Την επόμενη μέρα
«Καλημέρα, μωρό μου!» Η Κλέλια είδε τον Γιώργο στον διάδρομο έξω από το δωμάτιο που νοσηλευόταν η Μαριάννα και τον χαιρέτησε φιλώντας τον στο μάγουλο.
«Καλημέρα, γλυκιά μου» της απάντησε εκείνος προσπαθώντας να χαμογελάσει.
Σήμερα τα πράγματα ήταν πιο ήρεμα και όλοι μπορούσαν να σκεφτούν πιο καθαρά. Την προηγούμενη, με όλα τα γεγονότα που είχαν συμβεί, ήταν όλοι σε ένταση.
«Πώς είναι; Τα παιδιά στο τμήμα μου είπαν να σου πω ότι αν χρειαστεί και άλλο αίμα υπάρχει» του είπε χαμογελώντας τρυφερά.
«Καλύτερα... Της έβαλαν αίμα και έχει σταθεροποιηθεί. Περιμένουμε να συνέλθει, για να είμαστε σίγουροι. Οι γιατροί φοβόνται για το πόδι της. Μήπως δεν ξαναπερπατήσει σωστά» της είπε γεμάτος ανησυχία.
Λίγο πιο μακριά, στις καρέκλες του διαδρόμου, καθόταν η Γιάννα με το κεφάλι ανάμεσα στα χέρια της. Το προηγούμενο απόγευμα, αφού ο Γιώργος την ειδοποίησε για τον τραυματισμό της Μαριάννας, έφτασε στη Χαλκίδα σε χρόνο ρεκόρ. Οι γιατροί χρειάστηκε να επιστρατεύσουν την ασφάλεια του νοσοκομείου, για να τη συγκρατήσουν από το να μπει στο χειρουργείο. Τώρα είχε καθίσει ήσυχη στην καρέκλα, προσπαθώντας να βάλει τις σκέψεις της σε σειρά.
«Αυτή είναι η Γιάννα. Ήλπιζα να σ’ τη γνωρίσω κάτω από καλύτερες συνθήκες, αλλά έτσι μας έκατσε.
Τι να κάνουμε;» είπε στην Κλέλια μελαγχολικά και ξεκίνησε να την πάει κοντά της να τις συστήσει.Η Κλέλια τον σταμάτησε. Ήθελε να πάει μόνη της.
Οι γυναίκες τα λένε καλύτερα έτσι.
«Καλημέρα σας, είστε η κυρία Δεληπέτρου... Εγώ είμαι η Κλέλια. Δε σας είναι άγνωστο το όνομά μου όπως γνωρίζω» της είπε όταν έφτασε μπροστά της.
Η Γιάννα σήκωσε το βλέμμα της και της έδωσε το χέρι της, προσπαθώντας μάταια να χαμογελάσει.
«Χαίρομαι... Αλλά κάνε μου μια χάρη. Λέγε με Γιάννα σκέτο, σε παρακαλώ. Το κυρία Δεληπέτρου είναι πολύ υπηρεσιακό και πίστεψα πως είχες έρθει να με συλλάβεις έτσι που το είπες» της απάντησε εκείνη με κόπο.
Το ξενύχτι σε συνδυασμό με την αγωνία της την είχαν καταβάλλει.
«Να σας... Να σε συλλάβω; Ε, όχι και να σε συλλάβω. Για εμάς στο τμήμα είστε –μετά τα κορίτσια– ηρωίδα» της είπε καθώς την παρατηρούσε καλύτερα.
Αν και ταλαιπωρημένη, η Γιάννα εξακολουθούσε να εκπέμπει φινέτσα και κομψότητα. Και αυτά τα μάτια της όταν την κοίταξαν! Μπλε, θαλασσί και βιολετί μαζί σε έναν μεθυστικό συνδυασμό. Τώρα καταλάβαινε πλήρως τον θαυμασμό με τον οποίο την περιέγραφε σε κάθε ευκαιρία ο Γιώργος στα κεφάλαια που είχε διαβάσει. Καταλάβαινε επίσης πως έλεγε την αλήθεια όταν παραδεχόταν ότι δεν ήταν καλός συγγραφέας. Η γραπτή περιγραφή της δεν άγγιζε ούτε ένα μικρό μέρος της ζωντανής μαγείας, που έβλεπε σε αυτά τα μάτια.
Αμ, γι’ αυτό σε ερωτεύονται γυναίκες και άντρες! σκέφτηκε η Κλέλια με θαυμασμό.
Από όταν τα διάβασε, της φαινόταν παράξενη η ευκολία που οι γυναίκες άφηναν τη Γιάννα να τους κάνει έρωτα. Τώρα όλα είχαν λογική.
«Ηρωίδα; Ωραία ηρωίδα είμαι. Να τι κατάφερα!» της απάντησε θλιμμένη δείχνοντας τον χώρο γύρω τους.
Αν δεν είχε μάθει τη Μαριάννα να είναι Ξεχωριστή, αν δεν την είχε μάθει να προστατεύει πιο αδύναμες από εκείνη γυναίκες, αν την είχε αφήσει να ζήσει τη ζωή της ως συνηθισμένη, το κορίτσι της δε θα κινδύνευε να μην ξαναπερπατήσει.
«Όταν η Μαριάννα βγει υγιής και ηρεμήσεις, θα καταλάβεις ότι τώρα μιλάει η απόγνωση. Παρεμπιπτόντως, ήρθα να ενημερώσω για την πορεία της υπόθεσης, αν δε σε κουράζω» της απάντησε εκείνη και κάθισε δίπλα της.
Η Γιάννα την κοίταξε γνέφοντας καταφατικά και περίμενε την Κλέλια να βγάλει τα χαρτιά από την τσάντα της.
«Γιώργο, έλα και εσύ, σε παρακαλώ, να ακούσεις. Πρόκειται για τη Μαριάννα και τους απαγωγείς!» φώναξε στον Γιώργο προσκαλώντας τον στη συζήτηση.
«Λοιπόν, με δυο λόγια. Η Μαριάννα δεν κινδυνεύει από τίποτα. Ο εισαγγελέας έκλεισε ήδη την υπόθεση ως προς τους δύο απαγωγείς. Σχεδόν, δηλαδή. Μερικές διευκρινήσεις και την κατάθεση της Μαριάννας χρειάζεται, για να κλείσει η υπόθεση» ξεκίνησε να τους λέει χαρούμενη.
«Μα πώς; Η Μαριάννα...» Η Γιάννα δεν μπόρεσε να τελειώσει την πρότασή της καθώς η Κλέλια τής έκλεισε το στόμα με το χέρι της.
«Σουτ... Δε θέλω να ακούσω τίποτα. Έχω ακόμη την υπόθεση. Μη με φέρεις σε δύσκολη θέση τώρα που τελειώνουν όλα» την πρόλαβε η νεαρή αστυνόμος κοιτώντας τη με νόημα.
Η Γιάννα κατάλαβε και δε συνέχισε την ερώτηση που είχε σκοπό να κάνει.
«Η μικρή... η Ζιλιέτ έδωσε ήδη κατάθεση στον εισαγγελέα αυτοπροσώπως! Είπε πως ξύπνησε... κατάφερε να λυθεί... και βρήκε το σιδερένιο κλομπ σε μια γωνιά του δωματίου. Το έκρυψε μέσα της –με προφυλακτικό που βρήκαμε και έχει το D.N.A. της– και πήγε στο σαλόνι. Μπήκε στο δωμάτιο με τους δύο απαγωγείς και μόλις εκείνοι γδυθήκαν για να τη βιάσουν, τους χτύπησε δυνατά, προκαλώντας τους τα τραύματα που βρήκε ο ιατροδικαστής. Μόλις έπεσαν αναίσθητοι, βγήκε στον δρόμο να καλέσει βοήθεια. Η πρώτη που πέρασε από το σημείο ήταν η Μαριάννα σου. Εκείνη τη βοήθησε να ελευθερώσουν και τις υπόλοιπες κοπέλες. Όταν ανέβηκαν οι δυο τους πάνω στο σαλόνι ξανά, οι κακοποιοί είχαν αρχίσει να συνέρχονται. Ο ένας από αυτούς πήρε ένα κρυμμένο στιλέτο και κάρφωσε τη Μαριάννα στο πόδι. Όλοι προσπάθησαν να φτάσουν στα πεσμένα πιστόλια... Τελικά πρόλαβαν –ευτυχώς για εμάς– η Ζιλιέτ και η Μαριάννα, οι οποίες πυροβόλησαν τους Ντενί και Γιάννη αντίστοιχα. Μετά έφτασε ο Γιώργος και τα υπόλοιπα τα ξέρετε» κατέληξε η Κλέλια φανερά χαρούμενη.
«Μα καλά, ο εισαγγελέας δεν αναρωτήθηκε πώς μια ανήλικη μπόρεσε μόνη της να κάνει τόσα πράγματα και να αιφνιδιάσει δύο έμπειρους σωματέμπορους;» τη ρώτησε ο Γιώργος δύσπιστα.
Η ιστορία ήταν μεν αληθοφανής, αλλά υπήρχαν κενά στην κατάθεση της μικρής.
«Θυμάσαι τι σου είπα χθες στο κρησφύγετο, μωρό μου;» τον ρώτησε με τη σειρά της.
«Ποιο απ’ όλα. Είπαμε τόσα πολλά και με την αγωνία...» της απάντησε χαμογελώντας νευρικά.
«Σου είχα ζητήσει να μου πεις μια ιστορία που να δικαιολογεί την παρουσία της Μαριάννας στον χώρο. Ειδικά μιας τραυματισμένης από μαχαίρι Μαριάννας! Η μικρή αυτό ακριβώς έκανε. Σου είπα. Βρέθηκε ακόμη και προφυλακτικό με D.N.A. της στον χώρο από τη σήμανση. Ο Εισαγγελέας –και να ήθελε!– δεν μπορούσε να αντικρούσει την κατάθεση. Άσε που από χθες το απόγευμα έχει πάρει το τηλέφωνο φωτιά. Ο πατέρας της μικρής ήρθε από τη Γαλλία με ιδιωτικό τζετ και ενημέρωσε αμέσως τον Γάλλο πρέσβη για την υπόθεση. Όπως καταλαβαίνετε... μόλις είχε βρεθεί η χαμένη του κόρη. Το τελευταίο που ήθελε ήταν να κατηγορηθεί η γυναίκα που την έσωσε! Με λίγα λόγια, έπεσαν πάνω στον εισαγγελέα λυτοί και δεμένοι –που λένε– και τέλος. Απλά, όταν συνέλθει η Μαριάννα και της πάρουμε κατάθεση, ελπίζω να μην έχει ξεχάσει –από τον τραυματισμό της– ότι είδε τη μικρή στον δρόμο να ουρλιάζει και τη βοήθησε!» τους είπε ξανά με νόημα και σηκώθηκε.
«Α... μην το ξεχάσω... Η μικρή και ο μπαμπάς της ήθελαν να έρθουν από χθες να τη δουν, αλλά δεν μπόρεσαν με τα τρεχάματα. Πιθανόν να έρθουν σήμερα και να έρθει και ο εισαγγελέας μαζί. Γι’ αυτό ήρθα πιο νωρίς, να προλάβω να σας εξηγήσω» τους είπε και ετοιμάστηκε να φύγει.
«Κλέλια... σε ευχαριστώ για όλα! Έχω το άγχος και τις τύψεις που τραυματίστηκε. Δεν ήθελα και το άγχος μιας δίκης από πάνω!» της απάντησε η Γιάννα κρατώντας το χέρι της στη χούφτα της.
Η Κλέλια γύρισε και την κοίταξε τρυφερά. Την καταλάβαινε απόλυτα.
«Μπορείς, σε παρακαλώ, να μας αφήσεις για λίγο μόνες;» παρακάλεσε για άλλη μια φορά τον Γιώργο χαμογελώντας.
Εκείνος υπάκουσε γνέφοντας και απομακρύνθηκε προς το κυλικείο του νοσοκομείου.
«Σε αγαπάει! Και σε αγαπάει πολύ!» είπε χαμηλόφωνα στη Γιάννα αιφνιδιάζοντάς την.
«Το ξέρω πως με αγαπάει... αλλά εσύ γιατί μου το λες;» τη ρώτησε γεμάτη περιέργεια.
Η Κλαίλια ξανακάθισε δίπλα της και άρχισε να της εξιστορεί τα γεγονότα της όμορφης για εκείνη προχθεσινής νύχτας.
«Ήθελε να μου κάνει πρόταση για σχέση. Αν έχω καταλάβει σωστά, εσύ με τη στάση σου τον ανάγκασες. Ήταν έτοιμος. Αλλά δεν μπόρεσε! Φαινόταν καθαρά ότι θα το έκανε επειδή το ζητούσες με τον τρόπο σου» της είπε κοιτώντας την τρυφερά.
Η Γιάννα αιφνιδιάστηκε πλήρως. Το τελευταίο που περίμενε ήταν την Κλέλια να της μιλάει έτσι για τον Γιώργο.
«Γιατί μου τα λες αυτά;» τη ρώτησε καχύποπτα εκείνη.
Η Κλέλια χαμογέλασε και έπιασε τα χέρια της σχεδιάστριας, χαϊδεύοντας το μάγουλό της.
«Σ’ τα λέω επειδή είναι κρίμα να τον διώχνεις μόνη σου με τον τρόπο σου. Εμένα –έτσι και αλλιώς– μια τέτοια αναγκαστική σχέση δε με καλύπτει. Θα τον ήθελα, αν ήταν συναισθηματικά ελεύθερος. Εκτός αυτού, δε θα επέτρεπα ποτέ στον εαυτό μου να αφήσω ένα αγέννητο μωρό χωρίς τον μπαμπά του. Ειδικά όταν ο μπαμπάς του αγαπάει τόσο πολύ τη μαμά του!» της είπε και γέλασε με το ύφος της τελείως απροετοίμαστης Γιάννας.
«Πού το ξέρεις εσύ; Ποιος σ’ το είπε;» τη ρώτησε σχεδόν αμέσως.
«Πέρασα χθες από το σπίτι και η Κατερίνα την πάτησε. Ήταν τόσο αγχωμένη μήπως πάθετε τίποτα εσύ και το παιδί από τη στεναχώρια σου, που δεν μπόρεσε να κρυφτεί. Αλλά σ’ το ορκίζομαι. Δεν έχει καμιά σημασία αυτό το γεγονός. Όλα είχαν τελειώσει προχθές, πριν καν το μάθω. Τώρα, λοιπόν, θα εκμεταλλευτώ την ελευθερία που έχει η Ξεχωριστή σχέση σας και θα σου ζητήσω να με δεχτείς ως εκπαιδευόμενη. Με τον Γιώργο τα έχουμε πει ήδη. Από εκείνον και από τα κεφάλαια που διάβασα ξέρω κάμποσα πράγματα για τους Ξεχωριστούς» της είπε η Κλέλια περιμένοντας την αντίδρασή της.
Η Γιάννα δεν απάντησε στην αρχή. Το μυαλό της γύρισε σε εκείνο το πρωινό που είχαν αποφασίσει ότι θα έγραφε ο Γιώργος τα κεφάλαια. Τότε της είχε ζητήσει για πολλοστή φορά να απεμπλακούν από τους Ξεχωριστούς και να ζήσουν την αγάπη τους. Τα κεφάλαια θα έδιναν τις κατευθύνσεις σε όποιον ενδιαφερόταν πραγματικά. Ο ρόλος τους τελείωνε. Του είχε αρνηθεί και η συζήτηση είχε καταλήξει με τον Γιώργο να φωνάζει: «Αφού το θέλεις τόσο πολύ να συνεχίσω τη ζωή μου, θα σ’ την κάνω τη χάρη» ή κάτι αντίστοιχο.
Η Κλέλια είχε, λοιπόν, δίκιο. Εκείνη έφταιγε. Πίστευε ότι η αποστολή της ως Ξεχωριστή δεν είχε λήξει ακόμη. Είχε κάνει λάθος και παραλίγο να διώξει από τη ζωή της τον άνθρωπο που αγαπούσε.
«Και γιατί με ρωτάς; Αφού εκείνος σου είπε ναι, δεν έχεις πρόβλημα» της απάντησε αφηρημένα.
Η Κλέλια την κοίταξε βαθιά στα υπέροχα μάτια της.
«Ένα από αυτά που έμαθα είναι και το ότι είσαι ανώτερή του ιεραρχικά. Όταν τα διάβασα, όντως είχα σκεφτεί την αποκλειστική εκπαίδευση από εκείνον. Και όταν λέω εκπαίδευση, δεν εννοώ, βέβαια, τη θεωρητική –που πάλι θα μπορούσε να μου δώσει–, εννοώ τα πάντα! Σε μια συζήτηση, όμως, μου είπε πολλά περισσότερα. Μου είπε για αφύσικα ζεστές παλάμες, που μεταδίδουν ηδονική θαλπωρή απλώς με την αιώρηση πάνω από το σώμα του άλλου. Σαν και αυτή που ένιωσα προχθές με απευθείας όμως άγγιγμα. Αυτό είναι στο δεύτερο επίπεδο. Τα λέω σωστά;
»Θέλω, λοιπόν, να προσπαθήσω να φτάσω στο τρίτο επίπεδο. Θα μάθω όλη τη Θιβετιανή φιλοσοφία, αν χρειαστεί, αλλά θέλω να μάθω πώς συγκεντρώνεις την ενέργειά σου σε συγκεκριμένα σημεία. Πώς τη μεταδίδεις απλά με το άγγιγμα. Εκείνος μου είπε κάτι για δάχτυλα μόνο, αλλά είμαι σίγουρη ότι δεν ήθελε να συνεχίσει. Άλλωστε μετάνιωσε για αυτά που μου είχε ήδη πει και μου είπε να τα ξεχάσω. Τα είπε κατά λάθος, μου είπε μετά! Δεν ήταν από λάθος... Έτσι δεν είναι, Γιάννα μου;
»Μάθε μου… σε παρακαλώ. Είναι η πιο υπέροχη αποστολή που θα μπορούσα να αναλάβω» της είπε με παρακλητικό ύφος.
Η Γιάννα δεν ήξερε τι να απαντήσει. Η μικρή τα έλεγε σωστά –αν και μπερδεμένα– αλλά δε θα έπρεπε να τα ξέρει αυτά από τώρα. Ούτε καν εκπαιδευόμενη δεν ήταν και ήξερε για τρίτο επίπεδο. Από τη μία η Ιόλη τα έδειχνε πρακτικά στη Μιρέλα, από την άλλη ο Γιώργος τα συζητούσε με απλές αναγνώστριες των κεφαλαίων! Είχαν βαλθεί όλοι μαζί να την τρελάνουν τον τελευταίο καιρό!
«Λοιπόν... άσε να ησυχάσουμε από τα τρεχάματα και θα συζητήσουμε τα της εκπαίδευσής σου. Αν γίνεις εκπαιδευόμενη, όμως, να ξέρεις ότι δε θα ξαναρωτήσεις τίποτα για επίπεδο ανώτερο από αυτό που βρίσκεσαι. Όταν κρίνω πως έρχεται η ώρα, θα σου λέω μόνη μου ό,τι χρειάζεται να μάθεις. Σύμφωνες;» της είπε αυστηρά και σηκώθηκε από την καρέκλα, χωρίς να περιμένει απάντηση.
Το θέμα ήταν πολύ μεγάλο για να το συζητήσουν στο διάδρομο ενός νοσοκομείου. Η Κλέλια έδειξε με νεύμα ότι συμφωνούσε και έκανε να φύγει.
«Κλέλια, με τον Τζίμη δε μου είπες... Τι θα γίνει; Τον πιάσατε, θα τον πιάσετε;» τη ρώτησε τρέχοντας πίσω της.
Μες στη σύγχυση είχε ξεχάσει τον αρχηγό. Αυτόν που ευθυνόταν για ό,τι είχε συμβεί. Η Κλέλια δαγκώθηκε ακούγοντας την ερώτησή της.
«Έχουμε και το άλλο κορίτσι... τη Μιρέλα. Εκείνη βρήκε τη διεύθυνση και μας βοήθησε όλους!» συνέχισε η Γιάννα, περιμένοντας απάντηση.
Ο Γιώργος και η Γιάννα είχαν τρέξει αμέσως στο νοσοκομείο, όταν έμαθαν τα γεγονότα με τη Μαριάννα. Δεν είχαν μάθει τίποτα άλλο.
Από πού να ξέρουν αυτοί οι δύο τι συνέβη με τη Μιρέλα και τον Τζίμη; αναρωτήθηκε η Κλέλια γυρίζοντας προς το μέρος της.
Έπρεπε να της πει εκείνη τα νέα.
«Ναι… Κοίτα, μην ταραχτείς. Δεν ξέρω και πώς να σ’ το πω! Η Μιρέλα... είναι άσχημα χτυπημένη στο Σισμανόγλειο... Θα ζήσει όμως!» της απάντησε διστακτικά και της εξιστόρησε τα υπόλοιπα γεγονότα της προηγούμενης ημέρας.
Η Γιάννα την άκουγε δακρυσμένη να της εξιστορεί τον βαρύ τραυματισμό της μικρής στο πρόσωπο και τον θάνατο του Τζίμη. Μόλις η Κλέλια τελείωσε, η Γιάννα ξέσπασε σε γοερά κλάματα, πέφτοντας στην αγκαλιά της.
«Ηρέμησε, γλυκιά μου... Δε φταις εσύ!» της έλεγε κάθε λίγο εκείνη, χαϊδεύοντας τα μαλλιά της, καθώς την άφηνε να ξεσπάσει.
Εκείνη τη στιγμή φάνηκε στον διάδρομο και ο Γιώργος κρατώντας καφέδες για όλους. Μόλις είδε τη σκηνή, άφησε τους καφέδες στο τραπεζάκι και έτρεξε κοντά τους. Πήρε στην αγκαλιά του τη Γιάννα που συνέχιζε να κλαίει ασταμάτητα και ρώτησε την Κλέλια τον λόγο του καινούριου ξεσπάσματος. Η Κλέλια εξιστόρησε για άλλη μια φορά τα τραγικά γεγονότα, προσπαθώντας να τους εξηγήσει ότι τουλάχιστον δεν κινδύνευε η ζωή της.
«Α... και μην το ξεχάσω. Μπαίνοντας στο σπίτι, ο ένας δικός μου κυνήγησε και τρίτο συνεργό, αλλά δεν κατάφερε να τον συλλάβει. Από τον μπράβο του Τζίμη που συνελήφθη, μάθαμε πως ο φυγάς λέγεται Χάρπερ... Ρόμπερτ, ένας Άγγλος, συνέταιρος του Τζίμη στην επιχείρηση.
«Ποιος;»
Οι δύο Ξεχωριστοί κοιτάχτηκαν ταυτόχρονα, ρωτώντας το ίδιο ακριβώς πράγμα. Η Κλέλια παραξενεύτηκε από την αντίδρασή τους. Έδειχναν να τον γνωρίζουν.
«Τον ξέρετε;» τους ρώτησε με ενδιαφέρον. Η Γιάννα γύρισε προς το μέρος της γνέφοντας καταφατικά.
Με λίγα λόγια τής εξήγησαν ποιος ήταν ο Ρόμπερτ Χάρπερ και τι θέση είχε ανάμεσα στους Ξεχωριστούς. Δεν υπήρχε πια λόγος να κρύψουν αυτήν του την ιδιότητα. Η μικρή ήταν –έστω και ανεπίσημα ακόμη– δική τους εκπαιδευόμενη. Θα τα μάθαινε όλα, λοιπόν!
Η Κλέλια κατέγραψε τις πληροφορίες στο μπλοκάκι της και τους ευχαρίστησε.
«Είδες, Γιάννα μου, πόσο χρήσιμη και σημαντική είσαι; Ακόμη βοηθάς. Σήμερα κιόλας θα στείλω σήμα στην Ιντερπόλ και στη Γαλλική Ασφάλεια γι’ αυτόν. Θα πιαστεί, να είσαι σίγουρη!» της είπε η Κλέλια προσπαθώντας να ηρεμήσει τη σοκαρισμένη –από τις αποκαλύψεις– Γιάννα.
Έπειτα φίλησε και τους δύο και έφυγε για το γραφείο της. Είχε πολλή δουλειά να κάνει. Οι δύο νεαρές Ξεχωριστές είχαν τραυματιστεί κάνοντας τη δική της δουλειά. Ένιωθε το λιγότερο υποχρεωμένη να τελειώσει μια και καλή με αυτήν τη συμμορία.