φώναξα, μα δε μ' άκουσες.
Συνεχίζεις να πολεμάς σαν αγρίμι
Σκοτώνεις τις στιγμές
που ο πόθος κατασκηνώνει
έξω από το στρατόπεδό σου,
τις στιγμές που ο έρωτας
τρυπώνει ύπουλα στο μυαλό σου.
Ένας στρατηγός ανελέητος,
ακούραστος, ανίκητος.
Ταμένος ν' αποδεκατίσει
κάθε στιγμή λατρείας
κάθε στιγμής λαγνείας.
Δίχως οίκτο
Δίχως ελεημοσύνη
Τελικά… δίχως αγάπη. Ένας πόλεμος ιερών στιγμών,
ματωμένων φιλιών, καταδικασμένων χαδιών
και εγώ… παραδομένη,
πριν απ' τη συνθηκολόγηση αιχμαλώτων και παιδιών.
Νικητής, λοιπόν, ο φονιάς των ονείρων
με το οικόσημο των νικητών,
τη φάρα των ξεπουλημένων εραστών.
Χαίρε, στρατηγέ των άνανδρων επιδρομών,
η ερωμένη της καρδιάς σου σ' αποχαιρετά,
σκίζει τα λάβαρα και φεύγει μακριά,
κουράστηκε να προσκυνά έναν εγωιστή
που φοβήθηκε την αγάπη και μια λεύτερη καρδιά.