Μία εβδομάδα αργότερα
«Σου αρέσει εδώ, μωρό μου;» τους είπε η Γιάννα δείχνοντάς τους έναν αναπαυτικό μπορντό καναπέ, που βρισκόταν σε μία γωνία του μπαρ, κρυμμένος στο μισοσκόταδο.
Μόλις είχαν τελειώσει οι εκδηλώσεις της ετήσιας συγκέντρωσης των Ξεχωριστών και τώρα οι καλεσμένοι είχαν διασκορπιστεί σε παρέες σε όλο το μπαρ. Μες στο μισοσκόταδο, ξεχώριζαν εύκολα μόνο από τα φωσφορούχα διακριτικά της ιεραρχικής δομής. Πορφυρές καρφίτσες κοσμήματα για τους γεννημένους Ξεχωριστούς, ανοιχτό πορτοκαλί για τους εκπαιδευμένους και πράσινο για τους εκπαιδευόμενους. Μες στην αίθουσα όμως κυριαρχούσε το γαλάζιο των επιλεγμένων προσεκτικά μη Ξεχωριστών καλεσμένων, που ήταν και οι περισσότεροι. Όπως ήταν φυσικό, για μία νύχτα τον χρόνο η είσοδος στο συγκεκριμένο μπαρ ήταν αυστηρά πριβέ.
«Μια χαρά είναι, μωρέ!» πετάχτηκε η Ιόλη γελώντας, πριν προλάβει ο Γιώργος να απαντήσει.
«Δε μου λες… Είσαι απολύτως σίγουρη ότι το ήθελες αυτό που έγινε; Δε θα στεναχωρηθείς; Αν είναι σ’ τη δίνω πίσω. Οι αρχηγοί θα χαρούν πολύ αν αλλάξεις γνώμη και παραμείνεις» της απάντησε τρυφερά η Ιόλη δείχνοντας την τιάρα που πριν από λίγη ώρα τής είχε φορέσει στα μαλλιά η ίδια η Γιάννα, παραιτούμενη από τομεάρχης.
Μόλις οι αρχηγοί δέχτηκαν με βαριά καρδιά την παραίτησή της, εκείνη πρότεινε για αντικαταστάτριά της την όμορφη νεαρή φίλη της. Στη σύντομη ψηφοφορία που ακολούθησε ανάμεσα στις πρέσβειρες των χωρών νότιας Ευρώπης και Βαλκανίων, η Ιόλη είχε νικήσει με ψήφους δέκα προς έξι την αντίπαλό της από τη Σερβία. Έπειτα, σε μια σύντομη τελετή, η Γιάννα τής παρέδωσε την τιάρα και τις υποχρεώσεις που αυτή συνεπαγόταν.
Η Γιάννα την κοίταξε χαμογελαστή και ύστερα πέρασε το χέρι του Γιώργου που καθόταν δίπλα της πίσω από τον αυχένα της και ακούμπησε το κεφάλι της αναπαυτικά στην αγκαλιά του.
«Αρκετά για μένα, γλυκιά μου! Πιστεύω –ή μάλλον ελπίζω– να τα πήγα καλά δέκα συνεχόμενα χρόνια ως τομεάρχης. Σειρά σου τώρα. Εμείς μεγαλώσαμε, Ιόλη μου. Ο Γιώργος είχε δίκιο, καιρός να ασχοληθεί η νεότερη γενιά» της απάντησε και έδειξε χαμογελώντας τη Μιρέλα, που εκείνη την ώρα ζητούσε το ποτό που ήθελε από τον σερβιτόρο.
Η Μιρέλα γύρισε προς τη Γιάννα με ένα πλατύ χαμόγελο ζωγραφισμένο στο σχεδόν τέλεια αποκατεστημένο πρόσωπό της. Ο πλαστικός είχε κάνει πολύ καλή δουλειά. Αν και χρειαζόταν μια δυο επισκέψεις ακόμα, ήδη με τη χρήση μέικαπ δε φαίνονταν σημάδια, αν δεν ήξερες πού να κοιτάξεις.
«Θα κάνουμε... θα κάνουμε! Αν και καλύτερη ιδέα από αυτή... να γραφτεί δηλαδή ολόκληρο μυθιστόρημα, ώστε να ακουστούμε σε περισσότερο κόσμο δε νομίζω να βρούμε!» της απάντησε με θαυμασμό δείχνοντας με το βλέμμα της τον Γιώργο, που καθόταν απέναντί της.
«Μην κοιτάς εμένα... Εγώ ήμουν εκτελεστικό όργανο. Η ιδέα ήταν εκατό τοις εκατό δική της!» της είπε εκείνος και γέλασαν όλοι μαζί.
«Ναι, αλλά πολύ τσόντα, βρε μανάρι μου! Είδα τα πρώτα δύο κεφάλαια που ανέβασε το Moonlight Tales. Τι [18+] και βλακείες είναι αυτό που γράφει εκεί... Αυτό είναι [28+]!» απάντησε και η Ιόλη γελώντας δυνατά.
Ο Γιώργος δεν απάντησε. Απλώς γέλασε και έσκυψε να φιλήσει την αγαπημένη του στο στόμα. Επιτέλους, μετά από τόσο άγχος, είχε έρθει η ώρα που θα ησύχαζαν.
«Έχουμε επισκέπτες φέτος, ε; Και οι εκπαιδευόμενοι πλήθυναν!»
Η Γιάννα κοίταξε τις παρέες γύρω τους και διεπίστωσε πως οι γαλάζιες και οι πράσινες καρφίτσες κυριαρχούσαν. Ήδη είχαν αρχίσει να σχηματίζονται οι ερωτικές συνθέσεις, που αργότερα θα συνέχιζαν τη γνωριμία τους στα δωμάτιά τους.
Η ετήσια συγκέντρωση ήταν ταυτόχρονα και η μοναδική ευκαιρία των εκπαιδευόμενων να συνευρεθούν ερωτικά με Ξεχωριστούς εκτός από τους εκπαιδευτές τους. Όπως ήταν φυσικό, οι πορτοκαλί και ακόμα περισσότερο οι πορφυρές καρφίτσες ασκούσαν την περισσότερη έλξη γύρω τους. Και οι τέσσερις της παρέας είχαν αρνηθεί ήδη για δικούς τους λόγους, βασικά συναισθηματικούς, κάμποσες προτάσεις από εκπαιδευόμενες και εκπαιδευόμενους.
«Τι συμβαίνει, μωρό μου, γιατί σταμάτησες;» Η Γιάννα είχε διακόψει απότομα το ερωτικό τους φιλί και κοιτούσε με περιέργεια μια νεαρή κοπέλα με γαλάζια καρφίτσα, που πλησίαζε διστακτικά το τραπέζι τους.
Η προσέγγισή της δεν είχε καμιά σχέση με αυτή των προηγούμενων. Οι περισσότεροι, ειδικά οι άντρες εκπαιδευόμενοι, τους είχαν προσεγγίσει με έναν τρόπο που ξεπερνούσε το θεμιτό θάρρος και άγγιζε τα όρια τους θράσους.
Η Γιάννα, πριν παραδώσει την τιάρα, είχε αναφέρει στη συγκέντρωση ένα πρόβλημα που είχε αρχίσει να προκύπτει και είχε ως θέμα τα κριτήρια των γυναικών Ξεχωριστών εκπαιδευτριών ως προς τους εκπαιδευόμενους. Επειδή το να βρεις άντρες γεννημένους Ξεχωριστούς φαινόταν τόσο σπάνιο, οι Ξεχωριστές είχαν αρχίσει να κάνουν εκπτώσεις στην ποιότητα των αρσενικών εκπαιδευόμενων. Όλο και πιο συχνά φαινόταν ότι το μόνο κριτήριο που είχαν κάποιες ευτυχώς λίγες Ξεχωριστές ήταν η εξωτερική και μόνο ομορφιά τους.
Εντάξει... για να κάνεις έρωτα πρέπει να σου αρέσει ο ή η παρτενέρ σου. Η εκπαίδευση όμως μπορεί να γίνει και θεωρητικά. Η Γιάννα είχε εκπαιδεύσει πολλούς και πολλές, χωρίς να τους κάνει αναγκαστικά και έρωτα. Το φαινόμενο ήταν ανησυχητικό, καθώς έτσι αλλοιωνόταν και η ουσία της εκπαίδευσης εν γένει Ξεχωριστών.
«Καλώς την! Ποια είσαι εσύ, γλυκιά μου; Κάθισε» της είπε στα γαλλικά, δείχνοντάς της το υφασμάτινο σκαμπό απέναντί της.
Τώρα που πλησίασε, η Γιάννα μπόρεσε να την προσέξει καλύτερα. Η όμορφη μελαχρινή κοπελίτσα ήταν ο ορισμός του baby face! Έδειχνε δεν έδειχνε δεκαοκτώ χρόνων και ήταν απίστευτα γλυκιά. Τόσο... που η ομορφιά της ερχόταν σε δεύτερη μοίρα τελικά! Η νεαρή χαιρέτησε κάνοντας ένα γενικό νόημα και έγνεψε με μια κίνηση του χεριού της στη Γιάννα να περιμένει. Έβγαλε από την κομψή τσάντα της ένα τάμπλετ, έγραψε κάτι και της το έδειξε:
«Je ne peux pas parler correctement... Je balbutie... Je me nomme Isabel. Plaisir de vous rencontrer».
Η Γιάννα διάβασε το μήνυμα και σοβαρεύτηκε απότομα. Ύστερα ξανακοίταξε την Ιζαμπέλ χαμογελώντας τελείως φυσιολογικά. Οποιαδήποτε έκφραση λύπης μόνο κακό θα έκανε στην ψυχολογία της μικρής. Έτσι και αλλιώς δεν είχε κάτι σοβαρό.
«Έχει τραυλισμό στην ομιλία της» εξήγησε όσο πιο απλά μπορούσε στον Γιώργο δίπλα της, που, όπως και οι υπόλοιποι στην παρέα, νόμιζε στην αρχή πως η μικρή δεν ήξερε καμιά από τις επικρατούσες στον χώρο γλώσσες ή ήταν κωφάλαλη.
Η Γιάννα γύρισε προς την Ιζαμπέλ και άρχισε να γράφει απάντηση στο τάμπλετ. Ξαφνικά σταμάτησε και έκανε έναν ειρωνικό μορφασμό απογοητευμένη.
«Είσαι ηλίθια! Ξεκόλλα!» είπε στον εαυτό της, καθώς συνειδητοποιούσε ότι προσπαθούσε να γράψει απάντηση σε τάμπλετ, ενώ η κοπέλα άκουγε μια χαρά.
«Και εμείς χαιρόμαστε, γλυκιά μου! Πώς βρέθηκες εδώ; Στη συγκέντρωσή μας εννοώ;» τη ρώτησε απορημένη, καθώς η συνεσταλμένη συμπεριφορά της δεν ταίριαζε στη γενικευμένη ερωτική ατμόσφαιρα γύρω τους.
Η Ιζαμπέλ ετοιμάστηκε να γράψει και πάλι την απάντησή της στο τάμπλετ της, αλλά η Γιάννα έβαλε το χέρι της πάνω από της μικρής σταματώντας τη. Ύστερα πήρε από το χέρι της απορημένης μικρής το τάμπλετ και το έκλεισε.
«Δεν το χρειάζεσαι αυτό, γλυκιά μου! Πες τα μας προφορικά» της είπε χαμηλόφωνα.
«Η μικρή δεν είναι άρρωστη, μια μικρή δυσχέρεια στην ομιλία έχει. Αν αντιμετωπίσει πρόβλημα σε λέξεις, δε δείχνουμε να ανυπομονούμε... Δε δείχνουμε να βαριόμαστε... Και κυρίως ποτέ δε θα συμπληρώσει κανείς μας τη λέξη που τη δυσκολεύει στην πρότασή της, πιστεύοντας πως αυτό θα τη βοηθήσει. Θα αγχωθεί, θα πανικοβληθεί και θα γίνει χειρότερα. Εντάξει;» είπε στα ελληνικά στην υπόλοιπη παρέα, εξηγώντας στους υπόλοιπους τρεις τι να κάνουν στην περίπτωση της Ιζαμπέλ.
Η μικρή χαμογέλασε πλατιά, ανακουφισμένη από το πρότερο άγχος. Ήταν όμορφη, το ήξερε αυτό. Οι άντρες την πλησίαζαν συχνά, άλλωστε. Όταν όμως ξεκινούσαν συζήτηση μαζί της, αισθάνονταν άβολα με την ομιλία της και ύστερα από λίγο έβρισκαν μια δικαιολογία και έφευγαν, αφήνοντάς τη μόνη. Και ήταν τόσο εύκολο να τη βοηθήσουν. Αρκούσε απλώς υπομονή να την ακούσουν. Αν τη βοηθούσαν να διώξει το άγχος συνεχίζοντας τη συζήτηση φυσιολογικά, το πρόβλημα θα μειωνόταν αισθητά. Βέβαια, ένας καλός λογοθεραπευτής ήταν αναγκαίος, αλλά και οι γύρω της θα μπορούσαν να τη βοηθήσουν.
«Δε θα σας πω ψέματα. Την καρφίτσα την πήρα από μια φίλη. Ήταν καλεσμένη και, όταν αρρώστησε, βρήκα την ευκαιρία να έρθω εγώ στη θέση της. Τώρα που το μάθατε... αν θέλετε να φύγω...» είπε η Ιζαμπέλ κατσουφιάζοντας σαν παιδί που είχε κάνει αταξία και είχε γίνει τσακωτή.
«Όχι... όχι... Μην ανησυχείς. Δεν υπάρχει λόγος να φύγεις. Τι ηλικία έχεις αλήθεια;» της είπε η Ιόλη εκφράζοντας μια απορία που είχαν και οι υπόλοιποι.
«Είκοσι ένα είμαι» απάντησε σχεδόν αμέσως η μικρή.
Η ομιλία της διακοπτόταν συχνά. Αλλά δεν ήταν και τόσο τρομερό, ώστε να μην αντέχει κάποιος να συμμετάσχει σε συζήτηση μαζί της.
«Είσαι σίγουρη;» της είπε ξανά η Ιόλη, ενώ όλοι την κοίταζαν δύσπιστοι. «Δείχνεις πολύ μικρή!» της είπε συνεχίζοντας και η αλήθεια ήταν αυτή.
Η Ιζαμπέλ εκτός από baby face, ήταν baby σε όλα. Ήταν ψηλή για την ηλικία της, αλλά έτσι όπως ήταν πολύ λεπτή και με ανύπαρκτο στήθος, έδειχνε σχεδόν ανήλικη. Εκείνη χαμογέλασε, καθώς έβγαζε την ταυτότητα από την τσάντα της και τους την έδειχνε.
«Για πες μας για σένα... Δουλεύεις; Τι δουλειά κάνεις;» τη ρώτησε χαμογελώντας τρυφερά η Γιάννα, όταν τελικά της έδωσε πίσω την ταυτότητά της.
«Ναι... δουλεύω... Είμαι χορεύτρια και... πορνοστάρ» απάντησε με άγχος, κομπιάζοντας περισσότερο στην τελευταία λέξη.
Ήταν φανερό ότι η αναφορά στη δουλειά της την άγχωνε τρομερά. Η Ιζαμπέλ κοίταξε προσεκτικά την τετράδα των Ξεχωριστών απέναντί της. Δεν την κοίταξαν υποτιμητικά, όταν ανέφερε το επάγγελμά της. Στο βλέμμα τους έβλεπε μόνο φυσιολογική έκπληξη.
Η μικρή χαμογέλασε ευχαριστημένη. Οι τέσσερις Ξεχωριστοί είχαν περάσει το μικρό της τεστ. Επίτηδες το είχε πει έτσι απότομα. Ήθελε να δει τις αυθεντικές αντιδράσεις ιεραρχικά ανώτερων μελών μιας κοινότητας, που τα μηνύματά της εξέπεμπαν προς όλες τις κατευθύνσεις ανεκτικότητα! Οι αντιδράσεις κατώτερων μελών την είχαν ήδη απογοητεύσει.
«Συγγνώμη; Τι είπες, κοριτσάκι μου, ότι είσαι;» την ξαναρώτησε η Ιόλη δύσπιστη, πιστεύοντας πως δεν είχε ακούσει σωστά. «Εσύ... πορνοστάρ;» συνέχισε χαμογελαστή κοιτώντας τη διερευνητικά.
«Γιατί ρωτάς; Δεν είμαι όμορφη;» της απάντησε η Ιζαμπέλ κοιτώντας τη στα μάτια.
«Είσαι πολύ όμορφη, γλυκιά μου! Αλλά φαίνεσαι μωρό!» της απάντησε η Γιάννα προλαβαίνοντας την Ιόλη, που συμφώνησε γνέφοντας.
«Γι’ αυτό έχω επιτυχία. Δουλεύω ως baby face, girl next door και οτιδήποτε ανήκει στην κατηγορία ταινιών teen. Συνήθως είμαι η μικρή τσουλίτσα των αντρικών φαντασιώσεων» απάντησε η μικρή χαμογελώντας μηχανικά, δείχνοντας να ντρέπεται.
Μια πορνοστάρ που κοκκινίζουν τα μάγουλά της, όταν μιλάει για τη δουλειά της! σκέφτηκε η Γιάννα.
Η νεαρή καλεσμένη αποδεικνυόταν πολύ ενδιαφέρουσα τελικά.
«Και η ομιλία; Δεν είναι πρόβλημα;»
«Γιατί να είναι; Έχετε δει πολύ σενάριο σε αυτά τα κλιπ των είκοσι πέντε λεπτών; Τα... Ναι... ναι... Και οι κραυγές ηδονής δεν έχουν σύμφωνα!» της απάντησε γελώντας, αναπαριστώντας ταυτόχρονα ηχητικά το σενάριο μιας ταινίας του είδους.
Οι τέσσερις Ξεχωριστοί δεν μπορούσαν παρά να αποδεχτούν ότι η μικρή είχε δίκιο.
«Και πώς ξεκίνησες; Από ανάγκη μόνο;» της ξαναρώτησε η Γιάννα.
Την ενδιέφερε αν έκρυβε κάτι άλλο εκτός από την προφανή ανάγκη για χρήματα η απόφασή της να μπει στον σκληρό χώρο του πορνό.
«Στην αρχή πίστευα ότι δε θα ήταν κακό να κάνω έρωτα, που μου αρέσει πολύ έτσι και αλλιώς, και να πληρώνομαι κιόλας. Εκτός αυτού, με το πρόβλημα ομιλίας που έχω σίγουρα οι ευκαιρίες για κανονικές δουλειές ήταν λιγοστές. Και στην αρχή μου άρεσε στ’ αλήθεια. Μετά όμως... με έβαλαν και έκανα πολλά πράγματα που δεν είχαν καν σχέση με οποιαδήποτε μορφής σεξ και ήταν επώδυνα. Τώρα... και στην κανονική μου ζωή δεν μπορώ να ευχαριστηθώ το σεξ, ούτε με τον σύντροφό μου» της είπε η Ιζαμπέλ, απαντώντας στην ερώτησή της.
«Μάλιστα! Και πώς έφτασες σε εμάς; Εδώ μέσα έχει τόση νεολαία. Θα σου ταίριαζαν καλύτερα–» πήγε να πει η Γιάννα, αλλά η Ιζαμπέλ δεν την άφησε να συνεχίσει.
«Πήγα ήδη, αλλά με απέρριψαν!» της απάντησε στεναχωρημένη.
«Σε απέρριψαν... γιατί; Λόγω ομιλίας... ή κάτι άλλο; Τι σου είπαν;» ρώτησε η Γιάννα με ενδιαφέρον.
Είχε την απορία να μάθει πώς ήταν δυνατόν να απορρίπτουν μια τόσο γλυκιά κοπέλα μία νύχτα που το σεξ ήταν γενικά ελεύθερο.
«Όχι... από ό,τι κατάλαβα το μεγάλο πρόβλημα ήταν η δουλειά μου. Όλων η διάθεση άλλαζε όταν έγραφα στο τάμπλετ τη λέξη πορνοστάρ» της απάντησε κατσουφιάζοντας.
«Και εσύ γιατί το έγραφες; Δεν είσαι υποχρεωμένη. Μπορούσες άλλωστε να γράψεις και ψέματα» την ξαναρώτησε, ενώ ήδη είχε αρχίσει να νευριάζει.
Όχι με τη μικρή... εκείνη καλά έκανε και έλεγε την αλήθεια. Με τους νεαρούς εκπαιδευόμενους νεύριαζε.
«Τι αξία θα είχε αν έλεγα ψέματα; Εσείς δε λέτε ότι Ξεχωριστός μπορεί να είναι οποιοσδήποτε; Το οποιοσδήποτε δεν περιλαμβάνει συγκεκριμένες δουλειές» της απάντησε εκείνη.
Είχε δίκιο.
Μερικοί που ήθελαν να γίνουν Ξεχωριστοί δεν είχαν καταλάβει σωστά τον ρόλο τους και έκαναν ζημιές σε όλη την κοινότητα.
Η Γιάννα σηκώθηκε από τη θέση της και πήγε δίπλα στην Ιζαμπέλ, που την κοίταζε απορημένη.
«Ιζαμπέλ... είσαι απόλυτα σίγουρη ότι σε απέρριψαν λόγω του επαγγέλματός σου; Είναι σοβαρό αυτό που σε ρωτάω» την ξαναρώτησε θυμωμένη.
«Μα ναι...» απάντησε η μικρή και είδε τη Γιάννα να φεύγει προς μια παρέα νεαρών, στους οποίους είχε δει την Ιζαμπέλ να μιλάει πριν από λίγη ώρα.
«Καλησπέρα σας!»
Η Γιάννα πλησίασε χαμογελώντας στους τέσσερις νεαρούς με τα πράσινα διακριτικά στα πέτα, που αστειεύονταν φωναχτά πίνοντας το ποτό τους. Στην παρέα τους είχαν και έξι εφτά κοπέλες με τα χαρακτηριστικά γαλάζια διακριτικά των καλεσμένων. Η άφιξή της σταμάτησε προσωρινά τις συζητήσεις και τα γέλια.
«Γεια σου, όμορφη! Τι μπορούμε να κάνουμε για σένα;» τη ρώτησε ο ένας από αυτούς με χαρακτηριστική ιταλική προφορά, ενώ άλλοι δύο την κοίταζαν από πάνω έως κάτω θαυμάζοντάς την αδιάκριτα.
Ο τέταρτος δεν είπε τίποτα.
Απλώς φρόντισε να απομακρυνθεί διακριτικά, καθώς είχε παρακολουθήσει όλη την προηγούμενη τελετή παράδοσης-παραλαβής και ήξερε ποια ήταν.
«Δε μου λέτε όμορφοι; Με εκείνην εκεί τι έγινε; Γιατί την απορρίψατε; Ομορφούλα δεν είναι; Τι συνέβη; Από περιέργεια ρωτάω, απλώς... να ξέρω τι να αποφύγω και εγώ, αν μέχρι να τελειώσει αυτή η νύχτα θελήσω την παρέα σας!» τους ρώτησε με προσποιητό πάθος, φροντίζοντας να κρύψει επιμελώς την ειρωνεία, που της έβγαινε αυθόρμητα.
Οι γαλάζιες καρφίτσες της παρέας την κοίταζαν ήδη με δυσφορία, πιστεύοντας ότι χρησιμοποιούσε το χρώμα της καρφίτσας της, για να πάρει από εκείνες τους όμορφους νεαρούς. Όλες, εκτός από μια όμορφη δίμετρη ξανθιά κοπέλα, που δε φαινόταν να συμμερίζεται τη γνώμη και το ύφος των υπόλοιπων. Αρσενικών και θηλυκών.
Η Γιάννα την πρόσεξε και για κάποιον περίεργο λόγο είχε την αίσθηση πως η συγκεκριμένη κοπέλα τής έμοιαζε πολύ. Σε κάποια νεότερη εκδοχή της σίγουρα!
Παράξενα παιχνίδια που παίζει το μυαλό, σκέφτηκε, κάτι πήγε να τη ρωτήσει αλλά δεν πρόλαβε.
«Μα είναι πορνοστάρ!» της απάντησε μία από αυτές προλαβαίνοντας την απάντηση των αντρών.
Αυτή ήταν η απάντηση που ήδη ήξερε, που περίμενε, αλλά δεν ήθελε να ακούσει ποτέ από γυναίκα. Αλλά εκείνη τη στιγμή δεν την ενδιέφεραν οι γαλάζιες. Την ενδιέφεραν εκείνοι που εκπαιδεύονταν, για να γίνουν η επόμενη γενιά των Ξεχωριστών.
«Δε ρώτησα εσάς, δεσποινίς!» της απάντησε αυστηρά, καρφώνοντάς τη με το βλέμμα της.
«Για το τσουλάκι ρωτάει; Τι σε ενδιαφέρει... Ναι... πορνοστάρ είναι» της απάντησε ο νεαρός με την ιταλική προφορά.
Ήταν εμφανώς πιο ζαλισμένος από τους τρεις και το ποτό είχε καλύψει τις όποιες αναστολές ευγενείας θα είχε νηφάλιος.
Αυτό ήταν, λοιπόν, το αληθινό του πρόσωπο. Η Γιάννα έσβησε το ψεύτικο διερευνητικό χαμόγελο από τα χείλη της σοβαρεύοντας απότομα. Ό,τι ήταν να μάθει το είχε μάθει. Πλησίασε τον νεαρό πιάνοντάς τον από το πέτο που φορούσε την πράσινη καρφίτσα.
«Δε μου λες, αγόρι μου... Αυτό εδώ τι είναι; Τι σημαίνει; Γνωρίζεις;» τον ρώτησε δείχνοντάς του την καρφίτσα, προσπαθώντας πάρα πολύ να μη φωνάξει.
Ο νεαρός αιφνιδιάστηκε τόσο πολύ που του έπεσε το ποτό από τα χέρια.
«Τι κάνεις εκεί; Τι έπαθες; Τρελή είσαι;» της απάντησε εκείνος τραβώντας το χέρι της.
Η πράσινη καρφίτσα του νεαρού είχε ξεκουμπώσει με το τράβηγμα και είχε μείνει στα χέρια της.
«Τι συμβαίνει, Γιάννα; Έχουμε πρόβλημα;» τη ρώτησε χαμηλόφωνα ο Γιώργος που, βλέποντας τη σκηνή, είχε σπεύσει για βοήθειά της.
«Όχι, μωρό μου, ηρέμησε... Σε ευχαριστώ πάντως» του απάντησε γλυκαίνοντας τη φωνή της. «Κάτι σε ρώτησα...» γύρισε ξανά στον νεαρό. «Τι σημαίνει αυτή η καρφίτσα;» τον ξαναρώτησε δείχνοντάς του το κόσμημα που είχε στα χέρια της.
«Ότι είμαι εκπαιδευόμενος Ξεχωριστός» απάντησε εκείνος μετά από μια σύντομη σκέψη.
«Και αυτό τι σου είπε η εκπαιδεύτριά σου ότι σημαίνει;» επέμεινε η Γιάννα κουνώντας το κόσμημα μπροστά στο πρόσωπό του.
Ο Γιώργος στεκόταν δίπλα της αμίλητος, περιμένοντας και εκείνος την απάντηση του νεαρού Ξεχωριστού.
«Σημαίνει ότι φροντίζω για την ικανοποίηση της συντρόφου μου περισσότερο από ό,τι για τη δική μου» της απάντησε ξανά.
Πάλι καλά, κάτι είχε μάθει από αυτά που του είχε είπε η δασκάλα του.
«Σωστό... αλλά δεν εννοούσα τι σημαίνει στο σεξ μόνο. Ξεχωριστός βασικά σημαίνει σέβομαι τις γυναίκες γύρω μου. Μέσα από αυτόν τον σεβασμό πηγάζει και η ανάγκη για ικανοποίησή τους. Χωρίς αυτόν... όλα είναι λόγια χωρίς νόημα. Δε μου λες τώρα, σου είπε κανείς ότι αυτή η αρχή έχει εξαιρέσεις; Ότι πρέπει να τις σέβεσαι ανάλογα με τη δουλειά που κάνουν; Η αξία κάθε ανθρώπου βρίσκεται μέσα του και όχι στη δουλειά που ίσως αναγκάστηκε να κάνει!» του είπε η Γιάννα θυμωμένη.
Ύστερα γύρισε προς την κοπέλα που της είχε απαντήσει υποτιμητικά πριν για τη δουλειά της Ιζαμπέλ.
«Και εσύ, κοπέλα μου... την επόμενη φορά που θα εκφραστείς υποτιμητικά για μία πόρνη ή πορνοστάρ, σκέψου κάτι πολύ απλό και θα σου περάσει. Έχεις σκεφτεί πόσες καθωσπρέπει σαν και εσένα γυναίκες έχουν γλιτώσει λόγω γυναικών σαν την Ιζαμπέλ; Πόσοι άντρες εκτονώνουν τα βίτσια τους βλέποντας πορνό, αντί να ξεσπάνε στις κυριλέ συζύγους τους; Σκέψου το λίγο. Αν μπορείς!»
Η Γιάννα έπειτα σήκωσε το χέρι της ζητώντας τις καρφίτσες και των υπόλοιπων δύο νεαρών αντρών που συμπλήρωναν την παρέα.
«Εμείς γιατί; Εμείς δεν είπαμε τίποτα» διαμαρτυρήθηκαν εκείνοι ταυτόχρονα, όταν κατάλαβαν τι ζητούσε.
«Ακριβώς γι’ αυτό! Έπρεπε να την είχατε υπερασπιστεί!» τους απάντησε κοφτά ανοίγοντας την παλάμη της.
«Και ποια νομίζεις ότι είσαι; Δώσε μου πίσω την καρφίτσα μου... Τσούλα!» της φώναξε ο πρώτος νεαρός νευριασμένος και κινήθηκε εναντίον της απλώνοντας τον χέρι του.
Η δίμετρη νεαρή ξανθιά από την παρέα του κινήθηκε γρήγορα προς το μέρος τους, για να υπερασπιστεί τη Γιάννα, αλλά δε χρειάστηκε. Ο Γιώργος ήταν ήδη σε επιφυλακή από την ώρα που είχε πλησιάσει η αγαπημένη του την παρέα. Έπιασε το χέρι του ζαλισμένου έτσι και αλλιώς νεαρού και το έστριψε στην πλάτη του, ενώ πέρασε το άλλο του χέρι στον λαιμό του.
«Ηρέμησε και ζήτα συγγνώμη!» απαίτησε χαμηλόφωνα κοιτώντας γύρω του.
Μες στο μισοσκόταδο και την ερωτική ατμόσφαιρα, κανείς δεν έδινε σημασία στο μικροεπεισόδιο που συνέβαινε. Εκείνος πήγε να αντιδράσει, αλλά ο Γιώργος έσφιξε το χέρι στον λαιμό του στερώντας του κάθε επιθυμία για αντίδραση.
«ΟΚ, εντάξει... Συγγνώμη» είπε τελικά θυμωμένος και ο Γιώργος τον ελευθέρωσε ήρεμα.
Η Γιάννα κοίταξε τον νεαρό απογοητευμένη. Αν αυτή ήταν η νέα γενιά των Ξεχωριστών, καλύτερα που είχε προλάβει να παραιτηθεί.
«Θέλετε να δείτε ποια είμαι; Ωραία. Ποιες είναι οι εκπαιδεύτριές σας; Από πού είστε; Ιταλία όλοι;» τους ρώτησε με τη σειρά.
Εκείνοι απάντησαν γνέφοντας καταφατικά.
«Όλοι Ιταλία, λοιπόν! Περιμένετε εδώ για ένα λεπτό» αναφώνησε θυμωμένη.
Ύστερα τους γύρισε την πλάτη ψάχνοντας μες στο μπαρ για την Ιταλίδα πρέσβειρα των Ξεχωριστών.
«Καλησπέρα, Φραντζέσκα... δε μου λες; Συλλογή από μαλάκες κάνεις;» τη ρώτησε χωρίς περιστροφές, μόλις την εντόπισε στην άλλη άκρη του μπαρ να φιλιέται με έναν νεαρό με γαλάζια καρφίτσα, που είχε μόλις γνωρίσει.
«Καλησπέρα, Γιάννα μου... Τι εννοείς; Ποιους;» της απάντησε εκείνη χωρίς να καταλαβαίνει.
Η Γιάννα τής εξήγησε τι είχε συμβεί και προς μεγάλη της έκπληξη η Φραντζέσκα έσκασε στα γέλια.
«Τι; Αυτό είναι όλο; Έλα, βρε Γιάννα μου, μικροί είναι θα στρώσουν!» της είπε τελικά και συνέχισε να γελάει χωρίς να δώσει σημασία.
Η Γιάννα στεκόταν όρθια μπροστά της, σοβαρή, κοιτώντας τη με συγκρατημένο θυμό.
«Θέλω... αυτήν τη στιγμή τις καρφίτσες και των τριών! Και θα τους διώξεις από ‘δω! Το σπίτι σου κάν’ το και μπουρδέλο αν θέλεις. Εδώ όσο είμαι εγώ τουλάχιστον είναι συγκέντρωση των Ξεχωριστών. Και αυτοί μόνο Ξεχωριστοί δεν είναι. Θα μου φέρεις τις καρφίτσες τους στο τραπέζι 332 σε πέντε λεπτά, αλλιώς θα στείλω την Ιόλη στους αρχηγούς και θα πάρει και τη δική σου καρφίτσα, Ξεχωριστό μου M.I.L.F.! Θα έπρεπε να ντρέπεσαι. Τώρα στα γεράματα γάμησες και ιδεολογίες και Ξεχωριστούς, για να κυνηγήσεις τεκνά! Σε πέντε λεπτά, Φραντζέσκα... Ο χρόνος ξεκίνησε» της είπε αυστηρά και γύρισε μαζί με τον Γιώργο στο τραπέζι της.
«Κυρία Γιάννα... δεν έπρεπε να κάνετε σκηνή για εμένα!» της είπε η μικρή μόλις κάθισε και πάλι στον χαμηλό καναπέ.
Η Γιάννα τής χαμογέλασε τρυφερά, της ζήτησε συγγνώμη και ενημέρωσε την Ιόλη για το τι είχε γίνει με τους νεαρούς. Η Ιόλη άκουγε έκπληκτη τη φίλη της να της περιγράφει το ύφος και τις απαντήσεις των νεαρών και της Φραντζέσκας. Οι νεαροί δεν την ένοιαζαν και τόσο. Εκπαιδευόμενοι ήταν ακόμη. Το ανησυχητικό ήταν η αντίδραση της εκπαιδεύτριας Ξεχωριστής.
«Πάω τώρα να την ξηλώσω τη βρόμα! Μας ξεφτιλίζει με τις μαλακίες της» της απάντησε και προσπάθησε να σηκωθεί.
Η Γιάννα έπιασε το χέρι της και τη συγκράτησε, καθώς η Φραντζέσκα ερχόταν ήδη προς το τραπέζι τους. Όταν έφτασε κοντά τους, έριξε μια θυμωμένη ματιά στην Ιζαμπέλ και πέταξε τα τρία πράσινα κοσμήματα πάνω στο τραπέζι κοιτώντας τη Γιάννα αμίλητη. Έπειτα γύρισε να φύγει.
«Φραντζέσκα!» Η Ιόλη σηκώθηκε όρθια και φώναξε στην πρέσβειρα να γυρίσει προς το μέρος της.
Η Φραντζέσκα γύρισε κοιτώντας τη βαριεστημένα.
«Είσαι μεγαλύτερη από εμένα. Κανονικά δε θα έπρεπε να χρειάζεται να σ’ τα πω... Δεν είμαστε κάποια μυστική αίρεση να κρατάμε τα μέλη μας με το ζόρι. Γι’ αυτό είσαι ελεύθερη να κάνεις ό,τι θέλεις στην προσωπική σου ζωή. Όχι όμως με την ιδιότητα των Ξεχωριστών. Κάνε την εκπαιδεύτρια... Κάνε τη μαμά ή την πουτάνα του κάθε όμορφου πιτσιρικά που σου αρέσει, αλλά ιδιωτικά. Και μπορείς και αυτήν τη στιγμή να παραιτηθείς, αν δε σου αρέσει πια η κοινότητά μας. Αν δεν παραιτηθείς και συνεχίσεις να μας ξεφτιλίζεις, οι Ξεχωριστοί θα αποσύρουν την υποστήριξή τους από τις επιχειρήσεις σου και γνωρίζεις πολύ καλά τη συνέχεια. Και να είσαι σίγουρη ότι θα το κάνουν. Θα φροντίσω εγώ γι’ αυτό. Λοιπόν, περιμένω τώρα απάντηση. Παραιτείσαι;» τη ρώτησε η Ιόλη μετά από μια ανάλυση που πραγματικά δε χρειαζόταν.
Τυχόν απόσυρση της υποστήριξής τους, θα σήμαινε καταστροφή για την ασφαλιστική εταιρεία της Φραντζέσκας. Όχι... οι νεαροί δεν άξιζαν και τόσο πολύ!
«Όχι, Ιόλη... εντάξει, κατάλαβα!» της απάντησε κατεβάζοντας το βλέμμα της και ξαναγύρισε να φύγει.
«Φραντζέσκα... τις καρφίτσες! Πάρ’ τες από ‘κει που τις πέταξες και δώσ’ τες μου στο χέρι. Αφού καταλαβαίνεις ότι έχουμε δίκιο, δεν είχες κανένα λόγο να τις πετάξεις θυμωμένα. Έτσι δεν είναι; Δώσ’ τες μου!» απαίτησε η Ιόλη κοιτάζοντάς την αγέρωχη.
Οι απαιτήσεις μιας μόλις εκλεγμένης ειδικά τομεάρχη δε χωρούν αντιρρήσεις! Η Φραντζέσκα έσκυψε, τις μάζεψε από το τραπέζι και της ακούμπησε απαλά στην παλάμη της.
«Τσούλες βρομοελληνίδες!» μουρμούρισε καθώς έφευγε ταπεινωμένη.
Ο Γιώργος την άκουσε καθώς ήταν πιο κοντά, αλλά δεν είπε τίποτα. Δεν υπήρχε λόγος να συνεχιστεί και άλλο η αντιδικία των τριών γυναικών.
«Με εσένα τώρα τι θα κάνουμε;» ρώτησε η Γιάννα γελαστή τώρα που είχαν τελειώσει τα Ξεχωριστά ζητήματα.
Όλη προηγούμενη σκηνή της Γιάννας δεν ήταν για να ικανοποιήσει τον εγωισμό της ή να νικήσει. Η Ιζαμπέλ ως απλή καλεσμένη είχε ακούσει ορισμένα πράγματα για τους Ξεχωριστούς. Αν τα ίδια τα μέλη δεν την υπερασπίζονταν, θα πρόδιδαν την εμπιστοσύνη της στις αρχές της κοινότητας. Και αυτό δε θα το άφηναν ποτέ να συμβεί.
Η Φραντζέσκα και οι νεαροί έφταιξαν και ταπεινώθηκαν προς παραδειγματισμό.
«Εγώ... φυσικά θα ήθελα να γίνω εκπαιδευόμενη. Αλλά δε νομίζω να με δεχτείτε, ε;» τους ρώτησε διστακτικά κοιτώντας τους με κρυφή ελπίδα.
Οι Ξεχωριστοί κοιτάχτηκαν για λίγο σαν να συνεννοούνταν τηλεπαθητικά. Ο Γιώργος με τη Γιάννα είχαν αποφασίσει πως η Κλέλια θα ήταν η τελευταία που θα εκπαίδευαν εκείνοι. Η Ιόλη και η Μιρέλα μπορούσαν να της δώσουν μόνο θεωρητική εκπαίδευση, αφού στην Ιζαμπέλ άρεσαν άντρες. Βέβαια, αφού δούλευε ως πορνοστάρ, θα είχε κάνει για τις ανάγκες των κλιπ έρωτα με γυναίκες. Αλλά αυτό δεν άλλαζε το γεγονός ότι ήταν ετεροφυλόφιλη!
«Μη με κοιτάς έτσι, αγαπούλα μου! Το ξέρω αυτό το βλέμμα. Αυτό το βλέμμα είχα και εγώ, όταν μάζευα γατάκια στο σπίτι μικρός. Και άλλη παραστρατημένη; Δε γίνεται αυτό που θέλεις να κάνεις. Δεν μπορούσα να μαζέψω από τον δρόμο όλα τα γατάκια του κόσμου. Ούτε εσύ μπορείς να το κάνεις με γυναίκες. Αν το αποφασίσεις θα είμαι μαζί σου... αλλά σκέψου το» της είπε ήρεμα ο Γιώργος βλέποντας το ύφος της.
Όπως πάντα η τελική απόφαση θα ήταν δική της. Η Γιάννα γύρισε και κοίταξε τις υπόλοιπες δύο Ξεχωριστές δίπλα της. Προσπαθούσε να δει στο βλέμμα τους τι τη συμβούλευαν να κάνει. Η Μιρέλα ως πιο μικρή ήταν και περισσότερο εκδηλωτική. Χωρίς να μιλάει της έγνεφε απαλά. Ναι... κάν’ το! έλεγε το ύφος της. Η Γιάννα δεν ήξερε τι να κάνει.
Ο Γιώργος είχε σίγουρα δίκιο. Αυτό θα μπορούσε να συνεχιστεί επ’ άπειρον, με κάθε νέα παραστρατημένη που θα γνώριζαν. Από την άλλη, η μικρή ήταν πολύ γλυκιά, για να την αφήσει αβοήθητη. Το να συνεχίσει ή όχι το επάγγελμά της ήταν δικό της θέμα. Το να το κάνει αυτό, αλλά το σεξ να μη γίνει κάτι μηχανικό, κάτι που απλώς παράγει χρήματα χωρίς ευχαρίστηση ήταν θέμα των Ξεχωριστών. Μπορούσαν να την εκπαιδεύσουν έτσι ώστε ακόμα και κατά τη διάρκεια της δουλειάς εκείνη πάλι να αισθάνεται ηδονή. Το πρόβλημα ομιλίας θα βελτιωνόταν εύκολα. Λογοθεραπευτές θα βοηθούσαν την Ιζαμπέλ να βελτιώσει την ομιλία της, αν όχι να εξαλείψουν οριστικά το πρόβλημα.
«Παίρνεις ναρκωτικά; Την αλήθεια θέλω. Θα σου κάνω εξετάσεις» τη ρώτησε απειλώντας τη, για να μην της αφήσει περιθώριο να πει ψέματα.
«Όχι... πραγματικά! Δεν έκανα ποτέ...» διαμαρτυρήθηκε σθεναρά η μικρή, αλλά η Γιάννα δεν την άφησε να συνεχίσει.
«Εντάξει... σε πιστεύω!» τη σταμάτησε γελώντας με την αντίδρασή της.
Η απόφαση είχε παρθεί από την αρχή. Από τη στιγμή που η Ιζαμπέλ είχε πλησιάσει στην παρέα τους. Δεν υπήρχε περίπτωση η Γιάννα να την αφήσει αβοήθητη.
«Σε λίγο θα πάμε στο δωμάτιό μας. Θέλεις να έρθεις μαζί μας;» τη ρώτησε γελαστά, πιάνοντας απαλά το χέρι της.
Ένα πλατύ χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο της μικρής στο άκουσμα της πρότασης.
«Δηλαδή... με δέχεστε;» τη ρώτησε, θέλοντας πιο πολύ να συνειδητοποιήσει και η ίδια πως η απάντηση ήταν θετική.
Άλλωστε η Μιρέλα και η Ιόλη είχαν ήδη σηκωθεί και την αγκάλιαζαν, καλωσορίζοντάς τη στην παρέα τους. Η Ιζαμπέλ ανταπέδωσε τις αγκαλιές και τα φιλιά, αλλά είχε δεν κουνήθηκε. Έμεινε να κοιτάζει τη Γιάννα στα μάτια, περιμένοντας να ακούσει τη μαγική για εκείνη λέξη.
«Ναι, γλυκιά μου! Καλώς ήρθες κοντά μας» της απάντησε εκείνη ύστερα από δύο λεπτά, για να μην παρατείνει περισσότερο την αγωνία της.
Δύο λεπτά που στη μικρή φάνηκαν αιώνας! Η Ιζαμπέλ σηκώθηκε ξανά και την αγκάλιασε σφιχτά συγκινημένη. Όταν είχε πάρει νωρίτερα την απόφαση να δανειστεί τη γαλάζια καρφίτσα της άρρωστης φίλης της, δεν είχε φανταστεί καν το ενδεχόμενο να τη δεχτούν οι Ξεχωριστοί στην οικογένειά τους. Εκείνη... Μια πορνοστάρ με πρόβλημα ομιλίας!
Όχι! Δε θα το έκαναν εκείνοι... Ο Γιώργος είχε δίκιο. Κάποτε έπρεπε να το πάρει απόφαση πως η ζωή της ως Ξεχωριστή τομεάρχης είχε λήξει.
«Ιόλη μου, ως τελευταία χάρη σε μια συνταξιοδοτημένη τομεάρχη, θα ήθελα να γνωρίσεις τη μικρή σε κάποιον νεαρό γεννημένο, φυσικά όχι σε κάποιον αναγνωρίσιμο, ε; Δεν μπορούμε να την εμπιστευτούμε τόσο πολύ, τόσο γρήγορα. Α, και να γίνει ό,τι μπορεί με το θέμα της άρθρωσης, σε παρακαλώ!» παρακάλεσε τη φίλη της καθώς εκείνη, η Ιζαμπέλ και ο Γιώργος ετοιμάζονταν να φύγουν από τη συγκέντρωση.
«Φυσικά, γλυκιά μου. Το ρωτάς;» της απάντησε η Ιόλη χαμογελώντας.
Αχ... η αιώνια Γιάννα. Ακόμα και την ώρα που αποχωρούσε από τους Ξεχωριστούς, φρόντιζε άγνωστες γι’ αυτή γυναίκες!