Μόλις όμως ο Λίαμ πάτησε το πόδι του στην στεριά και δεδομένου ότι τον είχαμε λύσει κατά την διάρκεια του ταξιδιού μπόρεσε και έφυγε μακριά μας.
Ο θείος πήγε να τον προλάβει, αλλά ο πατέρας Ρίτσαρντ τον σταμάτησε.
«Άσε τον» είπε.
«Θα προειδοποιήσει τον Ντέιβιντ».
«Έτσι και αλλιώς δεν έχει νόημα πλέον. Η εξέγερση θα γίνει ούτως ή άλλως. Εξάλλου δεν γνωρίζει ο Ντέιβιντ ποιοι δεν είναι με το μέρος τους από τους στρατιώτες» είπε ο Σερ Ραλφ.
«Ας πάνε όλα καλά» είπε η Νάλα.
«Θα πάνε Νάλα μου» της είπα.
«Για να το λες εσύ Λίριο» μου είπε εκείνη χαμογελώντας.
Εγώ της έπιασα το μπράτσο για ενθάρρυνση.
«Λοιπόν, ελάτε πάμε σε ένα πανδοχείο. Θα ξεκουραστούμε και το απόγευμα θα επιτεθούμε στο κάστρο. Έφτασε το τέλος αυτού του σφετεριστή» είπε ο Σερ Ραλφ.
Όλοι πήγαμε στο πανδοχείο, όπου ο ιδιοκτήτης μόλις είδε τον Άντριου έκανε μια βαθιά υπόκλιση.
«Παρακαλώ σηκωθείτε» του είπε ο Άντριου.
«Σύντομα θα είστε ξανά ο άρχοντας μας» του είπε ο άνδρας.
«Και εγώ αυτό εύχομαι από τα βάθη της ψυχής μου» είπε ο Άντριου.
****
Ήμουν στο δωμάτιο που μου είχε παραχωρήσει ο πανδοχέας ξαπλωμένη και κοίταζα το ταβάνι.
Δεν μπορούσα να κοιμηθώ.
Σηκώθηκα από το κρεβάτι και βγήκα από το δωμάτιο.
Κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο που ήταν ο Άντριου.
Όταν έφτασα απέξω χτύπησα την πόρτα και όταν άκουσα «περάστε» μπήκα μέσα.
«Λίριο!» άκουσα τον Άντριου.
«Δεν μπορώ να ηρεμήσω» του είπα.
«Έλα εδώ δίπλα μου» μου είπε εκείνος και εγώ πήγα και κάθισα δίπλα του στο κρεβάτι.
«Εσύ έλεγες ότι θα τα καταφέρουμε, τι έπαθες;» με ρώτησε.
«Απλώς πέρα από το ότι ελπίζω φοβάμαι κιόλας»
«Τι;»
«Να μην σε χάσω Άντριου» είπα και τον φίλησα.
Εκείνος ανταποκρίθηκε και με έφερε κοντά του.
Εγώ τότε εντελώς αυθόρμητα του ανασήκωσα την μπλούζα και τότε σταμάτησε να με φιλάει και με κοίταξε.
Ένιωσα τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν. Δεν ήξερα πως βρήκα το θάρρος να κάνω αυτήν την κίνηση.
«Συγνώμη» είπα και κατέβασα το κεφάλι.
«Λίριο, όχι. Δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι. Απλώς τίποτα, δεν είναι σίγουρο. Μπορεί να μην τα καταφέρουμε, μπορεί να μου συμβεί κάτι κακό και θα είναι πιο επώδυνη η απώλεια μου για σένα» μου απάντησε.
Εγώ κοίταξα τα μάτια του και είδα ένα καθάριο βλέμμα γεμάτο αγάπη.
Με αγαπούσε ειλικρινά, ήταν ένας άρχοντας και εγώ μια σκλάβα που καταγόμουν από ένα χωριό ενός άλλου τόπου. Παρόλα αυτά δεν στάθηκε στην διαφορά της κοινωνικής μας θέσης. Μου άνοιξε την καρδιά του, μου έδειξε στοργή και με έκανε να νιώσω αισθήματα πρωτόγνωρα. Αυτός ο άνδρας άξιζε τα πάντα και ήμουν διατεθειμένη να του τα δώσω.
«Επειδή πάντα υπάρχει η πιθανότητα να μην πάνε τα πράγματα όπως θέλουμε, πρέπει να εκμεταλλευτούμε όσον καιρό μας δίνεται. Σε αγαπώ Άντριου και εκτιμώ από τα βάθη της ψυχής μου όσα έχεις κάνει για μένα» του είπα.
«Δεν έχω κάνει τίποτα Λίριο. Εσύ με έκανες να νιώσω ζωντανός. Είσαι ότι πολυτιμότερο έχω»
«Και είμαι εδώ για σένα» του είπα και τον φίλησα.
Και δεν χρειαζόταν τίποτα περισσότερο...
****
Όταν ακούσαμε ένα χτύπημα στην πόρτα καταλάβαμε ότι είχε φτάσει η ώρα.
Ήμασταν ξαπλωμένοι, αγκαλιασμένοι, αλλά έπρεπε να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα.
Ντυθήκαμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε και συγκεντρωθήκαμε στην είσοδο του πανδοχείου.
Οι άνδρες πήραν όπλα και βγήκαν έξω, ενώ εγώ, η Νάλα η Έμμα τους ακολουθήσαμε.
Με ένα σύνθημα του Σερ Ραλφ είδαμε ότι στρατιώτες άρχισαν να μαζεύονται και απλοί πολίτες κιόλας...
Όλα είχαν σχεδιαστεί κατάλληλα.
Κατευθυνθήκαμε προς το κάστρο όπου ο Ντέιβιντ ήταν απέξω μαζί με κάποιους στρατιώτες που ήταν με το μέρος του. Είχε ειδοποιηθεί πλέον για την επιστροφή του Άντριου και για την εξέγερση εναντίον του.
«Άντριου, βλέπω ότι ήρθες» του είπε.
«Ναι και σαν νόμιμος διάδοχος του θρόνου σε διατάζω να παραδοθείς και έχεις τον λόγο μου ότι δεν θα εκτελεστείς. Απλώς θα φυλακιστείς ισοβίως»
«Και ποιος είσαι εσύ που θα μου δώσεις μια τέτοια διαταγή; Ο νόμιμος διάδοχος είπες; Έχασες αυτό το δικαίωμα όταν πρόδωσες την εμπιστοσύνη της Ιεράς Εξέτασης, όταν δεν επέτρεψες να υλοποιήσει το έργο της που είναι θέλημα Θεού»
«Είναι θέλημα Θεού να σκοτώνονται αθώοι άνθρωποι;» φώναξε ο Σερ Ραλφ.
«Καταλαβαίνω την οργή σου Σερ Ραλφ, αλλά η κόρη σου ασχολούνταν με σκοτεινές τέχνες και μαγγανείες. Ήταν μάγισσα και για αυτό καταδικάστηκε. Ήταν δίκαιο αυτό που της συνέβη»
«Πώς τολμάς; Η Ιερά Εξέταση την καταδίκασε επειδή είχε ένα σημάδι στο σώμα της εκ γενετής. Δεν ήταν απόδειξη αυτό για όσα κατηγορήθηκε» φώναξε ο άλλος.
«Να σου υπενθυμίσω ότι ομολόγησε»
«Επειδή δεν άντεχε τα βασανιστήρια και προτίμησε να πεθάνει από το να υποφέρει. Ήξερες ότι ήταν αθώα, αλλά δεν έκανες τίποτα για να την βοηθήσεις»
«Δεν θα κάνω κάτι το οποίο αντιβαίνει τις αρχές του Κυρίου μας»
«Και από πότε απέκτησες θρησκευτική συνείδηση; Αφού από ότι μάθαμε σκότωσες τον προηγούμενο άρχοντα τον Κλάους για να πάρεις την εξουσία. Αυτό δεν εναντιώνεται στην διδασκαλία της πίστης μας;» είπε ο πατέρας Ρίτσαρντ.
«Αυτό που έκανα ήταν να απαλλάξω το Άσλιρντ από έναν τύραννο»
«Μα και εσύ είσαι τύραννος» είπα.
«Α, η αγαπητή Λίριο. Βλέπω Άντριου αν και μετά από όσα σου έκανε εσύ είσαι μαζί της ακόμη. Την θέλεις κοντά σου παρά το ότι εκείνη σε εκμεταλλεύτηκε» είπε ο Ντέιβιντ
«Σκάσε επιτέλους. Όσα μου είπες ήταν ψέματα. Τότε σε πίστεψα, όμως ξέρω την αλήθεια πλέον. Λοιπόν θα το πω τελευταία φορά. Παραδώσου και θα δείξω έλεος»
«Ποτέ! Έχω περισσότερους άνδρες. Επειδή οι απλοί πολίτες σε ακολούθησαν νομίζεις ότι μπορείς να με νικήσεις; Οι στρατιώτες μου θα σας κατατροπώσουν»
Ο Άντριου έκανε κάποια βήματα μπροστά.
«Ακούστε με» είπε στους άνδρες του Ντέιβιντ. «Αυτήν την στιγμή προδίδετε όσα ορκιστήκατε να αντιπροσωπείτε ως στρατιώτες του βασιλείου μας. Ορκιστήκατε να έχετε πίστη στον νόμιμο άρχοντα αυτού του τόπου και γνωρίζω ότι ανάμεσα σας βρίσκονται άξιοι άνθρωποι. Μην αφήνετε τον Ντέιβιντ να σας ρίχνει στάχτη στα μάτια. Όπως βλέπετε και εσείς κάνει κατάχρηση της εξουσίας του»
«Και εσείς όμως είστε προδότης. Εναντιωθήκατε στην Ιερά Εξέταση. Ελευθερωσατε μία γυναίκα που είχε καταδικαστεί για μαγεία» είπε ένας στρατιώτης
«Το μόνο που έκανε ο άρχοντας σας ήταν να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Εναντιώθηκε απέναντι στην αδικία και προστάτεψε μία αθώα κοπέλα από το να βρει τραγικό θάνατο. Η Ιερά Εξέταση βασίζεται σε προλήψεις. Αλήθειες είναι απόδειξη ότι ασκείς μαγεία επειδή έχεις κόκκινα μαλλιά ή κάποιο σημάδι στο κορμί σου; Η ξαδέρφη μου γεννήθηκε έτσι, δεν επέλεξε το χρώμα των μαλλιών της όπως κανένας μας δεν επιλέγει τα φυσικά του χαρακτηριστικά» είπα αποφασιστικά.
Δεν ήξερα αν είχα πράξει με σύνεση που αποφάσισα μιλήσω, αλλά δεν άντεχα αυτόν τον παραλογισμό.
«Αν και νέα σε ηλικία μίλησε σωστά» άκουσα τον πατέρα Ρίτσαρντ να λέει. «Ο Χριστιανισμός είναι θρησκεία αγάπης και αλληλεγγύης. Το να σκοτώνουμε ανθρώπους στο όνομα του Θεού μας κάνει να γινόμαστε αγριότεροι και από τα θηρία. Εκτός του ότι είναι βλασφημία απέναντι στον Κύριο που δίδαξε την αγάπη μεταξύ των ανθρώπων. Είναι εκτός των λόγων του Θεού αυτές οι αποτρόπαιες πράξεις» συνέχισε.
«Μα η Ιερά Εξέταση ανήκει στην Εκκλησία. Και όσοι την αποτελούν λένε ότι...» είπε ένας άλλος στρατιώτης, αλλά ο καλός μας ιερέας τον διέκοψε.
«Η Εκκλησία μας είναι ο Χριστός και η αγάπη του που δεν έχει όρια, είναι απέραντη για όλη την πλάση. Η Ιερά Εξέταση αποτελείται από ανθρώπους που το μόνο που θέλουν είναι να σπέρνουν τον φόβο για να ικανοποιούν την αρρωστημένη αλαζονεία τους. Αυτά που λένε δεν έχουν βάση και δεν σχετίζονται σε καμία περίπτωση με όσα πρεσβεύει η πίστη μας» είπε.
«Σας ευχαριστώ πατέρα Ρίτσαρντ και Λίριο για την υποστήριξη σας. Καταλαβαίνετε λοιπόν. Δεν έκανα τίποτα κακό. Απλώς άκουσα την φωνή της συνείδησης μου όπως και ο ένας άλλος άνθρωπος που ήταν καλός φίλος του ιερέα που μίλησε πριν λίγο. Ο πατέρας Κέβιν. Μαζί φυγαδευαμε ανθρώπους που είχαν καταδικαστεί άδικα. Δυστυχώς όμως η καλή του καρδιά και η εντιμότητα του υπήρξαν οι αιτίες να βρει τον θάνατο από ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν αισθήματα ανθρωπιάς μέσα τους. Ανθρώπους σαν τον Ντέιβιντ που σκότωσε τον πατέρα μου και το ξέρετε όλοι αυτό για να πάρει την εξουσία. Πώς μπορείτε λοιπόν να τον υπηρετείτε;» είπε ο Άντριου.
«Θα είσαι δίκαιος άρχοντας Άντριου, αν έρθουμε με το μέρος σου;» ρώτησε ο στρατιώτης που είχε μιλήσει αρχικά.
«Σας ορκίζομαι ότι θα προσπαθήσω» απάντησε.
Έπεσε σιγή για μερικά δευτερόλεπτα και τότε είδαμε τον στρατιώτη να κατευθύνεται προς το μέρος μας και βλέποντας οι υπόλοιποι την κίνηση του αλληκοκοιτάτηκαν. Σιγά-σιγά όμως και άλλοι ακολούθησαν και έδωσαν κίνητρο και στους υπόλοιπους. Έτσι όλοι οι άνδρες του Ντέιβιντ είχαν έρθει προς την πλευρά μας. Ήταν με το μέρος μας πια.
«Τολμάτε να με αψηφείτε; Εμένα;» έκανε ο Ντέιβιντ βράζοντας από θυμό.
«Τελείωσε. Παραδώσου και θα σου δείξω έλεος» του είπε ο Άντριου.
«Να παραδοθώ; Δεν είσαι με τα καλά σου. Επικαλούμαι το δικαίωμα της μονομαχίας»
«Ντέιβιντ έχασες, σταμάτα επιτέλους και δέξου το» φώναξε ο Σερ Ραλφ.
«Δεν έχασα τίποτα ακόμη. Άντριου, θα μονομαχησουμε ή μήπως φοβάσαι;» είπε ο Ντέιβιντ.
«Δεν σε φοβάμαι άθλιε. Απλώς είχες την ευκαιρία σου να ζήσεις αλλά την χαράμισες»
«Τι συμβαίνει εδώ;» ρώτησα.
«Όταν κάποιος ζητά μονομαχία εκείνος από τον οποίο ζητά πρέπει να δεχτεί διότι αν δεν δεχτεί στιγματίζεται ως δειλός» μου εξήγησε ο Φίλιπ.
«Τι στην ευχή;» είπα.
«Δυστυχώς έτσι έχουν τα πράγματα» είπε ο Φίλιπ.
****
Ο Άντριου και ο Ντέιβιντ είχαν πάρει τις θέσεις τους ο ένας απέναντι στον άλλον και άρχισαν να πολεμούν.
Η καρδιά μου κόντευε να σπάσει από την αγωνία.
Ο Άντριου νικούσε αλλά κάποια στιγμή που είχε ρίξει τον Ντέιβιντ κάτω εκείνος του έριξε χώμα στα μάτια.
«Κάθαρμα» είπα γεμάτη οργή.
Ο Άντριου έτριβε τα μάτια του και ο Ντέιβιντ δεν έχασε την ευκαιρία. Έπιασε το σπαθί του και σήκωσε να τον σκοτώσει.
«Όχι» ούρλιαξα αλλά ένα βέλος πετάχτηκε και καρφώθηκε στην καρδιά του Ντέιβιντ.
Έπεσε νεκρός.
Όλοι γυρίσαμε να δούμε ποιος είχε ρίξει το βέλος και μείναμε άφωνοι όταν τον είδαμε.
Ο Λίαμ!
Ψίθυροι ακούγονταν...
«Φτάνει, αρκετά» είπε δυνατά ο ιεροεξεταστής. «Ο Ντέιβιντ ήταν ανάξιος. Ακόμη και τώρα χρησιμοποίησε δόλιο τρόπο για να νικήσει. Δεν μπορούσα να τον αφήσω να ζήσει. Ο θρόνος ανήκει δικαιωματικά στον άρχοντα Άντριου» είπε και υποκλίθηκε.
Ταυτόχρονα όλοι έκαναν το ίδιο.
«Παρακαλώ σηκωθείτε» τους είπε εκείνος και πλησίασε τον Λίαμ. «Ευχαριστώ πολύ, αλλά γιατί το έκανες;»
«Γιατί άρχοντα μου μου δείξατε έλεος στην Ρέαρ. Και τα λόγια του ιερέα με έκαναν να καταλάβω πολλά» του απάντησε.
«Τι μπορώ να κάνω που με βοήθησες;»
«Τίποτα δεν χρειάζεται να κάνετε. Το μόνο που ζητάω από όλους εσάς είναι να με συγχωρεσετε. Πολλοί έχετε χάσει ανθρώπους σας εξαιτίας μου. Όταν μίλησε αυτός ο παπάς όλοι προβληματιστηκατε. Έχει μία μαγική ικανότητα να πείθει. Έπεισε και εμένα να αλλάξω μονοπάτι» είπε ο Λίαμ και χαμογέλασε.
Ο πατέρας Ρίτσαρντ έκανε το ίδιο.
Εγώ έτρεξα στην αγκαλιά του Άντριου.
Όλα είχαν τελειώσει.
****
Ο πατέρας Ρίτσαρντ βρήκε τον Λίαμ λίγο αργότερα να φορτώνει μία άμαξα με κάποια πράγματα.
Τον πλησίασε.
«Χαίρομαι ειλικρινά που αποφάσισες να αλλάξεις» του είπε.
«Ίσως η καλοσύνη σου με έκανε να δω διαφορετικά τα πράγματα. Ήμουν εκεί όταν σε άκουσα να μιλάς. Όπως είπα είσαι χαρισματικός με το να πείθεις»
Προσπαθώ μόνο να βοηθω τους συνανθρώπους μου να παίρνουν σωστές αποφάσεις»
«Ώστε να μην χάσουν την ψυχή τους και να κερδίσουν την αιώνια ζωή. Σίγουρα εγώ όμως έχω πολύ δρόμο μπροστά μου για να εξιλεωθώ»
«Για όλους υπάρχει ελπίδα Λίαμ. Το σημαντικό είναι ότι μετάνιωσες»
«Αυτό το μέρος χρειάζεται έναν άνθρωπο της θρησκείας σαν και σένα, αφού τώρα δεν υπάρχει κανείς» είπε αναφερόμενος στον πατέρα Κέβιν.
Ο πατέρας Ρίτσαρντ φάνηκε να λυπάται.
«Συγνώμη που σκότωσα τον φίλο σου. Ήταν και αυτός άξιος σαν και σένα και όχι απόβρασμα σαν και λόγου μου» του είπε ο Λίαμ.
«Σε έχω συγχωρέσει και ο Θεός σε έχει συγχωρέσει, δεν υπάρχει αμφιβολία. Όμως τώρα χρειάζεται να φανείς αντάξιος της μεγαλοψυχιας του»
«Πιστεύεις αλήθεια ότι αν υπάρχει Θεός θα συγχωρήσει τόσο εύκολα τόσα εγκλήματα;»
«Ναι» είπε ο παπάς με βεβαιότητα. «Και υπάρχει, να είσαι σίγουρος»
«Κάτι θα ξέρεις για να το λες»
«Δεν ξέρω τίποτα, απλώς πιστεύω»
Ο Λίαμ χαμογέλασε και αφού έδωσαν τα χέρια με τον Ρίτσαρντ ανέβηκε στην άμαξα και έφυγε για ένας Θεός ξέρει που.
****
Εγώ και οι υπόλοιποι ήμασταν σε μια ταβέρνα και γιορτάζαμε την νίκη μας, μία νίκη που την χρωστούσαμε στον Λίαμ.
Ο πατέρας Ρίτσαρντ ήρθε να μας βρει.
«Πιστεύω ότι τις επόμενες ημέρες θα έχετε πολλές υποχρεώσεις» του είπε ο Άντριου.
«Γιατί το λες αυτό;»
«Διότι θα γίνουν τρεις γάμοι» είπε ο Γκάμπριελ. «Ο δικός μου και της Νάλας, του Φίλιπ και της Έμμας και της Λίριο και του Άντριου»
Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο του πατέρα Ρίτσαρντ.
«Θα ήταν χαρά μου να σας παντρέψω» είπε.
****
Είχα πάει στην εκκλησία να προσευχηθώ. Ήθελα να ευχαριστήσω τον Θεό για όσα είχε κάνει για μένα και για όσους αγαπώ.
Εκεί βρήκα τον Γκάμπριελ και χαμογέλασα.
«Και εσύ εδώ» είπα.
«Ναι, είχα την ανάγκη να πω ευχαριστώ» μου είπε.
«Και εγώ» απάντησα.
«Μετά την παραίτηση του Λίαμ η Ιερά Εξέταση αποδυναμώθηκε»
«Τώρα κιόλας που ιερέας του Καθεδρικού που υπάρχει έγινε ο πατέρας Ρίτσαρντ όλα θα αλλάξουν»
«Πολλά άλλαξαν Λίριο μου τον τελευταίο καιρό»
«Δεν είναι ψέματα. Σκέφτομαι πως θα ήταν τα πράγματα αν δεν είχε γίνει η επίθεση στο χωριό μας. Τώρα θα ήμουν παντρεμένη με τον Τζορτζ» είπα με νοσταλγία.
«Ήταν καλός και η αδερφή του»
«Η Λουσίν, ο Τζέιμς, οι γονείς μου» είπα και δάκρυσα.
«Μην στενοχωριέσαι. Θα είναι καλά εκεί που βρίσκονται»
«Το εύχομαι. Αν δεν είχαν συμβεί όλα αυτά θα ζούσαν, αλλά αν πάλι τίποτα από όσα ζήσαμε τους τελευταίους μήνες δεν είχε συμβεί δεν θα γνώριζα τον Άντριου, ούτε εσύ την Νάλα»
«Κάθε κατάσταση έχει μία αρνητική και θετική πλευρά»
«Δεν έχεις άδικο. Είσαι ευτυχισμένος Γκάμπριελ;»
«Ναι, Λίριο. Την Νάλα την αγαπώ και θέλω να περάσω την ζωή μου δίπλα της. Εύχομαι και εσύ να ευτυχίσεις στο πλευρό του Άντριου»
Χαμογέλασα και τον αγκάλιασα.
«Να ξέρεις ότι πάντα θα έχεις μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου Γκάμπριελ, σου το έχω πει πολλές φορές. Είσαι αδελφός για μένα» του είπα.
Και εσύ Λίριο πλέον. Αν κάποτε σε αγαπούσα σαν γυναίκα, τώρα σε αγαπώ σαν την μικρή μου αδελφή»
Δάκρυα έτρεξαν στα μάτια μου από την συγκίνηση και κοίταξα τον θόλο του ναού.
Μπορεί να μην είπα δυνατά τίποτε, ούτε από μέσα μου αλλά τα δάκρυα μου και η χαρά πού ένιωθα πίστευα ότι ήταν αρκετή για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη μου σε Εκείνον που πάντα μας προσέχει και μας αγαπά.
****
Σε λίγες μέρες έγινε ο γάμος μας με τον Άντριου, και μετά από λίγες ημέρες παντρεύτηκαν ο Φίλιπ και η Έμμα και ο Γκάμπριελ με την Νάλα.
Φυσικά τα μυστήρια τα έκανε ο πατέρας Ρίτσαρντ όπως του είχαμε ζητήσει.
Ήμασταν ευτυχισμένοι όλοι μας.
****
Έναν μήνα μετά τον γάμο μου πήγα στην εκκλησία να ανάψω ένα κεράκι.
Όλα ήταν περίφημα... και ένιωθα τόση αγαλλίαση...
Άναψα το κερί και προσευχήθηκα.
«Σε ευχαριστώ για όσες φορές δεν με έχεις εγκαταλείψει. Σε παρακαλώ συνέχισε να προστατεύεις εμένα και τους φίλους μου και όλους τους ανθρώπους» είπα από μέσα μου και έκανα τον σταυρό μου.
Όταν πήγα να βγω από την εκκλησία ένα άσπρο περιστέρι μπήκε μέσα, έκανε τρεις φορές τον γύρο του ναού και έπειτα κάθισε στο κέντρο.
Πολλοί θα το θεωρούσαν σημάδι, άλλοι απλή σύμπτωση.
Πάντως εγώ αισθάνθηκα μία ηρεμία και ευτυχία που δεν είχα νιώσει ποτέ μου.
«Όλα θα συνεχίσουν να πηγαίνουν καλά, όπως πάνε» ψιθύρισα και βγήκα από την εκκλησία.
Κατευθύνθηκα προς το κάστρο και εκείνη την στιγμή υποσχέθηκα στους Ουρανούς ότι σαν αρχόντισσα του Άσλιρντ θα έκανα ότι περνούσε από το χέρι μου για την ευημερία των συνανθρώπων μου.
ΤΕΛΟΣ