Ποίηση Αναστασία Μπρούσα - Γεωργακοπούλου - Περί Έρωτος


Μ' έναν καφέ...
μια συνάντηση τυχαία, εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα που η μοίρα αποφάσισε να διασταυρωθούν οι ματιές μας.
Κι όλα ανατράπηκαν!

Ένα χαμόγελο αυθόρμητο ξεχύθηκε απρόσμενα απ' τα χείλη μου.
Έτσι μπήκες στη ζωή μου και γέμισες φως τις συννεφιασμένες χαραμάδες της ψυχής μου.
Η ξαφνική μαγεία ενός έρωτα που διέλυσε κάθε γκρίζα σκέψη του μυαλού μου.
Ένα φρέσκο αεράκι που φύσηξε στη ζωή μου και η μιζέρια χάθηκε μονομιάς.
Ένας έρωτας κεραυνοβόλος,το κορμί ηλεκτρίστηκε.
Το γλυκό σου βέλος βρήκε στόχο στην καρδιά μου, έπαψα να ελέγχω τα αισθήματά μου, σου έχω παραδοθεί άνευ όρων.

Τώρα η αγκαλιά μου είναι γεμάτη από σένα.
Με αγγίζεις τόσο απαλά... νιώθω να πετώ στα σύννεφα.
Παθιάζεσαι μαζί μου.
Σε ποθώ τόσο έντονα.
Οι ερωτικές μας δονήσεις ανεξίτηλα χαραγμένες.

Σε κοιτάζω τόσο λάγνα, σου λέω:
"Μου αρέσει η άγνοια του κινδύνου στον έρωτα που νιώθω για σένα".
Και απαντάς με λαχτάρα:
"Το βλέμμα σου με μαγνητίζει, τα μάτια σου εκπέμπουν σπίθες"

Αξίζεις κάθε ρίσκο!
Ένας λαθρεπιβάτης στον δρόμο της ζωής ήμουν.
Με καθήλωσες.
Άλλαξες τη ρότα της καρδιάς μου.
Για σένα...
Η ερωτική ετυμηγορία
της ψυχής ενός άντρα ερωτευμένου!