Ποίηση Έλλη Κοντέου - Ιώ

Αγαπώ τα τρεμάμενα χείλη της κάθε φορά που προσπαθεί να μη λυγίσει
Αγαπώ τα μαλλιά της, τα περιχυμένα στους πόρους της αμαρτωλής κοινωνίας
Αγαπώ το κορμί της
Το πολυχρησιμοποιημένο
Το κακοποιημένο
Το αγνό
Αγαπώ την ήρεμη θάλασσα των ματιών της
Γιατί ξέρω πως προϋπήρξε τρικυμία και φουρτούνα και δέος
Αγαπώ την ασκήμια
Τη προκεκλημένη από καλοκαίρια βάναυσα
Γιατί ξέρω πως σε περασμένους χειμώνες ήταν η Ελένη
Αγαπώ την κενή της καρδιά
Γιατί ξέρω πως σε παρελθοντικούς έρωτες μοίρασε κάθε κομμάτι
-ανεπιστρεπτί και βίαια-
Αγαπώ τη γυναίκα που έπλασε η χαλεπή ζωή και τα δεινά της ψυχής
Την αγαπώ γιατί είναι ο απόλυτο ορισμός της γυναικός
Την αγαπώ γιατί είναι εγώ
Την αγαπώ γιατί είναι εσύ
Την αγαπώ γιατί κάθε γυναίκα φέρει το όνομα της Ιούς.