Ποιά ήταν τελικά η αιτία θανάτου;
Τι θα γινόταν ΑΝ…;
Κι αν δεις στην ιστορία μου οικείες συμπεριφορές μη διστάσεις. Ζήτα βοήθεια και τρέξε μακριά.
Γιατί η Άλλη Όψη πρέπει να είναι η μόνη επιλογή.
Η επιλογή της δικής σου ζωής!
1. Πες μας δυο λόγια για το βιβλίο σου.
Έλενα & Μαρία: Η Άλλη Όψη πραγματεύεται ένα επίπονο και δυστυχώς επίκαιρο όσο ποτέ ζήτημα που μας αφορά όλες και όλους, το φαινόμενο της έμφυλης βίας. Στις σελίδες του αποτυπώνονται πέντε μυθοπλαστικές γυναικοκτονίες. Ιστορίες καθημερινές, ανθρωπίνων σχέσεων, έμφυλων συμπεριφορών, σεξιστικής βίας. Πρότυπα, κοινωνικά στερεότυπα, ζήλια, κοινωνική διαστρωμάτωση, εξουσιαστικές τάσεις, κτητικότητα, ξεδιπλώνονται και ευελπιστούμε πως δίνουν τροφή για σκέψη. Στο τέλος κάθε ιστορίας υπάρχει μια άλλη εκδοχή, μια άλλη όψη για το πώς θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα ΑΝ το θύμα, ο θύτης ή κάποιος από τον περίγυρο είχε σκεφτεί και ενεργήσει διαφορετικά. Στο τέλος συναντάμε ένα στρογγυλό τραπέζι με έξι ομιλητές, με αντικρουόμενες τοποθετήσεις, που πραγματεύονται τη θεσμοθέτηση, ή μη, του όρου γυναικοκτονία. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που έχει ως στόχο να εγείρει τον προβληματισμό.
2. Ποια είναι η κυριότερη πηγή έμπνευσής σου και τι σε έκανε να ξεκινήσεις τη συγκεκριμένη ιστορία;
Έλενα & Μαρία: Αν θα μπορούσε κάτι να αποτελεί την πηγή για την έμπνευση μας, θα λέγαμε ότι είναι η επαφή με τους άλλους ανθρώπους. Η ανάγκη να μοιραζόμαστε κομμάτια της καθημερινότητας μας αλλά και να δεχόμαστε ερεθίσματα τα οποία με τη σειρά τους μας δημιουργούν απορίες και προβληματισμό για το πώς λειτουργεί η ανθρώπινη ψυχοσύνθεση, πώς δηλαδή διαφορετικές προσωπικότητες αντιλαμβάνονται και αντιμετωπίζουν τον κόσμο. Η συγκεκριμένη ιστορία γεννήθηκε περισσότερο από την ανάγκη να κατανοήσουμε τη διαδρομή της έμφυλης βίας και γιατί όχι να χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον χάρτη ώστε ο τελικός προορισμός να μην είναι ο θάνατος αλλά μια νέα αρχή.
3. Αν μπορούσες, τι συμβουλή θα έδινες στον εαυτό σου όταν ξεκίνησες να γράφεις;
Έλενα: Να αγοράσω ένα ντοσιέ! Ναι, ακούγεται αστείο και πράγματι είναι, αλλά αν το είχα κάνει θα είχα στα χέρια μου ένα μεγάλο αρχείο γραπτών μου. Γραπτά που θα με βοηθούσαν να θυμηθώ την Έλενα της κάθε ηλικίας, τον τρόπο σκέψης της, τα συναισθήματα της και κυρίως το πόσο άλλαξε μέσα στα χρόνια. Μια αυτοκριτική δηλαδή για το αν μεγαλώνοντας έγινα καλύτερος άνθρωπος ή αν έχασα τα καλά στοιχεία του εαυτού μου χωρίς να το αντιληφθώ. Και μια ίσως ακόμα συμβουλή, να είχα κάνει νωρίτερα κάποιες κινήσεις αν και δεν είμαι και πολύ σίγουρη για αυτό… Θεωρώ πως όλα έπρεπε να γίνουν στον χρόνο που έγιναν, όταν δηλαδή συναντηθήκαμε συγγραφικά με την Μαρία. Ναι… ίσως αυτή η δεύτερη συμβουλή να ήταν τελικά ανώφελη καθώς έπρεπε να συναντήσω το συγγραφικό μου alter ego και να διανύσουμε μαζί αυτή τη διαδρομή!
Μαρία: Η συμβουλή που θα μου έδινα θα ήταν να μην αυτό-λογοκρίνομαι, κάτι το οποίο έκανα συχνά στα πρώτα μου βήματα από τον φόβο της μη αποδοχής. Γρήγορα κατάλαβα πως όταν έγραφα ιστορίες πιο ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς, ακριβώς όπως πήγαζαν από την ψυχή μου δηλαδή, το κοινό ανταποκρινόταν με θέρμη. Έχει σημασία ένα κείμενο να είναι αυθεντικό και να ικανοποιεί πρωτίστως τον συγγραφέα και έπειτα το κοινό στο οποίο απευθύνεται. Διαφορετικά είτε γίνεται εμπόρευμα που δεν σε ικανοποιεί είτε σε στοιχειώνει και σε καλεί να το διορθώσεις. Κι όσο δεν το κάνεις η ιστορία θα μένει με κάποιο τρόπο ανολοκλήρωτη.
4. Τι λογοτεχνικό είδος σού αρέσει να διαβάζεις και ποιο προτιμάς όταν γράφεις;
Έλενα: Ο διαχωρισμός σε είδη είναι κάτι αναγκαίο για να μπορούμε να συνεννοούμαστε όταν μιλάμε για βιβλία, μουσική ή θέατρο. Αυτός ο διαχωρισμός όμως δεν αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για εμένα. Μου αρέσει να διαβάζω ή να γράφω οτιδήποτε αγγίζει τις ¨χορδές¨ μου. Η βιβλιοθήκη μου περιλαμβάνει βιβλία που διαφέρουν πολύ στο θέμα ή το ύφος μεταξύ τους. Το ίδιο και ο υπολογιστής μου. Μιλώντας γενικά θα παραδεχτώ πως ίσως υπάρχει μια ιδιαίτερη αδυναμία στα βιβλία που περνούν μηνύματα, ανεξάρτητα από το είδος ή την ηλικία που απευθύνονται.
Μαρία: Θα έλεγα ότι δείχνω μια ιδιαίτερη προτίμηση στα θεατρικά κείμενα κυρίως γιατί οι στιχομυθίες με βοηθούν να κατανοήσω τους χαρακτήρες πολύ περισσότερο μέσα από το διάλογο.
5. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο σημαντικό σε μια ιστορία; Ο πρωταγωνιστής, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες ή ο ανταγωνιστής;
‘Ελενα & Μαρία: Μας είναι αδύνατον να επιλέξουμε. Αντιλαμβανόμαστε τον κάθε ήρωα ως κομμάτι ενός πάζλ και το κάθε κομμάτι είναι εξίσου σημαντικό για να ολοκληρωθεί σωστά αυτό το παζλ. Στην Άλλη Όψη για παράδειγμα όλοι οι χαρακτήρες είναι καθοριστικοί για τις έκβαση της κάθε ιστορίας. Ακόμα και οι ομιλητές που εμφανίζονται μόνο στο τελευταίο κεφάλαιο, έχουν τη δική τους βαρύτητα και χωρίς αυτούς το μήνυμα μας θα έμενε ημιτελές.
6. Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να γράφεις;
Έλενα: Ξεκίνησα από μικρή ηλικία. Όχι σαφώς ολοκληρωμένα έργα όπως τώρα, αλλά με θυμάμαι πάντοτε να παίρνω ένα χαρτί και να γράφω ιστορίες, σκετσάκια, ποιήματα, στιχάκια. Άλλα τα χάριζα, άλλα τα έχανα, πολύ λίγα υπάρχουν ακόμα. Δεν το είχα ποτέ στο μυαλό μου ότι θα καταλήξει κάπου, απλώς μου άρεσε να γράφω, τίποτα περισσότερο.
Μαρία: Κι εγώ θυμάμαι ότι ξεκίνησα σε πολύ μικρή ηλικία να γράφω. Στο δημοτικό έγραφα κυρίως ποιήματα και μικρές ιστορίες. Αργότερα συμμετείχα σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και το 2010 μαζί με άλλα 11 άτομα γράψαμε μια ιστορία όπου εξελισσόταν ανα κεφάλαιο από έναν διαφορετικό συγγραφέα και εκδόθηκε από την Εμπειρία Εκδοτική.
7. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο κρίσιμο για την επίτευξη ενός καλού βιβλίου; Η ικανότητα γραφής, η φαντασία ή η σκληρή δουλειά;
Έλενα & Μαρία: Ο συνδυασμός και των τριών, γιατί το καθένα από μόνο του δεν αρκεί. Σίγουρα είναι προαπαιτούμενο το να έχεις κάποια κλίση στην συγγραφή αλλά και πολύ φαντασία για να μπορείς να δημιουργείς τόπους, χρόνους και ήρωες. Αλλά χωρίς σκληρή δουλειά θεωρούμε πως είναι απίθανο να καταφέρεις να ολοκληρώσεις ένα βιβλίο. Εμείς δεν ξέρουμε αν έχουμε τα δύο πρώτα προσόντα που αναφέρετε, αυτό θα το κρίνει το αναγνωστικό κοινό καθώς και η διάρκεια μας, ή μη, στον χρόνο. Ωστόσο, αυτό που μπορούμε να πούμε με σιγουριά, είναι ότι δουλεύουμε πολύ και προσπαθούμε να βελτιωνόμαστε μέρα με την μέρα. Κι αν συνυπολογίσει κανείς πως η συγγραφή βιβλίων για τους περισσότερους και δη πρωτοεμφανιζόμενους, δεν επιφέρει εισοδήματα που να επιτρέπουν να ζήσεις από αυτό, σκεφτείτε πόσα πρέπει να θυσιάσεις από τον προσωπικό σου χρόνο για να καταφέρεις να ανταπεξέλθεις. Αν όμως αγαπάς πολύ αυτό που κάνεις, όση δουλειά και αν απαιτείται δεν το σκέφτεσαι καν, γιατί πολύ απλά σε γεμίζει η όλη διαδικασία!
8. Γιατί γράφεις;
Έλενα & Μαρία: Γιατί δεν μπορούμε να μην γράφουμε! Δεν είναι τόσο θέμα επιλογής όσο θέμα εσωτερικής ανάγκης. Ο δικός μας τρόπος έκφρασης αλλά και επικοινωνίας με τους άλλους. Δεν ξέρουμε, βέβαια, αν αυτά που έχουμε να πούμε είναι ενδιαφέροντα για το αναγνωστικό κοινό αλλά εμάς η αποτύπωση τους στο χαρτί μας κρατά σε ισορροπία. Ακόμα κι αν οι ιστορίες μας μείνουν κλειδωμένες σε ένα συρτάρι εμείς νιώθουμε γεμάτες κατά τη διάρκεια της συγγραφής τους.
9. Πρότεινε ένα βιβλίο που θεωρείς ότι πρέπει να διαβάσει κάθε συγγραφέας και ένα κάθε αναγνώστης.
Έλενα: Αν μου δώσετε λίγο χρόνο να σκεφτώ ίσως βρω κάποιους τίτλους που θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμοι στους συγγραφείς ή γοητευτικοί στους αναγνώστες. Θα ήταν όμως καλύτερο ο καθένας και η καθεμία να ψάξει χωρίς καθοδήγηση και να βρει αυτό που τον/την αγγίζει. Άλλωστε είναι πολύ ωραία πρόκληση αυτή η αναζήτηση, ένα ¨δάσος από βιβλία¨ όπου εσύ ψάχνεις τον δικό σου καλά κρυμμένο θησαυρό! Εγώ προσωπικά, αν έπρεπε να κρατήσω μόνο ένα βιβλίο στην βιβλιοθήκη μου σίγουρα θα δυσκολευόμουν πολύ, αλλά νομίζω πως στο τέλος θα επέλεγα την Ασκητική του Ν. Καζατζάκη. Και αυτό δεν έχει να κάνει με την ιδιότητα μου ως συγγραφέας ή ως αναγνώστης αλλά με την επίδραση που είχε πάνω μου αυτό το ανάγνωσμα όταν το διάβασα για πρώτη φορά.
Μαρία: «Τότε που κυνηγούσα τους ανέμους» του Μενέλαου Λουντέμη είναι από τα πρώτα βιβλία που μελέτησα μαζί με τον πατέρα μου σε μικρή ηλικία και με γοήτευσε ο τρόπος γραφής. Η οπτική με την οποία αντιλαμβανόταν τα πάντα γύρω του αλλά και ότι μέσα από τη γραφή του ήθελε να καταδείξει τις κοινωνικές ανισότητες. Επίσης, ότι η ανάγκη να γράφεις είναι μια φυσική ανάγκη εξίσου σημαντική με τις βιολογικές ανάγκες γιατί η ψυχή έχει κι εκείνη τις δικές της απαιτήσεις. Από ξένη λογοτεχνία θα επέλεγα το ‹‹Έγκλημα και Τιμωρία›› του Ντοστογιέφσκι όπου η υπόθεση όλου του βιβλίου είναι οι σκέψεις ενός ανθρώπου που έχει αφαιρέσει τη ζωή μιας ηλικιωμένης γυναίκας.
10. Τι πρέπει να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;
Έλενα & Μαρία: Μέλλον… περίεργο ουσιαστικό… κρύβει μέσα του την ελπίδα αλλά και πολλές παγίδες αν του δώσεις περισσότερο χώρο από ότι του πρέπει! Είναι όμορφο να θέτουμε στόχους, να έχουμε όνειρα… μας δίνει τη δύναμη να προχωράμε και να εξελισσόμαστε. Είναι όμως και επικίνδυνο γιατί πολλές φορές οι άνθρωποι εστιάζουμε τόσο πολύ στο ¨μετά¨ και χάνουμε το ¨τώρα¨, ξεχνώντας πως το παρόν είναι ο μόνος σίγουρος χρόνος που έχουμε!
Στο παρόν λοιπόν, υπάρχουν έργα μας με διάφορες θεματολογίες, κάποια ολοκληρωμένα κάποια άλλα όχι, τα οποία ευελπιστούμε στο μέλλον να φτάσουν στα χέρια σας… Ανάμεσα τους και η συνέχεια της Άλλης Όψης καθώς στις τελευταίες σελίδες δίνουμε μια υπόσχεση…
11. Πώς μπορούν να επικοινωνήσουν οι αναγνώστες μαζί σου;
Έλενα & Μαρία: Μπορείτε να μας βρείτε μέσω της επίσημης σελίδας μας Ελενα Κακολύρη/Μαρία Κατούφα main page στο Facebook. Εκεί αναρτούμε τα νέα μας και φυσικά βλέπουμε όλα τα μηνύματα που λαμβάνουμε.