Είμαι πια πολύ μακριά από την πρώτη μου νιότη και είμαι σε θέση να ξέρω ακριβώς τι θέλω να κάνω στη ζωή μου. Ναι, σε ήθελα, άφησα τον εαυτό μου να ονειρευτεί, να κάνει σχέδια, να νιώσει, να γευτεί και ίσως λιγάκι ν΄αφεθεί στου έρωτα το χάδι.
Λάθος, ήταν μια λάθος απόφαση και μια λάθος επιλογή, σίγουρα δεν ήταν η πρώτη, θα φροντίσω όμως να είναι η τελευταία. Ήσουν αυτό που λέμε μια σίγουρη επιλογή, μορφωμένος, με μια περιποιημένη εμφάνιση και έναν ευγενικό λόγο, που με γοήτευσε. Σιχαίνομαι τους ανθρώπους που μιλάνε με θράσος και ειρωνεία, η ευγένεια σου λοιπόν ήταν το εισιτήριο, που ομολογώ χρησιμοποίησες πολύ έξυπνα. Συνάδελφοι, σε διαφορετικό τμήμα όμως, χωρίς κάποιο εμφανή ανταγωνισμό αναμεταξύ μας συστηθήκαμε στη Χριστουγεννιάτικη γιορτή της εταιρίας και αμέσως αισθανθήκαμε άνετα… θα έλεγα πολύ άνετα… πράγμα σπάνιο για μένα.
Τόλμησες να μου ζητήσεις να βγούμε για καφέ και δέχθηκα, τελικά περάσαμε μαζί τις διακοπές των γιορτών και μάλιστα ιδιαίτερα καλά. Θέατρο, μουσικές παραστάσεις, βόλτες μακρινές στην παραλία, ένα εξαιρετικό Χριστουγεννιάτικο δείπνο τη δεύτερη μέρα, που τυχαία και οι δυο δεν είχαμε κανονίσει τίποτα και ένα αναπάντεχο δώρο, ένα υπέροχο μεταξωτό μαντήλι, στα χρώματα της γης.
Όταν επιστρέψαμε στη δουλειά το όνειρο είχε ήδη ξεκινήσει και ήταν ένα όμορφο όνειρο … με φιλιά τρυφερά που είχαν αρχίσει να ξυπνάνε το κορμί από τη λήθη, με ψίθυρους ονειρικούς που ταξίδευαν σ΄άλλον κόσμο, με χάδια τόσο ερωτικά που πολύ γρήγορα ‘ανάγκασαν’ το κορμί να σου παραδοθεί.
Όλα καλά και εγώ να χαμογελώ πια φωτεινά και όλοι στο γραφείο να γελούν πίσω από την πλάτη μας. Το όνειρο κράτησε εννιά μήνες, μετά από ένα καταπληκτικό καλοκαίρι, που μάλλον δε θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου, επιστροφή στη σκληρή και μονότονη καθημερινότητα της βιοπάλης.
Ανακοίνωση από τον Γενικό Διευθυντή του υποκαταστήματος για μια ανοιχτή θέση στη Διεύθυνση, μια θέση που περίμενα και προετοιμαζόμουνα να γίνει δική μου τρία ολόκληρα χρόνια. Φίλοι και συνάδελφοι το θωρούσαν σίγουρο και εγώ χαμογελούσα όλο ικανοποίηση, ναι ήταν δική μου, είχα δουλέψει ατελείωτες ώρες για ν΄αποδείξω τις ικανότητες μου γι΄αυτήν τη θέση. Μόνο που δεν είχα υπολογίσει καλά έναν απρόσμενο παράγοντα… ΕΣΕΝΑ
Οι ενδείξεις βρισκόταν πάντα μπροστά μου, εγώ όμως φορούσα τις παρωπίδες του έρωτα και δεν έβλεπα τίποτα. Συνέχισα να σου μιλάω με μια ανόητη εμπιστοσύνη για τα σχέδια που είχα κάνει για το τμήμα, για τις μελέτες που οργάνωνα μήνες ολόκληρους, για τις καινοτόμες ιδέες που είχα, μέχρι που βγήκαν τ΄αποτελέσματα και διάβασα με χρυσά γράμματα τ΄όνομα σου, ως τον νέο διευθυντή του τμήματος.
Έχω την αίσθηση πως ευτυχώς εκείνη τη σκοτεινή ώρα δεν κρατούσα τίποτα… τουλάχιστον έτσι νομίζω… Οι ψίθυροι και τα βλέμματα οίκτου να πληθαίνουν και εγώ ν΄αναρωτιέμαι γιατί δεν ήρθες στη δουλειά μια τόσο σημαντική μέρα για σένα και την καριέρα σου.
Τελικά εξαφανίστηκες χωρίς μια εξήγηση, χωρίς μια κουβέντα, χωρίς καν μια προσπάθεια να δικαιολογήσεις τ΄αδικαιολόγητα. Από τον Γενικό Διευθυντή έμαθα πως πήρες μια βδομάδα άδεια άνευ αποδοχών, όπως μου εξήγησε τη ζήτησες για να ηρεμήσουν κάπως τα ‘πράγματα’, μάλιστα τον έπεισες να μου μιλήσει… φοβόσουν λέει μήπως αποφασίσω να σ΄εκδικηθώ, να σου κάνω δύσκολη τη ζωή.
Άρχισα να γελάω μα το Θεό με την καρδιά μου… είχα χρόνια να γελάσω τόσο δυνατά… τόσο λυτρωτικά … Να εκδικηθώ; … Εσένα;
Γιατί μάτια μου να σ΄εκδικηθώ …πίστεψε με η ζωή ξέρει καλύτερα από μένα να παίρνει εκδίκηση.
Δήλωσα παραίτηση την επομένη και μετά από τρεις μέρες απόλυτης απομόνωσης και ηρεμίας έκλεισα ένα ραντεβού με μια διαφημιστή, που πριν από λίγους μήνες μου είχε κάνει μια ‘ευγενική προσέγγιση’.
Δε θα πρόδιδα ποτέ την εταιρία μου, δε θα πήγαινα ποτέ σ΄ανταγωνιστή, εκείνη η γελοία συζήτηση όμως με τον Γενικό Διευθυντή μου απέδειξε πως ήμουν το μεγαλύτερο κορόιδο στα χρονικά της εταιρίας και ήθελα να δώσω μια ευκαιρία στον εαυτό μου ν΄αποδείξει πως τελικά δεν ήμουν τόσο ανόητη, απλώς είχα αρχές και μια ηθική άγνωστη σε σένα και τον Γενικό Διευθυντή.
Έντεκα μήνες μετά τυχαία βρεθήκαμε στον δρόμο, είχαμε και οι δυο παραλάβει τ΄αποτελέσματα από τον ετήσιο διαγωνισμό διαφήμισης, εγώ και η εταιρία μου είχαμε κερδίσει σε τρεις από τις επτά κατηγορίες, εσύ πάλι…
Εκείνο το βλέμμα δε θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου… συνέχισα να περπατάω με μια απίστευτη άνεση και μια χαρά που σχεδόν έφραζε τα πνευμόνια.
Ναι μάτια μου όμορφα, εγώ στη ζωή μου έχω να κάνω καλύτερα πράγματα από το να εκδικούμαι γελοίους εραστές… εξάλλου τα είπαμε η ζωή ξέρει να παίρνει εκδίκηση καλύτερα από τον καθένα!