μέσα της, τρία δάχτυλα στην πίσω κοιλότητα, τρία δάχτυλα έτριβαν την κλειτορίδα της κυκλικά και το δάχτυλο της Κατερίνας στο G ήταν πάρα πολλά για τη μικρή, που είχε κάνει μέχρι τώρα μόνο συμβατικό έρωτα στη ζωή της. Το τελευταίο που αισθάνθηκε ήταν μια ξαφνική τάση να ουρήσει, που εξαφανίστηκε ύστερα από λίγο.
Η Κατερίνα έβγαλε γρήγορα το αντρικό αντίγραφο από τον κόλπο της Μιρέλας, καθώς η τελευταία τελείωνε με squirting, πλημμυρίζοντας τα πάντα πίσω της με τα υγρά της ηδονής της. Το βασικό κύμα είχε πέσει στους μηρούς και στην κοιλιά της Μαριάννας και έτρεχε μέσω αυτής στα σεντόνια από κάτω της. Αν δεν είχαν προνοήσει να βάλουν το πλαστικό φύλλο κάτω από αυτά, ένα ακόμα στρώμα θα πήγαινε στα σκουπίδια. Στις αρχές είχαν πετάξει έτσι κάμποσα και είχαν βάλει μυαλό!
Η Μιρέλα είχε μείνει στην ίδια θέση ξαπλωμένη επάνω στη μελαχρινή ερωμένη της. Προσπαθούσε να συνέλθει από τον δεύτερο και δυνατότερο οργασμό της μέσα σε μία ώρα. Εκείνη χάιδευε τρυφερά την πλάτη και τα μαλλιά του όμορφου πλάσματος. Μόλις της είχαν δώσει το ομορφότερο από τα δώρα που δεν αγοράζονται! Ξαφνικά γέλασε μόνη της. Φαντάστηκε πόσο ηλίθιο θα ήταν αν τη ρωτούσε εκείνη τη στιγμή: «Σου άρεσε;» ή «Ήμουν καλή;» ή «Ήμουν η καλύτερη;» και άλλες αντρικές κρυάδες! Μετά μέσα από συζήτηση με τη σύντροφο τα μαθαίνεις όλα. Αυτό το άγχος, αφού έτσι και αλλιώς μπορείς να δεις την απάντηση άμεσα –την έχεις μπροστά σου– είναι ανεξήγητο.
«Είσαι καλά, μωρό μου; Θα ζήσεις;» τη ρώτησε γελαστά ανασηκώνοντας τρυφερά το κεφάλι της Μιρέλας που αναπαυόταν στο στήθος της.
Η μικρή ήταν δακρυσμένη, τα χείλη της έτρεμαν ακόμη και από το στήθος της έβγαινε κάτι σαν ψίθυρος. Περιστασιακά ανοιγόκλεινε τα μάτια της, προσπαθώντας να συγκεντρώσει τη σκέψη της. Προσπαθούσε εμφανώς να βρει κάτι να απαντήσει στην ερώτηση της δασκάλας της, αλλά δεν τα κατάφερνε. Η λογική είχε πάει περίπατο και ο εγκέφαλός της ήταν πλημμυρισμένος από συναίσθημα, όσο και το σεντόνι από κάτω της. Αντί για απάντηση, πέρασε τα χέρια της κάτω από την πλάτη της Μαριάννας –αγκαλιάζοντάς τη σφιχτά– και άρχισε να της δίνει μικρά φιλιά ευγνωμοσύνης.
«Α, τόσο καλά! Εντάξει, γλυκιά μου, κατάλαβα. Σταμάτα!» της είπε γελαστά για μια ακόμα φορά η Μαριάννα, σταματώντας το μικρό ξέσπασμα πάθους της Μιρέλας.
Έπειτα ανασηκώθηκε απαλά, τη φίλησε τρυφερά στο μάγουλο και έφυγε προς το μπάνιο. Το κρύο νερό που έπεφτε με πίεση επάνω της παρέσερνε μαζί του τον ερωτικό συνδυασμό ιδρώτα, αρωμάτων, λαδιού και γενετήσιου υλικού της ερωμένης της. Τα υλικά της ευτυχίας, όπως τα έλεγε η Γιάννα. Είχε δίκιο πάντως. Είναι όμορφο συναίσθημα να έχεις δώσει ευτυχία σε κάποιο άλλο άνθρωπο. Και είναι τόσο απλό, που καταντάει γελοίο το να μην το κάνουν όλοι.
Η Μαριάννα άρχισε να ανησυχεί με τις σκέψεις της. Αυτό της έλειπε, να ξεκινήσει να γίνεται συναισθηματική με την έννοια που δίνουν στον όρο οι συνηθισμένοι άνθρωποι γύρω της. Ίσως όμως αυτή καθ’ αυτή η συνειδητοποίηση στη διαφορά ερμηνείας του τι σημαίνει «Είμαι συναισθηματικός» σε κάνει Ξεχωριστό. Κοίταξε το ρολόι που ήταν κρεμασμένο στον τοίχο απέναντί της και ξαναγύρισε στην πραγματικότητα. Έπρεπε να ετοιμαστεί γρήγορα. Είχαν προπόνηση στο γυμναστήριο μαζί με την Κατερίνα και μετά σκοποβολή. Και είχαν ήδη αργήσει!
«Πώς σου φάνηκε, αγάπη μου; Θα ξανάρθεις;» Η Γιάννα έκλεισε την τηλεόραση και γύρισε προς το μέρος της Μιρέλας που κατέβαινε αργά τη σκάλα.
Η μικρή δεν απάντησε· έτρεξε προς τη Γιάννα που άνοιξε την αγκαλιά της να την υποδεχτεί.
«Σας ευχαριστώ! Και τις τρεις. Είχα φανταστεί πολλά πράγματα για το πώς θα ήταν, αλλά… αλλά η αλήθεια τα ξεπέρασε όλα! Τι άλλο μπορεί να υπάρχει μετά από αυτήν την αίσθηση; Αισθάνθηκα ότι αν η ένταση κρατούσε λίγο παραπάνω, δε θα άντεχα, ήταν… ήταν φανταστικό. Είστε μάγισσες!»
Η μικρή ξέσπασε, προσπαθώντας να περιγράψει με λόγια αυτό που… απλά δεν περιγράφεται.
«Ναι. Εγώ συγκεκριμένα είμαι η Κίρκη!» της απάντησε γελαστά, προσπαθώντας να σπάσει τη συναισθηματική ένταση της Μιρέλας, που είχε χωθεί στην αγκαλιά της και την έσφιγγε επάνω της.
Η μικρή ανασήκωσε το κεφάλι της στεναχωρημένη. Μια σκέψη άρχισε να τη βασανίζει, τώρα που η ερωτική έξαψη είχε αρχίσει να περνάει.
Και τώρα;
«Πώς θα γυρίσω στον Τζίμη; Πώς θα τον αφήσω να με αγγίξει, να μου κάνει έρωτα; Δεν μπορώ! Δεν αντέχω, θέλω να φύγω. Θέλω… Κρύψε με εδώ, σε παρακαλώ. Δε με νοιάζει η καριέρα, δε με νοιάζουν τα CD, τα λεφτά. Θέλω μόνο να φύγω, να φύγω!»
Η μικρή είχε δακρύσει και ετοιμαζόταν να βάλει τα κλάματα. Η συναισθηματική της φόρτιση ενωμένη με τις απογοητεύσεις και την κακομεταχείριση πέντε ετών τελικά ξέσπασε σε ένα ασταμάτητο κλάμα με αναφιλητά.
Η Γιάννα την άφησε να κλάψει όσο ήθελε. Το κλάμα –όπως και το γέλιο– είναι μέσο εκτόνωσης συναισθημάτων, όμορφων και άσχημων. Δεν υπάρχει λόγος να τα διακόπτεις πριν αισθανθείς αποφορτισμένος. Αυτό το: «Οι άντρες δεν κλαίνε» ή «Δεν πρέπει να κλαίνε» ποτέ δεν το κατάλαβε η Γιάννα. Ηλιθιότητες! Τα συναισθήματα είναι κοινά στα φύλα. Όταν ένιωσε ότι η Μιρέλα εκτονώθηκε αρκετά στην αγκαλιά της, την έπιασε απαλά από το χέρι και κάθισαν μαζί στον καναπέ του σαλονιού.
«Εντάξει; Ηρέμησες; Μπορείς να με ακούσεις;» τη ρώτησε ήρεμα. «Δε θα σου πω ψέματα. Η κατάσταση είναι δύσκολη. Θέλω όμως να με βοηθήσεις, για να σε βοηθήσω και εγώ. Πρώτον, το να σε πάρω εδώ κοντά μου έτσι απλά δε λύνει τα προβλήματά σου. Εντάξει, εδώ μέσα είσαι ασφαλής. Δεν μπορεί να σε πειράξει. Μέχρι και όπλα έχουμε αν χρειαστεί. Αλλά αυτό θα κάνεις στην υπόλοιπη ζωή σου; Θα φυλακιστείς εδώ μέσα; Είναι λύση αυτή για ένα κορίτσι είκοσι πέντε χρόνων; Και η καριέρα σου; Γιατί να σταματήσεις τα όνειρά σου; Καταλαβαίνεις φυσικά ότι αν το κάνεις αυτό, ο Τζίμης έχει ήδη νικήσει! Θα σου έχει χαλάσει τη ζωή. Δεν είναι λύση αυτή, μωρό μου. Ήρθε ο καιρός να μεγαλώσεις. Τα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται με το να κρύβεσαι από αυτά. Δεν είναι καλύτερο να κάνεις υπομονή και με ψυχραιμία να βρούμε τον καλύτερο τρόπο, ώστε να γλιτώσεις από εκείνον οριστικά;»
Η Μιρέλα κούνησε το κεφάλι της καταφατικά. Είχε δίκιο η Γιάννα, το έβλεπε. Το αν μπορούσε να κάνει την υπομονή που χρειαζόταν το σχέδιο δεν ήξερε, αλλά σίγουρα άξιζε να προσπαθήσει. Και αυτήν τη φορά είχε μια καλή και έξυπνη σύμμαχο. Όχι, είχε δίκιο… Όσες φορές είχε προσπαθήσει με σπασμωδικές κινήσεις να φύγει από τον Τζίμη, το είχε πληρώσει ακριβά. Και εκείνη και όποια την είχε βοηθήσει.
«Έχεις δίκιο, Γιάννα μου, σε ακούω… Τι θα κάνουμε;» της απάντησε χαμογελώντας επιτέλους.
«Κατ’ αρχάς, όπως σου είπα ήδη, όπλα έχουμε στο σπίτι. Θα μπορούσαμε, βέβαια, να πάρουμε από ένα η καθεμιά μας και να παραστήσουμε τους Ράμπο σε θηλυκή έκδοση. Ειδικά η τρελή η Μαριάννα θα το ευχαριστιόταν όσο δεν μπορείς να φανταστείς! Αυτήν τη στιγμή, για να καταλάβεις, πυροβολεί στο σκοπευτήριο χαρτονένιους άντρες για παιχνίδι! Και είναι και πολύ καλή όπως μαθαίνω. Αλλά είπαμε, αυτά γίνονται στην τηλεόραση και στα μυθιστορήματα δράσης μόνο. Εμείς είμαστε θηλυκά. Τα προβλήματά μας τα λύνουμε αθόρυβα και οριστικά με όπλα μας την εξυπνάδα και το γεγονός ότι σε όλη την ιστορία του ανθρώπινου γένους εκατομμύρια γυναίκες έχουν κάνει ακριβώς την ίδια θυσία. Και έχουν κυβερνήσει αυτοκρατορίες!»
Η Γιάννα έκανε αυτήν τη μεγάλη εισαγωγή, για να καταλάβει η μικρή ότι αυτό που θα της ζητούσε δεν ήταν τίποτα περισσότερο από το να συνεχίσει για λίγο ακόμα να κάνει αυτό που έκανε ήδη. Κανονική –φαινομενικά– ζωή με τον Τζίμη και έρωτα με εικονικά μεγαλύτερη προθυμία. Μόνο μέχρι να πετύχουν τον σκοπό τους.
Και ο στόχος ήταν να βρει η Μιρέλα αποδείξεις ή ακόμα καλύτερα κάποιο μέρος, σπίτι ή αποθήκη, που χρησιμοποιούσε ο Τζίμης ως ενδιάμεσο σταθμό στη μεταφορά των κοριτσιών που σίγουρα εμπορευόταν. Από αυτά που της είχε πει η Μιρέλα, η Γιάννα ήταν σίγουρη ότι ο Τζίμης ήταν βαθιά μπλεγμένος σε εμπόριο γυναικών. Έμενε μόνο να το αποδείξουν. Ήξερε ότι έμπαιναν σε επικίνδυνα μονοπάτια. Δε σκεφτόταν ότι είχε καν άλλη επιλογή. Από τη μια η κακομεταχείριση της μικρής και από την άλλη η εκμετάλλευση γυναικών. Η συνείδησή της δε θα την άφηνε ποτέ να συνεχίσει τη ζωή της, αν δεν προσπαθούσε να κάνει κάτι να τις βοηθήσει. Στον Γιώργο δε θα έλεγε ακόμη τίποτα. Δε θα έμπλεκε τον Γιώργο ή την αστυνομία πριν σιγουρευτεί, πριν βρει αποδείξεις. Η αστυνομία στο κάτω κάτω τον ήξερε τον Τζίμη· αποκλείεται να μην τον υποπτευόταν. Για να μην τον έχουν πιάσει, σήμαινε ή ότι δεν είχαν αποδείξεις ή ότι κάποιος εκεί μέσα τα έπαιρνε. Και στις δύο περιπτώσεις η Ελληνική Αστυνομία ήταν προσωρινά τουλάχιστον άχρηστη. Όλα βασίζονταν στην ψυχραιμία της Μιρέλας και στο ταλέντο της στην ηθοποιία. Ευτυχώς, οι υπέροχες στιγμές που είχε βιώσει πριν από λίγο ήταν αρκετό κίνητρο για τη μικρή πρωταγωνίστρια. Θα μπορούσε να ξεφεύγει συχνά από την ωμή πραγματικότητα της ζωής της.
«Εντάξει… Θα το κάνω, δεν μπορώ πια να κάνω αλλιώς. Πρέπει να το κάνω!»
Η Μιρέλα είχε αρχίσει να βρίσκει το κέφι της. Η προοπτική του να ελευθερωθεί οριστικά σε συνδυασμό με τη συνέχιση της ηδονικής εκπαίδευσης που θα είχε μέχρι τότε την έκαναν αποφασιστική. Σηκώθηκε από τον καναπέ και χαιρέτησε με βαριά καρδιά την όμορφη αρχηγό.
«Ευχαριστώ για όλα!» της ψιθύρισε στο αυτί φεύγοντας και έκλεισε την πόρτα πίσω της.
Βγαίνοντας από την πόρτα κοίταξε πεισμωμένη το κόκκινο αυτοκίνητο που ήταν παρκαρισμένο τριάντα μέτρα πιο μακριά στον δρόμο απέναντι. Μέσα φαινόταν καθαρά η φιγούρα του Μιχάλη που κάπνιζε άλλο ένα τσιγάρο περιμένοντάς τη να βγει. Αυτήν τη φορά είχε πάρει μια απόφαση, που δεν είχε αναφέρει στη Γιάννα, για να μην την τρομάξει. Ή θα γλίτωνε ή…
«Σου’ ρχομαι, κάθαρμα!» μονολόγησε και μπήκε στο μικρό αυτοκίνητό της.